Η υπ' αριθμόν 909/19-05-2024 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου (χονδρικό εμπόριο προϊόντων καπνού) κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Για το φορολογικό έτος 2020, η φορολογική αρχή εφάρμοσε την έμμεση τεχνική της «ανάλυσης ρευστότητας» λόγω ανεπάρκειας του δηλωθέντος εισοδήματος (30,54€) για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης (121,81€), διαπιστώνοντας αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους 58.178,13€. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντας περί παράβασης του δικαιώματος ακρόασης και άλλων πλημμελειών, καθώς και τον ισχυρισμό του για λανθασμένο υπολογισμό της ρευστότητας, δεδομένου ότι ο φορολογούμενος δεν προσκόμισε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για τους λογαριασμούς πελατών και προμηθευτών. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 28.798,17€ (2020 εισόδημα), 236,67€ (2019 εισόδημα) και διαφορές ΦΠΑ.

Η απόφαση (Αριθμός 721/02-05-2025) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για το φορολογικό έτος 2021, συνολικού ύψους €86.224,64. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την καταλογιζόμενη προσαύξηση περιουσίας ύψους €174.191,80 και την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας. Η Φορολογική Διοίκηση διαπίστωσε ότι το δηλούμενο μηδενικό εισόδημα του προσφεύγοντα δεν κάλυπτε τις προσωπικές δαπάνες διαβίωσης, δικαιολογώντας έτσι την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί γνωστής προέλευσης των πιστώσεων (από εταιρείες ή τρίτους) και περί εσφαλμένου υπολογισμού διαθεσίμων μετρητών, απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι και αναπόδεικτοι.

Η απόφαση 851/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Κατερίνης. Η αρχική πράξη του 2021 αφορούσε την επιβολή φόρου/προστίμου με βάση προσαύξηση περιουσίας 120.204,80€, που διαπιστώθηκε μέσω της τεχνικής Ανάλυσης Ρευστότητας. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον κύριο ισχυρισμό του προσφεύγοντα ότι οι πιστώσεις αφορούσαν την επιχείρηση της αδερφής του. Ωστόσο, δέχτηκε τον ισχυρισμό περί εσφαλμένου υπολογισμού εσωτερικής μεταφοράς 6.000€ μεταξύ τραπεζικών του λογαριασμών ως δαπάνη. Συνεπώς, η μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη μειώθηκε στα 114.204,80€ και η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του 2021 τροποποιήθηκε. Το πρόστιμο των 100,00€ για μη παροχή στοιχείων επικυρώθηκε.

Η απόφαση εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) επί ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεση τεχνική (ανάλυση ρευστότητας) λόγω αδυναμίας κάλυψης των προσωπικών δαπανών διαβίωσης από το δηλούμενο εισόδημα, καθώς και λόγω προσαύξησης περιουσίας το 2019. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είχε διαθέσιμα κεφάλαια προηγούμενων ετών (€124.793,91) για την κάλυψη των τεκμηρίων, αλλά η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό κρίνοντας ότι ο έλεγχος ορθά διαπίστωσε μηδενικό διαθέσιμο υπόλοιπο μετρητών. Η Δ.Ε.Δ. δέχτηκε εν μέρει την προσφυγή, επικυρώνοντας τις πράξεις Φόρου Εισοδήματος 2018 και 2019 και ΦΠΑ 2018, ενώ τροποποίησε τον Διορθωτικό Προσδιορισμό ΦΠΑ 2019.

Η απόφαση 672/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για το φορολογικό έτος 2021, συνολικού ποσού 44.062,91€. Η αρχική πράξη είχε βασιστεί στην έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη, καθώς κρίθηκε ότι το δηλούμενο οικογενειακό εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη οικογενειακών δαπανών, συμπεριλαμβανομένης της δαπάνης αγοράς φωτοβολταϊκού πάρκου αξίας 188.881,00€. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι η αγορά των φωτοβολταϊκών αφορούσε πάγιο εξοπλισμό της επιχείρησής της και δεν έπρεπε να συμπεριληφθεί στις οικογενειακές δαπάνες διαβίωσης. Κατόπιν επανεξέτασης, διαπιστώθηκε ότι το οικογενειακό εισόδημα επαρκούσε για την κάλυψη των διορθωμένων δαπανών διαβίωσης. Συνεπώς, δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 28 του Ν. 4172/2013 για την εφαρμογή έμμεσων τεχνικών, οπότε η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώθηκε.

