Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης, την οποία άσκησε κληρονόμος κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Τ. σχετικά με τον διαχωρισμό χρεών της αποβιώσασας. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το ποσοστό κληρονομικής μερίδας (50%) που του καταλόγισε η Δ.Ο.Τ., υποστηρίζοντας ότι η υποχρέωσή του έπρεπε να περιοριστεί μόνο στο ακίνητο που κληρονόμησε βάσει διαθήκης και όχι στο σύνολο της κληρονομίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της Δ.Ο.Τ. δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, καθώς δεν θεσπίζει δικαιώματα ή υποχρεώσεις, αλλά είναι απλώς ένα ενημερωτικό έγγραφο. Επιπρόσθετα, το ζήτημα αφορά το στάδιο βεβαίωσης και είσπραξης φόρου, το οποίο δεν προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή.

Διαθήκη ιδιόγραφη. Διαθήκης εκτελεστές. Κοινωφελείς σκοποί.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Τα κατονομαζόμενα στην από 30-8-2001 ιδιόγραφη διαθήκη του Θ.Μ. έξι φυσικά πρόσωπα, τα οποία ορίστηκαν να εκποιήσουν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του και να διανείμουν το προϊόν της εκποιήσεως κατά τα σ’ αυτήν οριζόμενα, εγκαταστάθηκαν ως κληρονόμοι επί του κοινού μεριδίου του 25% της ακίνητης περιουσίας του διαθέτη και έκαστος εξ αυτών ατομικά επί ποσοστού 4,16% αυτής, συμμετέχοντας κατά το πιο πάνω ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας επί του προϊόντος της εκποίησης της ακίνητης περιουσίας κατά τον καθορισθέντα με τη διαθήκη τρόπο διανομής αυτής μεταξύ των συγκληρονόμων. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και εκτελεστές της εν λόγω διανεμητικής διατάξεως της διαθήκης περί εκποιήσεως των ακινήτων και διανομής του τιμήματος μεταξύ των συγκληρονόμων κατά το ποσοστό της κληρονομικής μερίδας εκάστου, κατά τα στη διαθήκη οριζόμενα, υπαγόμενοι ως προς τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους στον ΑΝ 2039/1939 και όχι στον ΑΚ. Η αποποίηση της κληρονομίας από τα έξι πιο πάνω φυσικά πρόσωπα με δήλωση στον Γραμματέα του Πρωτοδικείου της κληρονομίας, δεν συνεπάγεται και την αποποίηση του λειτουργήματός τους ως εκτελεστών της διατάξεως της διαθήκης για τον τρόπο διανομής της καταλειπομένης ακίνητης περιουσίας μεταξύ των συγκληρονόμων, με την εκποίησή της εκ μέρους τους και την, εν συνεχεία, διανομή του προϊόντος της εκποιήσεως μεταξύ τους κατά το λόγο της κληρονομικής μερίδας εκάστου. Μετά την αποποίηση της κληρονομίας από τα πιο πάνω κατονομαζόμενα στην από 30-8-2001 ιδιόγραφη διαθήκη του Θ.Μ. έξι φυσικά πρόσωπα, η κληρονομική τους μερίδα επί του 25% της ακίνητης περιουσίας του διαθέτη και η αντίστοιχη συμμετοχή τους κατά το ποσοστό αυτό στη διανομή του προϊόντος της εκποιήσεως κατά την πιο πάνω διανεμητική διάταξη της διαθήκης, θα προσαυξήσει τις μερίδες των λοιπών συγκληρονόμων επί της ακίνητης περιουσίας κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας, οι οποίοι ούτω θα λάβουν το σύνολο του προϊόντος της εκποιήσεως κατά την εκτέλεση της πιο πάνω διανεμητικής διατάξεως της διαθήκης και ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν συντρέχει περίπτωση διορισμού κηδεμόνα ως προς τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας, εφόσον η εξουσία διαχειρίσεως της κληρονομουμένης ακίνητης περιουσίας ανήκει στους κατά τα άνω διορισθέντες εκτελεστές της διαθήκης. Εφόσον, επομένως, μετά την αποποίηση εκ μέρους των πιο πάνω έξι φυσικών προσώπων της επαχθείσης σ’ αυτά κληρονομίας και την εγκατάσταση λόγω προσαυξήσεως, κατά τα ήδη πιο πάνω αναπτυχθέντα, επί του συνόλου της ακίνητης περιουσίας του διαθέτη των λοιπών νομικών προσώπων, τα οποία με την διαθήκη είχαν εγκατασταθεί επί του 75% αυτής, κατά τα σ’ αυτήν προσδιοριζόμενα ποσοστά και αιτίες διαθέσεως, τα πιο πάνω νομικά πρόσωπα θα υπεισέλθουν, κατά το αντίστοιχο ποσοστό της κληρονομικής μερίδας εκάστου επί της ακίνητης περιουσίας, και στις τυχόν υφιστάμενες μισθωτικές σχέσεις επί των ακινήτων αυτής και μέχρι την εκποίηση αυτών προς διανομή του προϊόντος της εκποιήσεως, σύμφωνα με τη διανεμητική διάταξη της διαθήκης και αυτά θα έχουν την αντίστοιχη υποχρέωση προς καταβολή των χρεών από την τοιαύτη διαχείριση των εν λόγω ακινήτων, εφόσον αυτά βαρύνουν τον εκμισθωτή και όχι τον μισθωτή επί τη βάσει της μισθωτικής σχέσεως.

