Η απόφαση 798/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμων για τις φορολογικές περιόδους 2019 και 2020. Η προσφεύγουσα είχε ζητήσει και λάβει επιστροφή Φ.Π.Α. για την ανέγερση ακινήτων επένδυσης (δύο κατοικίες με κολυμβητικές δεξαμενές). Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η επιχείρηση εκμίσθωνε τα ακίνητα σε αλλοδαπή οντότητα η οποία λειτουργούσε ως υπεκμισθωτής βραχυχρόνιας μίσθωσης. Η Διεύθυνση έκρινε ότι πρόκειται για επαγγελματική μίσθωση και όχι σύμβαση μεσιτείας, όπως ισχυριζόταν η προσφεύγουσα. Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα δεν είχε υποβάλει αίτηση επιλογής φορολόγησης της εκμίσθωσης ακινήτων (άρθρο 8 παρ. 2 (διι) του Ν. 2859/2000), οι πράξεις αυτές ήταν απαλλασσόμενες του Φ.Π.Α., και συνεπώς η προσφεύγουσα δεν είχε δικαίωμα έκπτωσης του φόρου εισροών για την κατασκευή των ακινήτων. Οι αιτιάσεις περί χρηστής διοίκησης, αναλογικότητας και νομικής πλάνης απορρίφθηκαν, οδηγώντας στην επικύρωση των καταλογιστικών πράξεων.

Επενδυτικά αγαθά. Δικαίωμα έκπτωσης του Φ.Π.Α. – Διακανονισμός. Ανάκτηση του εν λόγω δικαιώματος.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Το δικαίωμα του επενδυτή να εκπέσει τον Φ.Π.Α. επενδυτικών αγαθών, τα οποία διέθεσε σε μη φορολογητέες δραστηριότητες, πριν από την πάροδο της πενταετίας διακανονισμού του δικαιώματος εκπτώσεως του φόρου, εκλείπει στο σύνολό του αφ’ ου χρόνου έλαβε χώρα η ως άνω διάθεση και μέχρι το τέλος της πενταετίας, επομένως η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου να καταλογίσει το φόρο αρχίζει άπαξ από το τέλος του επόμενου έτους της εν λόγω διάθεσης. (ομόφωνα) β) Ο επενδυτής που απώλεσε το δικαίωμα έκπτωσης του Φ.Π.Α., λόγω της προαναφερθείσης διάθεσης, δεν έχει τη δυνατότητα ανάκτησης του εν λόγω δικαιώματος, έστω και αν τα επενδυτικά αγαθά (επανα)χρησιμοποιήθηκαν από αυτόν σε φορολογητέες πράξεις, πριν από την πάροδο της προβλεπόμενης πενταετίας. (πλειοψ.)

Η απόφαση 869/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η Φορολογική Διοίκηση είχε εφαρμόσει έμμεσες τεχνικές ελέγχου (αρχή των αναλογιών) για τον προσδιορισμό αποκρυβείσων εκροών, κρίνοντας ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του ν. 4172/2013, καθώς το δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και ο προσφεύγων δεν τηρούσε αξιόπιστα λογιστικά αρχεία απογραφής, χωρίς να αποδείξει την απώλειά τους λόγω θεομηνίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε επίσης την απόρριψη της έκπτωσης Φ.Π.Α. εισροών ύψους 3.120,00€ για την αγορά ενός περονοφόρου οχήματος, καθώς ο προσφεύγων δεν απέδειξε τη νόμιμη κυριότητα και την έναρξη χρησιμοποίησης του αγαθού επένδυσης σε φορολογητέες πράξεις. Τέλος, η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι η Δ.Ο.Υ. προέβη σε ορθό επιμερισμό των μη δηλωθεισών εκροών ανά συντελεστή Φ.Π.Α. σύμφωνα με τις ισχύουσες εγκυκλίους.

Η απόφαση 637/16.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κοινοπραξίας ".............." κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. του φορολογικού έτους 2018 της Δ.Ο.Υ. ΤΡΙΚΑΛΩΝ. Οι πράξεις βασίστηκαν στη διαπίστωση λήψης ενός εικονικού φορολογικού στοιχείου, καθαρής αξίας 21.000,00€, από την εταιρεία ".................". Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τη συναλλαγή ανύπαρκτη λόγω έλλειψης αναγραφής μεταφορικών μέσων στα δελτία αποστολής, ακαταλληλότητας των επικαλούμενων οχημάτων για τη μεταφορά, μαζικής έκδοσης δελτίων, και χρήσης πλαστών καταθετηρίων. Επιπλέον, η δαπάνη δεν εκπίπτει για λόγους φορολογίας εισοδήματος, καθώς η εξόφληση δεν πραγματοποιήθηκε με τραπεζικό μέσο πληρωμής, παραβιάζοντας το άρθρο 23 του ν. 4172/2013, με αποτέλεσμα την επιβεβαίωση των συνολικών οφειλών 14.259,00€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά δύο οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 01.05.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.03.2024. Οι πράξεις αυτές μείωσαν το πιστωτικό υπόλοιπο και αρνήθηκαν την επιστροφή ΦΠΑ, κυρίως λόγω μη αναγνώρισης μεταφερόμενων πιστωτικών υπολοίπων, δαπανών καυσίμων ΕΙΧ, και καταλογισμού ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις και εξαγωγές, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις ατέλειας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, επειδή η προσφεύγουσα δεν προέβαλε κανέναν συγκεκριμένο λόγο ή ισχυρισμό ακύρωσης των πράξεων, καθιστώντας το δικόγραφο αόριστο (άρθρο 72 ν.5104/2024).

