Η απόφαση 429 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγων, εκ διαθήκης κληρονόμος, ζήτησε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, κυρίως ως προς τον επιβληθέντα πρόσθετο φόρο ύψους 22.957,64 ευρώ (ποσοστό 60%), ισχυριζόμενος ότι η φορολογική του υποχρέωση γεννήθηκε αργότερα (10/01/2023) λόγω επιδικίας, με αποτέλεσμα να πρέπει να επιβληθεί χαμηλότερο ποσοστό πρόσθετου φόρου (11%). Η Διεύθυνση απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η δημοσίευση της διαθήκης (13/02/2015), με καταληκτική ημερομηνία υποβολής δήλωσης την 13/08/2015. Δεδομένου ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε στις 28/08/2024 (πάνω από 60 μήνες καθυστέρηση), ο πρόσθετος φόρος υπολογίστηκε ορθά στο ανώτατο όριο του 60% σύμφωνα με τον ν. 2523/1997, ο οποίος εφαρμόζεται για θανάτους πριν την 01/01/2015. Επίσης, απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, καθώς η πράξη εκδόθηκε κατόπιν εκκαθάρισης δήλωσης του φορολογουμένου και όχι λόγω ελέγχου.

Η απόφαση 996/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, ο οποίος οδήγησε σε αύξηση της φορολογητέας αξίας από 158.989,34€ σε 247.994,52€, και την επιβολή προστίμου ανακρίβειας 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον προσδιορισμό της αξίας του ακινήτου στα 150,00€/τ.μ., βασιζόμενη σε προηγούμενη προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου που έγινε αποδεκτή. Επιβεβαίωσε επίσης το πρόστιμο 50%, καθώς η διαφορά φόρου (8.900,52€) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου. Η συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ανήλθε σε 13.350,78€.

Επιδικία ακινήτου - Λήξη. Χρόνος γένεσης φορολογικής υποχρεώσεως. Μετάθεση χρόνου γενέσεως. Ανάκληση δηλώσεως φόρου κληρονομίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
1) Κατά την έννοια του φορολογικού νόμου η επιδικία ακινήτου λήγει με την άπρακτη πάροδο 20ετίας (γενική παραγραφή αξιώσεων άρθρου 249 ΑΚ), από την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων, οπότε ταυτοχρόνως γεννάται και η αντίστοιχη φορολογική υποχρέωση. 2) Το γεγονός ότι η περιγραφή των μεταβιβασθέντων ακινήτων στα μεταβιβαστικά συμβόλαια δεν συμπίπτει με την περιγραφή στη δήλωση φόρου κληρονομίας ως προς τμήμα αυτών 70 στρεμμάτων, δεν καθιστά, αυτό και μόνον, το εν λόγω ακίνητο επίδικο και δεν μετατίθεται εκ του λόγου τούτου ο χρόνος γενέσεως της φορολογικής υποχρεώσεως. 3) Το γεγονός ότι οι κληρονόμοι τρίτου προσώπου διεκδικήσαντος στο παρελθόν τμήμα του κληρονομιαίου ακινήτου, δηλώνουν αγροτεμάχιο 70 στρεμμάτων στην ίδια θέση που κείται και το κληρονομιαίο ακίνητο, δεν επηρεάζει τις υποβληθείσες δηλώσεις φόρου κληρονομίας των κληρονόμων του Π.Β. Εναπόκειται δε στον μη αληθή δικαιούχο είτε να υποβάλλει ανάκληση της δηλώσεώς του εντός των νομίμων προθεσμιών, είτε να ζητήσει να γίνει νέα εκκαθάριση του φόρου, σε περίπτωση κατά την οποία μεταβληθεί η φορολογική υποχρέωσή του, κατά τους όρους και τις προϋποθέσεις του άρθρου 100 του ΝΔ 118/1973. (ομοφ.)

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς (2024). Η προσφεύγουσα, μοναδική κληρονόμος του αποβιώσαντος αδερφού της, αμφισβητούσε την επιβολή φόρου 33.607,79€ και προστίμου 16.803,90€ (συνολικό ποσό 50.411,69€). Ισχυριζόταν ότι η φορολογική υποχρέωση για ένα σκάφος και υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών έπρεπε να αναβληθεί λόγω εκκρεμοδικίας και έλλειψης κληρονομητηρίου. Επίσης, ζητούσε να μην επιβληθούν κυρώσεις για ακίνητα που δεν είχε δηλώσει, καθώς είχαν δηλωθεί στο Ε9 της. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε τους ισχυρισμούς αβάσιμους, καθώς το σκάφος είχε δηλωθεί, τα ακίνητα δεν είχαν τεκμηριωθεί ως προγενέστερης κτήσης και οι τραπεζικοί λογαριασμοί αποτελούν αντικείμενο κληρονομίας. Η απόφαση επικύρωσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό, διορθώνοντας μόνο τη νομική βάση του προστίμου ανακρίβειας (από αρ. 54 ν. 5104/2024 σε αρ. 58 ν. 4987/2022).

Επιβολή προστίμου σε περίπτωση μη υποβολής ή εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος από την οποία δεν προκύπτει υποχρέωση καταβολής φόρου αλλά μόνο του τέλους επιτηδεύματος, καθώς και στην περίτπωση μη υποβολής ή εκπρόθεσμης υποβολής μηδενικής δήλωσης απόδοσης παρακρατούμενων φόρων.(ΑΔΑ:6ΛΡ8Η-ΜΓΨ)

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της υπόχρεης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (Φ.Μ.Α.) της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η φορολογική αρχή είχε άρει την απαλλαγή φόρου πρώτης κατοικίας που χορηγήθηκε για αγορά ακινήτου το 2019, επειδή η προσφεύγουσα δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα εντός της προβλεπόμενης διετίας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι είναι μόνιμος κάτοικος προσκομίζοντας διάφορους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας και κοινοχρήστων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι τα στοιχεία αυτά δεν αποδεικνύουν τη μόνιμη εγκατάσταση και επικύρωσε την πράξη της Δ.Ο.Υ. Η οριστική φορολογική υποχρέωση της υπόχρεης ανέρχεται συνολικά σε 2.997,01 ευρώ.

Η απόφαση 217/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της πράξης επιβολής προστίμου €100,00 από την Δ.Ο.Υ. Σερρών. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα λόγω εκπρόθεσμης υποβολής (30/09/2024) τροποποιητικής δήλωσης φόρου μεταβίβασης ακινήτων (ΦΜΑ) για διόρθωση της αντικειμενικής αξίας ακινήτου, από την οποία προέκυψε χρεωστική διαφορά φόρου ύψους €51,98. Ο φορολογούμενος ζήτησε ακύρωση ισχυριζόμενος ότι δεν επιβάλλεται πρόστιμο όταν δεν προκύπτει φορολογική υποχρέωση (βάσει του νέου ΚΦΔ, Ν.5104/2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι, αν και η φορολογική αρχή επικαλέστηκε εσφαλμένα τον προηγούμενο νόμο (Ν.4987/2022), το πρόστιμο των €100,00 είναι ορθό βάσει του άρθρου 53 παρ. 1 του ισχύοντος ΚΦΔ (Ν.5104/2024), καθώς η παράβαση διαπράχθηκε υπό την ισχύ του νέου κώδικα.

Η απόφαση 994/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει τη φορολογητέα αξία κληρονομηθέντος ακινήτου (οικόπεδο εκτός σχεδίου) από 158.989,34€ σε 247.994,52€, οδηγώντας σε διαφορά φόρου 8.900,52€ και πρόστιμο 4.450,26€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο προσδιορισμό της αγοραίας αξίας και λανθασμένη επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας στα 150€/τ.μ. ήταν ορθός, καθώς στηρίχθηκε σε προγενέστερη αποδεκτή προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου. Επίσης, επιβεβαίωσε την ορθότητα του προστίμου 50%, καθώς η διαφορά φόρου υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 94,7%.

Η απόφαση (αρ. 74/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς έτους 2024. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τον επιβληθέντα φόρο ύψους 1.877,40 ευρώ, υποστηρίζοντας ότι το σωστό ποσό ήταν 377,39 ευρώ. Το πρόβλημα προέκυψε επειδή η ηλεκτρονική εφαρμογή myPROPERTY συνυπολόγισε μια προγενέστερη (αρχική) δήλωση φόρου δωρεάς, η οποία αφορούσε την ίδια συναλλαγή (δωρεά ποσοστού ακινήτου από αδερφό) και είχε υποβληθεί αλλά δεν είχε ακυρωθεί τη στιγμή της οριστικής υποβολής της δεύτερης δήλωσης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι εφόσον οι δηλώσεις αφορούσαν την ίδια δωρεά και η πρώτη δήλωση ακυρώθηκε, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως προγενέστερη δωρεά για τον υπολογισμό του φόρου. Συνεπώς, η ΔΕΔ τροποποίησε την πράξη, δεχόμενη την προσφυγή, και μείωσε την οριστική φορολογική υποχρέωση στο ποσό των 377,39 ευρώ, χωρίς συνυπολογισμό προηγούμενης δωρεάς.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία αφορούσε την επιβολή ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος. Η προσφεύγουσα, εκμεταλλεύτρια σχολικού κυλικείου και οδηγός ταξί (δευτερεύουσα δραστηριότητα), αμφισβητούσε το ποσό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών αποφάσισε ότι η αναλογική μείωση του τεκμαρτού εισοδήματος λόγω χρονικού περιορισμού στη μία δραστηριότητα (σχολικό κυλικείο) δεν εφαρμόζεται, καθώς ασκούσε παράλληλα και τη δραστηριότητα των υπηρεσιών ταξί χωρίς χρονικό περιορισμό. Επιπλέον, το δικαίωμα αμφισβήτησης του ελάχιστου ποσού (κωδ. 443) απωλέστηκε, επειδή δεν συμπλήρωσε το προβλεπόμενο ερωτηματολόγιο εντός της εξήντα (60) ημερών προθεσμίας. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε η οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 3.301,99€.