Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένου σχετικά με τον Διοικητικό Προσδιορισμό Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (άρθρο 28Α ν. 4172/2013). Η προσφεύγουσα, δικηγόρος, αμφισβήτησε το τεκμαρτό εισόδημα των 14.534,52 € επικαλούμενη αντικειμενική αδυναμία άσκησης δραστηριότητας (λόγω πεντάμηνης αναρρωτικής άδειας συνεπεία τροχαίου ατυχήματος). Κατόπιν αναπομπής στο ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ και εξέτασης των ιατρικών δικαιολογητικών, η φορολογική αρχή έκανε δεκτή την αμφισβήτηση, μείωσε τις ημέρες λειτουργίας κατά 129, και το τεκμαρτό εισόδημα στο ποσό των 9.397,66 €. Η νέα πράξη προσδιορισμού φόρου κατέληξε σε τελικό πιστωτικό ποσό 810,05 €, με αποτέλεσμα την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 29/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τον καθορισμό ελάχιστου τεκμαρτού καθαρού εισοδήματος ύψους 13.656,22 € (Κωδ. 406). Η προσφεύγουσα ζήτησε τροποποίηση, υποστηρίζοντας ότι, καθώς λειτουργούσε σχολικό κυλικείο για 141 ημέρες, δικαιούτο αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ν. 4172/2013. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα ασκούσε παράλληλα και άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα (καφενείο) για την οποία δεν υφίστατο χρονικός περιορισμός στην άσκησή της. Συνεπώς, η αίτηση για αναλογική μείωση κρίθηκε αβάσιμη και η τελική φορολογική υποχρέωση (ποσό πληρωμής) παρέμεινε στα 3.227,45 €.

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή συζύγων κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε μετά από οίκοθεν τροποποιητική δήλωση λόγω εφαρμογής του ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος για την πρώτη προσφεύγουσα (δικηγόρο). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή του δεύτερου προσφεύγοντος (συζύγου) ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης. Ωστόσο, έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή της πρώτης προσφεύγουσας και ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Η ακύρωση βασίστηκε στον ισχυρισμό περί έκδοσης της πράξης με παντελή έλλειψη αιτιολογίας, γεγονός που συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας (άρθρο 36 παρ. 3 Κ.Φ.Δ.). Η υπόθεση αναπέμπεται στην ελεγκτική αρχή για επανέκδοση νέας πράξης με νόμιμη αιτιολογία.

Η απόφαση 443/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΥΠΑ και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων πώλησης ανταλλακτικών που προμηθεύτηκε και τοποθέτησε σε οχήματα. Η ΔΕΔ, κατόπιν αναπομπής για συμπληρωματικό έλεγχο, διαπίστωσε ότι μία πράξη πώλησης του 2020 είχε νομίμως τιμολογηθεί. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκαν όλες οι πράξεις του 2019, ενώ για το 2020 τροποποιήθηκαν, μειώνοντας τη διαφορά χρεωστικού υπολοίπου φόρου εισοδήματος από €632,97 σε €496,29, τον ΦΠΑ που καταλογίστηκε, καθώς και το πρόστιμο μη έκδοσης από €1.357,92 σε €1.175,70.

Η απόφαση 54/14.01.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της ΔΟΥ Βόλου. Η προσφεύγουσα ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, καθώς της είχε προσδιοριστεί ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος €10.920,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς τη μείωση. Ισχυρίστηκε ότι δικαιούται μείωση κατά το ήμισυ επειδή η κύρια κατοικία της και η έδρα της δραστηριότητάς της βρίσκονται σε οικισμό με πληθυσμό μικρότερο των 500 κατοίκων (συγκεκριμένα στους ...., με μόνιμο πληθυσμό 122 ατόμων). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι τα στοιχεία της δήλωσης εισοδήματος και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά επιβεβαιώνουν ότι πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 28Γ παρ. 3 του ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος μειώνεται κατά το ήμισυ, οδηγώντας σε τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 170 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 03-02-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή πολίτη κατά της απάντησης του Προϊστάμενου της αρμόδιας ΔΟΥ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της απάντησης της ΔΟΥ, η οποία την είχε ενημερώσει ότι η προθεσμία υποβολής αιτήματος αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023 είχε λήξει την 01-10-2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα που στερείται εκτελεστότητας και δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 43/13-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση της ατομικής του επιχείρησης βάσει του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ούτε έσοδα ούτε έξοδα το 2023. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο φορολογούμενος δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, δηλαδή δεν συμπλήρωσε τον σχετικό κωδικό της δήλωσης Ε1 ούτε ζήτησε τη διενέργεια ελέγχου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28Α του ΚΦΕ. Ως εκ τούτου, απώλεσε το δικαίωμα αμφισβήτησης. Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου συνολικού ύψους 2.861,97€ επικυρώθηκε νομίμως.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (λιανικό εμπόριο) κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε το τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (€11.149,77), προβάλλοντας δύο βασικούς λόγους: α) την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 28Α ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος (παραβίαση αρχών ισότητας και φοροδοτικής ικανότητας), και β) αντικειμενικούς λόγους (σοβαρή νοσηλεία μετά την απώλεια της κόρης της), ισχυριζόμενη μηδενικό εισόδημα. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι αντικειμενικοί λόγοι (νοσηλεία) είχαν ήδη εξεταστεί από τη Φορολογική Διοίκηση, η οποία μείωσε αναλογικά το τεκμήριο (από €14.375,24 σε €11.149,77). Επίσης, έκρινε ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων ανήκει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να παραμένει στα €1.152,95.