Υποχρέωση ή μη καταβολής αναδρομικών αποδοχών διοικητικά αποκατασταθέντος λιμενικού, συνεπεία συμμόρφωσης της Διοίκησης προς ακυρωτική απόφαση – Χρονικό διάστημα – Παραγραφή.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
(Α΄ Γνώμη): Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι, οι περί παραγραφής, δημόσιας τάξης, διατάξεις θα πρέπει να τηρούνται, τα δε συναφή ζητήματα θα πρέπει να ερευνώνται από τη Διοίκηση αλλά και από τα αρμόδια Δικαστήρια, εν τούτοις η Διοίκηση, δεσμευόμενη εν προκειμένω από την 4/2015 απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου Συμμόρφωσης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά (βλ. 5022/2014 Πρακτικό Πλήρους Ολομέλειας ΝΣΚ), και προς αποφυγή των περαιτέρω συνεπειών εκ των διατάξεων του άρθρου 50 παρ.4 του π.δ.18/1989 και 5 του ν.3068/2002, ήτοι της ποινικής, αστικής και πειθαρχικής ευθύνης των αρμόδιων υπαλλήλων, είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί προς την 791/2001 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά και να καταβάλει απαιτήσεις τις οποίες θεωρεί παραγεγραμμένες. (Β΄ Γνώμη): Το δικαίωμα λήψης των αναδρομικών αποδοχών απορρέει άμεσα από την υπ’ αριθμ.791/2001 ακυρωτική απόφαση του Δ.Εφ.Πειρ. και κατά συνέπεια ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει, όχι μόνο να αποκατασταθεί διοικητικά, αλλά, στα πλαίσια της συμμόρφωσης, να του καταβληθούν όλες οι αναδρομικές αποδοχές του και τούτο, διότι σκοπός της συμμορφώσεως είναι η αποκατάσταση των πραγμάτων στην θέση, στην οποία θα ευρίσκοντο, αν δεν είχε εκδοθεί η ακυρωθείσα πράξη ή αν δεν είχε σημειωθεί η ακυρωθείσα παράλειψη. Η υπόθεση παραπέμπεται κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ.3 του ν.3086/2002 (Οργανισμός Ν.Σ.Κ.), στην Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 22/2016 Γνωμοδότηση της Β΄ Τακτικής Ολομέλειας.

Αποδοχές προσωπικού:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙΙ και V του παρόντος, μη νομίμως εντέλλεται με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα η καταβολή διαφοράς αναδρομικών αποδοχών στη φερόμενο ως δικαιούχο για το χρονικό διάστημα από 12.11.2000 μέχρι 10.5.2011, στο πλαίσιο συμμόρφωσης της Διοίκησης προς το δεδικασμένο που απορρέει από την 1476/2009 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου …. Και τούτο διότι(...), αναγνωρίστηκε απλώς η ύπαρξη σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου από τις 12.11.2000, καταληκτική ημερομηνία υποβολής της αίτησής της περί κατάταξης σε τοιαύτη οργανική θέση σύμφωνα με το άρθρο 17 του ν.2839/2000 και δεν καταδικάστηκε το Δημόσιο στην καταβολή σε αυτήν αναδρομικών αποδοχών για το όλο το επίμαχο χρονικό διάστημα...

Χορήγηση ή μη αναδρομικών διαφορών αποδοχών υπαλλήλου – Παραγραφή απαιτήσεων κατά του Δημοσίου.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η Διοίκηση, οφείλει, στο πλαίσιο συμμόρφωσής της προς τις σχετικές αποφάσεις του Σ.τ.Ε., να καταβάλει στον Μ.Π., για το χρονικό διάστημα από 7-7-1995 μέχρι 24-9-2003, αναδρομικές διαφορές αποδοχών, οι οποίες δεν έχουν υποπέσει στην προβλεπόμενη γι’ αυτές, διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ.3 του Ν 2362/1995.

