Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά (α) της απόρριψης αιτήματος μεταβολής φορολογικής κατοικίας από την Ελλάδα στη Γερμανία για το έτος 2023 και (β) της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2023 ύψους 3.205,70€. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως προς το αίτημα μεταβολής κατοικίας ως απαράδεκτη επειδή, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, η διαφορά αυτή είναι ακυρωτική και προσβάλλεται μόνο με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων, και όχι με ενδικοφανή. Ως προς την πράξη προσδιορισμού φόρου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως αβάσιμη, καθώς η προσφεύγουσα υπέβαλε όλες τις σχετικές δηλώσεις ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας χωρίς επιφύλαξη, και ουδέποτε υπέβαλε ολοκληρωμένο αίτημα μεταβολής φορολογικής κατοικίας με τα πλήρη απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Η Απόφαση 1298/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης, η οποία αφορούσε την αίτηση του προσφεύγοντος για μεταβολή της φορολογικής του κατοικίας από την Ελλάδα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης και διδακτορικός φοιτητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και ότι υφίσταται άνιση μεταχείριση σε σχέση με συναδέλφους του. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη το άρθρο 72 του Ν. 5104/2024 και σχετικές διατάξεις, έκρινε ότι η διαφορά αυτή, που αφορά τη φορολογική κατοικία, δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά της, αλλά στα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια.

Η απόφαση 325/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η προσφεύγουσα εταιρεία ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, σχετικά με αίτημα χορήγησης αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας για είσπραξη από φορέα πλην Κεντρικής Διοίκησης. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι αυτή η φορολογική διαφορά, που προκύπτει από την άρνηση χορήγησης ενημερότητας, υπάγεται αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα του Προέδρου Πρωτοδικών του Διοικητικού Πρωτοδικείου, σύμφωνα με τον Ν. 1406/1983 και τον Ν. 2717/1999, και όχι στις διατάξεις του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), συνεπώς δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά της.

Η απόφαση 461/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, η οποία αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές κληρονομίας ύψους 13.635,42 €. Η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς ασκήθηκε μετά το πέρας της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση της ειδοποίησης. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή των οφειλών κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Ωστόσο, σημειώνεται ότι η Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, με μεταγενέστερο έγγραφο (18.12.2024), έκανε αποδεκτή την αποποίηση της κληρονομίας ως εμπρόθεσμη, καθιστώντας το αίτημα κατά της αρνητικής απάντησης άνευ αντικειμένου.

Η απόφαση 458/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος με ΑΦΜ .................., κατοίκου Ν. Σμύρνης Αττικής. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της πράξης βεβαίωσης του Προϊσταμένου ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ (ΚΕ.Β.ΕΙΣ.) ΑΤΤΙΚΗΣ, με την οποία του κοινοποιήθηκε πρόστιμο επιβολής διοικητικών κυρώσεων του Τμήματος Τροχαίας Καλλιθέας, συνολικού ποσού 250,00 €. Ο λόγος της απόρριψης είναι ότι η προσβαλλόμενη πράξη (πράξη βεβαίωσης) δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ) και συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας για την εξέτασή της.

Η Απόφαση 309 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά ταμειακής βεβαίωσης τελών κυκλοφορίας φορολογικού έτους 2024, συνολικού ύψους 340,00€, της Δ.Ο.Υ. Πρέβεζας. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι είχε καταβάλει εμπρόθεσμα τα τέλη και θεώρησε εκ παραδρομής τον καταλογισμό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι οι διαφορές που προκύπτουν από τα τέλη κυκλοφορίας δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του νέου Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), καθώς τα τέλη κυκλοφορίας δεν περιλαμβάνονται ρητώς στις διατάξεις του Κώδικα. Συνεπώς, η υπό κρίση ενδικοφανής προσφυγή κρίθηκε εκτός της αρμοδιότητας της Δ.Ε.Δ., οδηγώντας στην απόρριψή της. Επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η απόφαση (Αριθμός 1200) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 28/02/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για συμψηφισμό παρακρατηθέντος ποσού ύψους 12.000,00€ από ψηφιακή βεβαίωση οφειλής, εξαιρώντας ωστόσο οφειλές για τις οποίες ευθύνεται αλληλέγγυα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υπό κρίση διαφορά, καθώς αφορά τον τρόπο συμψηφισμού του ποσού, δεν αποτελεί φορολογική διαφορά που αναφύεται στο στάδιο προσδιορισμού των οικονομικών βαρών, αλλά στο στάδιο της είσπραξης. Ως εκ τούτου, η διαφορά δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η απόφαση 1154/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης. Η προσβαλλόμενη πράξη αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές ΕΝ.Φ.Ι.Α. συνολικού ύψους 519,44 €, οι οποίες προέκυπταν από την κληρονομιά της αποβιωσάσης μητέρας του προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι οι οφειλές είχαν εξοφληθεί ή είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ αποφάσισε ότι η συγκεκριμένη πράξη εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024). Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με το νόμο, προβλέπεται η άσκηση ανακοπής και όχι ενδικοφανούς προσφυγής, καθιστώντας την προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 11/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε ατομικές ειδοποιήσεις χρεών της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης, συνολικού ύψους 26.345,10€, που αφορούσαν την κατάπτωση εγγύησης του Δημοσίου σε στεγαστικό δάνειο που είχε λάβει από την Εθνική Τράπεζα το 2005. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι στις οφειλές περιλαμβάνονται δόσεις που έχουν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η διαφορά αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και συνεπώς δεν υπάγεται στην αρμοδιότητά της βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024). Η διαφορά αυτή επιλύεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 625/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε μια εταιρεία κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 1.200,00 ευρώ. Η εν λόγω πράξη εκδόθηκε από την Επιθεώρηση Εργασίας Ανατολικής Αττικής για παράβαση του άρθρου 3 του Ν. 3996/2011. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο συγκεκριμένος τύπος παράβασης και τα σχετικά πρόστιμα που επιβάλλονται από την Επιθεώρηση Εργασίας δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), καθώς δεν συγκαταλέγονται ρητά στο σχετικό Παράρτημα. Συνεπώς, η ειδική διοικητική διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής προς τη ΔΕΔ δεν ισχύει για τη συγκεκριμένη διαφορά.