Η απόφαση 488/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου σε αίτημα ανάκλησης δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγοντας, εκ διαθήκης κληρονόμος, υπέβαλε αρχική δήλωση φόρου κληρονομιάς το 2013, καταβάλλοντας 24.592,13€. Μετά από έλεγχο, εκδόθηκε Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς το 2023, καταλογίζοντας επιπλέον 39.412,71€. Στη συνέχεια, με δικαστική απόφαση του 2023, αναγνωρίστηκε ότι η διαθήκη ήταν άκυρη, με αποτέλεσμα ο προσφεύγων να στερείται της κληρονομικής ιδιότητας. Η ΔΕΔ επιβεβαιώνει την αρχική δήλωση (λόγω παρέλευσης τριετίας και έκδοσης πριν την 1/12/2014) αλλά ακυρώνει την Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς, συνολικού ποσού 39.412,71€, αναγνωρίζοντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για το ποσό αυτό (άρθρο 74 ΚΦΔ), επαναφέροντας την οριστική φορολογική υποχρέωση στο μηδέν.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά (α) της απόρριψης αιτήματος μεταβολής φορολογικής κατοικίας από την Ελλάδα στη Γερμανία για το έτος 2023 και (β) της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2023 ύψους 3.205,70€. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως προς το αίτημα μεταβολής κατοικίας ως απαράδεκτη επειδή, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, η διαφορά αυτή είναι ακυρωτική και προσβάλλεται μόνο με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων, και όχι με ενδικοφανή. Ως προς την πράξη προσδιορισμού φόρου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως αβάσιμη, καθώς η προσφεύγουσα υπέβαλε όλες τις σχετικές δηλώσεις ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας χωρίς επιφύλαξη, και ουδέποτε υπέβαλε ολοκληρωμένο αίτημα μεταβολής φορολογικής κατοικίας με τα πλήρη απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ζ’ Θεσσαλονίκης (αρ. πρωτ. …/26.09.2024) επί του αιτήματός του για εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορ. έτους 2018 ως φορολογικού κατοίκου εξωτερικού (κωδικός 319). Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε το αίτημα, επικαλούμενη ότι ο φορολογούμενος προσκόμισε ιδιωτικό έγγραφο και όχι δημόσιο για την έκπτωση φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) διαπίστωσε ότι η αρνητική απάντηση πάσχει από σαφή, ειδική και επαρκή αιτιολογία, καθώς απορρίπτει αίτημα πίστωσης φόρου αλλοδαπής ενώ ο προσφεύγων είχε υποβάλει αίτημα μεταβολής της φορολογικής του κατοικίας. Κατά συνέπεια, η Δ.Ε.Δ. ακυρώνει την προσβαλλόμενη πράξη λόγω τυπικής πλημμέλειας και καλεί τη Δ.Ο.Υ. να ενεργήσει σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας απόφασης.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής του φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Δ’ Θεσσαλονίκης. Ο προσφεύγων είχε δηλώσει εισόδημα από μισθωτή εργασία ύψους €73.219,37 (παροχές σε είδος) και έκπτωση €71.060,05 για ασφαλιστικές εισφορές. Η φορολογική αρχή, μετά από έλεγχο, απέρριψε την έκπτωση, με αποτέλεσμα να προκύψει συνολικό ποσό πληρωμής €25.920,89. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη λόγω τυπικής πλημμέλειας, καθώς η πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου δεν παρείχε σαφή και επαρκή αιτιολογία για τη μη αποδοχή των δηλωθέντων στοιχείων, παραβιάζοντας το άρθρο 76 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας. Ως εκ τούτου, ζητείται από την αρμόδια φορολογική αρχή να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας απόφασης.

Η απόφαση 234 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Παρακρατούμενου Φόρου Τόκων του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. για το φορολογικό έτος 2020. Ο έλεγχος είχε καταλογίσει φόρο ύψους 32.978,80 € (με συνολικό καταβλητέο ποσό 49.468,20 € μαζί με πρόστιμο), καθώς η προσφεύγουσα διαπιστώθηκε ότι είτε δεν είχε παρακρατήσει φόρο επί τόκων προς συνδεδεμένες οντότητες είτε είχε εφαρμόσει μειωμένο συντελεστή 5% (αντί 15%) χωρίς να προσκομίσει το Πιστοποιητικό Φορολογικής Κατοικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τον καταλογισμό, καθώς η εταιρεία δεν προσκόμισε τα απαραίτητα έγγραφα (όπως το έντυπο του Παραρτήματος Β της ΠΟΛ 1036/2015) για την εφαρμογή των διατάξεων περί μη παρακράτησης φόρου μεταξύ συνδεδεμένων προσώπων (άρθρο 63 παρ. 2 ΚΦΕ).

