Η απόφαση 629/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από δύο πρόσωπα κατά πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης και πινάκων χρεών της ΔΟΥ Κατερίνης, συνολικού ύψους 4.164,35€. Οι προσφεύγουσες ισχυρίστηκαν ότι οι οφειλές αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015, και ότι τα χρέη είτε είχαν εκδοθεί κατά ανύπαρκτου προσώπου είτε είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η αμφισβήτηση πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι αναγκαστικές κατασχέσεις, πρέπει να γίνεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι μέσω ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας για ενδικοφανή προσφυγή.

Η υπ' αριθμόν 747 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός πολίτη κατά της απάντησης του Προϊσταμένου του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. σχετικά με την άρση μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης. Τα μέτρα είχαν επιβληθεί λόγω αλληλέγγυας ευθύνης για οφειλές ασφαλιστικής εταιρείας, όπου ο προσφεύγων διετέλεσε στο παρελθόν. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις τον απαλλάσσουν από κάθε ευθύνη και ότι είχε διασφαλισμένα ποσά για την πληρωμή των φόρων. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι οι διαφορές που αναφύονται κατά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, όπως η άρση κατασχέσεων, δεν μπορούν να προσβληθούν με ενδικοφανή προσφυγή, αλλά πρέπει να επιλύονται μέσω της διαδικασίας της ανακοπής στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια.

Η απόφαση 498/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος προς τη Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου. Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών (φόρου και προσαυξήσεων, συνολικού ποσού 4.300,03 ευρώ) που αφορούσαν τον αποβιώσαντα σύζυγό της και προέκυψαν από οίκοθεν τροποποιητική δήλωση της Δ.Ο.Υ. για αναδρομικές συντάξεις του οικονομικού έτους 2014. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα της προσφεύγουσας αφορούσε τη διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών, ενέργεια που ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και, κατά συνέπεια, δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ. Κατά των πράξεων αυτού του σταδίου προβλέπεται άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η παρούσα απόφαση (564/2025) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της .................., η οποία στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα καλείτο να καταβάλει 5.147,58€, εκ των οποίων 4.390,48€ αφορούσαν οφειλές του αποβιώσαντα συζύγου της, αμφισβητώντας την ιδιότητά της ως κληρονόμος εξ αδιαθέτου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη), και όχι το στάδιο του προσδιορισμού φόρου. Συνεπώς, η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας, καθώς το νόμιμο ένδικο βοήθημα κατά των πράξεων διοικητικής εκτέλεσης είναι η ανακοπή (άρθρα 65 ΚΕΔΕ και 217 ΚΔΔ) ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, και όχι η ενδικοφανής προσφυγή.

Η απόφαση (Αριθμός 1245/07.07.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου άρθρου 53 του ΚΦΔ, φορολογικού έτους 2021, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Τα πρόστιμα, συνολικού ύψους 750,00€, είχαν επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικών δηλώσεων απόδοσης παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση επικαλούμενος τις συνθήκες της περιόδου του κορωνοϊού, την έλλειψη δόλου φοροδιαφυγής και τη μικρή χρονική καθυστέρηση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί κατ' ουσία, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 1154/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης. Η προσβαλλόμενη πράξη αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές ΕΝ.Φ.Ι.Α. συνολικού ύψους 519,44 €, οι οποίες προέκυπταν από την κληρονομιά της αποβιωσάσης μητέρας του προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι οι οφειλές είχαν εξοφληθεί ή είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ αποφάσισε ότι η συγκεκριμένη πράξη εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024). Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με το νόμο, προβλέπεται η άσκηση ανακοπής και όχι ενδικοφανούς προσφυγής, καθιστώντας την προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 100/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της λυθείσας και εκκαθαρισθείσας ομόρρυθμης εταιρείας «............... Ο.Ε.», που υποβλήθηκε στις 30/09/2024. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση πέντε πράξεων επιβολής προστίμου (που αφορούσαν παραβάσεις Κ.Φ.Α.Σ./Ε.Λ.Π./Κ.Φ.Δ. για τις φορολογικές περιόδους 2013 έως 2016) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Δ' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι, βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η εταιρεία είχε ήδη ασκήσει προηγούμενες ενδικοφανείς προσφυγές κατά των ίδιων πράξεων τον Ιούνιο του 2019, οι οποίες είχαν απορριφθεί με αποφάσεις της Υπηρεσίας στις 05.11.2019. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή αποτελούσε δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων.

Η Απόφαση 266/11-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 29/10/2024 από ομόρρυθμο εταίρο εταιρίας κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Κηφισιάς. Οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούσαν οριστικούς διορθωτικούς προσδιορισμούς φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2014 και 2015 και πράξη επιβολής προστίμου. Δεδομένου ότι οι πράξεις είχαν θυροκολληθεί νομίμως στις 29/12/2020, η αποκλειστική προθεσμία των 30 ημερών για την άσκηση προσφυγής έληγε στις 28/01/2021. Συνεπώς, η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη και απορρίφθηκε. Επίσης, η προσφυγή ήταν απαράδεκτη ως προς πράξεις μη εκτελεστέες (προσωρινοί προσδιορισμοί και έκθεση κατάσχεσης).

Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 1152/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός εταίρου ομόρρυθμης εταιρείας κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, συνολικού ύψους 197.872,64 €. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν ο ορθός παραλήπτης και ότι οι οφειλές του 2015 είχαν παραγραφεί. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η ειδοποίηση χρεών απευθυνόταν στον συνέταιρο του προσφεύγοντος και ότι, κατά δήλωση του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ., κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα εκ παραδρομής. Συνεπώς, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του προσφεύγοντα, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ. και το άρθρο 64 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.