Συμμόρφωση Διοικήσεως σε ακυρωτική απόφαση ΣτΕ – Άρση απαλλοτρίωσης – Τροποποίηση ρυμοτομικού σχεδίου – Διαδικασία.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η Διοίκηση συμμορφούμενη προς την υπ’ αριθμ. 2177/1994 ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ, οφείλει να προβεί σε άρση της απαλλοτρίωσης, με τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου και ταυτόχρονα να ρυθμίσει εκ νέου το πολεοδομικό καθεστώς του ακινήτου, τηρώντας την διαδικασία που προβλέπουν οι οικείες διατάξεις για την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου, εφαρμόζοντας, λόγω της θέσης του ακινήτου και τις διατάξεις περί προστασίας ιαματικών πηγών και ρεμάτων. (ομοφ.)

Εάν η Φορολογική Διοίκηση, στα πλαίσια εκτέλεσης και συμμόρφωσης σε δικαστικές αποφάσεις, οφείλει να διαγράψει το συνολικώς βεβαιωθέν, με ακυρωθείσες πράξεις επιβολής προστίμων Κ.Β.Σ., ποσό προστίμων ή τίθεται θέμα χρονικού περιορισμού από τις ισχύουσες διατάξεις, όπως αντιστοίχως ισχύει για τις κατά του Δημοσίου απαιτήσεις επιστροφής του φόρου (τριετία).Η Φορολογική Διοίκηση υποχρεούται να θεωρήσει ανύπαρκτες τις ακυρωθείσες πράξεις επιβολής προστίμων Κ.Β.Σ. και σε συμμόρφωση προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων που επελήφθησαν της φορολογικής διαφοράς και εντός των ορίων του απορρέοντος από αυτές δεδικασμένου, να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες, κατά τρόπον ώστε να αποκατασταθούν τα πράγματα στη θέση στην οποία θα ήταν αν οι πράξεις αυτές δεν είχαν εκδοθεί, αφού βεβαιωθεί για τη συνδρομή ορισμένων προϋποθέσεων που αφορούν στη συγκεκριμένη φορολογική διαφορά.

Τρόπος συμμόρφωσης (πράξεις – παραλείψεις) της Διοίκησης σε ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και έκταση της υποχρέωσης συμμόρφωσής της στο ακυρωτικό αποτέλεσμα των αποφάσεων αυτών που αφορούν μεταβίβαση ακινήτων του Δημοσίου στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ».(...)α) Η Διοίκηση, στο πλαίσιο συμμόρφωσης προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας με αριθμ. 928-934/2020, οφείλει να μεριμνήσει για την εκ νέου μεταβίβαση των ακινήτων που αυτές αφορούν στο Δημόσιο, χωρίς αντάλλαγμα, σύμφωνα με το άρθρο 196 παρ. 10 του ν.4389/2016, με αντίστοιχη καταχώριση στο αρμόδιο κτηματολόγιο ή υποθηκοφυλακείο, κατά περίπτωση. Σε περίπτωση δε έκδοσης νέων διοικητικών πράξεων από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής και τον Υπουργό Οικονομικών, κατά τη διάταξη του άρθρου 196 παρ. 6 του ν. 4389/2016, θα πρέπει να ακολουθηθεί η διαγραφείσα στις παραπάνω αποφάσεις του ΣτΕ διαδικασία μεταβίβασης, ώστε να μη φέρουν τη διαπιστωθείσα από το ΣτΕ νομική πλημμέλεια. Οι ακυρωτικές αποφάσεις με αριθμ. 927 και 1013/2020, εκ της νομικής τους φύσης, δεν δημιουργούν υποχρέωση συμμόρφωσης (ομόφωνα). β) Οι με αριθμό 86/18.6.2018 και 0004586ΕΞ/2018/19.6.2018 αποφάσεις του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥ.Σ.ΟΙ.Π.) και του Υπουργού Οικονομικών, κατά το μέρος που ισχύουν μετά τις μερικές ανακλήσεις τους, πρέπει να ανακληθούν ως προς τις λοιπές σωρευόμενες όμοιες και μη ακυρωθείσες πράξεις, ακολούθως δε η Διοίκηση πρέπει να μεριμνήσει για την εκ νέου μεταβίβαση των ακινήτων αυτών στο Δημόσιο, χωρίς αντάλλαγμα, κατά το άρθρο 196 παρ.10 του ν. 4389/2016, με αντίστοιχη καταχώριση στο αρμόδιο κτηματολόγιο ή υποθηκοφυλακείο, κατά περίπτωση (κατά πλειοψηφία). γ) Οι με αριθμό 91/17.1.2019 και 100/3.5.2019 εξουσιοδοτικές αποφάσεις του ΚΥ.Σ.ΟΙ.Π. καθώς και οι αντίστοιχες με αριθμό 0000548ΕΞ/21.1.2019 και 52054/27.5.2019 μερικά ανακλητικές αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών είναι σύννομες και παράγουν όλα τα αποτελέσματά τους (ομόφωνα).

