Λαθρεμπορία. Προϋποθέσεις για την επιβολή πολλαπλών τελών. Από της τελωνειακής ενώσεως, οι δασμοί και οι λοιπές εισαγωγικές επιβαρύνσεις εισπράττονται από τα κράτη μέλη. Ο τόπος γένεσης της τελωνειακής οφειλής προσδιορίζει το αρμόδιο για την είσπραξη των τελωνειακών δασμών κράτος μέλος. Σε περίπτωση μεταφοράς βάσει δελτίων ΤΙR, αρμόδιο για την είσπραξη των δασμών είναι το κράτος μέλος στο οποίο διεπράχθη η πρώτη παράβαση ή παρατυπία που δύναται να χαρακτηρισθεί ως διαφυγή των εμπορευμάτων από την τελωνειακή επιτήρηση. Πότε ανατρέπεται το τεκμήριο αρμοδιότητας υπέρ του κράτους στο έδαφος του οποίου διαπιστώθηκε η παράβαση ή παρατυπία. Πότε οι ελληνικές αρχές είναι αρμόδιες προς είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Παράνομες διακινήσεις καπνικών προϊόντων εντός της ΕΕ, τα οποία μεταφέρθηκαν με το Carnet TIR, που εκδόθηκε από την ... Η αρμοδιότητα καταλογισμού πολλαπλών τελών και των συναφών κυρώσεων προϋποθέτει αρμοδιότητα του ελληνικού κράτους προς είσπραξη των δασμών και λοιπών φορολογικών επιβαρύνσεων, όπως είναι ο ειδικός φόρος καταναλώσεως, τέτοια δε αρμοδιότητα δεν προέκυπτε εν προκειμένω. Μη νόμιμα ο αναιρεσείων είχε χαρακτηριστεί συνυπαίτιος λαθρεμπορίας και είχαν επιβληθεί εις βάρος του πολλαπλά τέλη, χρηματική ποινή και πρόστιμο. Δεκτές η αναίρεση, η έφεση και η προσφυγή (αναιρεί την αριθμ. 774/2007 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης).

Διορισμός εκπαιδευτικών εγγεγραμμένων στους πίνακες διοριστέων-έφεση:Επειδή, με το από 28.4.2011 υπόμνημα, το οποίο κατέθεσε η εκκαλούσα εντός της δοθείσας από την Πρόεδρο προθεσμίας κατά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (14.4.2011), προβάλλει ότι συντρέχει εν προκειμένω περίπτωση υποβολής προδικαστικού ερωτήματος στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το αν αντίκειται στην κοινοτική αρχή της αναλογικότητας και στον Κανονισμό 1612/68, το επίμαχο σύστημα διορισμού της επετηρίδας το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς της, αποκλείει όσους διαθέτουν αυξημένα προσόντα και οδηγεί σε προνομιακό διορισμό αυτών που έχουν μειωμένα προσόντα στην εκπαίδευση η οποία, κατά ρητή επιταγή του άρθρου 165 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( : ΣΛΕΕ), πρέπει να είναι υψηλού επιπέδου. Όπως έχει γίνει δεκτό από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( : ΕΔΔΑ), εφόσον προβλέπεται μηχανισμός προδικαστικής παραπομπής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η άρνηση του εθνικού δικαστηρίου να αποστείλει προδικαστικό ερώτημα συνιστά παράβαση του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ όταν είναι αυθαίρετη, δηλαδή όταν η παραπομπή είναι υποχρεωτική ή η άρνηση ερείδεται σε διαφορετικούς λόγους από αυτούς που ορίζονται στους ενωσιακούς κανόνες δικαίου ή δεν αιτιολογείται προσηκόντως. Το ΕΔΔΑ ελέγχει την αιτιολογία των αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων, από την άποψη αυτή, όχι όμως και την ορθότητα της ερμηνείας και εφαρμογής των οικείων κανόνων δικαίου (απόφαση ΕΔΔΑ της 20.9.2011 Ullens De Schooten et Rezabek κατά Βελγίου). Περαιτέρω, η αποστολή προδικαστικού ερωτήματος δεν είναι υποχρεωτική όταν δεν είναι αναγκαία για την επίλυση της διαφοράς ή το ζήτημα έχει επιλυθεί από τη νομολογία του ΔΕΚ ή η ορθή ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου είναι προφανής (απόφαση ΔΕΚ της 6ης Οκτωβρίου 1982, C -283/81 Cilfit). Εν προκειμένω, το υποβληθέν αίτημα της εκκαλούσας αφορά το σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το οποίο ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους μέλους, όπως άλλωστε ορίζει και το άρθρο 165 της ΣΛΕΕ σύμφωνα με το οποίο η Ένωση σέβεται πλήρως την αρμοδιότητα των κρατών μελών για το περιεχόμενο της διδασκαλίας και την οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Επομένως, η κρινόμενη υπόθεση αφορά μια αμιγώς εσωτερική κατάσταση του κράτους μέλους, η οποία δεν εμφανίζει κανένα συνδετικό στοιχείο με οποιαδήποτε από τις καταστάσεις που ρυθμίζει το ενωσιακό δίκαιο. Ως εκ τούτου το υποβληθέν αίτημα πρέπει να απορριφθεί.