Η απόφαση 520 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους 144.841,21€ (κεφάλαιο και τόκοι) που κληρονόμησε από τον θανόντα πατέρα της, ισχυριζόμενη ακυρότητα της ειδοποίησης λόγω μη αναφοράς ποσού κατ' αναλογία κληρονομικής μερίδας, καθώς και πλάνη περί την αποδοχή της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη (ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τον Κ.Ε.Δ.Ε., προβλέπεται μόνο η άσκηση ανακοπής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή, συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας.

Η απόφαση 602/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 3ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής για φορολογική υποχρέωση του 2010. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την αρχική καταλογισθείσα αξία των κληρονομιαίων οικοπέδων στα 535,00€/τ.μ., υποστηρίζοντας ότι το μοναδικό συγκριτικό στοιχείο ήταν απρόσφορο και ανεπαρκές. Η ΔΕΔ απέρριψε αρχικά τον ισχυρισμό περί παραγραφής, αλλά έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό περί ανακρίβειας της αξίας. Καθορίστηκε νέα τιμή μονάδας στα 338,00€/τ.μ. (αντί 535,00€/τ.μ.), με αποτέλεσμα τη συνολική αξία της κληρονομικής μερίδας να ανέρχεται σε 624.424,92€. Ο οφειλόμενος φόρος, μετά την τροποποίηση, ανήλθε σε 16.071,25€ και το πρόστιμο σε 19.285,50€, δηλαδή συνολικό ποσό προς καταβολή 35.356,75€.

Η απόφαση 488/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου σε αίτημα ανάκλησης δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγοντας, εκ διαθήκης κληρονόμος, υπέβαλε αρχική δήλωση φόρου κληρονομιάς το 2013, καταβάλλοντας 24.592,13€. Μετά από έλεγχο, εκδόθηκε Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς το 2023, καταλογίζοντας επιπλέον 39.412,71€. Στη συνέχεια, με δικαστική απόφαση του 2023, αναγνωρίστηκε ότι η διαθήκη ήταν άκυρη, με αποτέλεσμα ο προσφεύγων να στερείται της κληρονομικής ιδιότητας. Η ΔΕΔ επιβεβαιώνει την αρχική δήλωση (λόγω παρέλευσης τριετίας και έκδοσης πριν την 1/12/2014) αλλά ακυρώνει την Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς, συνολικού ποσού 39.412,71€, αναγνωρίζοντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για το ποσό αυτό (άρθρο 74 ΚΦΔ), επαναφέροντας την οριστική φορολογική υποχρέωση στο μηδέν.

