Παράταση προθεσμιών αξιολόγησης, προσαρμογής και θητείας Δ.Σ. των υφιστάμενων Ερευνητικών Πανεπιστημιακών Ινστιτούτων.

Κεντρικό Ταμείο Γεωργίας, Κτηνοτροφίας και Δασών. Εκμίσθωση αποθήκης ανεγερθείσης επί δημοσίας δασικής εκτάσεως.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Η προαναφερθείσα αποθήκη, ως ανεγερθείσα επί ακινήτου κυριότητας υπηρεσίας εξυπηρετουμένης οικονομικώς από το ΚΤΓΚ και Δασών, νομίμως μέχρι σήμερα εκμισθώνεται με βάση τις σχετικές ρυθμιστικές αυτού διατάξεις, χωρίς η αρμοδιότητα αυτή να ανήκει στη Δ/νση Πολιτικής Γης του Υπ. Γεωργίας. β) Λόγω μη αναθέσεως της διοικήσεως και διαχειρίσεως του ως άνω ακινήτου στην ΚΕΔ, δεν είναι δυνατή η εκμίσθωσή του με βάση τις περί ΔΔΚ και ΚΕΔ διατάξεις.

Δυνατότητα προκαταβολής ή μη, μέσω του ΕΛΚΕ, από το Πανεπιστήμιο, μισθωμάτων προς την εταιρία «ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ Α.Ε.», για τους εντός του Θεραπευτηρίου χώρους, που μισθώνει για τη στέγαση και λειτουργία Μονάδων και Εργαστηρίων του.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1) Για τους χώρους της εκμισθώτριας εταιρίας «ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ Α.Ε.», τους οποίους το Πανεπιστήμιο Αθηνών μισθώνει για τις ανάγκες του και για τις ανάγκες του Ε.Λ.Κ.Ε., επιτρέπεται η προκαταβολή του συμφωνηθέντος μισθώματος από τον Ε.Λ.Κ.Ε. προς την εκμισθώτρια, εφόσον πληρούνται οι ειδικότερες προϋποθέσεις του ισχύοντος Οδηγού Χρηματοδότησης. 2) Το πλεόνασμα του Ε.Λ.Κ.Ε., μπορεί να διατεθεί νόμιμα, μετά από πρόταση της Επιτροπής Διαχείρισης αυτού και απόφαση της Συγκλήτου, για την επίτευξη των εκπαιδευτικών, ερευνητικών και αναπτυξιακών στόχων του Πανεπιστημίου, μεταξύ των οποίων είναι και η προκαταβολή μισθωμάτων του Πανεπιστημίου προς την εκμισθώτρια εταιρία «ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ Α.Ε.», για τη μίσθωση χώρων στους οποίους στεγάζονται και λειτουργούν Πανεπιστημιακές κλινικές, μονάδες και εργαστήρια της Ιατρικής Σχολής, τηρουμένων και των ειδικών διατάξεων για την ταμειακή διαχείριση του Ε.Λ.Κ.Ε.

Λήψη μέτρων διασφαλίσεως των συμφερόντων του Δημοσίου κατά της φοροδιαφυγής, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14 και 20 του Ν 2523/1997.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Κατ άρθρο 14 του Ν 2523/97 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 του ίδιου νόμου, αφού ο νόμος αναφέρεται αδιαστίκτως στους προέδρους των διοικητικών συμβουλίων ημεδαπών ΑΕ, έπεται ότι νοεί όλους τους προέδρους άνευ διακρίσεως, έστω και αν αυτοί δεν ασκούν καθήκοντα εκπροσωπήσεως της εταιρείας και διαχειρίσεως της εταιρικής περιουσίας. (ομόφωνα) β) Στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ΑΕ που αναπληρώνουν στα καθήκοντά τους ένα από τα πρόσωπα που αναφέρονται στο εδάφιο α της περιπτώσεως α της παρ.1 του άρθρου 20 του Ν 2523/97 επιβάλλονται τα ίδια μέτρα που προβλέπονται γι αυτά, χωρίς ν απαιτείται περαιτέρω η απόδειξη της In concreto αναπληρώσεως. (πλειοψ.) γ) Εφόσον ο νόμος διαλαμβάνει ρητώς ότι υπάγονται στις ρυθμίσεις του και τα πρόσωπα τα εντεταλμένα με δικαστική απόφαση στη διοίκηση ή διαχείριση ΑΕ, και στο μέτρο που η δικαστική απόφαση διαλαμβάνει περί τοιαύτης διοικήσεως ή διαχειρίσεως παρέπεται ότι και στα πρόσωπα αυτά επιβάλλονται τα άνω μέτρα. (πλειοψ.)

