Η απόφαση 805 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 09-05-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση τεσσάρων πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020), οι οποίες εκδόθηκαν λόγω λήψης και καταχώρησης εικονικών φορολογικών στοιχείων από άλλη επιχείρηση. Η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή (φόρος και πρόστιμα) ξεπερνούσε τις 220.000 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων η οποία είχε απορριφθεί. Επομένως, η παρούσα προσφυγή κρίνεται μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον κανόνα της εφάπαξ άσκησης της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 1246/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου (ύψους €250,00 έκαστη) από την Δ.Ο.Υ. Βόλου για το φορολογικό έτος 2021. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι παραβάσεις έγιναν λόγω της περιόδου του κορωνοϊού και ότι δεν υπήρχε δόλος φοροδιαφυγής, καθώς ο οφειλόμενος φόρος ήταν μικρός. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προγενέστερα ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί κατ' ουσία και είχε απορριφθεί ως αβάσιμη. Συνεπώς, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η απόφαση 261/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου 100€ εκάστη, συνολικού ποσού 200€, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων λύσης μίσθωσης ακινήτου (άρθρο 53§1 του Ν.5104/2024). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε εκ παραδρομής τρεις αρχικές δηλώσεις για το ίδιο ακίνητο το 2015, προκειμένου να συμπληρώσει λεπτομέρειες για τον τρόπο καταβολής του μισθώματος, χωρίς να προβεί στη λύση των εκκρεμών δηλώσεων. Εννέα χρόνια αργότερα, εντοπίστηκαν οι δύο εκκρεμείς δηλώσεις, οι οποίες εμφανίζονταν ως ενεργές. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, καθώς οι επιπλέον δηλώσεις αφορούσαν τη μία και μοναδική μίσθωση και η εκπρόθεσμη λύση υποβλήθηκε για εκκαθάριση από το σύστημα (Taxis) και όχι λόγω πραγματικής λύσης, δεν στοιχειοθετείται διαδικαστική παράβαση περί εκπρόθεσμης υποβολής και, ως εκ τούτου, ακυρώνει τα πρόστιμα.

Η απόφαση 576 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (χονδρικό εμπόριο ξηρών καρπών), κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν κυρίως στη μη αναγνώριση δαπανών αγορών, συνολικού ύψους άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή είχαν εξοφληθεί με μετρητά και όχι μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής, παραβιάζοντας το άρθρο 23 περ. β’ του ν.4172/2013. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, καθιστώντας την παρούσα ως μη επιτρεπτή τέταρτη ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που στρεφόταν κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 300€ (100€ η κάθε μία), λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση των πράξεων, δικαιολογώντας την καθυστέρηση λόγω κληρονομικής διαδοχής του ακινήτου και των επακόλουθων διαφωνιών με τον μισθωτή (ΔΕΔΔΗΕ) σχετικά με την ημερομηνία έναρξης της νέας μίσθωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (μη επιτρεπτή δεύτερη ενδικοφανής προσφυγή), επικαλούμενη ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, επί της οποίας είχε ήδη εκδοθεί η υπ' αρίθμ. 1119/16-06-2025 απόφαση, παραβιάζοντας έτσι τον κανόνα της εφάπαξ ασκήσεως.

Η απόφαση 1145/19-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου 100,00€ εκάστη, που επιβλήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 53 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΥΔ) για εκπρόθεσμη υποβολή αρχικών δηλώσεων φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εκπρόθεσμη υποβολή οφειλόταν σε αμέλεια του συμβολαιογράφου. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι δηλώσεις υποβλήθηκαν εκπρόθεσμα, καθώς η προθεσμία των εννέα μηνών είχε παρέλθει (22-07-2021 για την εκ διαθήκης κληρονομιά και 04-05-2021 για την εξ αδιαθέτου). Η απόφαση επικυρώνει τα πρόστιμα, τονίζοντας ότι τα πρόστιμα είναι διοικητικές κυρώσεις για την επιβολή των οποίων δεν εξετάζεται η ύπαρξη δόλου ή υποκειμενικής υπαιτιότητας, ούτε απαλλάσσει τον φορολογούμενο η τυχόν παράλειψη τρίτου.

Η απόφαση (380/2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος, αμφισβητούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε./Ε.Ε.Τ.Α. φορολογικού έτους 2011, συνολικού ποσού 653,01 ευρώ, υποστηρίζοντας ότι αφορούσαν τον παππού του που είχε αποβιώσει 16 χρόνια πριν τη βεβαίωση της οφειλής και ήταν παραγεγραμμένες. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση συνιστά πράξη που εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, οι αναφυόμενες διαφορές αυτού του σταδίου πρέπει να επιλύονται μέσω ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της ΔΕΔ απαράδεκτη.

Η Απόφαση 785/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονικώς υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή του υπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 53 του ν. 5104/2024) της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ΛΑΜΙΑΣ, που αφορούν εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2019. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων. Επί της πρώτης προσφυγής είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 759/26-03-2025 απόφαση της ΔΕΔ, με την οποία η προσφυγή έγινε δεκτή. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή κρίθηκε ως δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων και απορρίφθηκε σύμφωνα με την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων είχε καταθέσει την προσφυγή στρεφόμενος κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις αυτές του καταλόγισαν συνολικά προς καταβολή φόρο εισοδήματος και πρόστιμα ύψους €29.959,62 (2018) και €43.409,66 (2019), καθώς και πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ για έκπτωση. Η εν λόγω προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη ασκήσει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί, παραβιάζοντας την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας περί απαγόρευσης άσκησης δεύτερης προσφυγής.