Η υπ' αριθμόν 1278 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 20/03/2025 κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. έτους 2025, ύψους 3.984,50€. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον υπολογισμό της φορολογητέας αξίας του πρώτου ακινήτου, υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή του ποσοστού συνιδιοκτησίας (π.χ. 50% στην περίπτωσή του) στον παρονομαστή της σχετικής πράξης υπολογισμού (άρθρο 4, Ενότητα Γ, Ν. 4223/2013) οδηγούσε σε διπλασιασμό της φορολογητέας αξίας ανά συνιδιοκτήτη, θεωρώντας την αντιμετώπιση αυτή παράλογη. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο υπολογισμός της αντικειμενικής αξίας και του ΕΝ.Φ.Ι.Α. έγινε ορθώς σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του Ν. 4223/2013 και του Ν. 3842/2010, καθώς και την υποβληθείσα δήλωση Ε9, τονίζοντας ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων ανήκει στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης.

ΘΕΜΑ: «Υποβολή και διαβίβαση ενδικοφανών προσφυγών κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. (ν. 4223/2013) έτους 2014 στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών» 

Παύση της ισχύος της με αριθ. ΠΟΛ. 1218/2014 εγκυκλίου Γ.Γ.Δ.Ε. σχετικά με την υποβολή και διαβίβαση ενδικοφανών προσφυγών κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. (ν. 4223/2013) στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών(ΑΔΑ:ΒΖΠΟΗ-ΕΨΜ)

Η απόφαση 1334 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. έτους 2025, ύψους 88,97€. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενος ότι δικαιούται πλήρη απαλλαγή (100%) βάσει του άρθρου 7 του ν.4223/2013, επικαλούμενος ποσοστό αναπηρίας 86%. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο φορολογούμενος δεν τήρησε την ειδική διοικητική διαδικασία που προβλέπεται από την απόφαση Α.1272/2019 της ΑΑΔΕ, η οποία απαιτεί υποβολή αίτησης στον αρμόδιο Προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. για τη χορήγηση απαλλαγών από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. λόγω αναπηρίας. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε για διαδικαστικούς λόγους.

Η Απόφαση 35/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που ασκήθηκε κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φορολογίας Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον καθορισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, προβάλλοντας ισχυρισμούς για αντισυνταγματικότητα και παραβίαση ενωσιακών/υπερνομοθετικών διατάξεων. Η Διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν ακολούθησε την οριζόμενη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου (συμπλήρωση κωδικού 443). Επιπλέον, κρίθηκε ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Διοίκησης, αλλά στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων. Ως εκ τούτου, η αρχική πράξη επικυρώθηκε.

Η απόφαση 1376/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. του έτους 2025, ύψους 508,24€. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση του φόρου επικαλούμενη έλλειψη φοροδοτικής ικανότητας και έλλειψη υποχρέωσης καταβολής ΕΝΦΙΑ για τρία ακίνητα (δύο διαμερίσματα και την αέρινη στήλη) στο Διδυμότειχο, τα οποία, αν και αποκτήθηκαν με αντιπαροχή, δεν της είχαν ακόμη παραδοθεί ως ημιτελή. Η Διοίκηση απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθότι ο υπολογισμός έγινε σύμφωνα με τον νόμο Ν.4223/2013, εφαρμόζοντας τον Συντελεστή Ημιτελών Κτισμάτων (Σ.Η.Κ.) 0,4, και τονίζοντας ότι ο ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται βάσει της κατοχής ακίνητης περιουσίας ως φορολογητέας ύλης, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη εισοδήματος.

Η απόφαση (689/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα (δικηγόρος) με ΑΦΜ .................., κατά της σιωπηρής απόρριψης της επιφύλαξης που είχε διατυπώσει επί της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της επιβολής του ελάχιστου (τεκμαρτού) εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του Ν. 4172/2013, επικαλούμενη μεταξύ άλλων την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και μη συμβατότητά τους με την ΕΣΔΑ. Η Αρχή απέρριψε τους ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι οι λόγοι συνταγματικότητας και υπερνομοθετικής ισχύος εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (μη συμπλήρωση του κωδικού 444 του εντύπου Ε1).

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. έτους 2024. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι ακίνητό του στον οικισμό ........., για το οποίο προσδιορίστηκε κύριος φόρος 276,28 ευρώ, έπρεπε να απαλλαγεί από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. βάσει του άρθρου 3 παρ. 6 περ. α του ν. 4223/2013, λόγω υλικών ζημιών από τη θεομηνία «Daniel» και την κήρυξη του Δήμου Κιλελέρ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε γνώση της προσβαλλόμενης πράξης στις ...../2024 (βάσει εκτύπωσης από το TAXIS). Καθώς η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε μετά το πέρας της ανατρεπτικής προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών, η ΔΕΔ απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.

Η Απόφαση 1227 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της 07/07/2025 απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 13/03/2025, η οποία στρεφόταν κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. (Ν.4223/2013). Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της αντικειμενικής αξίας ενός ακινήτου επικαλούμενη ότι είναι πολύ μικρότερη βάσει της σχετικής ιστοσελίδας του Υπουργείου Οικονομικών και την επιστροφή του επιπλέον φόρου που είχε πληρώσει. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή διότι κρίθηκε γενική και αόριστη, καθώς η υπόχρεη δεν μνημόνευε ρητώς τις προσβαλλόμενες πράξεις (αριθμό, ημερομηνία, έτος) ούτε τους λόγους (πλημμέλειές) τους με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, καθιστώντας το δικόγραφο ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης, σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014 έως 2018. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 16/10/2024, δηλώνοντας εκ παραδρομής στοιχεία οικοπέδου στο κτίσμα του, με αποτέλεσμα την αύξηση του οφειλόμενου φόρου για όλα τα έτη. Στη συνέχεια προσπάθησε να υποβάλει νέες τροποποιητικές (ανακλητικές) δηλώσεις για τη διόρθωση του λάθους στις 22/10/2024, οι οποίες δεν έγιναν δεκτές λόγω παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου να επιβάλει φόρο. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το δικαίωμα υποβολής των ανακλητικών δηλώσεων είχε παραγραφεί, ενώ οι πρώτες δηλώσεις έγιναν δεκτές επειδή ο φορολογούμενος μπορεί να παραιτηθεί της παραγραφής για δηλώσεις που αυξάνουν τη φορολογική ύλη.