Έκπτωση παρακρατούμενων, προκαταβληθέντων φόρων και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή, κατά την διενέργεια άμεσου προσδιορισμού φόρου ή την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου. ΅ΑΔΑ:Ω8ΑΨ46ΜΠ3Ζ-8Θ8

Η απόφαση 209 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά έξι (6) πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου ΕΝΦΙΑ για τα φορολογικά έτη 2019 έως 2024. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, ισχυριζόμενη ότι δικαιούται ολική απαλλαγή (100% έκπτωση του άρθρου 7 παρ. 2 του Ν. 4223/2013) λόγω αναπηρίας 80% και άνω, όπως είχε χορηγηθεί στις αρχικές δηλώσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν μετά την υποβολή εκπρόθεσμων τροποποιητικών δηλώσεων. Σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διοικητικές διατάξεις, το ποσό της έκπτωσης που χορηγείται σε διορθωτικό προσδιορισμό φόρου λόγω εκπρόθεσμης τροποποιητικής δήλωσης δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό της έκπτωσης που είχε χορηγηθεί με την τελευταία εκδοθείσα πράξη διοικητικού προσδιορισμού. Η διοίκηση εφάρμοσε δέσμια αρμοδιότητα, επικυρώνοντας τα καταλογιζόμενα ποσά ΕΝΦΙΑ για όλα τα έτη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της αρνητικής απόφασης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου, η οποία απέρριψε αίτημα για ανάκληση δήλωσης φόρου κληρονομιάς του 2013. Η προσφεύγουσα, αρχική κληρονόμος εκ διαθήκης, υπέβαλε το αίτημα ανάκλησης αφού δικαστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου του 2023 ακύρωσε την ιδιόγραφη διαθήκη, δημιουργώντας, κατ' ισχυρισμό της, πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Η αρχική δήλωση είχε υποβληθεί το 2013 και είχε ακολουθήσει Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς (2023) λόγω ελέγχου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς η τροποποιητική δήλωση (που αντικαθιστά την ανακλητική) υποβλήθηκε μετά την έκδοση της πράξης προσδιορισμού φόρου, υπερβαίνοντας τις προθεσμίες του άρθρου 23 του ΚΦΔ. Επιπλέον, κρίθηκε ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί το άρθρο 74 του ΚΦΔ (πρόδηλη έλλειψη) λόγω παρέλευσης της τριετούς προθεσμίας και επειδή η εκκαθάριση της δήλωσης έγινε πριν την 1η Δεκεμβρίου 2014.

Η απόφαση 1249/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ έτους 2025, ύψους 60,74€. Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση της πράξης για να λάβει έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ, επικαλούμενος την ασφαλιστική κάλυψη της κατοικίας του για σεισμό, πυρκαγιά και πλημμύρα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 3 παρ. 7Ζ του ν. 4223/2013. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν ακολούθησε την ορθή διοικητική διαδικασία, καθώς στις περιπτώσεις που η μείωση δεν χορηγείται κεντρικά, οφείλει να υποβάλει αίτηση στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. (ή ΚΕΦΟΚ) μέσω της εφαρμογής «Τα αιτήματά μου» στο myAADE, ώστε να εξεταστεί το αίτημά του από το αρμόδιο όργανο.

Η απόφαση 1039/03-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά της απορριπτικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα τροποποίησης πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2018 του θανόντος πατέρα της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι υπήρχε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, καθώς συγκεκριμένα ακίνητα είχαν μεταβιβαστεί το 2005, και ότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης του Δημοσίου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τους ισχυρισμούς περί πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης ως αβάσιμους και αναπόδεικτους, καθώς δεν προέκυψε πέραν πάσης αμφιβολίας η ταυτότητα των ακινήτων. Επιπλέον, απέρριψε ως απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί παραγραφής του χρέους προς το δημόσιο, διότι αυτός πρέπει να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 65§2 του ν. 4978/2022.