Η Απόφαση 579 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 07.03.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατοίκου Πατρών. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 (€2.496,79), ζητώντας μείωση κατά το ήμισυ λόγω της ιδιότητάς της ως γονέας μονογονεϊκής οικογένειας, σύμφωνα με το άρθρο 28Γ παρ. 2 του ΚΦΕ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη της Δ.Ο.Υ. Πατρών, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την εν λόγω μείωση, καθώς προσκόμισε μόνο προσωρινή απόφαση δικαστηρίου περί κοινής άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου με τον εν διαστάσει σύζυγό της, ενώ για την απόδειξη της μονογονεϊκότητας σε περίπτωση διαζυγίου απαιτείται οριστική δικαστική απόφαση αποκλειστικής επιμέλειας.

Η απόφαση 591/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της φορολογουμένης κατά της απόφασης απόρριψης της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, ύψους 14.534,52 €, που της επιβλήθηκε για το φορολογικό έτος 2023, επικαλούμενη λόγους ανωτέρας βίας. Συγκεκριμένα, ανέφερε σοβαρά προβλήματα υγείας του συζύγου της με αναπηρία 67%, τα οποία την εμπόδιζαν να εργάζεται συνεχώς. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απορριπτική απόφαση, κρίνοντας ότι ο επικαλούμενος λόγος δεν περιλαμβάνεται στους αντικειμενικούς λόγους αμφισβήτησης του άρθρου 28Α παρ. 3 του Ν.4172/2013, ούτε και στις περιπτώσεις μειώσεων των άρθρων 28Β, 28Γ και 28Δ. Τονίστηκε, επίσης, ότι η προσφεύγουσα δεν είχε επιλέξει τη διαδικασία αίτησης ελέγχου για ιδιαίτερους λόγους (άρθρο 28Α παρ. 4) κατά την υποβολή της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά αρνητικής απάντησης του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας, η οποία απέρριπτε αίτηση αμφισβήτησης του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος βάσει του άρθρου 28Α του ΚΦΕ για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα, η οποία ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα ως οδοντίατρος (ΚΑΔ 86231901), αμφισβήτησε το τεκμαιρόμενο εισόδημα των 11.603,04 €, επικαλούμενη λόγους αντικειμενικής αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 28Α. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) ανέπεμψε την υπόθεση στη Δ.Ο.Υ. για εξέταση των νέων δικαιολογητικών (βεβαίωση κύησης και ληξιαρχική πράξη γέννησης) που προσκόμισε. Η Δ.Ο.Υ. επιβεβαίωσε ότι η προσφεύγουσα εμπίπτει στις διατάξεις αυτές, οδηγώντας στην τελική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής από τη Δ.Ε.Δ.

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η απόφαση αφορά την ηλεκτρονική ενδικοφανή προσφυγή ενός αυτοκινητιστή (οδικές μεταφορές) κατά πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) και της απορριπτικής απόφασης της Δ.Ο.Υ. Κορίνθου σχετικά με το τεκμαρτό ελάχιστο εισόδημα των 14.534,52€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε αντικειμενική αδυναμία άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας λόγω ανωτέρας βίας, συγκεκριμένα την αφαίρεση του επαγγελματικού οχήματος (Φ.Δ.Χ.) και την οριστική ανάκληση της άδειας κυκλοφορίας του. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) δέχθηκε την αντικειμενική αδυναμία του προσφεύγοντος να ασκήσει τη δραστηριότητα, καθώς αποδείχθηκε η μη κατοχή και η ανάκληση της άδειας χρήσης του οχήματος. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την απορριπτική απόφαση της ΔΟΥ και διέταξε την τροποποίηση της πράξης προσδιορισμού φόρου όσον αφορά το τεκμαρτό εισόδημα.

Η απόφαση 974/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένης κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (με τόκους εκπρόθεσμης καταβολής) και κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογούμενη υπέβαλε εκπρόθεσμα τροποποιητική δήλωση (27.12.2024) μετά την αρχική της δήλωση (04.04.2019), καθώς ο εργοδότης της ανάρτησε εκπρόθεσμα (27.06.2019) βεβαίωση αποδοχών που αφορούσε ασφάλισμα ομαδικού συνταξιοδοτικού συμβολαίου, χωρίς εκείνη να ενημερωθεί. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς της, αποδεχόμενη ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα χωρίς υπαιτιότητα της προσφεύγουσας. Συνεπώς, ακυρώθηκε το πρόστιμο των 100,00€ και τροποποιήθηκε η πράξη προσδιορισμού φόρου, χαρακτηρίζοντας την τροποποιητική δήλωση ως εμπρόθεσμη (ή εκπροθέσμως υποβληθείσα άνευ υπαιτιότητας).

Η απόφαση 24 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της φορολογουμένης κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου (100,00€ έκαστη) της Δ.Ο.Υ. ΕΔΕΣΣΑΣ. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικής και τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς, καθώς η καταληκτική ημερομηνία υποβολής ήταν η 27η/08/2019, ενώ οι δηλώσεις υποβλήθηκαν το 2024. Η φορολογούμενη ζήτησε την ακύρωση ισχυριζόμενη ότι δεν επιβάλλεται πρόστιμο για εκπρόθεσμες δηλώσεις με μικρό ποσό φόρου και ότι το μέτρο ήταν δυσανάλογο. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την επιβολή των προστίμων, καθώς οι επικαλούμενες διατάξεις τέσσερα τα όρια μη επιβολής δεν αφορούσαν τη φορολογία κεφαλαίου, απορρίπτοντας ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένου σχετικά με τον Διοικητικό Προσδιορισμό Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (άρθρο 28Α ν. 4172/2013). Η προσφεύγουσα, δικηγόρος, αμφισβήτησε το τεκμαρτό εισόδημα των 14.534,52 € επικαλούμενη αντικειμενική αδυναμία άσκησης δραστηριότητας (λόγω πεντάμηνης αναρρωτικής άδειας συνεπεία τροχαίου ατυχήματος). Κατόπιν αναπομπής στο ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ και εξέτασης των ιατρικών δικαιολογητικών, η φορολογική αρχή έκανε δεκτή την αμφισβήτηση, μείωσε τις ημέρες λειτουργίας κατά 129, και το τεκμαρτό εισόδημα στο ποσό των 9.397,66 €. Η νέα πράξη προσδιορισμού φόρου κατέληξε σε τελικό πιστωτικό ποσό 810,05 €, με αποτέλεσμα την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 1157/23.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία επέβαλε χρεωστικό ποσό 3.163,25€ βάσει του άρθρου 28Α του Ν. 4172/2013 (ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα). Η προσφεύγουσα (λογίστρια) αμφισβητούσε το τεκμαρτό εισόδημα, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί αντισυνταγματικότητας, αντίθεσης με την ΕΣΔΑ και αναντιστοιχίας με την πραγματικότητα (ζημίες). Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, καθώς διαπιστώθηκε ότι αποτελεί δεύτερη ενδικοφανή προσφυγή από την ίδια υπόχρεη κατά της αυτής πράξης, κάτι που είναι μη επιτρεπτό βάσει της αναλογικής εφαρμογής του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.