Η απόφαση 151/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος του φορολογικού έτους 2018, συνολικού ύψους 66.364,50€. Η φορολογική αρχή είχε επιβάλει φόρο λόγω προσαύξησης περιουσίας (117.971,79€) από την είσπραξη ταχυδρομικών επιταγών αντικαταβολής, οι οποίες φέρονταν να σχετίζονται με πωλήσεις ανενεργού εταιρίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ενήργησε για λογαριασμό τρίτου και ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα ακρόασης λόγω άρνησης χορήγησης της πληροφοριακής έκθεσης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι το περιεχόμενο της έκθεσης ήταν ενσωματωμένο στην έκθεση ελέγχου και ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε τον ισχυρισμό του περί δράσης για λογαριασμό τρίτου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2019, η οποία επέβαλε συνολικό καταβλητέο ποσό ύψους €4.685.282,88. Ο καταλογισμός προέκυψε λόγω λογιστικής διαφοράς €10.636.730,85 από ενδοομιλική συναλλαγή, δηλαδή την πώληση συμμετοχής στη συνδεδεμένη επιχείρηση έναντι €6.000.000. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε την κρίση του ελέγχου ότι το τίμημα δεν τηρούσε την αρχή των ίσων αποστάσεων, καθώς η εύλογη αξία της συμμετοχής, βάσει προηγούμενης έκθεσης Ορκωτών Ελεγκτών, ανερχόταν σε €16.636.730,95. Επιπλέον, απέρριψε τη νεότερη έκθεση αποτίμησης που προσκόμισε η προσφεύγουσα, λόγω ουσιωδών ελλείψεων και σφαλμάτων.

Η απόφαση 331/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2021-2023), οι οποίες απέρριπταν αίτημα επιστροφής ΦΠΑ συνολικού ποσού 290.000€, προερχόμενου από δαπάνες ανέγερσης ακινήτου (επενδυτικό αγαθό). Ο έλεγχος αρνήθηκε την έκπτωση, υποστηρίζοντας ότι το ακίνητο προοριζόταν αποκλειστικά για απαλλασσόμενες πράξεις (μισθώσεις). Η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή, κρίνοντας ότι η εταιρεία πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για το δικαίωμα έκπτωσης. Τονίστηκε ότι το δικαίωμα έκπτωσης για επενδυτικά αγαθά κρίνεται οριστικά κατά την έναρξη χρησιμοποίησης (υπόκειται σε πενταετή διακανονισμό) και ότι η εταιρεία είχε εκφράσει τη βούληση να το εκμεταλλευτεί ως φορολογητέο τουριστικό κατάλυμα. Κατόπιν αυτού, οι πράξεις τροποποιήθηκαν και αναγνωρίστηκε το σύνολο του πιστωτικού υπολοίπου.

Η απόφαση 166/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου (ατομική επιχείρηση) κατά της υπ’ αριθ. ....../02.09.2024 οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2017. Το συνολικό ποσό για καταβολή ανέρχεται σε 2.936,80€. Η απόφαση εδράζεται στη μη αναγνώριση δαπανών που θεωρήθηκαν εικονικές (συνολικής καθαρής αξίας 738,40€) και δαπανών ύψους 12.105,00€, καθώς δεν αποδείχθηκε η νόμιμη εξόφλησή τους με τραπεζικό μέσο, όπως απαιτείται για ποσά άνω των 500€ (άρθρο 23 περ. β΄ του Ν.4172/2013). Επιπλέον, απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί παραγραφής, καθώς η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε εντός της νόμιμης προθεσμίας που προέκυψε μετά την προηγούμενη ακύρωση της αρχικής πράξης για τυπική πλημμέλεια.

Η απόφαση 1146/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης επιβολής προστίμου της ΔΟΥ Λάρισας, ύψους 100,00€, για εκπρόθεσμη ηλεκτρονική υποβολή τροποποιητικής κατάστασης φορολογικών στοιχείων εσόδων (ΜΥΦ) του φορολογικού έτους 2019. Η προσφεύγουσα προέβαλε έλλειψη αιτιολογίας στην έκθεση διαπιστώσεων, καθώς και λόγους ανωτέρας βίας (περίοδος ανατροφής τέκνου και άδεια λοχείας λογίστριας), οι οποίοι συμπληρώνονταν από τα μέτρα της πανδημίας COVID-19. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η έκθεση διαπιστώσεων ήταν επαρκώς αιτιολογημένη και ότι τα επικαλούμενα γεγονότα δεν αποδεικνύουν απρόβλεπτη ανωτέρα βία ικανή να οδηγήσει σε απαλλαγή. Ως εκ τούτου, το πρόστιμο διατηρείται, εφαρμόζοντας ορθά το άρθρο 54 του Ν. 4987/2022.

