Διακοπή  προγράμματος επιχορήγησης εργοδοτών:Επειδή, προβάλλεται περαιτέρω από τον αιτούντα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση 1150/18.5.1999 του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Α.Ε.Δ. που απέρριψε την προσφυγή του κατά της 1398/27.4.1999 αποφάσεως του Περιφερειακού Διευθυντή Πατρών του Ο.Α.Ε.Δ. είναι παντελώς αναιτιολόγητη. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Α.Ε.Δ. είναι αιτιολογημένη, εφόσον ρητώς αναφέρεται σε αυτήν ως λόγος διακοπής της επιχορηγήσεως του αιτούντος η μη προσκόμιση των απαραίτητων παραστατικών στοιχείων για την απόδειξη της ορθής εκτελέσεως του προγράμματος και συγκεκριμένα των αντιγράφων μισθολογίων για τους μήνες Ιούλιο – Σεπτέμβριο 1996. Επειδή, τέλος, αβασίμως προβάλλεται από τον αιτούντα και ο λόγος περί παραβάσεως του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος επειδή δεν εκλήθη ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Α.Ε.Δ. κατά την εξέταση της προσφυγής του, διότι από τη συνταγματική αυτή διάταξη δεν απορρέει υποχρέωση κλήσεως του ενδιαφερομένου να παραστεί ενώπιον του διοικητικού οργάνου που αποφαίνεται επί της ενδικοφανούς προσφυγής του. Διά ταύτα Επιλύει το παραπεμφθέν ζήτημα Κρατεί την υπόθεση και την επιλύει οριστικώς και απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση

Επειδή, μετά την άσκηση της κρινόμενης αίτησης δημοσιεύθηκε η 1679/2015 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως κατά της προσβαλλόμενης κοινής απόφασης. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση δεν έχει πλέον αντικείμενο και για το λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:....Εξάλλου, κατά των εκδιδομένων κατ’ ενάσκηση ελέγχου νομιμότητας ως άνω πράξεων δεν απαιτείται η εκ μέρους του θιγομένου προηγούμενη άσκηση (και απόρριψη) προδικαστικής προσφυγής ενώπιον της ΑΕΠΠ ως προϋπόθεση της παραδεκτής ασκήσεως αιτήσεως αναστολής και αιτήσεως ακυρώσεως. Τούτο προκύπτει από την όλη οικονομία των διατάξεων του Βιβλίου IV του ν. 4412/2016, με τις οποίες σκοπείται η θέσπιση μίας ταχείας και αποτελεσματικής παροχής δικαστικής προστασίας, και ιδίως από την διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 362 του νόμου αυτού -με την οποία ορίζεται ότι κατά της απόφασης της ΑΕΠΠ, η οποία δέχεται εν όλω ή εν μέρει προσφυγή άλλου προσώπου, δεν επιτρέπεται η άσκηση προδικαστικής προσφυγής-, αναλόγως εφαρμοζόμενη. Νομίμως, συνεπώς, ασκήθηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 372 του ν. 4412/2016 ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πατρών, ενόψει του ύψους του προϋπολογισμού της σύμβασης και της έδρας της αναθέτουσας αρχής, η κρινόμενη αίτηση, με την οποία ζητείται η ακύρωση πράξεων των εποπτικών αρχών (...) εκδοθεισών κατ’ ενάσκηση ελέγχου νομιμότητας σε πράξεις οργάνων Ο.Τ.Α. σχετικές με την ανάθεση δημόσιας σύμβασης...Επιλύει τα εισαχθέντα στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητήματα, σύμφωνα με το σκεπτικό.Παραπέμπει, κατά τα λοιπά, την αίτηση και την παρέμβαση του ... ... στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών, σύμφωνα με το σκεπτικό.