Τελωνειακή Νομοθεσία – Δασμοί. Αναστολή εκτέλεσης συμπληρωματικής πράξης επιβολής δασμών και φόρων της τελωνειακής αρχής.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η διάταξη του άρθρου 69 παρ.2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, περί επιφυλάξεως της ισχύος ειδικών φορολογικών και τελωνειακών διατάξεων που αποκλείουν, παρά την άσκηση προσφυγής, την αναστολή ή θεσπίζουν την κατά ορισμένο μόνο ποσοστό αναστολή εκτέλεσης πράξεων των αρμοδίων αρχών, δεν έχει την έννοια ότι οι διατάξεις α) του άρθρου 29 παρ.2, εδάφιο δεύτερο, του ισχύοντος κατά το χρόνο του ερωτήματος τελωνειακού κώδικα (Ν 1165/18), που προβλέπει αναστολή εκτελέσεως συμπληρωματικής πράξεως επιβολής δασμών και φόρων, λόγω της προθεσμίας ή άσκησης προσφυγής μόνον εφόσον καταβληθεί ποσοστό τουλάχιστον 50% της οφειλής που βεβαιώθηκε, και β) των άρθρων 243 και ιδίως 244 του Κοινοτικού Τελωνειακού Κώδικα, που προβλέπουν την μη αναστολή εκτελέσεως στην περίπτωση άσκησης προσφυγής κατά πράξεως της τελωνειακής αρχής και σύσταση εγγύησης για την αναστολή εκτέλεσης της πράξεως αυτής, αποκλείουν την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 200, 204 και 205 του νέου Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθόσον αφορά στη δικαστική αναστολή εκτελέσεως συμπληρωματικής πράξεως επιβολής δασμού, φόρου κλπ τελωνειακής αρχής.

Διαγραφή ποσών προσαυξήσεων - τελών εκπρόθεσμης καταβολής και επιστροφή των ήδη εισπραχθέντων από Τελωνειακή Αρχή – Ανακοπή κατά ατομικής ειδοποίησης – Δεδικασμένο.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η από διοικητικό πρωτοδικείο απόρριψη ανακοπής κατά ατομικής ειδοποιήσεως τελωνείου, με απόφαση που έγινε αμετάκλητη, ως απαραδέκτου, επειδή η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πληροφοριακό έγγραφο, χωρίς να κρίνει επί της ουσίας των εκ της τελωνειακής νομοθεσίας αξιώσεων του Δημοσίου, δεν δημιουργεί δεδικασμένο, κατ άρθρο 197 του Ν 2717/1999. Η κρίση ότι δεν έγινε σαφής συμπλήρωση των ενδείξεων του βιβλίου καταχώρησης των εισπρακτέων απαιτήσεων του Τελωνείου δεν αποτελεί ζήτημα διοικητικής φύσεως ή παρεμπίπτον που τελεί σε άμεση και αναγκαία συνάρτηση προς το διατακτικό της αποφάσεώς του.