Νομιμότητα της συστάσεως ανωνύμου εταιρείας πριν από τη συγχώνευση στον προϋπάρχοντα αυτής, υπό μορφή ν.π.δ.δ., Περιφερειακό Σύνδεσμο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, των τοπικών φορέων, με αρμοδιότητα τη διαχείριση στερεών αποβλήτων στην ίδια Περιφέρεια. Συνέπειες της συστάσεως της ανωνύμου εταιρείας, για το ν.π.δ.δ., τους τοπικούς φορείς διαχειρίσεως στερεών αποβλήτων, οι οποίοι έχουν ήδη συγχωνευθεί στον Περιφερειακό Σύνδεσμο και εκείνους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη συγχωνευθεί.Είναι νόμιμη η σύσταση της ανώνυμης εταιρείας «Περιφερειακός Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Στερεός Ελλάδας Ανώνυμη Εταιρεία Ο.Τ.Α.» και η εταιρεία αυτή αποτελεί καθολικό διάδοχο, υπεισερχόμενη στην περιουσία, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, του προϋφιστάμενου ν.π.δ.δ. με τίτλο «Περιφερειακός Σύνδεσμος Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας», αλλά και των συγχωνευόμενων, πριν και μετά τη σύσταση της ανώνυμης εταιρείας, τοπικών φορέων. - Το ν.π.δ.δ. με τίτλο «Περιφερειακός Σύνδεσμος Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας» και οι συγχωνευόμενοι, πριν και μετά τη σύσταση της ανώνυμης εταιρείας, τοπικοί φορείς, παύουν να υφίστανται μετά την ολοκλήρωση της συγχώνευσής τους. - Οι τοπικοί φορείς, οι οποίοι δεν έχουν συγχωνευθεί διαρκούσης της τιθέμενης στο νόμο προθεσμίας ολοκληρώσεως της συγχωνεύσεως (30.6.2017), συνεχίζουν να λειτουργούν και να ασκούν τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων αρμοδιότητάς τους, αν όμως παρέλθει άπρακτη και η προθεσμία αυτή, οι τοπικοί φορείς συνεχίζουν μεν, κατ’ αρχήν, να λειτουργούν και να ασκούν τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων αρμοδιότητάς τους, πλην οφείλει ο Γ.Γ.Α.Δ., κατά δέσμια αρμοδιότητα, να ενεργήσει την αναγκαστική συγχώνευσή τους, με έκδοση διαπιστωτικής πράξεως, μετά το διορισμό, εκ μέρους του, ορκωτών ελεγκτών και αποτίμηση της περιουσίας τους.

Προμήθεια και εγκατάσταση εφαρμογής διαχείρισης έργων:..Με τα δεδομένα αυτά, είναι βάσιμη η διαφωνία της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό ..., δεδομένου ότι η χρηματοδότηση, από τις πιστώσεις του τακτικού προϋπολογισμού του οικείου πανεπιστημίου, του συγκεκριμένου έργου, που αφορά στην προμήθεια και εγκατάσταση λογισμικού για την εξυπηρέτηση της Γραμματείας του Ε.Λ.Κ.Ε. του Πανεπιστημίου .... (διαχείριση των έργων του ειδικού λογαριασμού), συνιστά, κατ΄ ουσίαν, επιχορήγηση (πρβλ. πράξη Κλιμ. Προλ. Ελ. IV Τμ. 140/2014) για τη κάλυψη αναγκών του λογαριασμού αυτού από το Πανεπιστήμιο, η οποία δεν επιτρέπεται κατά τα αναφερόμενα στη σκέψη ΙΙ της παρούσας. Ο ισχυρισμός του Πανεπιστημίου ότι η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου έργου συντελεί στην εκπλήρωση των σκοπών του και ανάγεται στη λειτουργική του δραστηριότητα είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής και δεν ασκεί, εν προκειμένω, επιρροή. Και τούτο διότι ναι μεν εγγενής σκοπός των εν λόγω ειδικών λογαριασμών είναι η εκπλήρωση, μεταξύ άλλων, και των ερευνητικών σκοπών των ιδρυμάτων στα οποία έχουν συσταθεί και προς όφελος των οποίων λειτουργούν, πλην, οι λογαριασμοί αυτοί, υπόκεινται ως προς τη χρηματοδότησή τους στο ανωτέρω εκτιθέμενο νομοθετικό καθεστώς που ισχύει για τους πόρους των Ε.