Η απόφαση αυτή αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Σύρου, σχετικά με την διαγραφή φόρου κληρονομιάς ύψους 49.103,69€ που καταλογίστηκε κατόπιν ελέγχου. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ανάκληση της αρχικής της δήλωσης φόρου κληρονομιάς του 2013, καθώς μεταγενέστερα δικαστική απόφαση (του Πολυμελούς Πρωτοδικείου) έκρινε άκυρη την ιδιόγραφη διαθήκη βάσει της οποίας είχε κληρονομήσει, κάτι που σήμαινε ότι στερούνταν της κληρονομικής ιδιότητας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκρινε ότι, ενώ η ακύρωση της αρχικής δήλωσης του 2013 δεν ήταν δυνατή λόγω παρέλευσης της τριετούς προθεσμίας του άρθρου 74 του ΚΦΔ, υπήρχε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για την μεταγενέστερη Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς του 2023. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ αποφάσισε την μερική αποδοχή της προσφυγής, επικυρώνοντας την αρχική δήλωση, αλλά ακυρώνοντας την πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το από 2.12.2019 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της 2/25.7.2018 καταλογιστικής πράξης της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην Υπηρεσία Επιτρόπου στο Δήμο Θεσσαλονίκης, κατά το μέρος αυτής με το οποίο καταλογίσθηκαν εις ολόκληρον με τα λοιπά συγκαταλογιζόμενα με την πράξη αυτή πρόσωπα υπέρ της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (ως καθολικής διαδόχου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης, βλ. άρθρα 3 παρ. 1, 3β και 283 παρ. 2 του ν. 3852/2010, Α΄ 87): α) η πρώτη εκκαλούσα, χήρα και κληρονόμος, κατά το αντιστοιχούν στον λόγο της κληρονομικής μερίδας της ποσοστό 25%, του αποβιώσαντος στις 22.3.2013 ..., ο οποίος είχε την ιδιότητα, από τις 5.9.2005, του Προϊσταμένου του Τμήματος Συγκοινωνιακών Έργων και Συντήρησης της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, με το ποσό των 62.144,25 ευρώ και β) η δεύτερη εκκαλούσα, θυγατέρα και κληρονόμος, κατά το αντιστοιχούν στον λόγο της κληρονομικής μερίδας της ποσοστό 75%, του ...., με το ποσό των 186.432,75 ευρώ, «μετά των νομίμων προσαυξήσεων», για έλλειμμα που δημιουργήθηκε στη διαχείριση της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, κατά το οικονομικό έτος 2007, λόγω διενέργειας μη νόμιμων δαπανών στο πλαίσιο της εκτέλεσης πέντε δημοσίων έργων. 

Η απόφαση 102/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) της ΑΑΔΕ αφορά στην απόρριψη ως απαράδεκτης ενδικοφανούς προσφυγής κατά προσωρινού προσδιορισμού φόρου/προστίμου (άρθρο 44 παρ. 2 ν. 2961/2001 και άρθρο 54 Ν. 5104/2024), καθώς και κατά εντολής ελέγχου της Δ.Ο.Τ. Πολυγύρου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον καταλογισμό φόρου γονικής παροχής/δωρεάς ύψους 5.500,00€ πλέον προστίμου 2.250,00€, ισχυριζόμενος ότι εκ παραδρομής δηλώθηκε δωρεά 55.000,00€ αντί 21.048,17€. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη το άρθρο 72 του Ν. 5104/2024, έκρινε ότι το σημείωμα διαπιστώσεων, ο προσωρινός προσδιορισμός φόρου/προστίμου και η εντολή ελέγχου δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, αλλά έχουν ενημερωτικό ή προπαρασκευαστικό χαρακτήρα, συνεπώς δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η υπ' αριθμόν 346/2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα στις 21/10/2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ, μέσω της οποίας κοινοποιήθηκε οφειλή 1.158,00 ευρώ (πλέον προσαυξήσεων) για τέλος επιτηδεύματος οικονομικού έτους 2012. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση λόγω παραγραφής, καθώς ενημερώθηκε 11 χρόνια μετά τη λήξη της οφειλής. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση αποτελεί πράξη της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης και ως εκ τούτου, δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ, αλλά προσβάλλεται μόνο μέσω ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Η απόφαση 4 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς του 2014. Η προσφεύγουσα, κληρονόμος εξ αδιαθέτου, αμφισβήτησε την αξία του οικοπέδου και των κτισμάτων, καθώς και την επιβολή προστίμων και τόκων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής. Ωστόσο, αναγνώρισε λάθη του ελέγχου στον υπολογισμό της αξίας των κτισμάτων (αποθηκών), όπως λανθασμένο συντελεστή μεγέθους και μη εφαρμογή του συντελεστή υλικού (οπτόπλινθοι). Λόγω των διορθώσεων, η τελική φορολογητέα αξία της κληρονομικής μερίδας μειώθηκε στα 50.557,49€ και ο κύριος φόρος στα 1.027,87€. Επιπλέον, ακυρώθηκε το πρόσθετο πρόστιμο 585,74€, καθώς η απόκλιση της δηλωθείσας αξίας δεν ξεπερνούσε το 20% της οριστικής αξίας, και διατάχθηκε η επιστροφή των καταβληθέντων τόκων.