Με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η από 1.8.2013 έφεση της ήδη αιτούσας κατά της 5491/5.6.2013 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης της Προϊσταμένης ΚΠΑ 2 Βόλου του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), με την οποία της ζητήθηκε η ανάκτηση του ποσού των 12.000,00 ευρώ, πλέον τόκων ποσού 496,96 ευρώ, που φέρεται ότι της καταβλήθηκε αχρεωστήτως ως οικονομική ενίσχυση, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Επιχειρηματικότητα Ανέργων Γυναικών Ηλικίας 22-64», (...)Τούτων δοθέντων, ο προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθώς το δικάσαν Τμήμα, ερμηνεύοντας, έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία, και εφαρμόζοντας την επίμαχη διάταξη, ορθώς έκρινε ότι αφού κατά την ημερομηνία του επιτόπιου ελέγχου, που προηγήθηκε της ένταξης στο πρόγραμμα, η αναιρεσείουσα είχε ήδη ιδρύσει υποκατάστημα στον ίδιο χώρο με το κατάστημα της μητέρας της και με το ίδιο αντικείμενο, ενώ ήδη στις 9.11.2010 είχε προβεί σε εξαγορά του εξοπλισμού και του εμπορεύματος της εν λόγω επιχείρησης της μητέρας της, κατά το χρόνο που τελικά έγινε δεκτή η αίτηση της αναιρεσείουσας για την ένταξή της στο πρόγραμμα, με την 18481/278/15.2.2011 απόφαση της Ειδικής Επιτροπής Ενστάσεων, δεν συνέτρεχαν ως προς το υποκατάστημα της επιχείρησής της οι προϋποθέσεις για ένταξη σε αυτό. Συναφώς, η ως άνω αρνητική προϋπόθεση, η οποία, όπως προεκτέθηκε, συνέτρεχε κατά το χρόνο που η αίτηση προς ένταξη ήταν εκκρεμής, επηρεάζει, λόγω και του πεπερασμένου αριθμού των ωφελουμένων προς ένταξη προτάσεων, την επιλεξιμότητα της συνολικής επένδυσης(...)	Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, και μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναίρεσης, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του παραβόλου που κατατέθηκε υπέρ του Δημοσίου (άρθρο 310 παρ. 1 εδ. α του ν. 4700/2020).

Ερωτάται, αν συνιστά ισχυρό εκτελεστό τίτλο το Πρακτικό Εξώδικης Επίλυσης Φορολογικής Διαφοράς που εκδόθηκε από την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 4714/2020 (Α΄148/31-7-2020), όπως ίσχυαν κατά τον κρίσιμο χρόνο, μετά την κοινοποίηση στη φορολογική διοίκηση αμετάκλητης απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δημοσιεύθηκε πριν την ημερομηνία έκδοσης του πιο πάνω Πρακτικού και με την οποία απορρίφθηκε η εκκρεμής, κατά την χρόνο υποβολής της αίτησης προς την ανωτέρω Επιτροπή, αίτηση αναίρεσης.  (...) Στην περίπτωση που αίτηση αναίρεσης φορολογουμένου, που ήταν εκκρεμής κατά τον χρόνο υποβολής αίτησης του ιδίου προς την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 4714/2020 (Α΄ 148), απορρίφθηκε με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία δημοσιεύτηκε πριν την έκδοση του Πρακτικού Εξώδικης Επίλυσης της Φορολογικής Διαφοράς, δεν καταλείπεται περιθώριο εξώδικης επίλυσης της διαφοράς και άρα αντικείμενο της σχετικής αίτησης και εκτελεστό τίτλο, κατά την έννοια του άρθρου 45 του ν. 4987/2022 (Α΄206), αποτελεί η αμετάκλητη δικαστική απόφαση (ομόφωνα).

Ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο η ποινή της προσωρινής παύσης, δεν κωλύεται για υποβολή αίτησης παραίτησης από την υπηρεσία και για αποδοχή αυτής, ανεξαρτήτως αν του κοινοποιήθηκε η πειθαρχική απόφαση, αν υφίσταται προθεσμία προσφυγής ή αν άσκησε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε περίπτωση δε αποδοχής της παραίτησης του υπαλλήλου, η πειθαρχική ποινή της προσωρινής παύσης παραμένει ανεκτέλεστη. (ομοφ.) Ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο η ποινή της οριστικής παύσης, δεν δικαιούται να υποβάλει αίτηση παραίτησης από την υπηρεσία και συνεπώς δεν μπορεί να γίνει λόγος ούτε για αυτοδίκαιη αποδοχή της αίτησης παραίτησης λόγω επανάληψης αυτής, ανεξαρτήτως αν του κοινοποιήθηκε ή όχι η απόφαση αυτή και ανεξαρτήτως αν άσκησε ή όχι προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκτός αν το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώσει την πειθαρχική απόφαση ή επιβάλλει άλλη ποινή εκτός της οριστικής παύσης. (πλειοψ.) Ο υπάλληλος κατά του οποίου εκκρεμεί ερώτημα στο υπηρεσιακό συμβούλιο για να τεθεί σε αργία για βάσιμη υπόνοια άτακτης διαχείρισης ή που τέθηκε σε αργία για βάσιμη υπόνοια άτακτης διαχείρισης, δεν κωλύεται να υποβάλει αίτηση για παραίτηση από την υπηρεσία και δεν εμποδίζεται, από μόνο το λόγο αυτό, η αποδοχή αυτής. (ομοφ.)

Σύμφωνα όμως με όσα εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη (ΙΙΙ) και ενόψει του ότι, όπως προκύπτει από την υπό κρίση αίτηση ανάκλησης και τα υποβληθέντα με αυτή στοιχεία, ειδικότερα δε το Π 637/2007/26.1.2007 πιστοποιητικό της Γραμματέως του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά της ως άνω 136945/5.12.2003 κοινής απόφασης των Υπουργών ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Υγείας και Πρόνοιας, Γεωργίας και Πολιτισμού, με την οποία είχαν εγκριθεί οι περιβαλλοντικοί όροι που διέπουν τo επίμαχο έργο, έχει ασκηθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας από κατοίκους της Κοινότητας Γραμματικού και άλλων Δήμων της Αττικής, την Κοινότητα Βαρνάβα και το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Βιωσιμότητας και Περιβαλλοντικής Προστασίας Β.Α. Αττικής», η από 5.2.2004 αίτηση ακυρώσεως, η οποία έχει ήδη συζητηθεί στις 7.12.2005, χωρίς όμως να έχει εκδοθεί ακόμη σχετική απόφαση, το Τμήμα τούτο άγεται στην κρίση ότι πρέπει να αναβληθεί η έκδοση οριστικής Πράξης του, μέχρι να προσκομισθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αρμόδιου για την εκδίκαση αιτήσεων ακυρώσεως σύμφωνα με το άρθρο 95 παρ. 1 περ. α του Συντάγματος (Πράξη VI Τμ.Ε.Σ. 37/2005), επί της ανωτέρω ήδη συζητηθείσας στις 7.12.2005 αίτησης ακυρώσεως.