Λ.Κ.Ε., των οποίων η με οποιονδήποτε τρόπο επιχορήγηση από τα οικεία πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν επιτρέπεται (βλ. και πράξη IV Τμ. 16/2012). Και τούτο ανεξαρτήτως της ενεργοποίησης ή μη της δυνατότητας μεταφοράς μέρους του αποθεματικού του Ε.Λ.Κ.Ε. στον τακτικό προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου, η οποία, πράγματι, δεν είναι υποχρεωτική. Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος, δια του εγγράφου επανυποβολής του επίμαχου χρηματικού εντάλματος, ισχυρισμός ότι ο ειδικός λογαριασμός δεν αποτελεί ξεχωριστό νομικό πρόσωπο και συνεπώς η συγκεκριμένη δαπάνη δύναται να πληρωθεί από τον τακτικό προϋπολογισμό του πανεπιστημίου, είναι αβάσιμος, αφού, κατά τα εκτιθέμενα στη σκέψη ΙΙ της παρούσας, οι λογαριασμοί αυτοί συνιστούν αυτοτελείς, σε σχέση με τα οικεία πανεπιστημιακά και τεχνολογικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, χρηματικές διαχειρίσεις, υποκείμενες, ως προς τη χρηματοδότησή τους σε εξαιρετικό νομοθετικό καθεστώς. Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Εγκυρότητα ή μη συμβάσεων εργασίας με εργοδότη το Ίδρυμα Αποδήμου Ελληνισμού, ευθύνη για καταβολή του μισθού και των ασφαλιστικών εισφορών, ευθύνη για κρατικά όργανα από άσκηση εποπτείας, έλλειψη διοίκησης του Ιδρύματος και ευθύνη για τη φύλαξη και διοίκηση της κινητής του περιουσίας.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1α) Οι συναφθείσες συμβάσεις εργασίας μεταξύ του Ιδρύματος Αποδήμου Ελληνισμού και των εργαζομένων του είναι έγκυρες, β), γ) ο εργοδότης (Ίδρυμα Απόδημου Ελληνισμού), ευθύνεται για την καταβολή του μισθού και των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, δ) ως προς την κρατική ευθύνη για πράξεις και παραλείψεις στο πλαίσιο εποπτείας του Ιδρύματος, δεν μπορεί να τύχει απαντήσεως κατά το άρθρο 6 παρ.6 του ν. 3086/2002 του Οργανισμού ΝΣΚ, δεν μπορεί να εναχθεί το Δημόσιο παραδεκτά και βάσιμα από τους εργαζομένους στο Ίδρυμα για την καταβολή του μισθού. 2α) Σε περίπτωση έλλειψης διοικήσεως του νομικού προσώπου, συντρέχει λόγος διορισμού της από το δικαστήριο. Μέχρι τον ορισμό προσωρινής διοίκησης δεν προκύπτει για το Δ.Σ. του Ιδρύματος, αρμοδιότητα διαχείρισης και φύλαξης της κινητής του περιουσίας. Η αρμόδια αρχή, κατ’ αναλογική εφαρμογή του άρθρου 5 του ν. 4182/2013 μέχρι τον ορισμό προσωρινής διοίκησης, είναι αρμόδια για τη διαχείριση και φύλαξή της, β) ενδεχόμενη η ευθύνη της αρμόδιας αρχής, εάν διαπιστωθούν συγκεκριμένες πράξεις ή παραλείψεις της ως προς τη διαχείριση και φύλαξή της μέχρι τον ορισμό προσωρινής διοίκησης. (ομοφ.) ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Επειδή, κατά τα γενόμενα δεκτά με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, λόγω μη αποδόσεως από την προαναφερθείσα ανώνυμη ποδοσφαιρική εταιρεία, για τις διαχειριστικές περιόδους από 1.7.2009 έως 30.6.2012, διαφόρων φόρων ποσού υπερβαίνοντος το όριο της προπαρατεθείσης διατάξεως του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, τα προβλεπόμενα από την εν λόγω διάταξη μέτρα επιβλήθηκαν, μεταξύ άλλων, σε βάρος του αναιρεσιβλήτου, υπό την ιδιότητά του ως Αντιπροέδρου Α΄ του Διοικητικού Συμβουλίου της ως άνω εταιρείας. Το δικαστήριο της ουσίας έκρινε μη νόμιμη την επιβολή τους, διότι δεν αρκούσε η ως άνω ιδιότητα του αναιρεσιβλήτου, αλλά όφειλε η φορολογική αρχή, επιπλέον, να αποδείξει ότι ο τελευταίος είχε, κατά τον κρίσιμο χρόνο, πράγματι ασκήσει καθήκοντα διοικήσεως, διαχειρίσεως ή εκπροσωπήσεως της ελεγχομένης εταιρείας. Με το σκεπτικό αυτό το ως άνω δικαστήριο δέχθηκε λόγο προσφυγής του αναιρεσιβλήτου περί του ότι ο ίδιος, αν και συμμετείχε, κατά την περίοδο από 11.7.2007 έως και 20.7.2010, στο ως άνω Διοικητικό Συμβούλιο ως Αντιπρόεδρος Α΄, ουδέποτε είχε την ιδιότητα προσώπου εντεταλμένου από οιαδήποτε αιτία στην διοίκηση, διαχείριση ή εκπροσώπηση της ελεγχομένης εταιρείας, δεδομένου ότι, σε κάθε περίπτωση, την πλήρη διαχείριση και τα δικαιώματα εκπροσωπήσεως και δεσμεύσεως αυτής είχε, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα οικεία ΦΕΚ, ο εκάστοτε Διευθύνων Σύμβουλος και Πρόεδρος του εν λόγω Συμβουλίου. Συνεπώς, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση είναι νόμιμη, ο δε μοναδικός λόγος αναιρέσεως, σύμφωνα με τον οποίο η ως άνω κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου είναι εσφαλμένη, διότι για την επιβολή των μέτρων του άρθρου 46 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας αρκεί το πρόσωπο, στο οποίο επιβάλλονται, να έχει κατά τον χρόνο τελέσεως της φοροδιαφυγής μία από τις ιδιότητες που απαριθμούνται στην παρ. 6 του άρθρου 46 του ως άνω Κώδικα, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Δια ταύτα Απορρίπτει την κρινομένη αίτηση.

α)Αμοιβή για τη συντήρηση και επισκευή μεταφορικών μέσων και μηχανημάτων του Δήμου,β)καταβολή  αμοιβής  για την προμήθεια ανταλλακτικών για τη συντήρηση-επισκευή μεταφορικών μέσων και μηχανημάτων του Δήμου,γ)καταβολή της αμοιβής της για τη συντήρηση και επισκευή μεταφορικών μέσων και μηχανημάτων του Δήμου δ)καταβολή της αμοιβής του για τη συντήρηση και επισκευή μεταφορικών μέσων και μηχανημάτων του Δήμου ε)καταβολή της αμοιβής του για τη συντήρηση και επισκευή μεταφορικών μέσων και μηχανημάτων του Δήμου στ)καταβολή της αμοιβής της για τη συντήρηση και επισκευή λοιπών μηχανημάτων(...)Στο άρθρο 21 του β.δ/τος της 17.5/15.6.1959 «Περί οικονομικής διοικήσεως και λογιστικού των Δήμων και Κοινοτήτων» (ΦΕΚ Α΄ 114, διόρθ. ΦΕΚ Α΄ 145 και 197), ορίζεται ότι: «1. Η εκκαθάρισις ενεργείται παρά της λογιστικής υπηρεσίας κατά τας κειμένας περί εκάστης δαπάνης διατάξεις, είτε αυτεπαγγέλτως οσάκις υπάρχουν παρά τη υπηρεσία ταύτη πλήρη τ΄ αποδεικνύοντα τα δικαιώματα των δικαιούχων στοιχεία, είτε επί τη υποβολή αυτή των δικαιολογητικών στοιχείων, μετά προέλεγχον τούτων εκ μέρους των αρμοδίων υπηρεσιών του Δήμου (…) 3. Τα δικαιολογητικά έγγραφα εκάστης δαπάνης (…) προσαρτώνται εις τα σχετικά χρηματικά εντάλματα (…)», στο άρθρο 23 παρ. 1 ότι: «Μετά την εκκαθάρισιν εκάστης δαπάνης το αρμόδιον τμήμα ή γραφείον της λογιστικής υπηρεσίας του Δήμου προκαλεί την πληρωμήν της εκκαθαρισθείσας δαπάνης συντάσσον χρηματικόν ένταλμα»,  στο άρθρο 25 αυτού ότι: «Εις παν χρηματικόν