Η απόφαση 457 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου και κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα διαγραφής οφειλών. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε χρέη 13.635,42 € που προέρχονταν από κληρονομιά, ισχυριζόμενος ότι η αποποίησή του ήταν εμπρόθεσμη, καθώς έλαβε γνώση των οφειλών στις 27.09.2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή κατά της ειδοποίησης ήταν εκπρόθεσμη (ασκήθηκε μετά την προθεσμία των 30 ημερών). Επιπλέον, αποφάνθηκε ότι η διαφορά που προκύπτει από την αρνητική απάντηση σχετικά με τη διαγραφή των οφειλών (που αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης) επιλύεται μόνο με την άσκηση ανακοπής στα Διοικητικά Δικαστήρια, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 462/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής οφειλών κληρονομίας και αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές θείου της, ύψους 13.627,35 €, λόγω αποποίησης κληρονομίας. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη αφενός ως εκπρόθεσμη κατά της ειδοποίησης καταβολής (λόγω παρέλευσης της 30-ήμερης προθεσμίας), αφετέρου, κατά της αρνητικής απάντησης, διότι η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και επιλύεται με ανακοπή. Επιπροσθέτως, η Δ.Ο.Υ., με μεταγενέστερο έγγραφο (18.12.2024), έκανε αποδεκτή ως εμπρόθεσμη τη δήλωση αποποίησης κληρονομίας, καθιστώντας την προσφυγή ως προς την αρνητική απάντηση άνευ αντικειμένου.

Η απόφαση 461/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, η οποία αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές κληρονομίας ύψους 13.635,42 €. Η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη, καθώς ασκήθηκε μετά το πέρας της 30ήμερης προθεσμίας από την κοινοποίηση της ειδοποίησης. Επιπρόσθετα, η προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. για τη διαγραφή των οφειλών κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς η διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Ωστόσο, σημειώνεται ότι η Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, με μεταγενέστερο έγγραφο (18.12.2024), έκανε αποδεκτή την αποποίηση της κληρονομίας ως εμπρόθεσμη, καθιστώντας το αίτημα κατά της αρνητικής απάντησης άνευ αντικειμένου.

Η απόφαση 255/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Βόλου σχετικά με αίτημα επιστροφής ή συμψηφισμού του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, συνολικού ύψους 1.236,36€. Η προσφεύγουσα υποστήριζε ότι, λόγω του κωδικού NACE 55.20.02 (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες), δεν είχε φορολογική υποχρέωση καταβολής του τέλους. Η ΔΕΔ απέρριψε την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας αρνητικής απάντησης, γεγονός που απαγορεύεται δικονομικά σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η Απόφαση 534/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά της από 16.10.2024 ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 29.744,89 ευρώ, το οποίο αφορούσε οφειλές θανούσας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 536/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της υπ' αριθμόν ...... ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, η οποία αφορούσε συνολικό ποσό 29.744,89 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου πρόσθετου φόρου και τόκου) λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών θανούσας, της οποίας ο προσφεύγων φέρεται κληρονόμος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, σύμφωνα με τα άρθρα 36 και 44 του ν. 5104/2024. Ως εκ τούτου, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν επιτρέπεται η προσβολή της με ενδικοφανή προσφυγή.

Η υπ' αριθμόν 346/2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα στις 21/10/2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ, μέσω της οποίας κοινοποιήθηκε οφειλή 1.158,00 ευρώ (πλέον προσαυξήσεων) για τέλος επιτηδεύματος οικονομικού έτους 2012. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση λόγω παραγραφής, καθώς ενημερώθηκε 11 χρόνια μετά τη λήξη της οφειλής. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση αποτελεί πράξη της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης και ως εκ τούτου, δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ, αλλά προσβάλλεται μόνο μέσω ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Απόφαση 222/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που ασκήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας της Α.Α.Δ.Ε. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές ΕΝΦΙΑ (συνολικού ποσού 1.038,95€), στις οποίες φέρεται να είναι συνυπεύθυνη ως κληρονόμος του αποβιώσαντος πατέρα της, παρά το γεγονός ότι είχε προβεί σε αποποίηση της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής εκδίδεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης των οφειλών. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), οι διαφορές που αναφύονται σε αυτό το στάδιο δεν υπάγονται στην ενδικοφανή προσφυγή, αλλά πρέπει να προσβληθούν με άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.

Η απόφαση 1196/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του ΚΕΒΕΙΣ Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε την καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων ύψους 14.979,33€, καθώς και την ακύρωση του διενεργηθέντος συμψηφισμού. Η ΔΕΔ έκρινε απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί συμψηφισμού, καθώς αυτός ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι του προσδιορισμού των φόρων. Επίσης, η προσβαλλόμενη πράξη περί άρνησης καταβολής τόκων κρίθηκε επιβεβαιωτική προγενέστερων αρνητικών απαντήσεων, οι οποίες είχαν καταστεί οριστικές, και συνεπώς στερείται  εκτελεστότητας, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 520 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους 144.841,21€ (κεφάλαιο και τόκοι) που κληρονόμησε από τον θανόντα πατέρα της, ισχυριζόμενη ακυρότητα της ειδοποίησης λόγω μη αναφοράς ποσού κατ' αναλογία κληρονομικής μερίδας, καθώς και πλάνη περί την αποδοχή της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη (ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τον Κ.Ε.Δ.Ε., προβλέπεται μόνο η άσκηση ανακοπής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή, συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας.