Η απόφαση 962/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «… Α.Ε.» κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022, οι οποίες εκδόθηκαν από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος είχε απορρίψει την έκπτωση Φ.Π.Α. δαπανών κίνησης μισθωμένων μεταφορικών μέσων, κρίνοντάς τες ως μη εκπιπτόμενες. Η ΔΕΔ έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής. Ειδικότερα, τροποποίησε την πράξη του Φ.Π.Α. για το 2021, μειώνοντας τον κύριο φόρο από €741,86 σε €369,15, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Φ.Π.Α. καυσίμων δεν εκπίπτει, ενώ αναγνωρίστηκε ο Φ.Π.Α. λοιπών δαπανών. Τέλος, επικύρωσε την πράξη διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2022, διατηρώντας το αρχικό ποσό οφειλής.

Η απόφαση 286/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (Φ.Ε.) και Φ.Π.Α. των ετών 2018 και 2019. Η ΔΕΔ ακυρώνει τις πράξεις Φ.Ε. για τυπικές πλημμέλειες, καθώς ο έλεγχος, εφαρμόζοντας την έμμεση τεχνική «ανάλυσης ρευστότητας», παρέλειψε να κοινοποιήσει στην προσφεύγουσα τα προβλεπόμενα έντυπα για την καταγραφή των διαθέσιμων μετρητών στην έναρξη και λήξη κάθε ελεγχόμενης χρήσης, καθιστώντας έτσι αδύνατη την ορθή εφαρμογή της τεχνικής. Για τη χρήση 2019, η ΔΕΔ αποδέχθηκε ότι ο έλεγχος είχε διπλοϋπολογίσει επαγγελματικές δαπάνες και δαπάνες κοινοχρήστων ως προσωπικές δαπάνες διαβίωσης. Τέλος, επικυρώνονται οι προσβαλλόμενες πράξεις Φ.Π.Α. για τα ίδια έτη, για τις οποίες η προσφεύγουσα δεν προέβαλε ισχυρισμούς.

Η απόφαση (Αριθμός 177/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης δήλωσης επιφύλαξης από τη Δ.Ο.Υ. Σερρών. Η επιφύλαξη αφορούσε τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος 2022, σχετικά με τις δαπάνες επιστημονικής έρευνας (άρθρο 22Α του Ν. 4172/2013). Η εταιρεία υποστήριξε ότι οι αρχικά δηλωθείσες δαπάνες έπρεπε να θεωρούνται αυτοδίκαια εγκεκριμένες, καθώς η σχετική βεβαίωση της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ) εκδόθηκε μετά την πάροδο της προβλεπόμενης εξάμηνης προθεσμίας. Η ΔΕΔ ακυρώνει την προσβαλλόμενη σιωπηρή άρνηση της Δ.Ο.Υ. για λόγους τυπικής πλημμέλειας, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή παρέλειψε ουσιωδώς να αντικρούσει ρητά τον ισχυρισμό της επιφύλαξης.

Η απόφαση 267/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από μηχανικό ενεργειακών έργων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσαύξηση των ακαθάριστων εσόδων του κατά €15.633,16, ποσό που η ελεγκτική αρχή χαρακτήρισε ως προϊόν «τεχνητής διευθέτησης» (εργατικό-οικοδομικό κόστος έργου για συνδεδεμένη εταιρεία). Η ΔΕΔ έκρινε τον ισχυρισμό περί τεχνητής διευθέτησης νόμιμο και βάσιμο, απορρίπτοντας την προσαύξηση αυτή επειδή δεν στοιχειοθετείται. Ωστόσο, απέρριψε τους ισχυρισμούς του σχετικά με δαπάνες ύψους €428,62 (καθαρή αξία) που θεωρήθηκε ότι αφορούν προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, καθώς και σχετικά με την έκπτωση ΦΠΑ για αγορές ηλεκτρονικών συσκευών (Άρθρο 39α). Κατόπιν της τροποποίησης από τη ΔΕΔ, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώνεται σημαντικά.

Η υπ’ αριθμόν 330/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά στην απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα έτη 2020, 2021 και 2022. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις καταλογιστικές πράξεις του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ., οι οποίες προέκυψαν από την απόρριψη δαπανών που αφορούσαν δικαιώματα χρήσης τεχνογνωσίας (royalties) για εισαγόμενα εμπορεύματα. Η ελεγκτική αρχή έκρινε ότι οι πληρωμές αυτές δεν τεκμηριώνουν μεταφορά τεχνογνωσίας σύμφωνα με την αρχή των ίσων αποστάσεων (άρθρο 50 ΚΦΕ), θεωρώντας τες ως συνεχείς υπηρεσίες. Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός περί μη αναγνώρισης μεταφοράς ζημίας του 2019 στα κέρδη του 2020, καθώς υπήρχε προγενέστερη οριστική πράξη που προσδιόριζε κέρδη για το 2019.

Η απόφαση 98/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής οδοντιάτρου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου, καθώς το δηλωθέν εισόδημα δεν επαρκούσε για τις προσωπικές δαπάνες διαβίωσης. Ωστόσο, δέχθηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας σχετικά με τον υπολογισμό της αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης, αναπροσαρμόζοντας το ποσοστό φύρας/χρήσης σιελαντλιών από 10% σε 30%. Αυτή η αναπροσαρμογή οδήγησε σε μείωση των καταλογιζόμενων ακαθάριστων εσόδων, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων προσδιορισμού φόρου. Επικυρώθηκε η Πράξη Επιβολής Προστίμου για μη εξόφληση συναλλαγών άνω των 500€ με ηλεκτρονικά μέσα για το 2018.

Η απόφαση 858/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο Προϊστάμενος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε μειώσει τη ζημία του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας) και είχε επιβάλει φόρο και πρόστιμο, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022) από κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας και μη νόμιμου καταλογισμού προσαύξησης περιουσίας, καθώς ο καταλογισμός αφορούσε κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι προσαύξηση περιουσίας. Συνεπώς, επιβεβαιώθηκε η φορολογική υποχρέωση (φόρος/πρόστιμο €14.626,01) για το 2022.

Η απόφαση 885/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους κύριους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα σχετικά με την υποτιμολόγηση εμπορευμάτων, τη μη αναγνώριση επιστροφών πωλήσεων και την έκπτωση δαπανών άνω των 500€ χωρίς τραπεζικό μέσο. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του σχετικά με τη μη αναγνώριση εκπτώσεων τζίρου ως μειωτικό στοιχείο των εσόδων για τη φορολογία εισοδήματος. Επίσης, αναγνώρισε εν μέρει δαπάνες γραφικής ύλης και αναλωσίμων που είχαν κριθεί ως προσωπικές, με αποτέλεσμα τον επαναπροσδιορισμό των λογιστικών διαφορών και τη μείωση της συνολικής φορολογικής οφειλής.

Η Απόφαση 859 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που κατατέθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμων για τις φορολογικές περιόδους 2021 και 2022. Οι πράξεις επιβλήθηκαν στον προσφεύγοντα, ασκούντα ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας, από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, κατόπιν αξιοποίησης δεδομένων τραπεζικών λογαριασμών, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας και ότι οι κινήσεις αφορούσαν πιστώσεις γνωστής προέλευσης. Η ΔΕΔ κρίνει τους ισχυρισμούς αβάσιμους, επιβεβαιώνοντας ότι η φορολογική αρχή ορθώς καταλόγισε τα αδιάθετα ποσά ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι ως προσαύξηση περιουσίας, με συνολική οφειλή φόρου και προστίμων €55.585,38.

Η απόφαση (Αριθμ. 431/19-03-2025) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός επιχειρηματία παροχής υπηρεσιών μεταφοράς ασφάλτου κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε κυρίως την απόρριψη δαπανών βενζίνης (65.624 λίτρα το 2021 και 39.927 λίτρα το 2022) και δαπανών ανακατασκευής κτιρίου. Η φορολογική αρχή έκρινε την κατανάλωση βενζίνης υπερβολική και μη παραγωγική, καθώς ο προσφεύγων ήταν ο μοναδικός χειριστής μηχανημάτων, καθιστώντας αδύνατη την ταυτόχρονη και συνεχή χρήση όλων των βενζινοκίνητων εργαλείων. Απέρριψε επίσης τις δαπάνες ανακατασκευής (συμπεριλαμβανομένης πισίνας) ως προσωπικές καταναλωτικές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις και τη συνολική φορολογική οφειλή.