ένταλμα δέον να επισυνάπτεται υπ’ ευθύνη των επιτετραμμένων την εκκαθάρισιν και εντολήν της δαπάνης οργάνων του δήμου παν δικαιολογητικόν έγγραφον εξ ου να προκύπτη σαφώς το δικαίωμα του πιστωτού του δήμου κατά βάσιν και ποσόν». Από τις ως άνω διατάξεις, οι οποίες ρυθμίζουν τη διαδικασία της ανάληψης, εκκαθάρισης και εντολής πληρωμής δαπανών συνάγεται, πλην άλλων, ότι οι δαπάνες των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) εξοφλούνται κατά κανόνα με την έκδοση τακτικού χρηματικού εντάλματος. Προκειμένου δε να εκδοθεί τακτικό χρηματικό ένταλμα, πρέπει οι απαιτήσεις των πιστωτών των Ο.Τ.Α., καθώς και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις των τελευταίων να αποδεικνύονται κατά την υπόσταση και την έκτασή τους από πλήρη και νόμιμα δικαιολογητικά. Η μη έκδοση ή η μη νόμιμη έκδοση των ως άνω δικαιολογητικών καθιστά την εντελλόμενη δαπάνη μη κανονική (βλ. σχετικές πράξεις VII  Τμ. 13/2008, 11, 373/2009, Κλ. Πρ. Ελ. Στο VII Τμ. 47/2013)
Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 παρ.2, 3 και 20 του ν.4013/2011 (ΦΕΚ Α΄ 204), όπως ισχύουν, της κατ' εξουσιοδότηση του ως άνω νόμου (άρθρα 3 και 4) εκδοθείσας 3396/5.3.2012 απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας περί διορισμού των μελών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΦΕΚ τ.Υ.Ο.Δ.Δ. 94/6.3.2012) και των διατάξεων του άρθρου 20 του ν.2690/1999 «Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 45), συνάγεται ότι, μετά τη συγκρότηση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (με το ν.4013/2011), η λειτουργία της οποίας άρχισε στις 6.6.2012, ήτοι μετά την παρέλευση τριμήνου από την έκδοση της προαναφερόμενης υπουργικής απόφασης διορισμού των μελών της, για τη σύναψη σύμβασης με τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων χωρίς δημοσίευση διακήρυξης, σύμφωνα με το άρθρο 25 του π.δ.60/2007, στο πεδίο εφαρμογής του οποίου εμπίπτουν και οι συμβάσεις τις οποίες συνάπτουν με απευθείας ανάθεση οι ο.τ.α. κατόπιν άγονης ανοικτής διαγωνιστικής διαδικασίας, απαιτείται ως ουσιώδης τύπος της διαδικασίας πριν την έκδοση της απόφασης έγκρισης σύναψης, η διατύπωση προηγούμενης σύμφωνης γνώμης από αυτήν. Κατά συνέπεια, από 6.6.2012 (και ήδη από 1.1.2013, μετά τη θέση σε ισχύ του άρθρου 61 παρ.1 του ν.4146/2013, ΦΕΚ Α' 90/18.4.2013), σε περίπτωση κατά την οποία μία αναθέτουσα αρχή κρίνει αναγκαία τη σύναψη σύμβασης οφείλει, πριν τη λήψη της σχετικής απόφασης, να υποβάλει το φάκελο με όλα τα αναγκαία στοιχεία ενώπιον της ανωτέρω Αρχής, προκειμένου αυτή να ασκήσει τη γνωμοδοτική της αρμοδιότητα. Αν η Αρχή γνωμοδοτήσει αρνητικά η σύμβαση δεν μπορεί να συναφθεί, αφού ο νόμος ορίζει ότι η γνώμη που διατυπώνει είναι σύμφωνη και κατά συνέπεια το όργανο που ασκεί την αποφασιστική αρμοδιότητα υποχρεούται να ενεργήσει κατά τον τρόπο που του υποδεικνύει το γνωμοδοτούν όργανο, ενώ αν ο αναθέτων φορέας δεν υποβάλλει το φάκελο της διαδικασίας ενώπιον της Αρχής, τυχόν απόφαση του αρμόδιου οργάνου περί σύναψης της σύμβασης είναι παράνομη ως εκδοθείσα κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας έκδοσής της (πρβλ. σχετ. Ε΄ Κλιμ. πράξεις 181, 154, 125, 192/2013).

