Η απόφαση (Αρ. 1203/01.07.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 2.212,10€, η οποία βασίστηκε στον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (14.534,52€). Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής, ισχυρίστηκε ότι το τεκμαρτό ποσό έπρεπε να μειωθεί λόγω εισοδημάτων από μισθωτή εργασία στο εξωτερικό, βάσει του άρθρου 28Β ΚΦΕ, ή λόγω ανωτέρας βίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποχρέωση δήλωσης εισοδήματος μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα και, επομένως, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η μείωση. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για ανωτέρα βία, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου, είτε μέσω αίτησης για αντικειμενικούς λόγους (Άρθρο 28Α παρ. 3) είτε μέσω αιτήματος διενέργειας ελέγχου (Άρθρο 28Α παρ. 4), με τη συμπλήρωση του κωδικού 443.

Η απόφαση 673/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (που είχε δηλώσει χονδρικό εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων) κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο φόρος προέκυψε από τον καταλογισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 11.906,36€, σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Δ του ν.4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδά της ήταν μηδενικά, είχε καταθέσει αίτημα εκπρόθεσμης διακοπής δραστηριότητας από 01.01.2022 και ότι το τεκμήριο είναι αντισυνταγματικό. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η υπόχρεη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου (π.χ. συμπλήρωση κωδικού 444 στο Ε1) και ότι ο έλεγχος συνταγματικότητας υπερβαίνει την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Το καταλογιζόμενο ποσό πληρωμής παραμένει 2.946,68€.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένου σχετικά με τον Διοικητικό Προσδιορισμό Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (άρθρο 28Α ν. 4172/2013). Η προσφεύγουσα, δικηγόρος, αμφισβήτησε το τεκμαρτό εισόδημα των 14.534,52 € επικαλούμενη αντικειμενική αδυναμία άσκησης δραστηριότητας (λόγω πεντάμηνης αναρρωτικής άδειας συνεπεία τροχαίου ατυχήματος). Κατόπιν αναπομπής στο ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ και εξέτασης των ιατρικών δικαιολογητικών, η φορολογική αρχή έκανε δεκτή την αμφισβήτηση, μείωσε τις ημέρες λειτουργίας κατά 129, και το τεκμαρτό εισόδημα στο ποσό των 9.397,66 €. Η νέα πράξη προσδιορισμού φόρου κατέληξε σε τελικό πιστωτικό ποσό 810,05 €, με αποτέλεσμα την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ε’ Θεσσαλονίκης σχετικά με την αίτηση αμφισβήτησης του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Δ του ΚΦΕ. Ο προσφεύγων, ένας επιτηδευματίας, είχε προσδιορισμένο τεκμαρτό εισόδημα 14.534,52€, αν και ισχυρίστηκε μηδενικό κύκλο εργασιών το 2023 λόγω λύσης σύμβασης ανεξάρτητων υπηρεσιών. Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε αρχικά το αίτημα καθώς ο προσφεύγων δεν είχε προβεί σε διακοπή της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η λύση της σύμβασης δεν συνιστά ανωτέρα βία που να εμποδίζει την άσκηση δραστηριότητας. Επιπλέον, ο προσφεύγων δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου, καθώς δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 του εντύπου Ε1.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση 415/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά της Πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος Φυσικών Προσώπων για το φορολογικό έτος 2023. Η πράξη επέβαλε συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 1.733,29€ (κύριος φόρος 1.105,32€, προκαταβολή φόρου 302,61€, τέλος επιτηδεύματος 325,00€), βάσει τροποποιητικής δήλωσης της προσφεύγουσας που εμφάνιζε ζημία. Ο προσδιορισμός έγινε κατ' εφαρμογή των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, καταλογίζοντας ελάχιστο καθαρό εισόδημα 10.910,85€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο υπολογισμό λόγω του ότι οι ημέρες λειτουργίας του σχολικού κυλικείου της ήταν 147 και όχι 274, όπως ελήφθησαν υπόψη. Η Διοίκηση απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι για την περίπτωση του σχολικού κυλικείου, βάσει νομοθετικών ρυθμίσεων, λαμβάνονται υπόψη 274 ημέρες. Επιπλέον, η προσφεύγουσα δεν είχε ακολουθήσει τη διαδικασία αμφισβήτησης και αίτησης ελέγχου (κωδικός 444) για εισόδημα μικρότερο του τεκμαρτού, όπως προβλέπεται.

Η απόφαση 1076/10-06-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής από φορολογούμενο. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος, ισχυριζόμενος αδυναμία άσκησης της επαγγελματικής του δραστηριότητας για σημαντικό χρονικό διάστημα το 2023 (συνολικά 7 ημέρες νοσηλείας και 220 ημέρες αναρρωτικής άδειας) λόγω προβλημάτων υγείας. Η ΔΕΔ, κατόπιν αναπομπής στη Δ.Ο.Υ. και ελέγχου, διαπίστωσε ότι κατά τις περιόδους των αναρρωτικών αδειών, ο προσφεύγων συνέχισε να εκδίδει παραστατικά παροχής υπηρεσιών, υποδηλώνοντας τη συνεχή άσκηση της δραστηριότητάς του. Συνεπώς, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός περί αντικειμενικού λόγου μείωσης του τεκμαρτού εισοδήματος δεν αποδεικνύεται, επικυρώνοντας την αρχική πράξη προσδιορισμού φόρου ύψους 765,86 €.

Η απόφαση 246/14.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης, η οποία επέβαλε ελάχιστο καθαρό εισόδημα €50.000,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα. Η προσφεύγουσα ζήτησε αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ΚΦΕ, ισχυριζόμενη ότι η δραστηριότητά της (εμπόριο πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) από το άρθρο 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα. Η Διεύθυνση απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το άρθρο 73  αφορά μόνο τους συντελεστές Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και όχι περιορισμό της ίδιας της δραστηριότητας. Επιπλέον, η προσφεύγουσα δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία της παρ. 4 του άρθρου 28Α για τη διενέργεια ελέγχου επί του τεκμαρτού εισοδήματος.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (ψητοπωλείο), ο οποίος ζητούσε την ακύρωση πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρων εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν στην έμμεση τεχνική ελέγχου της αρχής των αναλογιών, καθώς ο έλεγχος διαπίστωσε αρνητικούς ή πολύ χαμηλούς συντελεστές μικτού κέρδους και αποκλίσεις εσόδων. Το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί εσφαλμένου υπολογισμού της φύρας και παράλειψης μεταφοράς ζημιών, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός έγινε ορθά με βάση τα πραγματικά δεδομένα των αγορών της επιχείρησης και τις οδηγίες της διοίκησης. Επιπλέον, κρίθηκε ορθή η παράλειψη συμψηφισμού ζημιών, καθώς ο φορολογούμενος είχε φορολογηθεί βάσει αντικειμενικών δαπανών διαβίωσης (τεκμήρια) τα προηγούμενα έτη. Ως εκ τούτου, η οριστική φορολογική υποχρέωση του προσφεύγοντος διατηρήθηκε.