Συμμόρφωση της Διοίκησης με απόφαση Διοικητικού Εφετείου επί εργολαβικής προσφυγής. Παραγραφή χρηματικής απαίτησης αναδόχου δημοσίου έργου.(...)Είναι δυνατή η συμμόρφωση της Διοίκησης με απόφαση Διοικητικού Εφετείου που έχει εκδοθεί επί εργολαβικής προσφυγής, διότι η χρηματική απαίτηση της αναδόχου που περιέχεται σε αυτήν, δεν έχει υποπέσει μέχρι σήμερα σε παραγραφή (ομόφ.).

Συμπλήρωση παραγραφής ανασταλείσης συνεπεία αιτήσεως προσωπικής κρατήσεως.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η ανασταλείσα με την αίτηση του Δημοσίου για προσωπική κράτηση του οφειλέτη του παραγραφή της απαιτήσεως, για την οποία ζητήθηκε το αναγκαστικό αυτό μέτρο, δεν συμπληρώνεται πριν να παρέλθει έτος από της κοινοποιήσεως στο Δημόσιο, επιμελεία του αντιδίκου του, της εκδοθείσης επί της αιτήσεως τελεσίδικης αποφάσεως, ανεξαρτήτως του περιεχομένου αυτής. (ομοφ.)

Κύρος του δικαστικού συμβιβασμού, μετά τις 14/12/2004, σε περίπτωση μη κατάργησης της εκκρεμούς δίκης και έκδοσης απορριπτικής απόφασης επί της προσφυγής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Μετά τις 14/12/2004, οι φορολογικές αρχές οφείλουν να συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν επί υποθέσεων, για τις οποίες έχει προηγηθεί δικαστικός συμβιβασμός, αλλά τελικώς δεν επήλθε κατάργηση της εκκρεμούς δίκης κατά τα οριζόμενα στις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις, περιλαμβανομένου και του άρθρου 8 παρ.3 του ν. 3259/2004, με συνέπεια την απόρριψη της ασκηθείσης προσφυγής και β) Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 28 παρ.3 του ν. 3296/2004, που επικύρωσε τους μέχρι και τις 14/12/2004 καταρτισθέντες συμβιβασμούς, υφίσταται υποχρέωση εφαρμογής των όρων του δικαστικού συμβιβασμού (περαίωσης), που καταρτίστηκε κατά την ως άνω ημερομηνία και όχι της εκ των υστέρων εκδοθείσης, απορριπτικής της προσφυγής, δικαστικής απόφασης. (ομοφ.)

Μεταλλεία. Αναστολή εκτελέσεως αποφάσεως εκπτώσεως μισθώτριας από τα δικαιώματά της επί δημοσίου μεταλλείου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Κατά τη διάρκεια δικαστικής αναστολής εκτελέσεως αποφάσεως εκπτώσεως μισθώτριας από τα δικαιώματά της επί δημοσίου μεταλλείου η απόφαση εκπτώσεως είναι προσωρινά ανενεργός και συνεπώς η μισθώτρια διατηρεί όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της εκ της μισθώσεως, το δε Δημόσιο δικαιούται να ελέγχει αυτήν και να της επιβάλλει ποινές και επίσης να εξετάσει αίτημά της για έγκριση μεταβίβασης εταιρικών μεριδίων και εργολαβικής της σύμβασης με τρίτον.