Πολεοδομία - Δικαστική ακυρωτική απόφαση - Δεδικασμένο και συνέπειες για τη Διοίκηση επί αντισυνταγματικού νόμου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Οι συνέπειες ακύρωσης που ορίζονται με την 2177/04 απόφαση Ολομελείας ΣτΕ για τη Διοίκηση, δηλαδή η υποχρέωση να επανεξετάσει τη νομιμότητα απρόσβλητων ατομικών διοικητικών πράξεών της, όταν όμοια πράξη της ακυρωθεί αμετάκλητα, λόγω αντισυνταγματικότητας του νόμου που επέτρεψε την έκδοσή της, δεν αφορούν περιπτώσεις οικοδομικών αδειών που έχουν εκδοθεί, κατ’ άρθρο 29 παρ.2 ΓΟΚ, χωρίς έγκριση Δασαρχείου.

Δικαστήρια - Νομολογία - Δέσμευση Διοίκησης - Δημόσιο Συμφέρον - Ανάκληση διοικητικών πράξεων.(...)α) Η νομολογία, η οποία έχει διαμορφωθεί με τις υπ’ αριθμ. 978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας συνιστά «παγία νομολογία», καθόσον αφορά την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση για την δόμηση εντός των μνημειακού χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και της Χώρας Πάτμου. Η νομολογία αυτή μάλιστα επαναλήφθηκε και με τις μετέπειτα εκδοθείσες υπ’ αρ. 166/2015 (ΕΑ), 4363/2015 και 1248/2016 αποφάσεις του ιδίου δικαστηρίου. β) Ενδείκνυται η Διοίκηση, σε συμφωνία προς τις ανωτέρω αποφάσεις, να εξετάσει τις όμοιες υποθέσεις, ήδη εκκρεμείς ενώπιον αυτής ή μελλοντικές, που αφορούν τη δόμηση στους ίδιους οικισμούς, υιοθετώντας την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση. γ) Καθόσον αφορά τις ήδη εκδοθείσες πράξεις και οι οποίες τελούν σε αντίθεση προς την ερμηνευτική νομική λύση, που έχει δοθεί με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, η Διοίκηση δύναται να τις ανακαλέσει οποτεδήποτε και να εξετάσει εκ νέου τις σχετικές υποθέσεις υπό το φως αυτής της νομικής ερμηνευτικής λύσεως, με βάση τις γενικές αρχές, που ισχύουν για την δυνατότητα ανακλήσεως των παράνομων ευμενών ατομικών διοικητικών πράξεων, επικαλούμενη λόγους σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος (προστασία μνημειακών οικισμών), λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα δικαιώματα ή τις επωφελείς καταστάσεις, που έχουν δημιουργηθεί από τις πράξεις αυτές για καλόπιστους διοικούμενους, εκτός εάν, κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοικήσεως, συντρέχουν λόγοι γενικότερου δημοσίου συμφέροντος προστασίας των συγκεκριμένων μνημειακού χαρακτήρα οικισμών, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να επιβάλλεται η ανάκληση, ακόμα και των πράξεων αυτών (ομοφ).