Ακολούθως, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2, 21 και 23 του ν. 3871/2010 (ΦΕΚ Α΄ 141) «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη» καθώς και των άρθρων 2-4 του π.δ/τος 113/2010 «Ανάληψη υποχρεώσεων από τους Διατάκτες» (ΦΕΚ Α΄ 209/10.12.2010), συνάγεται ότι για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε δαπάνης Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού απαιτείται προηγουμένως η έγκριση  διάθεσης της σχετικής πίστωσης. Κατά το στάδιο  αυτό της δημοσιονομικής ανάληψης της δαπάνης, ο αρμόδιος  διατάκτης, 

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ: επιδιώκεται η αναίρεση της 2342/2017 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (...) Επομένως, οι διαφορές που αναφύονται από καταλογιστικές αποφάσεις των οικονομικών επιθεωρητών, οι οποίες εκδίδονται ύστερα από έλεγχο νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, που διαχειρίζονται χρήματα που προέρχονται τόσο από επιχορηγήσεις προερχόμενες από τον κρατικό προϋπολογισμό, όσο και από αντίτιμο παροχής υπηρεσιών, η ενιαία διαχείριση των οποίων ανάγεται σε σκοπό δημόσιου συμφέροντος, υπάγoνται στη δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου (...) Το Ελεγκτικό Συνέδριο δικάζον αναιρετικώς και με γνώμονα την απονομή πλήρους και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας εντός των ορίων της αναιρετικής δίκης, δεν δεσμεύεται από τη σειρά των αναιρετικών λόγων όπως αυτοί εμφανίζονται στο αναιρετήριο, αλλά δύναται να εξετάσει αυτούς με τη σειρά που κατά την κρίση του προσήκει ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της λογικής αλληλουχίας, πρωτίστως όμως οι αρχές της δίκαιης δίκης. Εξ άλλου, με βάση τον ίδιο γνώμονα, δικαιούται να ερμηνεύει τα δικόγραφα των διαδίκων, εφόσον δεν παραποιεί το περιεχόμενο αυτών, προκειμένου να αναδειχθεί το προδήλως εμπεριεχόμενο σε αυτά νόημα, έστω και αν αυτό δεν αποτυπώθηκε γλωσσικά με τη δέουσα ευκρίνεια.(...) οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων αποτελούν δεδικασμένο και επομένως δεν επιτρέπεται να αμφισβητηθεί και να καταστεί αντικείμενο νέας δίκης το δικαίωμα που κρίθηκε και η σχέση από την οποία αυτό έχει παραχθεί. Η δεσμευτική αυτή ενέργεια του δεδικασμένου σε μεταγενέστερη δίκη προϋποθέτει ότι αυτή αναφέρεται στο ίδιο αντικείμενο και στηρίζεται στην ίδια ιστορική και νομική αιτία. Ειδικότερα, ταυτότητα ιστορικής αιτίας υπάρχει, όταν τα πραγματικά περιστατικά, που συγκροτούν το πραγματικό της νομικής διάταξης που εφαρμόσθηκε και ήταν αναγκαία κατά νόμο για την κατάφαση ή άρνηση της διαγνωσθείσας έννομης συνέπειας, συγκροτούν το πραγματικό εν όλω ή εν μέρει της νομικής διάταξης που πρέπει να εφαρμοσθεί στη νέα δίκη. Επομένως, δεν αποκλείεται νέα δικαστική διάγνωση της ίδιας έννομης σχέσης στηριζόμενη σε διάφορη ιστορική αιτία. Εξ άλλου, η ταυτότητα της νομικής αιτίας προϋποθέτει θεμελίωση της φερόμενης προς διάγνωση έννομης συνέπειας στον αυτό νομικό κανόνα με εκείνο, που αποτέλεσε τη βάση για την κατάφαση ή άρνηση της προηγουμένως τελεσιδίκως διαγνωσθείσας έννομης συνέπειας.