Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019, η οποία επέβαλε διαφορά φόρου €1.895,49 πλέον προστίμου €947,75. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει το εισόδημα του προσφεύγοντος (€8.616,15 έναντι δηλωθείσας ζημίας) με έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας), καθώς διαπιστώθηκε ανεπάρκεια του δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν παραβάσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αρμοδιότητα του ΚΕΦΟΜΕΠ και την εφαρμογή των έμμεσων μεθόδων, καθώς και την μη λήψη υπόψη διαθεσίμου κεφαλαίου προηγουμένων ετών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς κρίνοντας ότι το ΚΕΦΟΜΕΠ ήταν αρμόδιο λόγω της υψηλής αξίας της ακίνητης περιουσίας του προσφεύγοντος (άνω του €1.500.000,00) και ότι οι έμμεσες μέθοδοι εφαρμόστηκαν νόμιμα. Ο ισχυρισμός περί διαθεσίμου κεφαλαίου απορρίφθηκε καθώς δεν τεκμηριώθηκε η ύπαρξη μη αναλωθέντος υπολοίπου.

Η απόφαση 250/10.2.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2020, η οποία επέβαλε διαφορά φόρου 106,83 € και πρόστιμο 26,71 €. Ο έλεγχος του ΚΕΦΟΜΕΠ χρησιμοποίησε έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας) για τον προσδιορισμό του εισοδήματος, καθώς τα δηλωθέντα εισοδήματα (κυρίως ζημιές), δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης, ενώ υπήρχαν και παραβάσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί έλλειψης αρμοδιότητας του ΚΕΦΟΜΕΠ (λόγω της αξίας της ακίνητης περιουσίας του που ξεπερνούσε το όριο των 1.500.000,00 €), εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών και μη λήψης υπόψη του διαθέσιμου κεφαλαίου προηγούμενων ετών, κρίθηκαν αβάσιμοι και απορρίφθηκαν.

Η απόφαση 121 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος του ΚΕΦΟΜΕΠ εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας), λόγω ανεπάρκειας δηλωθέντων εισοδημάτων του προσφεύγοντος για την κάλυψη δαπανών διαβίωσης και διαπιστωμένης παράβασης μη έκδοσης στοιχείων. Ο έλεγχος κατέληξε στον καταλογισμό αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης ύψους 53.387,74 €, χαρακτηριζόμενη ως προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων πρόβαλε τρεις λόγους ακύρωσης, σχετικά με εσφαλμένο υπολογισμό του μη αναλωθέντος κεφαλαίου προηγουμένων ετών. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος ως αβάσιμους και επικύρωσε την πράξη, διατηρώντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό στα 29.196,32 €.

Η απόφαση αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος των φορολογικών ετών 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές, συγκεκριμένα την ανάλυση ρευστότητας, λόγω ανεπάρκειας του δηλούμενου εισοδήματος του προσφεύγοντα για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης. Ενώ οι περισσότεροι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα απορρίφθηκαν, η Δ.Ε.Δ. έκανε δεκτό τον ισχυρισμό περί συνυπολογισμού των εισοδημάτων και δαπανών της συζύγου του για το 2018. Κατόπιν αυτής της τροποποίησης, η αρχική πράξη για το 2019 επικυρώνεται (παραμένει €102.333,83), ενώ η πράξη του 2018 τροποποιείται, μειώνοντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό από €76.466,59 σε €74.084,53.

