Η Απόφαση 460 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής οφειλών και αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους €13.635,42, προερχόμενες από κληρονομιά του θείου του. Ισχυριζόταν ότι προέβη εμπρόθεσμα σε αποποίηση της κληρονομιάς στις 18.10.2024, μέσα στην τετράμηνη προθεσμία από την ημερομηνία που έλαβε γνώση της επαγωγής της κληρονομίας μέσω της κοινοποίησης της ατομικής ειδοποίησης στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ασκήθηκε εκπρόθεσμα στις 20.11.2024, ξεπερνώντας το 30ήμερο όριο. Επιπλέον, κρίθηκε ότι η αμφισβήτηση της αρνητικής απάντησης αφορά στάδιο διοικητικής εκτέλεσης και έπρεπε να ασκηθεί με ανακοπή, όχι με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση (Αριθμός 566/7-3-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της απορριπτικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.ΦΟ.Κ. Αττικής. Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διαγραφή φόρων κατοχής ακινήτων (ΦΑΠ, ΕΤΑΚ) φορολογικών ετών 2010 και εντεύθεν, οι οποίοι είχαν βεβαιωθεί σε αποβιώσασα συγκυρία της (θεία). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απορριπτική απάντηση στερείται εκτελεστότητας, καθώς η διαφορά αφορά βεβαιωμένες οφειλές και ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ανακοπής (και όχι ενδικοφανούς προσφυγής). Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η προσφεύγουσα στερείται ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς οι φόροι δεν επιβλήθηκαν σε αυτήν και δεν προσκόμισε νομιμοποιητικά έγγραφα που να αποδεικνύουν την ιδιότητα του κληρονόμου της αποβιωσάσης, ώστε να θεωρείται υπόχρεη για την καταβολή τους.

Η απόφαση 607 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η ειδοποίηση αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 19.905,11 ευρώ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι οι οφειλές, που χρονολογούνταν από τα έτη 2004, 2005 και 2006, είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη κρίνοντας ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή (άρθρο 65 ΚΕΔΕ), και όχι η ενδικοφανής προσφυγή που προβλέπεται για πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η Απόφαση 230/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος, αμφισβητούσε οφειλές συνολικού ύψους 4.054,83 € από τους αποβιώσαντες γονείς του, ισχυριζόμενος εσφαλμένη καταλογισμό ακινήτων βάσει ψευδών δηλώσεων Ε9 και προβλήματα υγείας της μητέρας του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η ατομική ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη που να προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή σύμφωνα με τον ΚΦΔ. Επειδή η πράξη είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και εκδίδεται στο πλαίσιο της διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Η απόφαση 514/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (ΦΕφπ) και ΦΠΑ, καθώς και προστίμων, φορολογικών ετών 2018 και 2019 της αποβιωσάσης. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, ισχυριζόμενη ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς έλαβε γνώση της επαγωγής μόνο με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον πρώτο λόγο της προσφυγής, κρίνοντας ότι για την έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης απαιτείται θετική γνώση τόσο του θανάτου όσο και του λόγου κλήσης στην κληρονομιά. Δεδομένου ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν απέδειξε τη θετική γνώση πριν την ημερομηνία κοινοποίησης της εντολής ελέγχου, η προσφυγή έγινε μερικώς δεκτή και η προσφεύγουσα διαγράφηκε από το σώμα των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής από εταιρεία. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, με την οποία απέρριπτε το αίτημα της εταιρείας για επιστροφή συνολικού ποσού 245.000,00€ (πλέον τελών, προσαυξήσεων και τόκων) και ρύθμιση των σχετικών οφειλών σε μηνιαίες δόσεις. Τα ποσά είχαν εξοφληθεί μέσω συμψηφισμού, ενώ η εταιρεία επικαλούνταν αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών που διέτασσαν την καταβολή σε δόσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (ενώπιον της ΔΕΔ), καθώς έκρινε ότι τα πρόστιμα αυτά, επιβληθέντα από την Τράπεζα υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024).

Η απόφαση 629/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από δύο πρόσωπα κατά πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης και πινάκων χρεών της ΔΟΥ Κατερίνης, συνολικού ύψους 4.164,35€. Οι προσφεύγουσες ισχυρίστηκαν ότι οι οφειλές αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015, και ότι τα χρέη είτε είχαν εκδοθεί κατά ανύπαρκτου προσώπου είτε είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η αμφισβήτηση πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι αναγκαστικές κατασχέσεις, πρέπει να γίνεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι μέσω ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας για ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 477/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα, ως κληρονόμος, ενημερώθηκε για ληξιπρόθεσμες οφειλές της θανούσης συνολικού ποσού 4.393,91 ευρώ και ζητούσε την ακύρωση τους, υποστηρίζοντας ότι είχε επέλθει παραγραφή, καθώς είχαν παρέλθει δέκα χρόνια χωρίς ενημέρωση από τη φορολογική διοίκηση. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης, επομένως οι διαφορές που αναφύονται από αυτήν δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της ενδικοφανούς προσφυγής, αλλά αντιθέτως προσβάλλονται με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη παραδεκτή. 

Η Απόφαση 321 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος του αποβιώσαντος πατέρα του, αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ΕΝΦΙΑ (Ν. 4223/2013) των ετών 2019, 2020 και 2021, συνολικού ποσού 2.131,94€, οι οποίες αφορούσαν Ίδρυμα του οποίου ο πατέρας ήταν νόμιμος εκπρόσωπος. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας είχε παραιτηθεί και ζήτησε ακύρωση των οφειλών. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι οφειλές είχαν καταστεί οριστικές, καθώς δεν είχαν αμφισβητηθεί εγκαίρως από τον θανόντα ή το Ίδρυμα. Συνεπώς, η αμφισβήτηση ανάγεται πλέον στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθιστώντας την ΔΕΔ αναρμόδια.

Η απόφαση 513/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από φερόμενη κληρονόμο κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων (ΦΕφπ), Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης (ΕισφΑλληλ) και ΦΠΑ, καθώς και προστίμων, του 4ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής για τις περιόδους 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι αποποιήθηκε την κληρονομιά νομίμως και εμπροθέσμως, καθώς απέκτησε θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της (λόγω αποποίησης προηγούμενων συγγενών) μόνο με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου (04.04.2023). Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας πριν την κοινοποίηση της εντολής. Ως εκ τούτου, ο πρώτος λόγος της προσφυγής έγινε δεκτός και διατάχθηκε η τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων ώστε να διαγραφεί η προσφεύγουσα από το σώμα τους ως κληρονόμος της αποβιωσάσης.