Η Απόφαση 163/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικών πράξεων φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, οι οποίες είχαν επιβληθεί λόγω προσαύξησης περιουσίας (πιστώσεις αγνώστου πηγής). Ο αρχικός έλεγχος είχε καταλογίσει προσαύξηση 91.595,38 ευρώ για το 2018 και 256.814,00 ευρώ για το 2019. Η ΔΕΔ έκανε δεκτούς ισχυρισμούς της προσφεύγουσας σχετικά με λήξεις προθεσμιακών καταθέσεων, δηλωμένα μισθώματα και επανακαταθέσεις αναλήψεων. Ως εκ τούτου, το εισόδημα αγνώστου πηγής μειώθηκε σε 70.589,38 ευρώ για το 2018 και σε 198.100,00 ευρώ για το 2019. Μετά την τροποποίηση, η συνολική οφειλή για το 2018 διαμορφώθηκε σε 41.157,63 ευρώ και για το 2019 σε 130.775,88 ευρώ.

Η απόφαση 115/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Πράξης Επιβολής Προστίμου του Προϊσταμένου του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2018. Ο προσφεύγων είχε καταλογιστεί με συνολική οφειλή 6.121,43 € λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας (εισόδημα αγνώστου πηγής) ποσού 10.288,13 €, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ. 4 του ν. 4172/2013, μετά από έλεγχο τραπεζικών λογαριασμών αλλοδαπής. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν είναι συνδικαιούχος του επίμαχου λογαριασμού και ότι τα ποσά που κατατέθηκαν το 2018 από εταιρεία πελάτη προορίζονταν για δίδακτρα της κόρης του. Η ΔΕΔ απέρριψε και τους δύο ισχυρισμούς, επικυρώνοντας την πράξη του ΚΕΦΟΜΕΠ και τον καταλογισμό.

Η απόφαση 503/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (χρήση 2009) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., και επικυρώνει τη φορολογική οφειλή ύψους 607.854,74€. Ο καταλογισμός του φόρου (273.092,02€, πλέον προστίμων) βασίστηκε σε τραπεζικές πιστώσεις ύψους 705.230,05€ που κρίθηκαν ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Μεγάλης Βρετανίας) και άρα φορολογείται μόνο για εισοδήματα πηγής Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτό τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προβεί ποτέ στις απαραίτητες διαδικασίες αλλαγής φορολογικής κατοικίας, παραμένοντας καταχωρημένος ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας.

Η απόφαση 114/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2017. Καταλογίστηκε συνολικό ποσό 29.250,00 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου κύριου φόρου 16.500,00 ευρώ, προστίμου 8.250,00 ευρώ και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης 4.500,00 ευρώ). Ο καταλογισμός έγινε λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας ύψους 50.000,00 ευρώ, η οποία προέκυψε από πιστώσεις σε τραπεζικό λογαριασμό στην αλλοδαπή και θεωρήθηκε εισόδημα αγνώστου πηγής. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος ότι φέρεται κατά πλάνη ως συνδικαιούχος και ότι τα ποσά προέρχονταν από χρήματα που είχε μεταφέρει ο πατέρας του σε φίλο του (πριν την επαναμεταφορά) απορρίφθηκαν ως αναπόδεικτοι, καθώς δεν προσκομίστηκαν νέα στοιχεία τεκμηρίωσης.

Η Απόφαση 873/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2020, αρχικού ύψους €25.022,93, η οποία εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει το εισόδημα του προσφεύγοντα, λιανέμπορου ειδών παντοπωλείου, με την έμμεση τεχνική Ανάλυσης Ρευστότητας, καταλογίζοντας αρχικά μη δηλωθέν εισόδημα €50.551,36. Η Δ.Ε.Δ. έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του φορολογούμενου να συνυπολογιστεί ως πηγή κεφαλαίων η μείωση εισπρακτέου λογαριασμού Φ.Π.Α. ύψους €3.861,45, μειώνοντας έτσι την αδικαιολόγητη διαφορά ρευστότητας. Απέρριψε, ωστόσο, τον ισχυρισμό του για συμψηφισμό ζημιών προηγούμενων ετών, καθώς η φορολογητέα ύλη θεωρήθηκε εισόδημα άγνωστης πηγής. Μετά τη μερική αποδοχή, το τελικό φορολογητέο εισόδημα διαμορφώθηκε σε €47.653,24, με τελική συνολική οφειλή €23.618,50.

