Η απόφαση 686/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος, ιδιοκτήτη επιχείρησης λιανικού εμπορίου σουπερμάρκετ, κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογική αρχή προσδιόρισε τα έσοδα του προσφεύγοντος με την έμμεση μέθοδο της «αρχής των αναλογιών», καθώς το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των οικογενειακών δαπανών διαβίωσης (αρνητική διαφορά 51.179,92€). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εφαρμογή της μεθόδου ήταν μεθοδολογικά εσφαλμένη, καθώς το δείγμα μικτού κέρδους πάρθηκε το 2024 και δεν ήταν αντιπροσωπευτικό του 2018, λόγω σημαντικής αύξησης των λειτουργικών εξόδων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας αξιόπιστη την αναλογία μικτού κέρδους 1,29 που εφάρμοσε ο έλεγχος και επιβεβαίωσε τη συνολική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά αρνητικής απάντησης του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας, η οποία απέρριπτε αίτηση αμφισβήτησης του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος βάσει του άρθρου 28Α του ΚΦΕ για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα, η οποία ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα ως οδοντίατρος (ΚΑΔ 86231901), αμφισβήτησε το τεκμαιρόμενο εισόδημα των 11.603,04 €, επικαλούμενη λόγους αντικειμενικής αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 28Α. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) ανέπεμψε την υπόθεση στη Δ.Ο.Υ. για εξέταση των νέων δικαιολογητικών (βεβαίωση κύησης και ληξιαρχική πράξη γέννησης) που προσκόμισε. Η Δ.Ο.Υ. επιβεβαίωσε ότι η προσφεύγουσα εμπίπτει στις διατάξεις αυτές, οδηγώντας στην τελική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής από τη Δ.Ε.Δ.

Η απόφαση 869/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η Φορολογική Διοίκηση είχε εφαρμόσει έμμεσες τεχνικές ελέγχου (αρχή των αναλογιών) για τον προσδιορισμό αποκρυβείσων εκροών, κρίνοντας ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του ν. 4172/2013, καθώς το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και ο προσφεύγων δεν τηρούσε αξιόπιστα λογιστικά αρχεία απογραφής, χωρίς να αποδείξει την απώλειά τους λόγω θεομηνίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε επίσης την απόρριψη της έκπτωσης Φ.Π.Α. εισροών ύψους 3.120,00€ για την αγορά ενός περονοφόρου οχήματος, καθώς ο προσφεύγων δεν απέδειξε τη νόμιμη κυριότητα και την έναρξη χρησιμοποίησης του αγαθού επένδυσης σε φορολογητέες πράξεις. Τέλος, η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι η Δ.Ο.Υ. προέβη σε ορθό επιμερισμό των μη δηλωθεισών εκροών ανά συντελεστή Φ.Π.Α. σύμφωνα με τις ισχύουσες εγκυκλίους.

Η απόφαση 81 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης λιανικού εμπορίου ειδών παντοπωλείου κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 (12.947,48 €) και 2019 (8.772,06 €). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε νόμιμη την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθώς το δηλωθέν εισόδημα ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των προσωπικών και οικογενειακών δαπανών. Απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καταβολής χρημάτων από τους γονείς της με τη μορφή άτυπου δανείου ως αναπόδεικτους. Επίσης, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη ως προς τις μη εκτελεστές πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων, προσωρινός προσδιορισμός).

Η απόφαση 7/03-01-2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πρέβεζας. Η φορολογική αρχή εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ελέγχου της «ανάλυσης ρευστότητας» βάσει του άρθρου 28 του Ν. 4172/2013, καθώς το δηλωθέν εισόδημα του φορολογούμενου κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης το 2018 και υπήρξαν παραβάσεις μη έκδοσης στοιχείων το 2019. Διαπιστώθηκε μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη (προσαύξηση περιουσίας) ύψους €150.277,28 και €23.812,76 αντίστοιχα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί παραβίασης της προηγούμενης ακρόασης και παραγραφής.

