Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ζ’ Θεσσαλονίκης (αρ. πρωτ. …/26.09.2024) επί του αιτήματός του για εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορ. έτους 2018 ως φορολογικού κατοίκου εξωτερικού (κωδικός 319). Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε το αίτημα, επικαλούμενη ότι ο φορολογούμενος προσκόμισε ιδιωτικό έγγραφο και όχι δημόσιο για την έκπτωση φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) διαπίστωσε ότι η αρνητική απάντηση πάσχει από σαφή, ειδική και επαρκή αιτιολογία, καθώς απορρίπτει αίτημα πίστωσης φόρου αλλοδαπής ενώ ο προσφεύγων είχε υποβάλει αίτημα μεταβολής της φορολογικής του κατοικίας. Κατά συνέπεια, η Δ.Ε.Δ. ακυρώνει την προσβαλλόμενη πράξη λόγω τυπικής πλημμέλειας και καλεί τη Δ.Ο.Υ. να ενεργήσει σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας απόφασης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής, που υποβλήθηκε από φορολογικό κάτοικο Γερμανίας, κατά πράξης εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019, με συνολικό ποσό πληρωμής 1.293,60€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η σύνταξη που έλαβε €5.879,98 έπρεπε να φορολογηθεί μόνο στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Γερμανίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως αβάσιμη, διότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά, όπως η Αίτηση για την Εφαρμογή της Σύμβασης με πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας υπογεγραμμένο από την αρμόδια γερμανική φορολογική αρχή, ούτε έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι το εισόδημα δηλώθηκε ή γνωστοποιήθηκε στη Γερμανία. Συνεπώς, η οριστική φορολογική υποχρέωση διατηρείται.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2019, η οποία εκδόθηκε λόγω μη υποβολής δήλωσης και συμπεριέλαβε εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες ύψους 177.177,14 € που απέκτησε από την Γερμανία. Ο προσφεύγων, ιρλανδικής υπηκοότητας, ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας για το έτος 2019, όπου διέμενε πάνω από 183 ημέρες και είχε το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων (οικογενειακή εστία, εργασία). Προς επίρρωση των ισχυρισμών του προσκόμισε μεταξύ άλλων πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γεωργίας, στοιχεία εργασίας στην αλλοδαπή και προηγούμενες αποφάσεις της ΔΕΔ που τον αναγνώριζαν ως κάτοικο εξωτερικού. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας και συνεπώς φορολογείται στην Ελλάδα μόνο για εισόδημα ελληνικής πηγής (τόκοι), οδηγώντας στην αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της πράξης.

Η απόφαση 488/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου σε αίτημα ανάκλησης δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγοντας, εκ διαθήκης κληρονόμος, υπέβαλε αρχική δήλωση φόρου κληρονομιάς το 2013, καταβάλλοντας 24.592,13€. Μετά από έλεγχο, εκδόθηκε Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς το 2023, καταλογίζοντας επιπλέον 39.412,71€. Στη συνέχεια, με δικαστική απόφαση του 2023, αναγνωρίστηκε ότι η διαθήκη ήταν άκυρη, με αποτέλεσμα ο προσφεύγων να στερείται της κληρονομικής ιδιότητας. Η ΔΕΔ επιβεβαιώνει την αρχική δήλωση (λόγω παρέλευσης τριετίας και έκδοσης πριν την 1/12/2014) αλλά ακυρώνει την Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς, συνολικού ποσού 39.412,71€, αναγνωρίζοντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για το ποσό αυτό (άρθρο 74 ΚΦΔ), επαναφέροντας την οριστική φορολογική υποχρέωση στο μηδέν.

Η απόφαση 123/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που κατατέθηκε κατά της απόφασης του Προϊσταμένου του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η αρχική απόφαση είχε απορρίψει το αίτημα του προσφεύγοντος για υπαγωγή στις διατάξεις του άρθρου 5Γ του ν. 4172/2013, περί εναλλακτικής φορολόγησης των εισοδημάτων και μεταφοράς της φορολογικής κατοικίας του στην Ελλάδα, κρίνοντας ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η εν λόγω διαφορά, η οποία αφορά την απόρριψη αιτήματος μεταφοράς φορολογικής κατοικίας, είναι ακυρωτική, όχι διαφορά ουσίας. Ως εκ τούτου, δεν υπόκειται σε ενδικοφανή προσφυγή, αλλά υπάγεται απευθείας στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων μέσω αίτησης ακυρώσεως, σύμφωνα με το άρθρο 362 του ν. 4700/2020, καθιστώντας έτσι την προσφυγή στη ΔΕΔ απαράδεκτη.

