Η απόφαση 285 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 3.383,07 ευρώ, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου (δεκαετία), παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης και εσφαλμένης εκτίμησης της αγοραίας αξίας κληρονομιαίου οικοπέδου. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής, καθώς η πράξη εκδόθηκε εντός της νόμιμης δεκαετίας (20.09.2024 για δήλωση του 2014). Αποδέχθηκε επίσης τον τρόπο προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου από τον έλεγχο, ο οποίος εφάρμοσε τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) λαμβάνοντας υπόψη τόσο συγκριτικά στοιχεία όσο και την αντικειμενική αξία (μέσος όρος), επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή ύψους 7.442,75 ευρώ.

Η απόφαση 786 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η καταλογισθείσα φορολογική οφειλή (113.055,70€ για φορολογία εισοδήματος και 58.704,84€ για ΦΠΑ) προέκυψε από τη διαπίστωση ότι η προσφεύγουσα ήταν λήπτρια 365 εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 163.069,00€, από επιχείρηση που κρίθηκε συναλλακτικά ανύπαρκτη. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου, επιβεβαιώνοντας ότι η νόμιμη κοινοποίηση των πράξεων πραγματοποιήθηκε τεκμαιρόμενα στις 31/12/2024, εντός της πενταετούς προθεσμίας. Απέρριψε επίσης τους ισχυρισμούς περί καλής πίστης, καθώς η εικονικότητα αφορούσε την ανυπαρξία του συνόλου των συναλλαγών.

Η απόφαση 1013 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α., και επιβολής προστίμων της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την εγκυρότητα των πράξεων, ισχυριζόμενος παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και πλημμελή αιτιολογία, κυρίως λόγω της μη αναγνώρισης δαπανών. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε αμφότερους τους ισχυρισμούς. Διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν εμπρόθεσμα (έως 31-12-2024), εντός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής. Επίσης, έκρινε νόμιμη τη μη αναγνώριση δαπανών, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε το μητρώο παγίων και τα παραστατικά αγορών του 2018, τα οποία υποχρεούταν να διαφυλάσσει μέχρι το τέλος του 2024. Συνεπώς, επικυρώθηκαν τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου και προστίμων (συνολικά άνω των 25.000€).

Χρόνος έναρξης της πενταετούς παραγραφής απαιτήσεων κατά του Δημοσίου, που προέρχονται από την επιστροφή Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) καυσίμων, που χρησιμοποιήθηκαν από εξαγωγικές επιχειρήσεις για την παραγωγή προϊόντων τους, σύμφωνα με το ν. 2861/1954. 1. α) Χρόνος έναρξης, της πενταετούς παραγραφής των απαιτήσεων κατά του Δημοσίου για την επιστροφή ΕΦΚ καυσίμων που χρησιμοποιήθηκαν από εξαγωγικές επιχειρήσεις για την παραγωγή των προϊόντων τους σύμφωνα με το ν.2861/1954 είναι, αποκλειστικά, το τέλος του οικονομικού έτους εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η εξαγωγή. β) Η υποβολή αίτησης επιστροφής, νεότερης, κατά το ερώτημα, σε σχέση με το χρόνο υποβολής του εντύπου «ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ- ΑΙΤΗΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ», διακόπτει την παραγραφή. Στην περίπτωση αυτή, νέα πενταετής παραγραφή, αρχίζει μετά την τυχόν απάντηση της αρμόδιας υπηρεσίας. Εάν δεν δοθεί απάντηση, εντός έξι μηνών από την υποβολή της αίτησης επιστροφής, η νέα πενταετής παραγραφή αρχίζει μετά την παρέλευση των έξι μηνών. γ) Η τυχόν κατάθεση, σε χρόνο μεταγενέστερο της εξαγωγής, της διασάφησης και του εντύπου «ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ- ΑΙΤΗΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ», δεν διακόπτει την παραγραφή, που ήδη έχει αρχίσει, ούτε έχει ως συνέπεια την έναρξη νέας παραγραφής. 2. Δεν τίθεται ζήτημα διετούς παραγραφής, εάν η αίτηση επιστροφής, νοούμενη ως νεότερη, σε σχέση με το έντυπο «ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ- ΑΙΤΗΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ», μαζί με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά υποβληθεί σε χρόνο μεγαλύτερο των δύο ετών από την ημερομηνία εισαγωγής των πρώτων υλών ή εξαγωγής των παραγόμενων προϊόντων. Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί οποτεδήποτε εντός του χρόνου της πενταετούς παραγραφής, η οποία κατά τα ανωτέρω αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους κατά το οποίο πραγματοποιήθηκε η εξαγωγή (ομόφ.).