Η απόφαση 253 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη είχε προσδιορίσει διαφορά φόρου 4.782,96 € πλέον προστίμου 2.391,48 €. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (τεχνική ανάλυσης ρευστότητας) για τον προσδιορισμό του εισοδήματος, καθώς το δηλωθέν εισόδημα της ατομικής επιχείρησης (υπηρεσίες καφετέριας) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν διαπιστωμένες παραβάσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αρμοδιότητας του ΚΕΦΟΜΕΠ (η αρμοδιότητα κρίθηκε νόμιμη λόγω της αξίας της ακίνητης περιουσίας άνω του 1.500.000,00 €) και περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών, επικυρώνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 263/19.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης λιανικού εμπορίου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, επικυρώνοντας τις οριστικές πράξεις της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Η φορολογική αρχή εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές ελέγχου (αρχή των αναλογιών), καθώς το δηλωθέν εισόδημα κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Η προσφεύγουσα απέρριψε (α) την ψηφιακή κοινοποίηση των πράξεων (ισχυρισμός που απορρίφθηκε με βάση τις διατάξεις του ν. 5104/2024) και (β) την ορθότητα του προσδιορισμού των εσόδων, επικαλούμενη εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών δεδομένων, συμπεριλαμβανομένης της εποχικότητας ορισμένων εμπορευμάτων. Η διεύθυνση έκρινε πως οι ενέργειες του ελέγχου βασίστηκαν σε αξιόπιστα δεδομένα της επιχείρησης και διεθνείς ελεγκτικές πρακτικές, διατηρώντας συνολικές οφειλές 684,78€ (για το 2018) και 24.834,23€ (για το 2019).

Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της Απόφασης 96/27.04.2021 της αναθέτουσας αρχής, η οποία αποδέχθηκε εκ νέου την οικονομική προσφορά της εταιρείας «...», καθώς θεωρεί ότι το δηλωθέν διοικητικό κόστος (3,36€ μηνιαίως) είναι μη εύλογο, ανεπαρκές και παραβιάζει τους όρους της Διακήρυξης. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά υπηρεσίες φύλαξης εγκαταστάσεων του Δήμου με προϋπολογισμό 197.904,00€ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 24%. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η αναθέτουσα αρχή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την αποδοχή της προσφοράς και ότι παραβιάστηκαν οι διατάξεις του άρθρου 68 του Ν. 3863/2010 και του άρθρου 18 του Ν. 4412/2016, οι οποίες τίθενται επί ποινή αποκλεισμού.

Η απόφαση 385/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής του προσφεύγοντος μετά από απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Το Δικαστήριο ακύρωσε την αρχική απόρριψη της ΔΕΔ ως «άνευ αντικειμένου» και ανέπεμψε την υπόθεση για εξέταση επί της ουσίας. Ο προσφεύγων ζητούσε την αποδοχή τροποποιητικών δηλώσεων ΕΝΦΙΑ (Ε9) για τα έτη 2016-2018, ώστε ακίνητα στην Έδεσσα να ταξινομηθούν ως ειδικά κτίρια (νοσηλευτήρια) αντί επαγγελματικής στέγης/κατοικίας, επικαλούμενος προηγούμενη δικαστική απόφαση. Η ΔΕΔ την απέρριψε εκ νέου, καθώς τα ακίνητα δεν διαθέτουν αθροιστικά οικοδομική άδεια και άδεια λειτουργίας νοσηλευτηρίου, όπως απαιτεί η ΠΟΛ 1237/2014, ενώ το δεδικασμένο της επικαλούμενης απόφασης δεν καλύπτει τα συγκεκριμένα φορολογικά έτη.

Η απόφαση 821/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή (1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης) εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ελέγχου της ανάλυσης ρευστότητας, διαπιστώνοντας ότι το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα της προσφεύγουσας (ατομική επιχείρηση) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης. Προσδιορίστηκε αποκρυβείσα ύλη ύψους 113.975,38€ (2018) και 156.614,19€ (2019), η οποία φορολογήθηκε ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας περί μη νόμιμης εφαρμογής έμμεσων τεχνικών, λανθασμένου προσδιορισμού διαθέσιμων μετρητών έναρξης και μη συμψηφισμού παλαιών ζημιών απορρίφθηκαν. Ως εκ τούτου, διατηρήθηκαν τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου, προστίμου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης (συνολικά 64.053,09€ για το 2018 και 88.996,52€ για το 2019).