Σε κάθε περίπτωση η  νεά κρίση της Διοικήσεως πρέπει να μην αντίκειται σε όσα έχουν κριθεί  από την ακυρωτική απόφαση και εκφέρεται ενόψει του νομικού και  πραγματικού καθεστώτος που υπήρχε κατά το χρόνο κατά τον οποίο εκδόθηκε  η πράξη που ακυρώθηκε, δεν απαγορεύεται δε στη Διοίκηση να εκδώσει,  μετά από διαδοχικές ακυρώσεις για πλημμέλειες της αιτιολογίας,  διαδοχικές πράξεις που να καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, με νέα αιτιολογία, αρκεί η εμμονή της Διοικήσεως να μην συνιστά, στις  περιπτώσεις που η πράξη δεν εκδίδεται κατά δέσμια αρμοδιότητα, κακή  χρήση της διακριτικής εξουσίας κατά την κρίση του δικαστηρίου, το οποίο πρέπει να εκτιμά τις συντρέχουσες, κάθε φορά, περιστάσεις. Αν δε, ενόψει του αριθμού των ακυρωτικών αποφάσεων που προηγήθηκαν στη συγκεκριμένη περίπτωση και της αδυναμίας της Διοικήσεως να αιτιολογησει  νομίμως και επαρκώς τη δυσμενή για τον υπάλληλο νέα διοικητική πράξη,η  πράξη αυτή τελικώς ακυρωθεί για κακή χρήση της διακριτικής εξουσίας, η  Διοίκηση έχει την υποχρέωση να προέλθει στις νόμιμες ενέργειες και να εκδώσει θετική πράξη υπέρ του υπαλλήλου, σύμφωνα με όσα κρίθηκαν με την   ακυρωτική απόφαση, χωρίς να μπορεί να επαναλάβει την πράξη με νέα πάλι  αιτιολογία. Αν και κατά τη γνώμη τριών μελών του δικαστηρίου με  αποφασιστική ψήφο, η αρχή της χρηστής και της εύρυθμης Διοικήσεως   επιβάλλει την ταχύτερη δυνατή εκκαθάριση των αμφισβητήσεων που  αναφέρονται στο κύρος δυσμενών διοικητικών πράξεων που αφορούν την  υπηρεσιακή κατάσταση των υπαλλήλων, η οποία και δεν πρέπει, προς το  συμφέρον της ομαλής λειτουργίας της ίδιας της υπηρεσίας, να τελεί, για   μεγάλο χρονικό διάστημα, σε εκκρεμότητα. Για το λόγο αυτό, όταν  ακυρωθεί από τον ακυρωτικό δικαστή μια τέτοια δυσμενής διοικητική πράξη λόγω πλημμέλειας της αιτιολογίας της και η Διοίκηση, επανερχόμενη προς  συμμόρφωση, εκδίδει, όπως έχει δικαίωμα, πράξη με το ίδιο περιεχόμενο,   οφείλει τη φορά αυτή, να επικαλείται και να παραθέτει, για αιτιολόγηση  της κρίσεώς της, όλα τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της και μπορούν  να αιτιολογήσουν, κατά την κρίση της, νομίμως την πράξη αυτή και δεν   είναι πλέον επιτρεπτή, για τρίτη φορά και ακόμη περαιτέρω, η διαδοχική  έκδοση τέτοιων πράξεων που περιέχουν νέες αιτιολογίες, έστω και αν οι αιτιολογίες αυτές είναι εν τέλει νόμιμες και επαρκείς, αυτοτελώς εξεταζόμενες. Επομένως, κατά τη γνώμη αυτή της μειοψηφίας, η εμμονή της  Διοικήσεως και η έκδοση πράξεως με το ίδιο περιεχόμενο με αυτήν που ακυρώθηκε για δεύτερη φορά, έστω και αν η νέα αυτή πράξη (τρίτη κατά σειρά) περιέχει νόμιμη αιτιολογία, δεν είναι νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί αν τα στοιχεία στα οποία στηρίζεται ήταν γνωστά και στη διάθεση της Διοικήσεως κατά το χρόνο που εξέδωσε, μετά την αρχική   ακύρωση, τη νέα (δεύτερη κατά σειρά) πράξη και έτσι μπορούσε να τα   επικαλεσθεί για την αιτιολόγηση της κρίσεώς της.

Συμμόρφωση Διοικήσεως – Δεδικασμένο – Καταλογισμός στους κληρονόμους θανόντος συνταξιούχου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ποσών συντάξεως, ως αχρεωστήτως εισπραχθέντα.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η Διοίκηση έχει υποχρέωση, σε συμμόρφωση προς το δεδικασμένο που απορρέει από τις 14930/2004 και 2359/2006 αποφάσεις του Διοικ. Πρωτοδικείου και του Διοικ. Εφετείου Αθηνών, αντίστοιχα, να προβεί σε κάθε πρόσφορη και νόμιμη ενέργεια για την εκτέλεση των ως άνω αποφάσεων και την είσπραξη του καταλογισθέντος ποσού από τους κληρονόμους του θανόντος. Στις ενέργειες αυτές περιλαμβάνεται και η ανάκληση της 611Α/Συν.89/29-9-2000 αποφάσεως της Τ.Δ.Ε., κατά το μέρος που βρίσκεται σε αντίθεση με το δεδικασμένο που απορρέει από τις ως άνω αποφάσεις.

Υποχρέωση ή μη της Διοίκησης να συμμορφωθεί σε προσωρινή διαταγή – Υποχρέωση καταβολής των νόμιμων αποδοχών – Εφαρμοστέο καθεστώς υπολογισμού αυτών.(..)Κατάσταση : Μη αποδεκτή 
Η προσωρινή διαταγή είναι τίτλος εκτελεστός και υποχρεώνει τη Διοίκηση να συμμορφωθεί προς το περιεχόμενό της. Στα πλαίσια της συμμόρφωσης αυτής η Διοίκηση θα πρέπει, προκειμένου να προσδιορίσει τις αποδοχές εργαζόμενης που δεν συνδέεται με προηγούμενο εργασιακό καθεστώς με το Δημόσιο, να εφαρμόσει το καθεστώς που υιοθετεί η προσωρινή διαταγή. (ομοφ.)