Συμμόρφωση της Διοίκησης προς ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ. Εφαρμογή αυτής και σε όλους τους θιγομένους υπαλλήλους.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η συμμόρφωση της Διοίκησης προς ακυρωτική απόφαση περιλαμβάνει την άρση των διοικητικών αλλά και μισθολογικών συνεπειών της ακυρωθείσας πράξης. Η έκδοση απόφασης του ΣτΕ δεν επηρεάζει την τοκογονία των απαιτήσεων. Τόκος οφείλεται μόνο από της επιδόσεως καταψηφιστικής αγωγής. Η Διοίκηση οφείλει, σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς το Κράτος, να προβεί στην ανάκληση των «ομοίων» ατομικών διοικητικών πράξεων με την ακυρωθείσα.

Αυτόματη επέκταση απόφασης του ΣτΕ που εκδόθηκε επί αιτήσεως ακυρώσεως.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι συνέπειες από τις αποφάσεις του ΣτΕ με τις οποίες ακυρώνεται η τεκμαιρόμενη άρνηση της Διοίκησης να προβεί στην ικανοποίηση ενός υποβληθέντος αιτήματος, δεν επεκτείνονται αυτόματα τυπικά και στους λοιπούς που τελούν υπό το ίδιο νομικό και πραγματικό καθεστώς, οφείλει όμως η Διοίκηση, κατά τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών, να ικανοποιεί τα υποβαλλόμενα αιτήματα και να μην εξαναγκάζει τους ενδιαφερόμενους στη διεξαγωγή άσκοπων δικαστικών αγώνων.

Οικισμοί – Δόμηση – Νομολογία – Δέσμευση Διοίκησης – Δημόσιο Συμφέρον – Ανάκληση διοικητικών πράξεων.(..)Κατάσταση : Μη αποδεκτή 
α) Η νομολογία, η οποία έχει διαμορφωθεί με τις με αριθμ. 978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας συνιστά παγία νομολογία, καθόσον αφορά την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση για την δόμηση εντός των μνημειακού χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και Χώρας Πάτμου, β) Είναι σκόπιμο, η Διοίκηση, σε συμφωνία προς τις ανωτέρω αποφάσεις, να εξετάσει τις όμοιες υποθέσεις, μελλοντικές ή ήδη εκκρεμείς ενώπιον αυτής, που αφορούν τη δόμηση στους ίδιους οικισμούς, υιοθετώντας την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση, επί του συνόλου αυτών, γ) Καθόσον αφορά τις ήδη εκδοθείσες πράξεις, που αφορούν δόμηση στους ίδιους οικισμούς και οι οποίες τελούν σε αντίθεση προς την ερμηνευτική νομική λύση, που έχει δοθεί με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, η Διοίκηση δύναται να τις ανακαλέσει οποτεδήποτε και να εξετάσει εκ νέου τις σχετικές υποθέσεις υπό το φως αυτής της νομικής ερμηνευτικής λύσης, με βάση τις γενικές αρχές, που ισχύουν για την δυνατότητα ανάκλησης των παράνομων ευμενών ατομικών διοικητικών πράξεων, επικαλούμενη λόγους σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος (προστασία μνημειακών οικισμών), με εξαίρεση εκείνες από τις οποίες έχουν ήδη δημιουργηθεί δικαιώματα ή επωφελείς καταστάσεις για καλόπιστους διοικούμενους, εκτός εάν, κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοίκησης, συντρέχουν λόγοι γενικότερου δημοσίου συμφέροντος προστασίας των συγκεκριμένων μνημειακού χαρακτήρα οικισμών, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να επιβάλλεται η ανάκληση, ακόμα και των πράξεων αυτών (ομοφ.). ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ - ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η 248/2016 ΓΝΩΜ. Β' ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ.