Δεδικασμένο -Η εκ μέρους του Δημοσίου άσκηση αίτησης αναίρεσης κατά τελεσίδικης δικαστικής απόφασης, καθώς και η προς άσκηση αυτής προθεσμία δεν έχουν ως συνέπεια την αναστολή επέλευσης των εννόμων συνεπειών του δεδικασμένου, που απορρέει από την τελεσίδικη απόφαση. Η τελεσίδικη απόφαση που εκδίδεται επί αναγνωριστικής αγωγής για την ύπαρξη δικαιώματος αποζημίωσης τέμνει τη διαφορά, όπως και εκείνη που εκδίδεται επί καταψηφιστικής αγωγής, και παράγει δεδικασμένο μεταξύ των διαδίκων και για την καταψηφιστική αγωγή που έχει όμοια παραγωγική αιτία με το δικαίωμα που κρίθηκε και στηρίζεται στην ίδια βάση, το δεδικασμένο δε αυτό καταλαμβάνει και την ύπαρξη του δικαιώματος με τις απορρέουσες από αυτό έννομες συνέπειες. Ο ενδιαφερόμενος που έχει έννομο συμφέρον για την απόκτηση εκτελεστού τίτλου μπορεί να ασκήσει κατά του εναγομένου στην προηγούμενη αναγνωριστική δίκη καταψηφιστική αγωγή, οπότε κατά την εκδίκαση της τελευταίας αυτής αγωγής ως βάση τίθεται το δεδικασμένο που προκύπτει από την προηγούμενη τελεσίδικη αναγνωριστική απόφαση.

Αρμόδια Αρχή για τη διαγραφή χρεών έπειτα από την έκδοση δικαστικής αποφάσεως επί ανακοπής κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Αρμόδια Διοικητική Αρχή για την διαγραφή χρέους προς το Δημόσιο κατ’ άρθρο 10 παρ.9 του Ν 1160/1981 είναι η εν ευρεία έννοια βεβαιώσασα το χρέος Αρχή, δηλαδή αυτή που συνέταξε το νόμιμο τίτλο στον οποίο αυτό στηρίζεται. Για τη διαγραφή απαιτείται έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί ανακοπής κατά ατομικής ειδοποίησης ή πράξεων της διοικητικής εκτέλεσης.

 Ερωτάται αν: 1) Kατ’ εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 197 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999. Α΄ 265), εκτείνεται το δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, η οποία έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται συναφώς παράβαση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα και ακύρωσε καταλογιστική πράξη επιβολής προστίμου της τελωνειακής αρχής κατόπιν απόδοσης διάπραξης τελωνειακών παραβάσεων, σε βάρος δύο συνυπαίτιων φυσικών προσώπων, κατά το μέρος που αφορά το ένα καταλογισθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, που προσέφυγε δικαστικά και δικαιώθηκε, και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το δικαστικά δικαιωθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο για την εξόφληση της οφειλής, υπό τα δεδομένα ότι α) το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο δεν υπήρξε διάδικος στη δίκη της συγκεκριμένης προσφυγής και β) η ασκηθείσα προσφυγή από το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο και αλληλεγγύως ευθυνόμενο με το πρώτο, απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους. 2) Σε περίπτωση θετικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, αν δύναται η τελωνειακή αρχή να ακυρώσει οίκοθεν τη σχετική καταλογιστική πράξη κατά το μέρος που αφορά το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο ή απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης, κατόπιν άσκησης ανακοπής Κ.Ε.Δ.Ε. από τον συνυπαίτιο.(...) 1. Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 197 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999. Α΄ 265) το ουσιαστικό δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, η οποία έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται συναφώς παράβαση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα και ακύρωσε καταλογιστική πράξη επιβολής προστίμου της τελωνειακής αρχής, κατόπιν απόδοσης διάπραξης απλών τελωνειακών παραβάσεων, σε βάρος δύο συνυπαιτίων φυσικών προσώπων, κατά το μέρος που αφορά το ένα καταλογισθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, που προσέφυγε δικαστικά και δικαιώθηκε, εκτείνεται και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το δικαστικά δικαιωθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, ανεξαρτήτως του ότι το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο δεν υπήρξε διάδικος στη δίκη της συγκεκριμένης προσφυγής και η ασκηθείσα από το συνυπαίτιο αυτό φυσικό πρόσωπο, προσφυγή απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους. 2. Συνακόλουθα, ο Προϊστάμενος του Δ΄ Τελωνείου Πειραιά οφείλει να ακυρώσει οίκοθεν, κατά τη διαδικασία που ακολουθείται από τις τελωνειακές αρχές για τη διαγραφή οφειλής, σε πλήρη συμμόρφωση με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση, τη με αριθμό 1083/03/20.06.2006 καταλογιστική πράξη του Προϊσταμένου του Ζ΄ Τελωνείου Ελευθέρων Τελωνειακών Συγκροτημάτων (Τ.Ε.Τ.Σ.) Πειραιά και κατά το μέρος που αφορά και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον και δεν απαιτείται, προκειμένου να ακυρωθεί η εν λόγω καταλογιστική πράξη στο σύνολό της, η αναγνώριση της επέκτασης του δεδικασμένου και στο δεύτερο συνυπαίτιο πρόσωπο μέσω δικαστικής απόφασης που θα εκδοθεί κατόπιν άσκησης ανακοπής κατά των μέτρων Κ.Ε.Δ.Ε. που θα επιβληθούν στο συνυπαίτιο αυτό πρόσωπο.