Συντάξιμες αποδοχές...Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, ο πιο πάνω ισχυρισμός περί ευρυτέρων δημοσιονομικών και οικονομικών επιπτώσεων πρέπει να απορριφθή ως αόριστος (ΣτΕ 1648/2014, 4548/2013, πρβ. ΣτΕ 3239/2013, 1875/2011). Εξ άλλου, με την κρινομένη αίτηση -με την οποία προβάλλονται λόγοι σχετικά με τον υπολογισμό της χορηγουμένης από το Ταμείο εφ’ άπαξ παροχής και όχι σχετικά με τον υπολογισμό της επικουρικής συντάξεως, που αποτελεί αντικείμενο της παρούσης δίκης- το αναιρεσείον επικαλείται σπουδαίο νομικό ζήτημα και αντίθεση της αναιρεσιβαλλομένης προς αποφάσεις των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων (12020/2003, 8871/2003, 7379/2007 αποφάσεις του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, 4137/2005, 693/2010, 4488/2002, 3044/2004, 4489/2002, 2633/2003, 4487/2002 αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών) και προς την 1057/2009 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και ο ισχυρισμός αυτός, όμως, είναι απορριπτέος, κατά μεν το μέρος που με αυτόν προβάλλεται αντίθεση προς αποφάσεις διοικητικών δικαστηρίων, προεχόντως για το λόγο ότι οι μνημονευόμενες αποφάσεις δεν προσεκομίσθησαν κατά την κατάθεση της αιτήσεως, ενώ κατά το μέρος που με αυτόν γίνεται επίκληση της 1057/2009 αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, λόγω αοριστίας του, εφόσον, με τον ισχυρισμό αυτό, όπως διατυπώνεται, με αναφορά μόνο στον αριθμό της δικαστικής αποφάσεως, δεν εξειδικεύεται ούτε τεκμηριώνεται ποιες ειδικότερες κρίσεις της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως είναι αντίθετες προς κρίσεις επί των αυτών ζητημάτων της 1057/2009 αποφάσεως του Δικαστηρίου (ΣτΕ 1648/2014, 3998/2013, 327, 970/2014), η οποία, άλλως τε επιλύει ζητήματα σχετικά με την χορηγούμενη από το αναιρεσείον εφ’ άπαξ χορηγία και όχι την βάσει διαφόρων διατάξεων χορηγουμένη από αυτό επικουρική σύνταξη.

Με την ένδικη αίτηση του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ζητείται να καταλογιστεί υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, ο καθ' ου η αίτηση υπάλληλος της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, με το ποσό των 254.241,70 ευρώ, διότι, σύμφωνα με τα πορίσματα της 216/Α/2015 έκθεσης ελέγχου περιουσιακής κατάστασης του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και της 399/Α/2015 συμπληρωτικής έκθεσης, δεν αποδείχθηκε η νόμιμη προέλευση ισόποσου περιουσιακού οφέλους που αυτός απέκτησε κατά τη διάρκεια της δημόσιας υπηρεσίας του. Ο καθ’ ου η αίτηση κατέθεσε ενώπιον του Τμήματος, νομίμως, το από 3.12.2019 υπόμνημα, στο οποίο αναπτύσσει τους λόγους για τους οποίους ζητεί την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης στο σύνολό της.

Προμήθεια γραμματοθυρίδων...Με τα δεδομένα αυτά, η επίδικη σύμβαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2004/17/ΕΚ (βλ. και παρ. 3 της Διακήρυξης) (ΕΑ 721/2011). Περαιτέρω, η κρινόμενη διαφορά ανεφύη από πράξη που εκδόθηκε στις 15.4.2011, δηλαδή μετά την έναρξη ισχύος του ν. 3886/2010. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση υπάγεται στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επειδή, παρεμβαίνει προς απόρριψη της κρινόμενης αίτησης η εταιρία «....». Όμως, κατά την συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών η παρεμβαίνουσα δεν παρέστη, δεν νομιμοποίησε δε τον υπογράφοντα το δικόγραφο δικηγόρο Ε. ...με έναν από τους τρόπους που προβλέπει το άρθρο 27 του πδ 18/1989 (Α’ 8), όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του ν. 2479/1997 (Α’ 67), το οποίο είναι εφαρμοστέο δυνάμει του άρθρου 3 παρ.1 εδ. β του ν.3886/2010. Συνεπώς, η παρέμβαση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.Επειδή, το δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης υπογράφεται από τον δικηγόρο Ν. ..., ως πληρεξούσιο της αιτούσας. Η τελευταία όμως δεν παρέστη με πληρεξούσιο δικηγόρο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών ούτε νομιμοποίησε το δικηγόρο που υπογράφει το δικόγραφο της αίτησης με έναν από τους τρόπους που προβλέπονται στο ως άνω άρθρο 27 του π.δ/τος 18/1989. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.