Η Απόφαση 1070/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά έκθεσης μερικού επιτόπιου ελέγχου επιστροφής Φ.Π.Α. του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ζητώντας την ακύρωσή της με τον ισχυρισμό ότι έπρεπε να ληφθούν υπόψη τα έξοδα της επιχείρησης. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στο άρθρο 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024) και στη νομολογία, έκρινε ότι η εν λόγω έκθεση ελέγχου δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή τελική πράξη, αλλά προπαρασκευαστική. Συνεπώς, δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της ενδικοφανούς προσφυγής, με αποτέλεσμα την απόρριψη του αιτήματος ως απαράδεκτου.

Η απόφαση 431/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ΚΒΣ χρήσης 2008, ύψους 140.000,00 €. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω λήψης εικονικού ως προς το πρόσωπο φορολογικού στοιχείου. Η αρχική προσφυγή αναπέμφθηκε για ουσιαστική εξέταση έπειτα από απόφαση Διοικητικού Πρωτοδικείου. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη σε έκθεση του ΣΔΟΕ, διαπίστωσε ότι η εκδότρια εταιρεία υπεργολάβος ήταν εικονική (δεν ανευρέθηκε στην έδρα της, δεν απασχολούσε προσωπικό και δεν προσκόμισε φορολογικά βιβλία). Κρίθηκε ότι, παρότι το έργο ολοκληρώθηκε, αυτό πραγματοποιήθηκε από διαφορετικά πρόσωπα. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί καλής πίστης και επικύρωσε την επιβολή του προστίμου.

Η απόφαση 954/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την εξέταση και απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. φορολογικού έτους 2018, συνολικού ύψους €1.656,00. Η προσφυγή στρεφόταν κατά του καταλογισμού ποσών που προέκυψαν από τη φορολογική αρχή, η οποία απέδωσε στον προσφεύγοντα τη λήψη ενός εικονικού φορολογικού στοιχείου καθαρής αξίας €2.400,00 από εκδότη χονδρικού εμπορίου παλαιών μετάλλων. Η Δ.Ε.Δ. υιοθέτησε πλήρως τα πορίσματα της Έκθεσης Ελέγχου της Υ.Ε.Δ.Δ.Ε. Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία ο εκδότης ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτος, στερούνταν μέσων και λειτουργικών εγκαταστάσεων. Η αξίωση του προσφεύγοντα περί καλής πίστης και πραγματικότητας της συναλλαγής απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε με πλήρη βεβαιότητα η πραγματοποίηση της αγοράς, οδηγώντας στην επικύρωση των προσβαλλομένων πράξεων.

Η απόφαση 294/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων, ο οποίος θεωρείται αλληλεγγύως υπεύθυνος για χρέη ανώνυμης εταιρείας λόγω της ιδιότητάς του ως προέδρου Δ.Σ. και διευθύνοντος συμβούλου. Η προσφυγή στρεφόταν κατά τριών πράξεων: της έκθεσης μερικού φορολογικού ελέγχου, η οποία απορρίφθηκε ως προπαρασκευαστική και μη εκτελεστή πράξη. Της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α., η οποία κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς υποβλήθηκε μετά την πάροδο 30 ημερών από την κοινοποίησή της. Της ατομικής ειδοποίησης καταβολής, η οποία αφορά διαφορά εντός του σταδίου διοικητικής εκτέλεσης και δεν προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 664/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η κληρονόμος κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, συνολικού ποσού €32.892,78. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης με την οποία η Δ.Ο.Υ. Δ΄ Θεσσαλονίκης δεν είχε αποδεχθεί ως ανείσπρακτα μισθώματα ύψους €32.400,00. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 39 παρ. 4 του ΚΦΕ, καθώς η αγωγή που προσκομίστηκε δεν συνοδευόταν από έκθεση επίδοσης κατά την προθεσμία υποβολής της δήλωσης, ενώ επιπλέον η εν λόγω αγωγή είχε ματαιωθεί λόγω του θανάτου του πατέρα της (από 18/09/2021) και δεν υπήρξε νέα διεκδίκηση των μισθωμάτων.