Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ. Η προσφεύγουσα, η οποία παρείχε υπηρεσίες εκπαίδευσης βάσει δύο συμβάσεων έργου, ισχυρίστηκε ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Κ.Φ.Ε., ώστε να φορολογηθεί ως μισθωτή και όχι ως ασκούσα εμπορική επιχείρηση. Η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Ν. 4172/2013 (εισόδημα από μισθωτή εργασία) και εντέλλει τη Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ να διενεργήσει νέα εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το έτος 2023, σύμφωνα με την κλίμακα των μισθωτών.

Η απόφαση 1042/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος ύψους 1.919,54 € για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Γ του Ν. 4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, επικαλούμενη αντικειμενικούς λόγους αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού (3/6/2023). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η φορολογούμενη δεν προσκόμισε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά για την εγκυμοσύνη (βεβαίωση από ΗΓΙΚΑ ή δημόσιο νοσοκομείο) και επιπλέον εξέδωσε τρία τιμολόγια παροχής υπηρεσιών μετά την ημερομηνία τοκετού (26/06/2023, 25/09/2023, 02/11/2023), γεγονός που καταρρίπτει τον ισχυρισμό της περί αντικειμενικής αδυναμίας. Συνεπώς, η Φορολογική Διοίκηση ενήργησε ορθά και νόμιμα, διατηρώντας την αρχική υποχρέωση.

Η απόφαση 82, που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 21-01-2025 από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τους προσδιορισμούς φόρου, συνολικού ύψους 5.570,26€ για το 2017, 4.065,59€ για το 2018 και 42.731,84€ για το 2019, οι οποίοι βασίστηκαν σε έλεγχο λόγω εμβασμάτων μέσω ΕΛΤΑ. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε δάνειο 95.000€ για την κάλυψη των τεκμηρίων, αλλά ο έλεγχος απέρριψε τον ισχυρισμό περί ύπαρξης βέβαιης χρονολογίας του ιδιωτικού συμφωνητικού δανείου. Επίσης, απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί περί παραγραφής του φορολογικού έτους 2017, καθώς και περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, της φοροδοτικής ικανότητας, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και περί έλλειψης αιτιολογίας.

Η απόφαση 730 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από φορολογούμενη (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου τροφίμων) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της φορολογούμενης σχετικά με τη μη αναγνώριση δαπανών άνω των 500€ που εξοφλήθηκαν με μετρητά, κρίνοντας ότι οι σχετικοί περιορισμοί του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 εφαρμόζονται. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών ελέγχου (ανάλυση ρευστότητας) για το 2018, καθώς το ποσό των προσωπικών δαπανών δεν καλυπτόταν από τα δηλωθέντα οικογενειακά εισοδήματα. Έγινε δεκτή μόνο (ως δεύτερος ισχυρισμός) η αναγνώριση μίας δαπάνης 609,93€, η οποία αποδείχθηκε ότι εξοφλήθηκε με χρεωστική κάρτα. Ωστόσο, η μερική αυτή αποδοχή δεν επηρέασε τα τελικά καταλογισθέντα ποσά για το 2018 λόγω της εφαρμογής των έμμεσων μεθόδων προσδιορισμού.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Ναυπλίου. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την οριστικοποίηση της κοινής της δήλωσης και ισχυρίστηκε ότι απορρίφθηκαν μη νόμιμα έντυπες αποδείξεις δαπανών για την κάλυψη του αφορολόγητου, επικαλούμενη, μεταξύ άλλων, και την αντισυνταγματικότητα της υποχρέωσης ηλεκτρονικών πληρωμών (άρθρο 15 παρ. 6, Ν. 4172/2013). Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, κρίνοντας ότι οι προσκομισθείσες δαπάνες δεν πραγματοποιήθηκαν με ηλεκτρονικά μέσα, όπως απαιτεί ο νόμος, και ότι η φορολογούμενη δεν ανήκει στις εξαιρούμενες κατηγορίες. Το τελικό χρεωστικό ποσό επικυρώθηκε στα 656,58€.

Η Απόφαση 579 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 07.03.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατοίκου Πατρών. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 (€2.496,79), ζητώντας μείωση κατά το ήμισυ λόγω της ιδιότητάς της ως γονέας μονογονεϊκής οικογένειας, σύμφωνα με το άρθρο 28Γ παρ. 2 του ΚΦΕ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη της Δ.Ο.Υ. Πατρών, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την εν λόγω μείωση, καθώς προσκόμισε μόνο προσωρινή απόφαση δικαστηρίου περί κοινής άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου με τον εν διαστάσει σύζυγό της, ενώ για την απόδειξη της μονογονεϊκότητας σε περίπτωση διαζυγίου απαιτείται οριστική δικαστική απόφαση αποκλειστικής επιμέλειας.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση 1296/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογούμενης κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Λάρισας να παραλάβει τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 των ετών 2014 έως 2019. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεκκαθάριση του ΕΝ.Φ.Ι.Α., καθώς είχε μεταβιβάσει το ακίνητο το 2009, γεγονός που συνιστά πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Το αίτημα της Δ.Ο.Υ. απορρίφθηκε λόγω παραγραφής. Η ΔΕΔ έκανε μερικά δεκτή την προσφυγή, κρίνοντας ότι, εφόσον η φορολογούμενη έλαβε γνώση των πράξεων προσδιορισμού φόρου τυχαία τον Ιανουάριο του 2025, το αίτημά της υπεβλήθη εντός της τριετίας από την κοινοποίηση (άρθρο 74 ΚΦΔ). Επομένως, ακυρώνεται η απόρριψη για τα έτη 2015, 2016, 2017, 2018 και 2019, καθώς οι πράξεις αυτές εκδόθηκαν μετά την 01/12/2014, ημερομηνία εφαρμογής της ειδικής διαδικασίας ακύρωσης. Η πράξη του 2014, που εκδόθηκε πριν την 01/12/2014, εξαιρείται.

Η απόφαση 1202/30.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία κατέληξε σε χρεωστικό ποσό 10.200,68€. Η χρέωση προέκυψε διότι η φορολογική αρχή διέγραψε ποσό 298.685,78€ που είχε δηλωθεί ως «αδιάθετα επαναπατριζόμενα κεφάλαια» (κωδικός 784), λόγω μη προσκόμισης αποδεικτικών εισαγωγής των κεφαλαίων από το εξωτερικό. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα χρήματα προέρχονταν από πώληση ακινήτου στην Τουρκία και προσκόμισε το συμβόλαιο, επικαλούμενη τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο κωδικός 784 δεν αφορά εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και ότι, ακόμα και αν ίσχυε, η φορολογούμενη δεν απέδειξε την εισαγωγή του κεφαλαίου στην Ελλάδα πριν από τη δαπάνη αγοράς ακινήτου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, στην οποία καθορίστηκε ελάχιστο καθαρό εισόδημα 14.534,52€ για την προσφεύγουσα δικηγόρο. Οι προσφεύγοντες προέβαλαν ως λόγους ακύρωσης αντικειμενικούς λόγους (αδυναμία εργασίας για 2 μήνες λόγω κατάγματος και χειρουργείου) και συνταγματικές ενστάσεις κατά των διατάξεων του άρθρου 28Α του ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη απέτυχε να ακολουθήσει την προβλεπόμενη ψηφιακή διαδικασία (Α.1055/2024) για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου βάσει αντικειμενικών λόγων. Επιπλέον, οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας κρίθηκαν ότι εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων, δεσμεύοντας τη Διοίκηση. Ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη πράξη κρίθηκε νόμιμη.