Η απόφαση 253 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη είχε προσδιορίσει διαφορά φόρου 4.782,96 € πλέον προστίμου 2.391,48 €. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (τεχνική ανάλυσης ρευστότητας) για τον προσδιορισμό του εισοδήματος, καθώς το δηλωθέν εισόδημα της ατομικής επιχείρησης (υπηρεσίες καφετέριας) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν διαπιστωμένες παραβάσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αρμοδιότητας του ΚΕΦΟΜΕΠ (η αρμοδιότητα κρίθηκε νόμιμη λόγω της αξίας της ακίνητης περιουσίας άνω του 1.500.000,00 €) και περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών, επικυρώνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 284/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικών πράξεων Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από το 1ο ΕΛ.Κ.Ε. Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει το εισόδημα με βάση την έμμεση τεχνική (Ανάλυση Ρευστότητας) λόγω ανεπαρκούς δηλούμενου οικογενειακού εισοδήματος για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Η ΔΕΔ επικύρωσε τη χρήση της έμμεσης τεχνικής. Παρόλα αυτά, έκανε δεκτή τη μερική απόρριψη λογιστικών διαφορών, κυρίως για δαπάνες ενοικίων (4.319,50€ για κάθε έτος), καθώς ο περιορισμός εξόφλησης μέσω τραπεζικού συστήματος ίσχυε από το 2020. Μετά την αναπροσαρμογή των λογιστικών διαφορών, το εισόδημα που προέκυψε με τις γενικές διατάξεις παρέμεινε χαμηλότερο από αυτό που προσδιορίστηκε με την έμμεση τεχνική. Ως εκ τούτου, οι αρχικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος επικυρώθηκαν. Οι πράξεις ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019 τροποποιήθηκαν προς όφελος του προσφεύγοντος λόγω αναγνώρισης εισροών βάσει νέων στοιχείων.

Η Απόφαση 892/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φυσικού προσώπου (λιανικό εμπόριο φαρμακευτικών ειδών) κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογική αρχή είχε επιβάλει συνολικό ποσό 19.380,09€ (Κύριος φόρος: 12.886,95€). Η ΔΕΔ έκρινε ότι ορθώς εφαρμόστηκαν έμμεσες τεχνικές ελέγχου (Ανάλυση Ρευστότητας), καθώς το δηλούμενο εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης και διαπιστώθηκε προσαύξηση περιουσίας ύψους 37.387,14€ από αναιτιολόγητες τραπεζικές καταθέσεις. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένης της κάλυψης δαπανών από προηγούμενα κεφάλαια ή έσοδα άλλων εταιρειών, απορρίφθηκαν.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν βάσει έκθεσης μερικού φορολογικού ελέγχου. Ο έλεγχος είχε εφαρμόσει έμμεσες τεχνικές (Ανάλυση Ρευστότητας) λόγω προσαύξησης περιουσίας και ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε εσφαλμένο υπολογισμό υπολοίπων συνδικαιούχων τραπεζικών λογαριασμών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό, αναπροσαρμόζοντας τα υπόλοιπα κεφάλαια. Αυτό οδήγησε σε μείωση της διαφοράς φορολογητέου εισοδήματος για το 2020 στα 605,45 € και για το 2021 στα 124.107,70 €, με αποτέλεσμα τον ανακαθορισμό και τη μείωση των συνολικών καταλογιζόμενων φόρων και προστίμων.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός αρχιτέκτονα μηχανικού κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (2021) και επιβολής προστίμου (2020) της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Τα αρχικά ευρήματα του ελέγχου βασίστηκαν σε έμμεσες τεχνικές (Ανάλυση Ρευστότητας) λόγω ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα περί εσφαλμένου υπολογισμού οικογενειακών δαπανών, της δυνατότητας κατοχής μετρητών €20.000, και της κατανομής δαπανών θέρμανσης. Έκανε δεκτό μόνο τον ισχυρισμό για εκπεσιμότητα ορισμένων δαπανών συνολικής καθαρής αξίας €1.251,34, καθώς έκαστο στοιχείο ήταν κάτω των €500. Κατόπιν επανυπολογισμού, η ΔΕΔ τροποποίησε την οριστική πράξη προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2021, αλλά επικύρωσε τις πράξεις ΦΠΑ 2021 και Προστίμου 2020.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πέντε οριστικών πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων (φορολογικά έτη 2018, 2019, 2024), που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας) για τον προσδιορισμό της φορολογητέας ύλης. Αυτό συνέβη επειδή διαπιστώθηκε ανεπάρκεια του δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης και παράβαση μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων (2019). Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα των μεθόδων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του Ν.4172/2013, επικυρώνοντας τις καταλογιζόμενες οφειλές.