Με την προσφυγή της η αναιρεσείουσα κοινοπραξία προέβαλε, μεταξύ άλλων, ότι, εφ’ όσον το έργο περατώθηκε την 30.1.92 και η Υπηρεσία δεν προέβη, αμέσως, στην έγκριση του πρωτοκόλλου παραλαβής, καθώς και στη σύνταξη του τελικού 12ου Σ.Π., με αποτέλεσμα να μη μπορεί να συντάξει και υποβάλει λογαριασμό για την πληρωμή της, θα έπρεπε η αναθεώρηση των τιμών να υπολογισθεί, σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστεως και των συναλλακτικών ηθών, όχι με τους συντελεστές του χρόνου εκτελέσεως των εργασιών, όπως έκανε η Υπηρεσία, προβλέποντας στον εν λόγω Σ.Π. ποσό 300.000.000 δραχμών, αλλά με τους συντελεστές του χρόνου πληρωμής, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του Ν.Δ. 1266/72, ώστε να μη υποστεί ζημία, κυρίως, από τη σημαντική ανατίμηση της αξίας των υλικών και των ημερομισθίων. Το λόγο αυτό της προσφυγής απέρριψε το Διοικητικό Εφετείο Πατρών, με την προσβαλλόμενη απόφαση, με την αιτιολογία ότι, σύμφωνα με τις ως άνω διατάξεις του Ν. 889/79, κρίσιμος χρόνος υπολογισμού της αναθεωρήσεως είναι ο χρόνος εκτελέσεως των εργασιών. Η κρίση, όμως, αυτή του δικάσαντος δικαστηρίου δεν είναι νομίμως αιτιολογημένη. Τούτο δε διότι, εν όψει των ως άνω λόγων της προσφυγής, θα έπρεπε το δικαστήριο της ουσίας να εξετάσει αν, πράγματι, το αίτημα της αναιρεσείουσας κοινοπραξίας προς πληρωμή των ένδικων εργασιών υπεβλήθη, υπαιτιότητι της Διοικήσεως, μετά την πάροδο του αναθεωρητικού τριμήνου του χρόνου εκτελέσεως αυτών και μάλιστα σε χρόνο που, λόγω της, εν τω μεταξύ, επελθούσης μεταβολής των τιμών, η οφειλόμενη από την αναιρεσείουσα κοινοπραξία παροχή κατέστη υπέρμετρα επαχθής, σε βαθμό, που να υπερβαίνει τον, κατά την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, δυνάμενο να αναληφθεί από αυτήν κίνδυνο.

Περί της συνταξιοδοτήσεως των υπηρετούντων εις τας Αεροπορικάς Εταιρείας.

Περί αντικαταστάσεως και συμπληρώσεως διατάξεων των άρθρ.206 και 285 του Ν.Δ.86/69 περί Δασικού Κώδικος 

Περί καθορισμού των διατηρουμένων υπέρ του Υπουργού και των περιφερειακών αρχών διανομαρχιακού επιπέδου του Υπουργείου Εργασίας αρμοδιοτήτων, κατά τας παρ. 1 και 4 του άρθρ. 1 ως και κατά το άρθρ. 4 του Ν.Δ. 532/1970

ΙΚΑ ΕΤΑΜ – Συμμόρφωση Διοικήσεως – Χρηματικές απαιτήσεις συνταξιούχου από διαφορές συντάξεων εις βάρος του ΙΚΑ ΕΤΑΜ – Ζητήματα παραγραφής, εντόκου ή μη καταβολής και δεδικασμένου.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Το παραχθέν από την εξεταζομένην εφετειακή απόφασιν δεδικασμένον εν προκειμένω καλύπτει και το ουσιαστικόν διοικητικής φύσεως ζήτημα (της μερικής ακυρότητος της αποφάσεως του Δ.Σ. του Τ.Α.Π.Ι.Λ.Τ.). (ομοφ.) β) Αι αξιώσεις του Λ.Α. αα) είναι νόμιμοι δια την προ της καταθέσεως της αιτήσεώς του διετίαν, ενώ ββ) δια το προγενέστερον της διετίας διάστημα έχουν υποπέσει εις (την διετήν) παραγραφήν και το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ συμφώνως προς το άρθρον 272 εδάφιον πρώτον του αστικού κώδικος, δικαιούται να αρνηθεί την καταβολήν των. Επομένως υποχρεούται το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ να καταβάλει εις τον Λ.Α. τας διαφοράς εκ της συνταξιοδοτικής παροχής αι οποίαι αντιστοιχούν εις το διάστημα της προ της καταθέσεως της αιτήσεως αυτής εις το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ διετίας. (ομοφ.) γ) Το αίτημα του Λ.Α. περί εντόκου καταβολής του ποσού, το οποίον αιτείται, είναι νόμω αβάσιμον, αφού, εκτός της αιτήσεώς του αυτής, δεν φαίνεται να έχει ασκήσει δια το εν λόγω ποσόν και αγωγήν κατά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. (ομοφ.) δ) Εκ του δεδικασμένου και εν όψει των αρχών της καλής πίστεως και της χρηστής διοικήσεως εδημιουργήθη υποχρέωσις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προς καταβολήν δια το εφ’ εξής χρονικόν διάστημα της μηνιαίας συντάξεως εις τον Λ.Α. υπολογιζομένης συμφώνως προς το παραχθέν δεδικασμένον. (ομοφ.)

