Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή συζύγων κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε μετά από οίκοθεν τροποποιητική δήλωση λόγω εφαρμογής του ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος για την πρώτη προσφεύγουσα (δικηγόρο). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή του δεύτερου προσφεύγοντος (συζύγου) ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης. Ωστόσο, έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή της πρώτης προσφεύγουσας και ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Η ακύρωση βασίστηκε στον ισχυρισμό περί έκδοσης της πράξης με παντελή έλλειψη αιτιολογίας, γεγονός που συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας (άρθρο 36 παρ. 3 Κ.Φ.Δ.). Η υπόθεση αναπέμπεται στην ελεγκτική αρχή για επανέκδοση νέας πράξης με νόμιμη αιτιολογία.

Η απόφαση 424 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του διαχειριστή της εταιρίας «.........» ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2018, συνολικού ύψους €417.585,20, που καταλογίστηκε λόγω λήψης 84 εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τον φόρο εισοδήματος παλαιών οφειλών, καθώς η εταιρεία δεν έχει λυθεί, συνεπώς ο διαχειριστής δεν νομιμοποιείται να ασκήσει ατομική προσφυγή κατά της πράξης.

Η απόφαση (75/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που στρεφόταν κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την επιβληθείσα καταβολή συνολικού ποσού ύψους €2.419,14, το οποίο προέκυψε από την εφαρμογή των διατάξεων περί ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (€12.419,58), καθώς το δηλωθέν καθαρό κέρδος του ήταν μόλις €7.242,87. Αν και ο προσφεύγων πρόβαλε ισχυρισμούς περί αντισυνταγματικότητας της ρύθμισης, παραβίασης της ΕΣΔΑ και μη λήψης υπόψη βασικών δαπανών διαβίωσης, η Διεύθυνση απέρριψε την προσφυγή του ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, αφού η 30ήμερη προθεσμία είχε παρέλθει.

Η απόφαση 172/03.02.25 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2024, η οποία βασίστηκε στην υποβολή δήλωσης φόρου εισοδήματος στις 04.07.24 και περιλάμβανε ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος ύψους 14.534,52 €. Η πράξη προέκυψε τελικό ποσό προς καταβολή 3.101,20 €. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν ασκεί ατομική δραστηριότητα λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας που δεν του επέτρεψε να υποβάλει δήλωση διακοπής επιτηδεύματος. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς ασκήθηκε εκπρόθεσμα (στις 26.10.24), ενώ η κοινοποίηση της προσβαλλόμενης πράξης θεωρείται ότι συντελέστηκε στις 15.07.24, με την προθεσμία για προσφυγή να είναι 30 ημέρες από την κοινοποίηση.

Η απόφαση 54/14.01.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της ΔΟΥ Βόλου. Η προσφεύγουσα ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, καθώς της είχε προσδιοριστεί ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος €10.920,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς τη μείωση. Ισχυρίστηκε ότι δικαιούται μείωση κατά το ήμισυ επειδή η κύρια κατοικία της και η έδρα της δραστηριότητάς της βρίσκονται σε οικισμό με πληθυσμό μικρότερο των 500 κατοίκων (συγκεκριμένα στους ...., με μόνιμο πληθυσμό 122 ατόμων). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι τα στοιχεία της δήλωσης εισοδήματος και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά επιβεβαιώνουν ότι πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 28Γ παρ. 3 του ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος μειώνεται κατά το ήμισυ, οδηγώντας σε τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 84/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, με την οποία είχε καταλογιστεί συνολικό ποσό 2.035,31€. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης, αμφισβητώντας το τεκμήριο ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος του άρθρου 28Α του Κ.Φ.Ε., υποστηρίζοντας ότι αντιβαίνει στις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας. Η Διεύθυνση απέρριψε την προσφυγή καθώς διαπιστώθηκε ότι ο υπόχρεος είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας πράξης, καθιστώντας τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη βάσει του άρθρου 70 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η Απόφαση 155 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 06.10.2024. Η προσφυγή αφορούσε την ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, με χρεωστικό ποσό 1.480,17€. Η πράξη εκδόθηκε κατόπιν εκκαθάρισης οίκοθεν τροποποιητικής δήλωσης, βάσει στοιχείων αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών, προσθέτοντας εισόδημα 14.190,92€ από μισθούς αλλοδαπής προέλευσης. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είναι κάτοικος εξωτερικού από το 2018. Ωστόσο, η πράξη του κοινοποιήθηκε ψηφιακά στις 26.04.2024, και εφόσον η προσφυγή κατατέθηκε στις 06.10.2024, κρίθηκε εκπρόθεσμη (τόσο για την 30ήμερη όσο και για την 60ήμερη προθεσμία) και απορρίφθηκε.

Η απόφαση 242/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον προσδιορισμό τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 8.710,00 ευρώ, ισχυριζόμενος ότι είχε επέλθει περιορισμός του δικαιώματος κυριότητας της κύριας κατοικίας του λόγω μεταγραφέντων εμπραγμάτων βαρών. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή με όμοιο περιεχόμενο στις 10.09.2024, η οποία είχε ήδη απορριφθεί με άλλη απόφαση. Σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο υπόχρεο, με όμοιο περιεχόμενο, κατά της αυτής πράξης είναι απαράδεκτη, οδηγώντας στην απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Η προσφεύγουσα είχε λάβει εισόδημα από τόκους αλλοδαπής προέλευσης ύψους 4.200,00 € (από το Ηνωμένο Βασίλειο), το οποίο αρχικά δεν είχε δηλώσει. Η προσφεύγουσα, μετά την έκδοση αρχικής τροποποιητικής δήλωσης (με την οποία δήλωσε 1.600,00 €), προσέβαλε τη δεύτερη οίκοθεν τροποποιητική δήλωση που καταχώρισε το σύνολο του ποσού. Ο κύριος ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν ότι η φορολογική αρχή, κατά την οίκοθεν εκκαθάριση, προέβη σε βεβαίωση χωρίς να διαγράψει το ποσό που είχε βεβαιωθεί στην πρώτη τροποποιητική δήλωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αβάσιμο, καθώς από τα στοιχεία του TAXIS προέκυψε ότι η διαφορά του τελικού πιστωτικού υπολοίπου υπολογίστηκε ορθώς. Συνεπώς, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τελικό πιστωτικό ποσό 401,68 €.

Η απόφαση 21/08.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Ο προσφεύγων, δικηγόρος, αμφισβητούσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό ύψους 5.237,61 € (που περιλαμβάνει κύριο φόρο 4.534,87 €, προκαταβολή φόρου 346,85 €, λοιπά συμβεβαιούμενα 30,89 € και τέλος επιτηδεύματος 325,00 €). Ο προσδιορισμός έγινε με την εφαρμογή του τεκμήριου ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (12.634,32 €) των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, μολονότι ο ίδιος είχε δηλώσει ζημία (1.740,68 €) από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 για την αμφισβήτηση του ελάχιστου εισοδήματος ούτε ακολούθησε τη διαδικασία ελέγχου (παρ. 4 άρθρου 28Α), ενώ οι ισχυρισμοί του περί αντισυνταγματικότητας ανήκουν στην αρμοδιότητα των Δικαστηρίων.