Η απόφαση 503/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (χρήση 2009) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., και επικυρώνει τη φορολογική οφειλή ύψους 607.854,74€. Ο καταλογισμός του φόρου (273.092,02€, πλέον προστίμων) βασίστηκε σε τραπεζικές πιστώσεις ύψους 705.230,05€ που κρίθηκαν ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Μεγάλης Βρετανίας) και άρα φορολογείται μόνο για εισοδήματα πηγής Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτό τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προβεί ποτέ στις απαραίτητες διαδικασίες αλλαγής φορολογικής κατοικίας, παραμένοντας καταχωρημένος ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. ΙΓ’ Αθηνών να τροποποιήσει την Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2016, επικαλούμενη παραγραφή. Η Δ.Ο.Υ. είχε εκδώσει την πράξη στις 08-11-2022 λόγω αδήλωτων μερισμάτων από τις ΗΠΑ, επιβάλλοντας επιπλέον φόρο, χωρίς όμως να λάβει υπόψη τον παρακρατηθέντα φόρο στην αλλοδαπή. Η προσφεύγουσα προσκόμισε βεβαίωση της Φορολογικής Αρχής των ΗΠΑ, που απέδειξε παρακράτηση φόρου ύψους $1.764,18. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα τροποποίησης υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας (άρθρο 74 Ν. 5104/2024) και ότι ο ισχυρισμός περί έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης (πίστωση φόρου αλλοδαπής) είναι βάσιμος. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή και διατάσσει την τροποποίηση και επανεκκαθάριση της δήλωσης του 2016, ώστε να συμπεριληφθεί η παρακράτηση φόρου.

Η Απόφαση 184 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ, φορολογικού έτους 2019. Το ΚΕΦΟΔΕ είχε καταλογίσει φόρο 4.531,31 ευρώ για εισοδήματα (μισθούς 28.295,57 ευρώ) που ο προσφεύγων έλαβε από εταιρεία στη Ρουμανία και δεν είχε δηλώσει. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας από το 2005. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, με βάση τα προσκομισθέντα αποδεικτικά (πιστοποιητικά φορολογικής κατοικίας, σύμβαση εργασίας και κατοικίας), το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων του βρισκόταν στη Ρουμανία, και συνεπώς πρέπει να χαρακτηριστεί ως φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας. Ως αποτέλεσμα, η ΔΕΔ ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και η οριστική φορολογική υποχρέωση για το 2019 ορίστηκε σε 0,00 ευρώ.

Η απόφαση 1116/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου, διατηρώντας την πράξη επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2023. Το πρόστιμο επιβλήθηκε από την Δ.Ο.Υ. Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της αρχικής ηλεκτρονικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, η οποία κατατέθηκε στις 04/12/2024. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η δήλωση ήταν εμπρόθεσμη επειδή είχε γίνει δεκτή η μεταβολή της φορολογικής της κατοικίας στη Γερμανία (από 01/01/2019). Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι η σχετική αίτηση μεταβολής είχε υποβληθεί εκπρόθεσμα (μετά τις 31/12 του επόμενου έτους), με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζεται η παράταση υποβολής της δήλωσης έως το τέλος του έτους. Καθώς η κανονική προθεσμία έληγε στις 02/08/2024, η υποβολή της δήλωσης τον Δεκέμβριο του 2024 κρίνεται εκπρόθεσμη και το πρόστιμο νόμιμο.

Η απόφαση 1036/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης απόρριψης αιτήματος μείωσης 100% επί του ΕΝ.Υ.Ι.Α. έτους 2018. Η προσφεύγουσα, ως κληρονόμος, ζητούσε την έκπτωση λόγω αναπηρίας 88% του αποβιώσαντα πατέρα της, επικαλούμενη το άρθρο 7§2δ του ν. 4223/2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το αρχικό αίτημα για την έκπτωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 28/01/2025. Σύμφωνα με το άρθρο 37§1 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, το δικαίωμα της Φορολογικής Διοίκησης να κοινοποιήσει πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου για τον ΕΝΥΙΑ 2018 είχε παραγραφεί μετά τη λήξη του έτους 2023. Επομένως, το αίτημα απορρίφθηκε λόγω παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου και προσδιορισμού φόρου.