Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ιδίως ως προς την επιβολή τέλους επιτηδεύματος ύψους 325,00€. Ο προσφεύγων ζήτησε την απαλλαγή από το τέλος, ισχυριζόμενος ότι από τις 29-04-2022 προέβη σε νέα έναρξη εργασιών στο επάγγελμα του Δικηγόρου (ΚΑΔ 6910), το οποίο είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες δραστηριότητές του, δικαιούμενος έτσι πενταετούς εξαίρεσης σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ. 3 του ν. 3986/2011 και την απόφαση 89/2019 του ΣτΕ. Η αρμόδια φορολογική αρχή είχε αρχικά απορρίψει την επιφύλαξη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εξετάζοντας τους τετραψήφιους Κωδικούς Αριθμού Δραστηριότητας (ΚΑΔ), έκρινε ότι ο νέος ΚΑΔ 6910 είναι μη συναφής και διαφορετικός από τους προηγούμενους κωδικούς δραστηριοτήτων, για τις οποίες είχε υπάρξει οριστική διακοπή. Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή και αποφάσισε την τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου ως προς την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος.

Η Απόφαση 19 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου να κάνει δεκτή επιφύλαξη σε δήλωση φορολογίας εισοδήματος (φορολογικό έτος 2023). Η προσφεύγουσα, μέλος ΔΕΠ, είχε δηλώσει ποσό €47.478,40 από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (ΕΛΚΕ), ισχυριζόμενη ότι περιλάμβανε αναδρομικές αποδοχές ετών 2021 και 2022, ζητώντας διαχωρισμό. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας απαντητικό έγγραφο του ΕΛΚΕ, διαπίστωσε ότι οι αμοιβές αφορούσαν τη συμμετοχή της σε επιστημονικά έργα με σύμβαση έργου. Δεδομένου ότι η πιστοποίηση ολοκλήρωσης των παραδοτέων (και ως εκ τούτου το δικαίωμα είσπραξης) πραγματοποιήθηκε το 2023, κρίθηκε ότι ο χρόνος κτήσης του εισοδήματος ήταν το 2023, σύμφωνα με το άρθρο 8 του ν.4172/2013. Κατά συνέπεια, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας απορρίφθηκαν και η πράξη προσδιορισμού φόρου επικυρώθηκε.

Η απόφαση 532 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδόθηκε στις 01.04.2025 και απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου συνολικού ύψους 468,48€ (312,32€ φόρος και 156,16€ πρόστιμο) για την φορολογική περίοδο 01/01-31/12/2018. Η πράξη αφορούσε ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου αλκοολούχων ποτών. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι προσκομίστηκαν τα ζητηθέντα λογιστικά στοιχεία, κρίνοντάς τον αβάσιμο, καθώς συγκεκριμένα βιβλία και αναλυτικά καθολικά δεν είχαν διαβιβαστεί στην φορολογική αρχή. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί έλλειψης φοροδοτικής ικανότητας ως αλυσιτελώς προβαλλόμενο.

Η Απόφαση 461/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας με έδρα το Μαρούσι. Η εταιρεία είχε καταθέσει επιφύλαξη κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματός της από το ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ, ζητώντας ακύρωση της υποχρέωσης παρακράτησης φόρου 5% (ποσού 11.039,02€) επί αμοιβών που κατέβαλε σε αλλοδαπή εταιρεία στην Ιρλανδία για υπηρεσίες cloud. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι οι πληρωμές αφορούσαν παροχή υπηρεσιών και όχι δικαιώματα (royalties). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τους όρους της σύμβασης ("Server and Cloud Enrollment"), έκρινε ότι οι αμοιβές πλήρωναν τα χαρακτηριστικά του «δικαιώματος» σύμφωνα με το άρθρο 38 του ν. 4172/2013 και το άρθρο 12 της Σύμβασης Διπλής Φορολογίας Ελλάδος-Ιρλανδίας. Συγκεκριμένα, οι πληρωμές κρίθηκε ότι αφορούσαν το δικαίωμα χρήσης προϋπάρχοντος λογισμικού νέφους, χωρίς τη μεταβίβαση κυριότητας ή την παροχή εξατομικευμένων υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, η παρακράτηση φόρου ήταν νόμιμη και η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένου κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων για το φορολογικό έτος 2023, η οποία προσδιόρισε φόρο προς καταβολή ύψους 3.777,02€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι εσφαλμένως του λογίστηκε προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών, ύψους 14.992,50€, λόγω της αυτόματης προσυμπλήρωσης από την αρμόδια φορολογική αρχή στον κωδικό 727 του εντύπου Ε1 ποσού 9.371,43€, που αφορούσε την τοκοχρεωλυτική απόσβεση στεγαστικού δανείου. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή ορθώς συμπεριέλαβε το ποσό βάσει των ηλεκτρονικών αρχείων που απέστειλε η πιστώτρια Τράπεζα, καθώς ο φορολογούμενος φέρει το βάρος της απόδειξης για τη διόρθωση των στοιχείων αυτών. Συνεπώς, η πράξη του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ επικυρώθηκε.

