Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.

Η απόφαση (1181/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλαν από κοινού δύο σύζυγοι κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσβαλλόμενη πράξη αφορούσε την πρώτη προσφεύγουσα, δικηγόρο, και βασίστηκε στην οίκοθεν προσθήκη ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.4172/2013 (€13.259,52). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή της πρώτης προσφεύγουσας ως απαράδεκτη, διότι είχε ήδη καταθέσει άλλη προσφυγή κατά της ίδιας πράξης, κάτι που δεν επιτρέπεται. Η προσφυγή του δεύτερου προσφεύγοντα (του συζύγου) απορρίφθηκε επίσης ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς η πράξη φόρου είχε εκδοθεί μόνο σε βάρος της συζύγου του.

Η απόφαση 1157/23.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία επέβαλε χρεωστικό ποσό 3.163,25€ βάσει του άρθρου 28Α του Ν. 4172/2013 (ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα). Η προσφεύγουσα (λογίστρια) αμφισβητούσε το τεκμαρτό εισόδημα, προβάλλοντας ισχυρισμούς περί αντισυνταγματικότητας, αντίθεσης με την ΕΣΔΑ και αναντιστοιχίας με την πραγματικότητα (ζημίες). Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, καθώς διαπιστώθηκε ότι αποτελεί δεύτερη ενδικοφανή προσφυγή από την ίδια υπόχρεη κατά της αυτής πράξης, κάτι που είναι μη επιτρεπτό βάσει της αναλογικής εφαρμογής του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 673/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (που είχε δηλώσει χονδρικό εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων) κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο φόρος προέκυψε από τον καταλογισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 11.906,36€, σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Δ του ν.4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδά της ήταν μηδενικά, είχε καταθέσει αίτημα εκπρόθεσμης διακοπής δραστηριότητας από 01.01.2022 και ότι το τεκμήριο είναι αντισυνταγματικό. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η υπόχρεη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου (π.χ. συμπλήρωση κωδικού 444 στο Ε1) και ότι ο έλεγχος συνταγματικότητας υπερβαίνει την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Το καταλογιζόμενο ποσό πληρωμής παραμένει 2.946,68€.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός δικηγόρου που στρέφεται κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσδιορισθείς φόρος, ύψους 2.035,31€, βασίστηκε στον τεκμαρτό προσδιορισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος του άρθρου 28Α του Κ.Φ.Ε. (€14.534,52). Η ΔΕΔ απορρίπτει τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αντισυνταγματικότητας του τεκμηρίου και μη ορθής σύγκρισης με τον κατώτατο μισθό, καθώς δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης (δεν συμπληρώθηκε ο κωδικός 443). Επιπλέον, κρίνει ότι ο έλεγχος των συνταγματικών κανόνων ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων είχε καταθέσει την προσφυγή στρεφόμενος κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις αυτές του καταλόγισαν συνολικά προς καταβολή φόρο εισοδήματος και πρόστιμα ύψους €29.959,62 (2018) και €43.409,66 (2019), καθώς και πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ για έκπτωση. Η εν λόγω προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη ασκήσει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί, παραβιάζοντας την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας περί απαγόρευσης άσκησης δεύτερης προσφυγής.

Η απόφαση 153/03-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από την ΔΟΥ Ε' Θεσσαλονίκης. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, ισχυριζόμενη κατάχρηση εξουσίας και παράνομη διόρθωση του κωδικού 781 («Χρηματικά ποσά τα οποία δεν αποτελούν εισόδημα») του εντύπου Ε1, παρά την προσκόμιση δικαιολογητικών που τεκμηριώνουν ποσά όπως επιδοτήσεις δανείων (Ν 4605/2019), και διάφορα επιδόματα (ΟΠΕΚΑ, ΟΠΕΚΕΠΕ, ΔΥΠΑ, Market Pass). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας πράξης, γεγονός που, κατά το άρθρο 70 του Ν. 2717/1999, καθιστά κάθε επόμενη προσφυγή μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 805 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 09-05-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση τεσσάρων πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020), οι οποίες εκδόθηκαν λόγω λήψης και καταχώρησης εικονικών φορολογικών στοιχείων από άλλη επιχείρηση. Η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή (φόρος και πρόστιμα) ξεπερνούσε τις 220.000 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων η οποία είχε απορριφθεί. Επομένως, η παρούσα προσφυγή κρίνεται μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον κανόνα της εφάπαξ άσκησης της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 21/08.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Ο προσφεύγων, δικηγόρος, αμφισβητούσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό ύψους 5.237,61 € (που περιλαμβάνει κύριο φόρο 4.534,87 €, προκαταβολή φόρου 346,85 €, λοιπά συμβεβαιούμενα 30,89 € και τέλος επιτηδεύματος 325,00 €). Ο προσδιορισμός έγινε με την εφαρμογή του τεκμήριου ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (12.634,32 €) των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, μολονότι ο ίδιος είχε δηλώσει ζημία (1.740,68 €) από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 για την αμφισβήτηση του ελάχιστου εισοδήματος ούτε ακολούθησε τη διαδικασία ελέγχου (παρ. 4 άρθρου 28Α), ενώ οι ισχυρισμοί του περί αντισυνταγματικότητας ανήκουν στην αρμοδιότητα των Δικαστηρίων.