ΙΚΑ-ΕΤΑΜ - Ανάκληση ή μη αποφάσεων ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών, που περιέχουν αυτοτελή πρόστιμα του Ιδρύματος.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Όσες αποφάσεις είτε εφάπαξ εξόφλησης, είτε τμηματικής καταβολής έχουν εκδοθεί, οι οποίες έχουν μηδενίσει τα αυτοτελή πρόστιμα ή έχουν υπολογίσει εκπτώσεις σε αυτά, θα πρέπει να ανακληθούν και να επαναβεβαιωθούν τα πρόστιμα τα οποία μηδενίστηκαν, δεδομένου ότι όλες αυτές οι αποφάσεις εμπίπτουν στις περιπτώσεις των ευμενών αλλά παρανόμων διοικητικών πράξεων, οι οποίες ανακαλούνται μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, όπως ορίζει ο α.ν. 261/1968.

Συμμόρφωση της Διοίκησης σε ακυρωτικές αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με τις οποίες ακυρώθηκε ο διαγωνισμός του κλάδου εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΞ του έτους 2005 – Ανάκληση διορισμών – Επανάληψη διαδικασίας.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η διάταξη του άρθρου 41 παρ.42 του Ν 3712/2008 έχει μεταβατικό χαρακτήρα και δεν αποτελεί πάγιο τρόπο συμμόρφωσης σε ακυρωτικές αποφάσεις. (ομοφ.) Η Διοίκηση, προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, οφείλει να ανακαλέσει τους διορισμούς των προσώπων που διορίσθηκαν στις θέσεις του Κλάδου Εμπειρογνωμόνων στις ειδικότητες Μετανάστευσης και Ασύλου (Εφαρμογή Συνθήκης Schengen) και Απόδημου Ελληνισμού, να προβεί σε νόμιμη συγκρότηση, σύμφωνα με το σκεπτικό των ακυρωτικών αποφάσεων, των Επιτροπών Επιλογής στις θέσεις των παραπάνω δύο ειδικοτήτων και, περαιτέρω, να επαναλάβει τις διαδικασίες κρίσεως των αιτήσεων των υποψηφίων για τις ειδικότητες αυτές. Η κρίση αυτή πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους υποψηφίους για θέσεις των παραπάνω ειδικοτήτων κατά το χρόνο της αρχικής επιλογής, επιλεγέντες ή μη, έστω και αν (οι μη επιλεγέντες) δεν άσκησαν αιτήσεις ακυρώσεως κατά της πράξεως διορισμού στις θέσεις των παραπάνω ειδικοτήτων. (πλειοψ.) Αναφορικά με τις συνέπειες που ενδέχεται να έχει η ανάκληση του διορισμού των υπαλλήλων για το ΥΠΕΞ, το ερώτημα αυτό στηρίζεται επί υποθετικού και αβέβαιου πραγματικού και δεν μπορεί να τύχει απαντήσεως σύμφωνα με τον Οργανισμό του Ν.Σ.Κ. (Ν 3086/2002). Σε κάθε, πάντως, περίπτωση, στην προκειμένη περίπτωση η ανάκληση του διορισμού γίνεται σε συμμόρφωση προς τις ακυρωτικές αποφάσεις και δεν συνιστά παράνομη πράξη. Περαιτέρω, οι υπάλληλοι των οποίων ο διορισμός ανακαλείται δεν μπορεί να είναι υποψήφιοι προς προαγωγή. (ομοφ.)

Ισχύς αποφάσεων καθορισμού χερσαίας ζώνης λιμένα και αποφάσεων εξομοίωσης με ζώνη λιμένα που δεν έχουν δημοσιευτεί σε ΦΕΚ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Οι ως άνω αποφάσεις διοικητικού καθορισμού χερσαίας ζώνης λιμένα ως ατομικές γενικού περιεχομένου και μη δημοσιευτέες στο ΦΕΚ, λόγω έλλειψης περί του αντιθέτου (κατά τον χρόνο έκδοσής τους) ειδικής διάταξης νόμου, δεν θεωρούνται ανυπόστατες και δεν υπάρχει δέσμευση της Διοίκησης από τα όσα έχουν παρεμπιπτόντως κριθεί από τις αναφερόμενες στο ερώτημα δικαστικές αποφάσεις (ποινικού και πολιτικού δικαστηρίου, αντιστοίχως), για ανάκληση ή ακύρωση τούτων και μάλιστα με αναδρομική ενέργεια (δηλ. από τον χρόνο έκδοσής τους). (ομοφ.)

