Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 1246/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου (ύψους €250,00 έκαστη) από την Δ.Ο.Υ. Βόλου για το φορολογικό έτος 2021. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι παραβάσεις έγιναν λόγω της περιόδου του κορωνοϊού και ότι δεν υπήρχε δόλος φοροδιαφυγής, καθώς ο οφειλόμενος φόρος ήταν μικρός. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προγενέστερα ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί κατ' ουσία και είχε απορριφθεί ως αβάσιμη. Συνεπώς, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η απόφαση 694/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά δύο πράξεων του φορολογικού έτους 2018. Η προσφυγή κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου (30-06-2022), η οποία εξέταζε τη φορολόγηση μερισμάτων αλλοδαπής και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης, απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, καθώς υποβλήθηκε εκπρόθεσμα. Ο φορολογούμενος είχε λάβει γνώση της πράξης το αργότερο την 01-07-2022, με τη λήξη της προθεσμίας να ορίζεται την 01-09-2022. Επιπλέον, η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη επιβολής προστίμου ύψους €250 για εκπρόθεσμη υποβολή της 2ης τροποποιητικής δήλωσης (04-11-2021), καθώς η επιπλέον διαφορά φόρου προς καταβολή (€226,49) ξεπερνούσε το όριο απαλλαγής του €100.

Η Απόφαση 785/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονικώς υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή του υπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 53 του ν. 5104/2024) της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ΛΑΜΙΑΣ, που αφορούν εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2019. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων. Επί της πρώτης προσφυγής είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 759/26-03-2025 απόφαση της ΔΕΔ, με την οποία η προσφυγή έγινε δεκτή. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή κρίθηκε ως δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων και απορρίφθηκε σύμφωνα με την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 262/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός ενυπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, ύψους 100,00 € εκάστη, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων λύσης μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε τις αρχικές δηλώσεις εκ παραδρομής, εννέα χρόνια πριν, και ζήτησε την επιείκεια της Διοίκησης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (μη επιτρεπτή), διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερα άλλη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας την αναλογική εφαρμογή της αρχής του απαραδέκτου της άσκησης δεύτερης προσφυγής.

Η απόφαση (Αριθμός 1245/07.07.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου άρθρου 53 του ΚΦΔ, φορολογικού έτους 2021, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Τα πρόστιμα, συνολικού ύψους 750,00€, είχαν επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικών δηλώσεων απόδοσης παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση επικαλούμενος τις συνθήκες της περιόδου του κορωνοϊού, την έλλειψη δόλου φοροδιαφυγής και τη μικρή χρονική καθυστέρηση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί κατ' ουσία, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 1018/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) δέχεται την ενδικοφανή προσφυγή και ακυρώνει τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και την επιβολή προστίμου της Δ.Ο.Υ. Το κύριο ζήτημα ήταν το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ ύψους 62.061,30 ΕΥΡΩ επί χρέωσης τόκων δανείου που χορήγησε η ανάδοχος εταιρεία για τη χρηματοδότηση της κατασκευής εννέα φωτοβολταϊκών πάρκων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η παροχή του δανείου και η κατασκευή του έργου συνιστούν μία ενιαία σύνθετη πράξη για τους σκοπούς του ΦΠΑ. Δεδομένου ότι η κύρια πράξη (κατασκευή) υπόκειται σε ΦΠΑ, η παρεπόμενη παροχή (τόκοι) ακολουθεί την ίδια φορολογική τύχη. Ως εκ τούτου, ο προσφεύγων είχε νόμιμο δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι πράξεις καθώς και το σχετικό πρόστιμο των 100,00 ΕΥΡΩ για ανακριβή δήλωση.

Η Απόφαση 277 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. (Φόρου Προστιθέμενης Αξίας) και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 – 31/12/2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 7.934,50 ΕΥΡΩ, για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ επικυρώνει τον καταλογισμό φόρου 1.904,27 ΕΥΡΩ πλέον προστίμου 952,13 ΕΥΡΩ (συνολικά 2.856,40 ΕΥΡΩ), καθώς τεκμηριώνεται ότι οι εκδότριες επιχειρήσεις ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες (δεν διέθεταν έδρα, προσωπικό ή τραπεζικούς λογαριασμούς). Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, μη καλής πίστης και παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης.

Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).

Η Απόφαση 446/19-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 – 31/12/2018. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τη μείωση του πιστωτικού υπολοίπου κατά 5.173,80 ΕΥΡΩ, η οποία προέκυψε επειδή ο έλεγχος δεν αναγνώρισε Φ.Π.Α. 5.173,80 ΕΥΡΩ επί δαπανών καθαρής αξίας 21.583,89 ΕΥΡΩ (κυρίως καυσίμων). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (λόγω απόρριψης του συνόλου των δαπανών καυσίμων) και πλημμελή διενέργεια ελέγχου. Η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς αβάσιμους, τονίζοντας ότι η απόρριψη των δαπανών βασίστηκε στην έλλειψη νομίμων δικαιολογητικών (όπως η μη αναγραφή αριθμού κυκλοφορίας σε Α.Λ.Π.) και ότι τα πορίσματα του ελέγχου ήταν πλήρως τεκμηριωμένα.