Η απόφαση 176/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις προέκυψαν από έλεγχο που χρησιμοποίησε έμμεσες μεθόδους (άρθρο 28 ν.4172/2013) λόγω μη έκδοσης Αποδείξεων Παροχής Υπηρεσιών (ΑΠΥ) για εισπράξεις μέσω POS, λόγω λογιστικών διαφορών, και λόγω προσαύξησης περιουσίας από πρωτογενείς καταθέσεις αγνώστου πηγής. Ο έλεγχος προσδιόρισε τα ακαθάριστα έσοδα για το 2018 σε 53.500,00€ και για το 2019 σε 156.670,00€, βασιζόμενος σε διαθέσιμα στοιχεία (ΗΔΙΚΑ). Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, θεωρώντας βάσιμες και πλήρως αιτιολογημένες τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο έλεγχος διαπίστωσε εκτεταμένη έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων, κυρίως για αγοραπωλησίες φαρμακευτικών προϊόντων, συνολικής αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Η εικονικότητα τεκμηριώθηκε με την εφαρμογή της μεθόδου "κλειστής αποθήκης" και λόγω της ανυπαρξίας υποδομής και αδειών στους προμηθευτές, καθώς και της ανακύκλωσης χρηματικών ποσών μέσω επιταγών. Η Φορολογική Διοίκηση επικύρωσε τις αρχικές πράξεις, καταλογίζοντας συνολική οφειλή άνω των 9 εκατομμυρίων ευρώ.

Φορολογία εισοδήματος: ...με την προσφυγή προβάλλεται, επίσης επικουρικώς, ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το εισόδημα από τους ως άνω τόκους υπόκειται σε φορολογία, έπρεπε αυτό να επιμερισθεί μεταξύ των οικονομικών ετών εντός των οποίων τα ποσά αυτά εισπράχθηκαν και όχι να προτεθεί στο σύνολο του στα λοιπά εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998, με αποτέλεσμα τα εισοδήματα αυτά να φορολογηθούν με αυξημένο συντελεστή. Και ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, διότι, όπως εκτίθεται αναλυτικά στο ιστορικό της παρούσας αποφάσεως, η έναντι της β` των προφευγόντων οφειλή εξοφλήθηκε με τρεις ισόποσες επιταγές ύψους 16.376.352, από τις οποίες οι δύο πρώτες έληγαν το 1997, το δε ποσό των δύο αυτών επιταγών (32.752.704 δραχμές] υπερκαλύπτει προφανώς την οφειλή εξόδων και τόκων, η οποία θεωρείται ότι εξοφλείται κατά προτεραιότητα, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω. Επομένως, νομίμως η φορολογική αρχή ενέταξε στα εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998 (1.1 - 31.12.1997] το ως άνω ένδικο ποσό.Τέλος προβάλλεται, καθ` ερμηνεία του σχετικού ισχυρισμού, ότι είναι παράνομη η επιβολή πρόσθετου φόρου, δεδομένου ότι τα ένδικα ποσά τόκων δηλώθηκαν με τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος οικονομικών έτων 1998 και 1999 ως εισοδήματα απαλλασσόμενα από τον φόρο. Ο ισχυρισμός όμως αυτός, και αν υποτεθεί αληθής, είναι αβάσιμος, δεδομένου ότι με αυτόν κατ` ουσίαν ομολογείται η ανακρίβεια των σχετικών δηλώσεων, τόσο ως προς τον χρόνο, όσο και ως προς το περιεχόμενο της δηλώσεως, δεδομένου ότι τα ποσά αυτά, όπως κρίθηκε ανωτέρω, αφενός μεν αποτελούν εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998, αφετέρου δε υπόκεινται σε φόρο.

Η Απόφαση 1110 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, η οποία καταλόγισε συνολικό ποσό 6.968,67€ (φόρο 4.645,78€ και πρόστιμο 2.322,89€). Ο έλεγχος αρχικά εφάρμοσε την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας λόγω αγοράς μετοχών (29.000,00€) και πληρωμής ασφαλίστρων που δεν δικαιολογούνταν από το δηλωθέν εισόδημα. Μετά την υποβολή απόψεων του προσφεύγοντα, ο έλεγχος αποδέχτηκε την κληρονομιά ύψους 280.000,00€ ως πηγή του κεφαλαίου, παύοντας την εφαρμογή των έμμεσων τεχνικών. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για να δηλώσει την ανάλωση κεφαλαίου για την κάλυψη του τεκμηρίου αγοράς των μετοχών, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος βάσει των γενικών διατάξεων να κριθεί νόμιμος.

Η απόφαση 1437/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, ο οποίος ζητούσε την τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2024. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης ύψους 2.400,00€, που έλαβε, δεν θα έπρεπε να φορολογηθεί καθώς έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (ΚΦΕ) και το έγγραφο ΔΕΑΦ-68544/13.06.2025 της ΑΑΔΕ, έκρινε ότι το επίδομα αυτό εντάσσεται στις τακτικές μηνιαίες αποδοχές, αποτελεί φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία, και δεν απαλλάσσεται από τον φόρο. Συνεπώς, η αρχική χρεωστική πράξη φόρου ύψους 2.180,17€ επικυρώθηκε.