Περί επεκτάσεως των ισχυουσών διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικος, περί αστικής ευθύνης των Δημοσίων Υπαλλήλων, εις τους Στρατιωτικούς εν γένει και εις τους ανήκοντας εις τα Σώματα Ασφαλείας και το Λιμενικόν Σώμα.

Περί τροποποιήσεως εις ενιαίον κείμενον των ισχυουσών διατάξεων, των αναφερομένων εις τας εγγραφάς, μετεγγραφάς και εξετάσεις μαθητών Δημοτικής και Μέσης Εκπαιδεύσεως Ξένων Σχολείων της Αλλοδαπής και άλλων συναφών μαθητικών θεμάτων

Περί της υπαγωγής ενίων υποχρεωτικών δαπανών  των Δήμων και κοινοτήτων εις τας  διατάξεις του άρθρου 38 του από 15.6.1959 Β.Διατάγματος

Ανταλλάξιμα κτήματα. Εκποίησις προς κατόχους.:Η κατά τας διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του και σήμερον ισχύοντος, Ν.357/76, εκποίησις ανταλλαξίμων αγροτικών ακινήτων προς κατόχους των, είναι δυνατή, εφ όσον κριθή ότι δύνανται να αποτελέσουν βιώσιμον γεωργικήν εκμετάλλευσιν και εφ όσον δεν έχουν ανεγερθεί επ αυτών κατοικίες, έστω και παραθεριστικές (πλειοψ.), των δε αστικών δεν επιτρέπεται η εκποίησις προς τον έχοντα καλύψει την δι ην η εκποίησις ανάγκην του κατ άλλον τρόπον, ήτοι δεν επιτρέπεται η εκποίησις αστικού ακινήτου δια την στέγασίν της, εις άλλην οικίαν του στεγαζομένης, ή δυναμένης να στεγασθή, οικογενείας του, έστω και έχοντος ανεγείρει και χρησιμοποιούντος επ αυτού κτίσματα, κατόχου του, ουδέ η εκποίησις αστικού ακινήτου δια την επαγγελματικήν στέγασίν του, έστω και έχοντος ανεγείρει και χρησιμοποιούντος επ αυτού κτίσματα, διαθέτοντος όμως άλλην επαγγελματικήν στέγην, δια της οποίας ικανοποιεί ή δύναται να ικανοποιήση την επαγγελματικήν αυτήν ανάγκην του, κατόχου του. Αντιθέτως, επιτρέπεται η εκποίησις αστικού ανταλλαξίμου ακινήτου δι επαγγελματικήν εγκατάστασιν προς τον έχοντα οικίαν δια την στέγασιν της οικογενείας του, ως και η εκποίησις δι οικογενειακήν στέγασιν προς τον έχοντα επαγγελματικήν στέγην, εν συνδρομή, όμως, κατ αμφοτέρας τας περιπτώσεις, των λοιπών, προϋποθέσεων χαρακτηρισμού του ως δικαιούχου εξαγοράς του.​

Περί της υπαγωγής της πληρωμής ενίων υ δαπανών  των Δήμων και κοινοτήτων εις τας  διατάξεις του άρθρου 38 του από 17/5-15.6.1959 Β.Διατάγματος