Η απόφαση 1002/28.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης. Ο προσφεύγων είχε προσδιοριστεί με προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 13.249,48€, καθώς η Δ.Ο.Υ. είχε συμπληρώσει οίκοθεν στον κωδικό 759 ποσό 50.000,00€ που αφορούσε χορήγηση δανείου, οδηγώντας σε χρεωστικό φόρο 19.417,71€. Ο προσφεύγων ζήτησε να γίνει δεκτή τροποποιητική δήλωση με ανάλωση κεφαλαίου. Η ΔΕΔ δέχθηκε την ενδικοφανή προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι η κοινοποίηση της προσβαλλόμενης πράξης (11/01/2025) έγινε μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής για το φορολογικό έτος 2018. Ως εκ τούτου, η πράξη ακυρώθηκε λόγω παραγραφής του δικαιώματος της φορολογικής αρχής.

Η Απόφαση 332/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Πατρών, με την οποία επιβλήθηκε συνολικό ποσό 16.022,40€. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την οριστική πράξη, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου (δεδομένου ότι ο θάνατος συνέβη το 2013 και η δήλωση υποβλήθηκε το 2014), παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης και εσφαλμένης εκτίμησης της αγοραίας αξίας κληρονομιαίου οικοπέδου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο καταλογισμός ήταν εμπρόθεσμος (εντός της δεκαετούς παραγραφής λήγουσα 31.12.2024) και ότι ο προσδιορισμός της αξίας του ακινήτου έγινε ορθά, βασιζόμενος σε συγκριτικά στοιχεία και συνεκτιμώντας τις αντικειμενικές αξίες της πρώτης εφαρμογής του συστήματος, επικυρώνοντας έτσι την προσβαλλόμενη πράξη.

Πρόκειται για την Απόφαση 1041 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), η οποία εκδόθηκε μετά από ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι προσβαλλόμενες πράξεις καταλόγιζαν χρεωστικές διαφορές φόρου και πρόστιμα, συνολικού ύψους 19.633,14€ (εισόδημα) και 9.977,76€ (ΦΠΑ), λόγω της μη αναγνώρισης ως εκπεστέων δαπανών της καθαρής αξίας και του ΦΠΑ αντίστοιχα, έξι (6) εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η προσφεύγουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό της παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι παρόλο που οι πράξεις αναρτήθηκαν στις 27/12/2024, η νόμιμη κοινοποίηση με ψηφιακά μέσα συντελέστηκε στις 07/01/2025, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής (31/12/2024). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Η απόφαση 1006/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα επιχείρηση, με κύρια δραστηριότητα το «ΛΙΑΝΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΩΝ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟΥ», δεν εξέδωσε φορολογικά στοιχεία για πωλήσεις εξ αποστάσεως μέσω ταχυμεταφοράς, δεν υπέβαλε δήλωση έναρξης επιτηδεύματος (2018), ούτε τήρησε λογιστικά αρχεία. Συνολικά βεβαιώθηκαν κύριοι φόροι, πρόστιμα ανακρίβειας, εισφορά αλληλεγγύης και τέλη επιτηδεύματος, με το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό να παραμένει ως είχε στον έλεγχο. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου απορρίφθηκε ως νόμω αβάσιμος, καθώς οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν και κοινοποιήθηκαν εντός της πενταετούς προθεσμίας που ορίζει το άρθρο 36 του Ν.4987/2022.

Η απόφαση 166/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου (ατομική επιχείρηση) κατά της υπ’ αριθ. ....../02.09.2024 οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2017. Το συνολικό ποσό για καταβολή ανέρχεται σε 2.936,80€. Η απόφαση εδράζεται στη μη αναγνώριση δαπανών που θεωρήθηκαν εικονικές (συνολικής καθαρής αξίας 738,40€) και δαπανών ύψους 12.105,00€, καθώς δεν αποδείχθηκε η νόμιμη εξόφλησή τους με τραπεζικό μέσο, όπως απαιτείται για ποσά άνω των 500€ (άρθρο 23 περ. β΄ του Ν.4172/2013). Επιπλέον, απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί παραγραφής, καθώς η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε εντός της νόμιμης προθεσμίας που προέκυψε μετά την προηγούμενη ακύρωση της αρχικής πράξης για τυπική πλημμέλεια.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κληρονόμου κατά της άρνησης του Κέντρου Φορολογίας Κεφαλαίου (ΚΕ.ΦΟ.Κ.) Θεσσαλονίκης να παραλάβει τροποποιητικές δηλώσεις στοιχείων ακινήτων για τα έτη 2015 έως 2019 και να επανεκκαθαρίσει τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι το επίμαχο ακίνητο είχε μεταβιβαστεί από τη θανούσα το 2010, συνιστώντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Παρόλο που η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα λόγω παραγραφής, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία πραγματικής κοινοποίησης των πράξεων προσδιορισμού φόρου στην αποβιώσασα. Δεδομένου ότι ο κληρονόμος έλαβε γνώση των οφειλών μόλις τον Δεκέμβριο του 2024, το αίτημα κρίθηκε ότι υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας του άρθρου 74 του ΚΦΔ. Επομένως, ακυρώνεται η αρνητική απάντηση του ΚΕ.ΦΟ.Κ. και διατάσσεται η αποδοχή των δηλώσεων και η επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α. των εν λόγω ετών.