Η απόφαση 607/15.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), αποδέχθηκε μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ ακύρωσε τις πράξεις επιβολής προστίμου ΚΦΔ (άρθρου 53) για τα έτη αυτά, κρίνοντας μη νόμιμη την επιβολή τους για ελλιπή υποβολή καταστάσεων ΜΥΦ στη φορολογία εισοδήματος. Η ΔΕΔ τροποποίησε επίσης τις οριστικές πράξεις προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, αναγνωρίζοντας προς έκπτωση το μέρος της δαπάνης μισθοδοσίας που εξοφλήθηκε μέσω τραπεζικού μέσου (1.132,23€ για το 2018 και 27.658,26€ για το 2019), θεωρώντας λανθασμένη την απόρριψη του συνόλου. Ωστόσο, επικυρώθηκαν οι πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ 2018 και 2019, καθώς και η απόρριψη της έκπτωσης αγορών που κρίθηκε ότι κατακερματίστηκαν για να αποφευχθεί η χρήση τραπεζικού μέσου. Οι φορολογητέες υποχρεώσεις για το φόρο εισοδήματος αναμορφώθηκαν.

Η απόφαση (260/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά έντεκα (11) πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 53 Ν.5104/2024) που εκδόθηκαν από την Ζ’ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων Φ.Π.Α. για φορολογικές περιόδους των ετών 2018 και 2019. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι, αφού οι αρχικές δηλώσεις Φ.Π.Α. είχαν υποβληθεί εμπροθέσμως, τα πρόστιμα του άρθρου 53 (παρ. 1 και 2) δεν έπρεπε να επιβληθούν, σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 7 περ. α) του Ν.5104/2024. Η Δ.Ε.Δ. βρήκε βάσιμο τον ισχυρισμό και έκανε δεκτή την προσφυγή, ακυρώνοντας όλες τις προσβαλλόμενες πράξεις επιβολής προστίμου.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, που εκδόθηκαν βάσει της έμμεσης τεχνικής της αρχής των αναλογιών λόγω ανεπάρκειας δηλούμενου εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για παράνομη εφαρμογή έμμεσων τεχνικών, τον κανόνα ne bis in idem, την επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για το 2019, και τις πράξεις Φ.Π.Α. Έγινε μερική αποδοχή μόνο στον ισχυρισμό περί μη νόμιμης προσθήκης λογιστικών διαφορών για το 2019, αναγνωρίζοντας δαπάνες €10.309,20 ως εκπιπτόμενες. Ως αποτέλεσμα, η συνολική καταβολή για το 2019 μειώθηκε από €80.837,36 σε €72.950,81, ενώ οι πράξεις του 2020 και οι πράξεις Φ.Π.Α. επικυρώθηκαν.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά 28 πράξεων επιβολής προστίμων ύψους 100€ η καθεμία, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών περιοδικών δηλώσεων Φ.Π.Α. (18 πράξεις) και την εκπρόθεσμη υποβολή ανακεφαλαιωτικών πινάκων ενδοκοινοτικών παραδόσεων και αποκτήσεων (10 πράξεις). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε τις 18 πράξεις προστίμου για τις τροποποιητικές δηλώσεις Φ.Π.Α., καθώς η αρχική δήλωση είχε υποβληθεί εμπρόθεσμα και δεν προέκυψε ποσό φόρου για καταβολή, σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 7 του ν. 5104/2024. Ωστόσο, επικύρωσε τις 10 πράξεις προστίμου για την εκπρόθεσμη υποβολή των ανακεφαλαιωτικών πινάκων, κρίνοντας ότι ορθώς επιβλήθηκαν.

Η Απόφαση 790 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας παροχής υπηρεσιών εναέριας μεταφοράς εμπορευμάτων κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για την περίοδο 01.01.2018 - 31.12.2018. Ο έλεγχος καταλόγισε ΦΠΑ 24% σε πωλήσεις, συνολικής καθαρής αξίας 58.864,27€, καθώς έκρινε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις απαλλαγής του άρθρου 24 παρ. 1ε για υπηρεσίες που συνδέονται άμεσα με εξαγωγές εκτός ΕΕ. Συγκεκριμένα, η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προμήθειες/μεσιτείες από αεροπορικές εταιρίες και οι υπηρεσίες μεσολάβησης για τη μεταφορά σορών ήταν φορολογητέες στην Ελλάδα (άρθρο 14§2) με βάση τον τόπο εγκατάστασης του λήπτη. Η απόφαση διατήρησε την οριστική φορολογική υποχρέωση σε 20.620,79€ (φόρο και πρόστιμο).