Η απόφαση 410 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας που ζητούσε μείωση της φορολογητέας βάσης ΦΠΑ κατά 335.339,89€ και επιστροφή ΦΠΑ 80.481,58€ για ανείσπρακτα τιμολόγια των ετών 2016–2020. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε την υπαγωγή της αντισυμβαλλόμενης εταιρείας σε διαδικασία εξυγίανσης (με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών .../2021), βάσει της οποίας το 95% των απαιτήσεων δεν μεταβιβάστηκε και θα ικανοποιούνταν από τη ρευστοποίηση των μη μεταβιβασθέντων περιουσιακών στοιχείων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ρευστοποίησης, δεν έχει κριθεί οριστικά το ανεπίδεκτο της είσπραξης των απαιτήσεων και, ως εκ τούτου, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 παρ. 5α του ν.2859/2000.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης της επιφύλαξής της, σχετικά με την τροποποιητική δήλωση ΦΠΑ περιόδου Νοεμβρίου 2020. Η προσφεύγουσα ζητούσε μείωση της φορολογητέας βάσης κατά 9.734.283,74 ευρώ και επιστροφή ΦΠΑ 1.405.268,03 ευρώ, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται να εισπράξει το τίμημα από αγοραστή της λόγω αδυναμίας πληρωμής, επικαλούμενη την Οδηγία ΦΠΑ και την ερμηνεία του ΣτΕ (355/2019). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η επίκληση του προηγούμενου δεν ευσταθεί, καθώς δεν έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης, όπως απαιτείται για τη μείωση της φορολογητέας βάσης κατά το άρθρο 19 παρ. 5α του ν. 2859/2000.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από εταιρεία που ζητούσε μείωση της φορολογικής βάσης και επιστροφή Φ.Π.Α. ύψους 21.664,09 € λόγω οριστικής διαγραφής μέρους ανεξόφλητων απαιτήσεών της. Η διαγραφή προέκυψε κατόπιν επικύρωσης Συμφωνίας Εξυγίανσης από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η οποία επέβαλε διαγραφή 80% των απαιτήσεων της προσφεύγουσας έναντι της οφειλέτιδας εταιρείας, καθώς θεωρήθηκε μη κρίσιμος προμηθευτής. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκρινε την προσφυγή βάσιμη, επικαλούμενη τη νομολογία του ΣτΕ (Απόφαση 355/2019) ότι η δικαστική επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης συνιστά επαρκή απόδειξη «ολικής ή μερικής μη πληρωμής του τιμήματος» κατ' άρθρο 19 παρ. 5α του Κώδικα Φ.Π.Α. Ως εκ τούτου, διατάσσει τον Προϊστάμενο του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής να προβεί σε νέα εκκαθάριση του φόρου και να επιστρέψει το αναλογούν ποσό του Φ.Π.Α.

Επικυρωμένη συμφωνίας εξυγίανσης - Προσδιορισμός των οφειλών που ρυθμίζονται με αυτήν - Χορήγηση ή μη αποδεικτικού ενημερότητας ή βεβαίωσης οφειλής στην οφειλέτιδα εταιρία για μεταβίβαση ακινήτου κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων – Τύχη των σε βάρος των μεταβιβαζομένων ακινήτων επιβληθεισών καταθέσεων και εγγραφεισών υποθηκών.(..)Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή 
Στο πεδίο εφαρμογής της επίμαχης συμφωνίας εμπίπτουν οι οφειλές της εταιρίας οι οποίες πληρούν και τις δύο κατωτέρω προϋποθέσεις, ήτοι αυτές που γεννήθηκαν μέχρι τη δημοσίευση στο Γ.Ε.ΜΗ. της δικαστικής απόφασης περί ανοίγματος της διαδικασίας και βεβαιώθηκαν μέχρι και την ημερομηνία δημοσίευσης στο Γ.Ε.ΜΗ. της δικαστικής απόφασης, που επικύρωσε τη συμφωνία εξυγίανσης. Η Διοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την εκδοθείσα επικυρωτική απόφαση και να χορηγήσει την προβλεπόμενη βεβαίωση οφειλής για τις συμφωνηθείσες μεταβιβάσεις ακινήτων, σύμφωνα με τους όρους που ορίζονται στην απόφαση και με το προβλεπόμενο στην επικυρωθείσα συμφωνία ποσοστό παρακράτησης. Τυχόν άρση των κατασχέσεων που έχουν επιβληθεί ή εξάλειψη των υποθηκών που έχουν εγγραφεί σε ακίνητα της εταιρίας, για βεβαιωμένες οφειλές αυτής, διέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις. (ομοφ.) ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ - ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ Β1, Α1, Α2α, Α2γ, Α3, Α5, Α6, Β2 Παραπέμπονται στην Ολομέλεια του ΝΣΚ τα Α2β και Α4.