(...)Το Δικαστήριο διαπιστώνει κατ’ αρχάς ότι η παράβαση για την οποία απαλλάχθηκε ο αναιρεσείων (παράνομη και δόλια ιδιοποίηση κινητού πράγματος...) είναι όλως διακριτή της δημοσιολογιστικής ευθύνης που του αποδόθηκε, ως υπολόγου διαχειριστή της περιουσίας του Ινστιτούτου, για την κατάφαση της οποίας απαιτείται, όπως προεκτέθηκε ..., αφενός μεν η πρόκληση ελλείμματος στο νομικό πρόσωπο λόγω μη σύννομης διαχείρισης της περιουσίας του, αφετέρου δε η συνδρομή έστω και ελαφράς αμέλειας στο πρόσωπό του, η οποία μάλιστα τεκμαίρεται.(...)Εν όψει τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν διατυπώθηκε οποιαδήποτε κρίση ή αιτιολογία που να θέτει εν αμφιβόλω το αθωωτικό αποτέλεσμα των ως άνω ποινικών αποφάσεων, υπό την έννοια της αμφισβήτησης της κρίσης αυτών ως προς τη συνδρομή ή μη στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος των στοιχείων της αντικειμενικής ή και της υποκειμενικής υπόστασης του αδικήματος, για το οποίο αυτός διώχθηκε και αθωώθηκε. Συνεπώς, το δικάσαν Τμήμα, το οποίο δέχθηκε ότι δεν δεσμεύεται από τις προαναφερθείσες ποινικές αποφάσεις, τις συνεκτίμησε όμως αμφότερες και έκρινε ότι δεν αμφισβητείται με τις παραδοχές του το αθωωτικό τους αποτέλεσμα, ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το τεκμήριο της αθωότητας, απορριπτόμενου ως αβάσιμου του σχετικού λόγου αναίρεσης.(...) Υπό τα δεδομένα αυτά, κατ’ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων δεν απαλλάχθηκε από το σύνολο του καταλογισθέντος σε αυτόν ποσού (κεφάλαιο και προσαυξήσεις) του επίδικου κονδυλίου του ελλείμματος, καθώς ελλείψει έκδοσης οποιασδήποτε εγκριτικής απόφασης, έστω και από αναρμόδιο όργανο, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι αυτός έδρασε με ελαφρά αμέλεια.(...)Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, επί αχρεωστήτως λαβόντος, οι αρχές της χρηστής διοίκησης εμποδίζουν τον καταλογισμό του με το αχρεωστήτως εισπραχθέν από αυτόν ποσό όταν αυτός εισέπραξε καλόπιστα το αχρεώστητο ποσό, επιπλέον δε τελεί σε οικονομική αδυναμία να το επιστρέψει (καλοπιστία και οικονομική αδυναμία αχρεωστήτως λαβόντος). Οι ίδιες αρχές, εφαρμοζόμενες επί δημοσιονομικώς υπευθύνου, εμποδίζουν τον καταλογισμό του όταν αυτός, επί πολυπλόκου διαχειρίσεως, ακολούθησε υποστηρίξιμη ερμηνεία του νόμου ενεργών καλοπίστως εντός των ορίων του καθήκοντος αυτού έτσι ώστε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ενεργοποίηση εις βάρος του της καταλογιστικής αξίωσης του Δημοσίου να εμφανίζεται ως καταχρηστική (συγγνωστή πλάνη υπολόγου). Σύμφωνα με τα ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο αναιρεσείων προέβη στις ως άνω μη νόμιμες δαπάνες κατά συγγνωστή πλάνη, ήτοι στη βάση υποστηρίξιμης αντίληψης περί του ότι ενεργούσε σύννομα. Δέχεται εν μέρει την αίτηση....Περιορίζει το καταλογισθέν σε βάρος του ήδη αναιρεσείοντος ποσό σε 67.032.098 δρχ. και ήδη εκατόν ενενήντα έξι χιλιάδες επτακόσια δεκαεννέα ευρώ και εικοσιεννέα λεπτά (196.719,29 ευρώ) και απαλλάσσει αυτόν από τις προσαυξήσεις.