Η απόφαση 983/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «.........» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογική αρχή είχε επιβάλει φόρους και πρόστιμα συνολικού ποσού €223.147,82 (€131.934,62 για εισόδημα και €91.213,20 για Φ.Π.Α.) λόγω μη αναγνώρισης δαπάνης €281.520,00 από 44 εικονικά φορολογικά στοιχεία εκδόσεως της εταιρείας «.........» για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η εταιρεία επικαλέστηκε λόγους ακυρότητας όπως άκυρη επίδοση, καλή πίστη, ανυπαρξία εικονικότητας και παραβίαση του κανόνα ne bis in idem. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της κοινοποίησης, την τεκμηριωμένη εικονικότητα των στοιχείων (βάσει της μη ύπαρξης έδρας ή προσωπικού της εκδότριας και μη απόδειξης της μεταφοράς αγαθών), και την ορθή επιβολή των προστίμων βάσει των άρθρων 58 και 58Α του ν. 4987/2022.

Η απόφαση 185 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «……………………………….» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων, συνολικού ύψους 28.939,60€, για το οικονομικό έτος 2014 (χρήση 2013). Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων υποστηρίζοντας ότι η αξίωση του Δημοσίου ήταν παραγεγραμμένη, αμφισβήτησε την εικονικότητα των στοιχείων και επικαλέστηκε την καλή της πίστη ως λήπτρια. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς τα πληροφοριακά δελτία από άλλη φορολογική αρχή θεωρούνται συμπληρωματικά στοιχεία που δικαιολογούν την επιμήκυνση της παραγραφής στη δεκαετία. Επίσης, η ΔΕΔ επιβεβαίωσε την εικονικότητα των δέκα φορολογικών στοιχείων, βασιζόμενη στα πορίσματα ελέγχου που έκριναν τις εκδότριες επιχειρήσεις συναλλακτικά ανύπαρκτες, και κρίνοντας ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς περί καλοπιστίας.

Η απόφαση 852/14.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «....... .............. .......................... ΜΟΝ. Ι.Κ.Ε.» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι πράξεις επιβλήθηκαν λόγω της μη αναγνώρισης δαπανών από φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 17.160,00€, τα οποία κρίθηκαν εικονικά ως προς το πρόσωπο του εκδότη, παρότι αφορούσαν πραγματικές συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρίας περί έλλειψης αιτιολογίας και καλής πίστης, καθώς και περί παράλειψης κοινοποίησης εγγράφων, επικυρώνοντας τη συνολική καταλογιζόμενη οφειλή ύψους 13.642,20€ (φόροι και πρόστιμα).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και φόρου εισοδήματος, καθώς και επιβολής προστίμων, συνολικού ύψους €9.540,00, για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε δύο εικονικά φορολογικά στοιχεία από εκδότρια επιχείρηση που κρίθηκε συναλλακτικώς ανύπαρκτη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί πραγματικής συναλλαγής και καλής πίστης, καθώς επιβεβαιώθηκε ότι τα ποσά εξόφλησης των τιμολογίων, μέσω επιταγών, εισπράχθηκαν από συγγενικά ή συνεργαζόμενα πρόσωπα του διαχειριστή της προσφεύγουσας, επικυρώνοντας έτσι την εικονικότητα των συναλλαγών.

Η απόφαση 554 του 2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2017, συνολικού καταλογιζόμενου ποσού €286.525,81. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη και καταχώριση τριών (3) εικονικών φορολογικών στοιχείων συνολικής αξίας €318.680,00 από επιχείρηση που κρίθηκε συναλλακτικώς ανύπαρκτη. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς η διαφορά φόρου υπερβαίνει τα όρια φοροδιαφυγής (€114.053,02 για εισόδημα και €61.680,00 για ΦΠΑ), ενεργοποιώντας τη δεκαετή προθεσμία παραγραφής. Επιπλέον, απέρριψε τον ισχυρισμό περί καλής πίστης, επικυρώνοντας την εικονικότητα των συναλλαγών λόγω της ανυπαρξίας της εκδότριας εταιρείας την οποία η ΔΕΔ τεκμηρίωσε με βάση διάφορα στοιχεία όπως η έλλειψη πραγματικής έδρας, προσωπικού, εξοπλισμού και η μη τήρηση των οικονομικών όρων εξόφλησης.