Επειδή, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ισότητος των διαγωνιζομένων και της διαφάνειας, οι οποίες διέπουν το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων και κατοχυρώνονται ήδη ρητώς στο άρθρο 2 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, όταν η αναθέτουσα αρχή επιλέγει ως κριτήριο αναθέσεως δημοσίας συμβάσεως το προβλεπόμενο στο άρθρο 53 της αυτής οδηγίας κριτήριο της πλέον συμφέρουσας από οικονομική άποψη προσφοράς, οφείλει, προκειμένου να διασφαλισθούν συνθήκες πραγματικού ανταγωνισμού, να οργανώσει κατά τέτοιο τρόπο τη διαγωνιστική διαδικασία, ώστε να καταστεί απολύτως αδύνατος ο επηρεασμός της αξιολογήσεως των τεχνικών προσφορών από το ύψος των οικονομικών προσφορών (πρβλ. ΣτΕ 2283/2006, 1452/2000, 2478/1997, καθώς και Ε.Α. 1234/2007, 599/2007, 374/2007, 21/2006, 44/2005, 51/2002 κ.ά.). Κατά συνέπεια, διατάξεις Διακηρύξεως, οι οποίες δεν διασφαλίζουν πλήρως ότι η αξιολόγηση των τεχνικών προσφορών διενεργείται και περατώνεται σε χρόνο κατά τον οποίον δεν έχουν ακόμη αποσφραγισθεί οι οικονομικές προσφορές ή διατάξεις Διακηρύξεως, οι οποίες επιτρέπουν έστω και τον έμμεσο ή κατά προσέγγιση προσδιορισμό του ύψους των οικονομικών προσφορών προ της αποσφραγίσεώς τους, είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στις ανωτέρω θεμελιώδεις αρχές. Και ναι μεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η ως άνω ερμηνεία της οδηγίας 2004/18/ΕΚ δεν είναι απηλλαγμένη από κάθε εύλογη αμφιβολία και ότι, ως εκ τούτου, τίθεται ζήτημα υποβολής σχετικού προδικαστικού ερωτήματος στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (βλ. σχετικώς Δ.Ε.Κ. απόφαση της 6.10.1982, 283/1981, CILFIT, Συλλογή 1982, σελ. 3415), τούτο, όμως, δεν υποχρεώνει την Επιτροπή Αναστολών στην υποβολή προδικαστικού ερωτήματος στο Δ.Ε.Κ. κατ’ εφαρμογή του άρθρου 234 παράγραφος 3 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, δοθέντος ότι η υπό κρίση αίτηση αφορά, πάντως, στην παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας, ενώ το τιθέμενο ζήτημα ερμηνείας της οδηγίας 2004/18/ΕΚ και, επομένως, το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί επί του ζητήματος τούτου προδικαστικό ερώτημα στο Δ.Ε.Κ., θα εξετασθεί εκ νέου στο πλαίσιο της ακυρωτικής δίκης, η οποία θα ανοιγεί εάν η αιτούσα ασκήσει συναφή αίτηση ακυρώσεως (βλ. Δ.Ε.Κ. αποφάσεις της 24.5.1977, 107/76, Hoffmann – La Roche, Rec. 1977, p. 957, σκέψεις 4-6 και της 27.10.1982, 35-6/82, Morson και Jhanjan, Συλλογή 1982, σελ. 3723, σκέψεις 8 – 10, καθώς και Ε.Α 400/2005, 80-3/2005, 240/2004, 81/2004, 684/2003, 73/1999 κ.ά).