Αστική ευθύνη δημοσίου- καταβολή αναδρομικών αποδοχών:...Επειδή, υπό τις προαναφερθείσες περιστάσεις, το κέρδος που αποκόμισε ο αναιρεσίβλητος από τη δική του αυτόνομη δραστηριότητα, η οποία συνίσταται στην ένταση των προσπαθειών του για να αντιμετωπίσει, με τις δικές του δυνάμεις, τη ζημία που προκλήθηκε, δεν συνυπολογίζεται σ’ αυτήν. Τούτο δε διότι η εν λόγω δραστηριότητα πηγάζει από την ελευθερία δράσεως του ζημιωθέντος, υπερβαίνει την κατ’ άρθρο 300 του ΑΚ υποχρέωσή του για περιορισμό της εκτάσεως της ζημίας και ως εκ τούτου, συνιστά αυτοτελή λόγο κτήσεως και διατηρήσεως του κέρδους από αυτόν, εκτός του δικαίου της αποζημιώσεως. Συνεπώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο καταλογισμός του προκύψαντος οφέλους στη ζημία αντίκειται στην καλή πίστη, δεδομένου ότι, με τον τρόπο αυτό, η Διοίκηση θα επωφελείτο από την επιμέλεια εκείνου, κατά του οποίου είχε εκδοθεί η κριθείσα ως παράνομη πράξη της, με αποτέλεσμα να περιορίζονται, από ενέργειες του ζημιωθέντος, οι συνέπειες της παρανομίας της. Κατόπιν αυτού, η ως άνω κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου είναι νόμιμη και τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από το αναιρεσείον Δημόσιο είναι απορριπτέα ως αβάσιμα, όπως και η παρούσα αίτηση στο σύνολό της.

Καταβολή αναδρομικών αποδοχών.Με την 3135/2004 απόφαση του Τρ. Δ. Π. Θεσσαλονίκης, κρίθηκε μόνο ότι ο χρόνος υπηρεσίας του ανωτέρω, κατά τα έτη 1997-2001, πρέπει να συνυπολογιστεί για την κατάταξή του σε μισθολογικό κλιμάκιο και τη χορήγηση χρονοεπιδόματος και όχι και για την καταβολή αναδρομικών αποδοχών για το χρόνο της υπηρεσίας αυτής. Επομένως, το δεδικασμένο που προκύπτει από την απόφαση αυτή και δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον προληπτικό έλεγχο, δεν αφορά και την καταβολή αναδρομικών αποδοχών και συνεπώς ούτε βάσει της ανωτέρω απόφασης επιβάλλεται η καταβολή του εντελλόμενου ποσού.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Α. Νόμιμη η καταβολή αναδρομικών αποδοχών σε δημοτικούς αστυνομικούς Δήμου για το χρονικό διάστημα από 22.5.2015, που αυτές ανέλαβαν υπηρεσία στο Δήμο, έως τις 22.6.2015, που δημοσιεύτηκε η σχετική διαπιστωτική πράξη του Δημάρχου, καθόσον η σχετική διαπιστωτική πράξη δεν ενεργεί εφεξής, από τη δημοσίευσή της, αλλά αναπτύσσει αναδρομική ισχύ, που ανατρέχει στο χρόνο της αυτοδίκαιης σύστασης και κατάληψης της θέσης από τον δημοτικό αστυνομικό (άρθρο 19 του ν. 4325/2015, ΦΕΚ Α΄ 47/2015). Β. Μη νόμιμη η καταβολή αναδρομικών αποδοχών σε δημοτικούς αστυνομικούς για το χρονικό διάστημα από 11.5.2015 έως 22.5.2015, καθόσον η αξίωση για μισθό ξεκινά από την ανάληψη της υπηρεσίας από τον υπάλληλο.

Νόμιμη η καταβολή ποσού ως αντιμισθία Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου με πληθυσμό κάτω των 100.000 κατοίκων, παράλληλα με την καταβολή των αποδοχών της δημοσιοϋπαλληλικής του θέσης, ανεξαρτήτως του ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Προέδρου λαμβάνει υποχρεωτικά ειδική άδεια απουσίας εξήντα (60) ημερών από τη δημοσιοϋπαλληλική του θέση, καθόσον δεν απαιτείται να επιλέξει την καταβολή της αντιμισθίας ή των αποδοχών της θέσης του, υποχρέωση που ισχύει κατ’εξαίρεση, κι επομένως δεν μπορεί να εφαρμοστεί αναλογικά για τους ανωτέρω Προέδρους, μόνο για τους Προέδρους Δημοτικών Συμβουλίων Δήμων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, που είναι υπάλληλοι του δημοσίου ή ν.π.δ.δ. ή ν.π.ι.δ. και  δικαιούνται ειδική άδεια απουσίας από την υπαλληλική τους θέση καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους ως Προέδρων.(Όμοια η 46/2015 πράξη του ίδιου ως άνω κλιμακίου)