Δυνατότητα ή μη του Ελληνικού Δημοσίου για την καταβολή εργολαβικού ανταλλάγματος στον ανάδοχο δημοσίου έργου, στην περίπτωση που επί αυτού έχει επιβληθεί συντηρητική κατάσχεση εις χείρας του Ελληνικού Δημοσίου, ως τρίτου, πριν την έκδοση απόφασης του αρμόδιου δικαστηρίου επί της ανακοπής – αγωγής του κατασχόντα για την ακύρωση της αρνητικής δήλωσης της υπηρεσίας, κατά της εις χείρας της επιβληθείσας κατάσχεσης. (...) Η αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών δύναται νομίμως να προβεί στην εκκαθάριση και εξόφληση των λογαριασμών προς τον ανάδοχο του έργου, πριν την έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης επί της ανακοπής – αγωγής του κατασχόντα (πλειοψ.).

Κοινοτικό Δίκαιο. Ενισχύσεις. Δυνατότητα παραγωγής αποτελέσματος εξ αποφάσεως του ΣτΕ επί αγωγής υπέρ μιας τρίτης εταιρίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Επί αγωγής, το εκ της 615/99 αποφάσεως του ΣτΕ δεδικασμένο μεταξύ της εταιρίας ΕΡΚΙΣ ΑΕ και Δημοσίου δεν παράγει αποτελέσματα έναντι τρίτων, δεσμεύει μόνο τους διαδίκους και τους κατά τη διάρκεια της δίκης ή μετά το πέρας αυτής γενόμενους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους τους. Στη σχετική δίκη μεταξύ ΕΡΚΙΣ ΑΕ και Δημοσίου, η εταιρία ΚΑΒΙΝΟ ΑΕ ούτε διάδικος υπήρξε, ούτε διάδοχος κατέστη, η δε αξίωσή της για καταβολή κοινοτικής ενίσχυσης της περιόδου 1987-1988 έχει υποκύψει προ πολλού στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 103 Ν 2362/95.

Αίτηση ακυρώσεως - προϋποθέσεις χορήγησης επιδόματος πολύτεκνης μητέρας (...) Μετά την άσκηση της ως άνω προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου εκδόθηκε η 12220/30.1.2002 πράξη της Προϊσταμένης του Κλάδου Οικογενειακών Επιδομάτων του Ο.Γ.Α., με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της αιτούσας και της δόθηκε η πληροφορία ότι α) με το ν. 2972/2001 καταργήθηκαν τα όρια εισοδήματος, χωρίς, όμως, η κατάργηση αυτή να έχει αναδρομική ισχύ, β) το δεδικασμένο που παράγεται από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν εκτεινόταν και στην αιτούσα, η οποία δεν ήταν διάδικος στην δίκη, επί της οποίας εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση και γ) η διακοπείσα παροχή μπορούσε να της χορηγηθεί εκ νέου από της 1η-1-2002, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπέβαλε αρμοδίως σχετική αίτηση. Η πράξη αυτή πρέπει να θεωρηθεί συμπροσβαλλομένη με την κρινομένη αίτηση. Δια ταύτα Επιλύει το παραπεμφθέν ζήτημα.Παραπέμπει την υπόθεση στο Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με το σκεπτικό.