Γάμος άκυρος – απόφαση αμετάκλητη.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Το Ελληνικό Δημόσιο δικαιούται να ασκήσει το ένδικο βοήθημα της τριτανακοπής, πλην όμως πρέπει να αποδείξει, ως φέρον το βάρος της απόδειξης, ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις προς ακύρωση του γάμου της αιτούσας. β) Σύμφωνα με το άρθρο 1381 του Α.Κ. με την απόφαση που ακύρωσε τον γάμο αίρονται αναδρομικά τα αποτελέσματα αυτού, εφόσον η απόφαση αυτή καταστεί αμετάκλητη. γ) Η υπηρεσία που βεβαιώνει ότι μία απόφαση, έχει καταστεί αμετάκλητη είναι η γραμματεία του εκδόντος την προσβαλλόμενη απόφαση Δικαστηρίου. Εν προκειμένω για την με αρ. 6687/2009 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών η βεβαίωση για το αμετάκλητο αυτής εκδίδεται από το Τμήμα Ενδίκων Μέσων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντος ΦΠΑ ποσού 633.871,16 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορούσε εκπτώσεις λόγω τζίρου κατά το 2021, τις οποίες η εταιρεία συμπεριέλαβε με επιφύλαξη σε τροποποιητική δήλωση ΦΠΑ, καταβάλλοντας στη συνέχεια τον φόρο. Ενώ προηγούμενη ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή, ακυρώνοντας τη σιωπηρή απόρριψη της αρχικής επιφύλαξης, η εταιρεία υπέβαλε νέα τροποποιητική δήλωση ζητώντας επιστροφή. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την τρέχουσα προσφυγή ως απαράδεκτη και άνευ αντικειμένου, διότι διαπιστώνει ότι το επίμαχο αίτημα επιστροφής εκκρεμεί για έλεγχο από την αρμόδια Υποδιεύθυνση του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε., και ως εκ τούτου δεν υφίσταται η προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη.

Η απόφαση (Αριθμ. 1319/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Δ’ Θεσσαλονίκης. Ο προσφεύγων ζητούσε τη μείωση του δηλωθέντος ποσού δαπάνης απόκτησης ακινήτων (κωδικός 735) από €261.222,82 σε €13.222,82 για το φορολογικό έτος 2020. Υποστήριξε ότι η αγορά ακινήτου των €251.000,00 δεν έγινε με χρηματική καταβολή, αλλά μέσω συμψηφισμού χρέους από σύμβαση δανείου του 2014. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας την απόφαση της Δ.Ο.Υ., καθώς ο συμψηφισμός δεν αποδεικνυόταν επαρκώς (απουσία δήλωσης του δανείου του 2014 και ασαφή δικαιολογητικά), και ο προσφεύγων ζητούσε απλώς μείωση του τεκμηρίου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων είχε ζητήσει τη διαγραφή συγκεκριμένων ταμειακών βεβαιώσεων της Δ.Ο.Υ. Α' ΑΘΗΝΩΝ, οι οποίες αφορούσαν οφειλές ετών 1994 έως 2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη. Η νομική αιτιολόγηση βασίστηκε στο ότι οι ταμειακές βεβαιώσεις ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, και όχι στον προσδιορισμό του φόρου (ΚΦΔ), για τον οποίο προβλέπεται η ενδικοφανής προσφυγή. Κατά των πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι ταμειακές βεβαιώσεις, το προβλεπόμενο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου, σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 217 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής αλλοδαπής εταιρείας, μη εγκατεστημένης στην Ελλάδα, η οποία είναι εγγεγραμμένη για σκοπούς ΦΠΑ μέσω φορολογικού αντιπροσώπου. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής και την επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 6.086,95€ ως αχρεωστήτως καταβληθέντος, ο οποίος αντιστοιχούσε σε ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που δεν πωλήθηκαν στην Ελλάδα αλλά μεταφέρθηκαν/επιστράφηκαν στο εξωτερικό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τη φορολογική αρχή. Η απόρριψη βασίστηκε στο άρθρο 17 του ν. 3833/2010, καθώς κρίθηκε ότι ο φόρος οφείλεται κατά τον χρόνο της ενδοκοινοτικής απόκτησης, ενώ «δεν παρέχεται εκ του νόμου δυνατότητα επιστροφής του φόρου πολυτελείας, που αποδόθηκε κατά τη στιγμή της ενδοκοινοτικής αποκτήσεως αυτών».

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της αλλοδαπής εταιρείας «……………….» κατά της τεκμαιρόμενης αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής επί δήλωσης επιφύλαξης για τον φόρο πολυτελείας περιόδου Μαΐου 2024. Η εταιρεία, εγγεγραμμένη για σκοπούς ΦΠΑ στην Ελλάδα, ζητούσε επιστροφή φόρου πολυτελείας ύψους 419,36€ για ενδοκοινοτικώς αποκτηθέντα αγαθά πολυτελείας (κοσμήματα) που δεν πωλήθηκαν εντός της Ελλάδος αλλά μεταφέρθηκαν/επιστράφηκαν στο εξωτερικό, ισχυριζόμενη ότι δεν θεμελιώνεται νόμιμη υποχρέωση καταβολής φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας την άρνηση της φορολογικής αρχής, καθώς ο φόρος πολυτελείας επί των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων οφείλεται κατά τον χρόνο παραλαβής των ειδών, και ο νόμος δεν παρέχει δυνατότητα επιστροφής του φόρου σε περίπτωση μεταγενέστερης εξαγωγής ή ενδοκοινοτικής παράδοσης.