Η απόφαση 786 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η καταλογισθείσα φορολογική οφειλή (113.055,70€ για φορολογία εισοδήματος και 58.704,84€ για ΦΠΑ) προέκυψε από τη διαπίστωση ότι η προσφεύγουσα ήταν λήπτρια 365 εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 163.069,00€, από επιχείρηση που κρίθηκε συναλλακτικά ανύπαρκτη. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου, επιβεβαιώνοντας ότι η νόμιμη κοινοποίηση των πράξεων πραγματοποιήθηκε τεκμαιρόμενα στις 31/12/2024, εντός της πενταετούς προθεσμίας. Απέρριψε επίσης τους ισχυρισμούς περί καλής πίστης, καθώς η εικονικότητα αφορούσε την ανυπαρξία του συνόλου των συναλλαγών.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ενός αγροτικού συνεταιρισμού κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018, καθώς και πράξης επιβολής προστίμου 500€ λόγω μη ανταπόκρισης σε αίτημα της Φορολογικής Διοίκησης. Ο συνεταιρισμός είχε καταλογιστεί με φόρους και πρόστιμα συνολικού ύψους περίπου 16.324€, εξαιτίας της λήψης ενός εικονικού φορολογικού στοιχείου, λόγω ανύπαρκτης συναλλαγής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του, κρίνοντας ότι η εικονικότητα αποδεικνύεται βάσει ευρημάτων ελέγχου, όπως η αδυναμία τεκμηρίωσης της μεταφοράς των αγαθών, οι αποκλίσεις στις ποσότητες μεταξύ τιμολογίου λήψης και τιμολογίου έκδοσης, και τα ζητήματα σχετικά με την πληρωμή του τιμολογίου σε τραπεζικό λογαριασμό στο εξωτερικό που δεν αποδείχθηκε ότι ανήκε στον εκδότη.

Η απόφαση 295/21.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ατομική επιχείρηση (χονδρικό εμπόριο επιτραπέζιων ρολογιών) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου (φορολογικό έτος 2020) του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η αρχική πράξη επέβαλε φόρο 22.587,09€ πλέον προστίμου 11.293,55€, επειδή η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση δαπάνες καθαρής αξίας 51.400,00€, λόγω λήψης δύο εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας (έλλειψη αιτιολογίας, καλή πίστη, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας, αναλογικότητας και προηγούμενης ακρόασης). Η απόφαση επιβεβαίωσε την εικονικότητα των στοιχείων, επικαλούμενη την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και οικονομικής οργάνωσης του εκδότη, καθώς και το γεγονός ότι τα τραπεζικά παραστατικά πληρωμής δεν αποδείκνυαν από μόνα τους την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 698/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «.................» κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη τεσσάρων (4) εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 1.520,00€, ως προς το πρόσωπο του εκδότη. Η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε την εικονικότητα βάσει ελλείψεων στην υποδομή της εκδότριας επιχείρησης, η οποία χαρακτηρίστηκε συναλλακτικώς ανύπαρκτη. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι τα παραστατικά, που εξοφλήθηκαν με μετρητά, χωρίστηκαν τεχνητά σε ζεύγη την ίδια ημέρα, με την αξία τους να ξεπερνά τα 500€ σε κάθε ζεύγος, προκειμένου να αποφευχθεί η υποχρέωση εξόφλησης μέσω τραπεζικού μέσου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς περί καλής πίστης και επικύρωσε τον καταλογισμό φόρου και προστίμου ύψους 484,88€.

Η απόφαση 508 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρίας χονδρικού εμπορίου παλαιών σιδήρων και μετάλλων (scrap) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 - 31/12/2018. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει φόρο ύψους 69.913,30 € και πρόστιμο 34.956,65 €, συνολικού ποσού 104.869,95 €, καθώς δεν αναγνώρισε προς έκπτωση τον ΦΠΑ που αναλογούσε σε σαράντα πέντε (45) τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 347.194,78 € που κρίθηκαν εικονικά. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο εκδότης των τιμολογίων δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, οχήματα, προσωπικό) ούτε είχε προβεί σε αγορές αποθεμάτων, επιβεβαιώνοντας έτσι την εικονικότητα των συναλλαγών.