Οφειλόμενες ενέργειες συνεπεία αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, με τις οποίες κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 60 του ν. 2214/1994 «Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου».(..)Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή 
Α.1) Σε συμμόρφωση προς τις με αριθμούς 4504 και 4505/2014 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας και σε σχέση με τις όμοιες με τις με τις αποφάσεις ακυρωθείσες πράξεις εγγραφής στους οικείους βεβαιωτικούς καταλόγους των Δήμων της Δωδεκανήσου, ποσών φόρου του άρθρου 60 του Ν. 2214/1994, α) Τα όργανα των Δήμων θα πρέπει να παραλείπουν στο μέλλον την έκδοση αποφάσεων προσδιορισμού και επιβολής φόρου, που στηρίζονται στις διατάξεις του άρθρου 60 του ν. 2214/1994, καθώς και, επί ήδη εκδοθέντων πράξεων, προσβληθέντων ή μη με προσφυγή, την ταμειακή βεβαίωση αυτών. β) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις, είτε αυτές προσεβλήθησαν δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις αυτές υπόκεινται σε ανάκληση και τα ίδια όργανα, εφόσον υποβληθούν αιτήσεις όσων έχουν έννομο συμφέρον, υποχρεούνται να τις εξετάζουν, να κρίνουν εάν αυτές υπεβλήθησαν σε εύλογο, με βάση την κοινή πείρα και τις ειδικότερες περιστάσεις, χρόνο από της δημοσιεύσεως των ανωτέρω αποφάσεων του ΣτΕ (12.12.2014), να εκτιμούν, περαιτέρω, την τυχόν συνδρομή υπερτέρου δημοσίου συμφέροντος, (στο οποίο περιλαμβάνεται το δημοσιονομικό συμφέρον), που επιβάλλει ή αποκλείει την ανάκληση και, αναλόγως, να προβαίνουν στην ανάκληση των πράξεων ή στην απόρριψη των αιτήσεων. γ) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις, τα δε ποσά βεβαιώθηκαν εν στενή εννοία (ταμειακώς) και δεν εισπράχθηκαν, είτε η ταμειακή βεβαίωση προσεβλήθη δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων υπόκεινται σε ανάκληση από τα αρμόδια όργανα των Δήμων, υπό τις αυτές, ως άνω (περ.β΄) προϋποθέσεις και δ) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες βεβαιωμένα ταμειακώς ποσά από τον ίδιο, ως άνω, φόρο, εισπράχθηκαν από τους Δήμους, είναι δυνατή η επιστροφή των καταβληθέντων ποσών, κατόπιν αιτήσεων όσων έχουν έννομο συμφέρον, με απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Δήμων, υπό τις αυτές, ως άνω (περ.β΄) προϋποθέσεις και με την επί πλέον προϋπόθεση, να μην έχει υποκύψει η αξίωση των αιτούντων έναντι των Δήμων (στηριζόμενη στον αδικαιολόγητο πλουτισμό) σε παραγραφή, βάσει των ειδικότερων διατάξεων που διέπουν το λογιστικό των Δήμων. (πλειοψ.) 2) Δεν γεννάται υποχρέωση για την Διοίκηση, νομοθετικής ρυθμίσεως για την ρητή κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 60 του Ν. 2214/1994 και κρίνεται σκόπιμη η επίσπευση σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας. (ομοφ.) Β. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δεν μπορεί να γνωμοδοτήσει αν, με ρυθμίσεις της νομοθετικής παρεμβάσεως, θα διασφαλίζονται οι Δήμοι της Δωδεκανήσου για τα ποσά του φόρου που ήδη εισέπραξαν. (ομοφ.) Παραπομπή από την υπ' αριθμ. 73/2015 Γνωμ. Ε΄Τμήματος Ν.Σ.Κ. ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ α, β, γ, παρ.1

Οφειλόμενες ενέργειες της Διοικήσεως κατόπιν εκδόσεως, επί εφέσεώς της, αποφάσεως του ΣτΕ, με την οποία επικυρώνεται η ακυρωθείσα με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου διοικητική πράξη.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η Διοίκηση οφείλει να εκτελέσει απόφαση του ΣτΕ, με την οποία επικυρώνεται η ακυρωθείσα με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου διοικητική πράξη, και να ενεργήσει σύμφωνα με τα επιτασσόμενα με αυτή, δηλαδή σύμφωνα με το περιεχόμενο της αμετακλήτως επικυρωθείσης πράξεώς της, διότι δεν συντρέχουν λόγοι μη εφαρμογής της, να ανακαλέσει, δε, τις πράξεις, οι οποίες εκδόθηκαν σε εκτέλεση της ακυρωτικής αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου, και οι οποίες, εκ του λόγου αυτού, κατέστησαν άνευ νομίμου ερείσματος και συνεπώς παράνομες. (πλειοψ.)