Υποχρέωση ή μη της Διοίκησης για την ανάκληση διοικητικών πράξεων επειδή έχουν εκδοθεί αμετάκλητες αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων, που έκριναν για «όμοιες» πράξεις ότι στηρίζονται σε αντισυνταγματικές διατάξεις.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Η Διοίκηση οφείλει κατ’ αρχήν να ανακαλέσει τις «όμοιες» ατομικές πράξεις, που έχουν το ίδιο νόμιμο έρεισμα με ακυρωθείσες με τις αποφάσεις ΣτΕ με αριθ. 1986-1990/2005 (Ολομ.), 4052-4055/2005 και 354-365/2006 κ.α. διοικητικές πράξεις, εφ’ όσον συντρέχουν και οι λοιπές προβλεπόμενες από τις ισχύουσες διατάξεις, τις αρχές του διοικητικού δικαίου και την νομολογία (κυρίως βλ. Ολομ. ΣτΕ 2176, 2177/2004) προϋποθέσεις. Επαφίεται όμως στη Διοίκηση η εκτίμηση και στάθμιση λόγων «υπερτέρου δημοσίου συμφέροντος», που δύνανται να αποκλείσουν αιτιολογημένως την αιτούμενη ανάκληση. β) Μετά από λεπτομερή έλεγχο της συνδρομής των ιδίων προϋποθέσεων η Διοίκηση οφείλει να αντιμετωπίσει αναλόγως και τις ήδη απορριφθείσες αντίστοιχες αιτήσεις.

Αναγνωρισμένοι Οργανισμοί Ασφάλειας. Νομικό καθεστώς που διέπει την αναγνώριση και την εξουσιοδότησή τους για την αξιολόγηση της ασφάλειας λιμενικών εγκαταστάσεων.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Οι αποφάσεις αναγνωρίσεως των Αναγνωρισμένων Οργανισμών Ασφάλειας (ΑΟΑ), οι οποίες είχαν εκδοθεί με βάση την ανακοίνωση ΥΕΝ/ΔΕΚ 2003, εξακολουθούν να ισχύουν το αργότερο μέχρι 17-6-2009 και μόνον εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τάσσονται στην παρ.2 του άρθρου 12 της υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-3-2008 αποφάσεως του Υπουργού ΕΝΑΝΠ (ΦΕΚ Β΄ 674), που προστέθηκε με την υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-10-2008 απόφασή του. Για τους Αναγνωρισμένους Οργανισμούς Ασφάλειας (ΑΟΑ), με αποφάσεις οι οποίες είχαν εκδοθεί με βάση την ανακοίνωση ΥΕΝ/ΔΕΚ 2003 και οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν το αργότερο μέχρι 17-6-2009, λόγω συνδρομής των προϋποθέσεων που τάσσονται στην παρ.2 του άρθρου 12 της υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-3-2008 αποφάσεως του Υπουργού ΕΝΑΝΠ (ΦΕΚ Β΄ 674), που προστέθηκε με την υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-10-2008 απόφασή του, εφαρμόζονται, ως προς την εξουσιοδότησή τους, οι διατάξεις του άρθρου 6 της πρώτης των ανωτέρω υ.α., με εξαίρεση ότι σχετίζεται με την απαίτηση του άρθρου 9 της ίδιας υ.α. β) Οι Αναγνωρισμένοι Οργανισμοί Ασφάλειας, με αποφάσεις οι οποίες είχαν εκδοθεί με βάση την ανακοίνωση ΥΕΝ/ΔΕΚ 2003 και οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν το αργότερο μέχρι 17-6-2009, λόγω συνδρομής των προϋποθέσεων που τάσσονται στην παρ.2 του άρθρου 12 της υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-3-2008 αποφάσεως του Υπουργού ΕΝΑΝΠ (ΦΕΚ Β΄674), που προστέθηκε με την υπ αριθμ. 4442.20/01/2008/24-10-2008 απόφασή του, αν μετά την έναρξη ισχύος της πρώτης υ.α. έχουν αναλάβει έργα «αξιολογήσεων ασφάλειας λιμενικών εγκαταστάσεων» ή αναλάβουν τέτοια έργα μέχρι της 17-6-2009 και μετά την τήρηση της διαδικασίας του άρθρου 6 της πρώτης υ.α. μπορούν να τα συνεχίσουν και ολοκληρώσουν μέχρι την ημερομηνία αυτήν, μετά την οποία δεν μπορούν να εγκριθούν από την αρμόδια αρχή, ενδεχομένως δ' εφόσον έχουν αναλάβει ή αναλάβουν έργα χωρίς την τήρηση της προαναφερθείσης διαδικασίας, η εκτέλεσή τους δεν είναι σύννομη και δεν μπορούν να εγκριθούν από την αρμόδια αρχή.