Η απόφαση 579/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022 από τη Δ.Ο.Υ. Δράμας. Η φορολογική αρχή προσδιόρισε τα εισοδήματα του φαρμακοποιού για το 2022 με έμμεσες τεχνικές (αρχή των αναλογιών), καθώς οι δηλωθείσες δαπάνες διαβίωσης υπερέβαιναν τα εισοδήματα. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή του μέσου περιθωρίου κέρδους 28% επί των φαρμάκων, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό περί λανθασμένης μεθοδολογίας και μη χρήσης της «κλειστής αποθήκης». Απέρριψε επίσης ισχυρισμούς περί μη τήρησης της διαδικασίας ακρόασης και μη αναγνώρισης δαπανών (καύσιμα, ελαστικά, φιλοξενία, βιβλία), κρίνοντάς τες ως προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, μη εκπεστέες. Καταλογίστηκε συνολικά φόρος και πρόστιμα ύψους €1.083,40 για το 2021, €98.055,96 για το 2022 (εισόδημα), και €33.772,05 για το 2022 (ΦΠΑ).

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η απόφαση 617/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος Φυσικών Προσώπων φορολογικού έτους 2023, με την οποία επιβλήθηκε κύριος φόρος €520,92. Ο προσφεύγων, κάτοικος εξωτερικού και φορολογικός κάτοικος Κύπρου, διατύπωσε αρχικά επιφύλαξη, υποστηρίζοντας ότι η επικουρική σύνταξή του ύψους 5.735,43€ θα έπρεπε να φορολογηθεί μόνο στην Κύπρο, βάσει της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδος-Κύπρου. Η φορολογική αρχή απέρριψε την επιφύλαξη στις 27-8-2024. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή όχι επί της ουσίας, αλλά ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, καθώς υποβλήθηκε μετά την παρέλευση της εξήντα (60) ημερών προθεσμίας που ισχύει για τους κατοίκους εξωτερικού, λαμβάνοντας υπόψη την ημερομηνία νόμιμης κοινοποίησης (6/9/2024).

Η Απόφαση 641/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 100,00€, για το φορολογικό έτος 2018, η οποία είχε εκδοθεί από την Προϊσταμένη του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ. Το πρόστιμο επιβλήθηκε βάσει του άρθρου 53 του ν. 5104/2024 (ΚΦΔ) λόγω εκπρόθεσμης υποβολής συγκεντρωτικής κατάστασης φορολογικών στοιχείων (ΜΥΦ) πελατών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εκπρόθεσμη υποβολή αφορούσε τροποποίηση εξόδων, χωρίς τροποποίηση των εσόδων που είχαν δηλωθεί εμπρόθεσμα. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας την πορεία των δηλώσεων μέσω της εφαρμογής «Έλεγχος Εκπρόθεσμων Δηλώσεων ΜΥΦ» της ΑΑΔΕ, διαπίστωσε ότι η εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση αφορούσε διόρθωση αποκλίσεων στα υποβληθέντα στοιχεία πελατών – εσόδων και λιανικών συναλλαγών. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκρινε ότι στοιχειοθετείται πλήρως η επιβολή του προστίμου και απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή, επικυρώνοντας την πράξη επιβολής προστίμου.

Η απόφαση 910/19.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2021. Η αρχική πράξη είχε επιβάλει συνολικό ποσό φόρου και προστίμου €75.918,15 στον προσφεύγοντα, βασιζόμενη σε προσαύξηση περιουσίας ύψους €153.370,00, η οποία προέκυψε από ανεξήγητες πρωτογενείς καταθέσεις μετρητών. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε για τη διαχείριση της ατομικής επιχείρησης του πατέρα του (είσπραξη εσόδων μετρητών από πωλήσεις και άμεση πληρωμή υποχρεώσεων). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε εκτενώς για την κάλυψη δραστηριοτήτων της επιχείρησης του πατέρα, με τις πιστώσεις (€186.714,26) να αντιστοιχούν σε εξόφληση υποχρεώσεων (€184.115,03). Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς του, ακύρωσε την πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου, και μηδένισε την οριστική φορολογική υποχρέωση.