Η απόφαση 963 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «... Α.Ε.» κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2022. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την απόρριψη δαπανών κίνησης μισθωμένων μεταφορικών μέσων και την απόρριψη διαγραφής επισφαλών απαιτήσεων. Η Δ.Ε.Δ. έκανε δεκτό τον ισχυρισμό περί απόρριψης των εξόδων κίνησης (ύψους 5.176,38€) καθώς κρίθηκαν εύλογα και η αιτιολογία του ελέγχου αόριστη. Ωστόσο, απέρριψε τους ισχυρισμούς για τις επισφαλείς απαιτήσεις (ύψους 44.669,96€), διότι η εταιρεία δεν παρείχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την αφερεγγυότητα ή τη διαγραφή των οφειλών βάσει του άρθρου 26 του ν. 4172/2013, με αποτέλεσμα τη μερική τροποποίηση της φορολογικής υποχρέωσης.

Η απόφαση 582/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π.. Ο προσδιορισμός φόρου είχε γίνει με την έμμεση μέθοδο της ανάλυσης ρευστότητας. Η Δ.Ε.Δ. αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος για ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών για το 2021, μειώνοντας τη διαφορά τεκμηρίων, και προχώρησε σε επιμερισμό της αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης μεταξύ του προσφεύγοντος και της συζύγου του και για τα δύο έτη, με βάση το δηλωθέν φορολογητέο εισόδημα του καθενός. Κατόπιν αυτών, το τελικό φορολογητέο εισόδημα και ο καταλογισθείς φόρος τροποποιήθηκαν προς όφελος του προσφεύγοντος.

Η απόφαση 879/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, ύψους €44.019,77 (φόρος και πρόστιμο), που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Η πράξη εκδόθηκε λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας, καθώς εντοπίστηκαν αδικαιολόγητες πρωτογενείς καταθέσεις ύψους €91.290,98 στην προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα ποσά προήλθαν από οικονομίες σε μετρητά του αποβιώσαντος συζύγου της. Παρόλο που η ελεγκτική υπηρεσία αναγνώρισε την ύπαρξη διαθέσιμου οικογενειακού κεφαλαίου προς ανάλωση, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό της, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στοιχεία που να αποδεικνύουν σαφώς ότι οι καταθέσεις προήλθαν από το εν λόγω κεφάλαιο (πχ. καταθετήρια) και δεν δικαιολόγησε καταθέσεις από τρίτα πρόσωπα. Η Δ.Ε.Δ. προέβη μόνο σε τροποποίηση της αιτιολογίας της πράξης ως προς τη νομική βάση του προστίμου, από τον ν. 5104/2024 στον ν. 4987/2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (μεζεδοπωλείο) κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο νομικός προσδιορισμός του φόρου έγινε με την εφαρμογή έμμεσης τεχνικής ελέγχου, συγκεκριμένα την ανάλυση ρευστότητας, καθώς διαπιστώθηκαν παραβάσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων το 2018 και το δηλωθέν εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης του φορολογούμενου. Η ανάλυση ρευστότητας αποκάλυψε μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη ύψους 185.240,71€ για το 2018, η οποία λογίστηκε ως προσαύξηση περιουσίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί μη νόμιμης επιλογής μεθόδου ελέγχου, κρίνοντας ότι η κλειστή αποθήκη ήταν μη εφαρμόσιμη λόγω του αντικειμένου εργασιών (μετουσίωση ύλης σε φαγητά).

Η απόφαση 620/2025 αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2020. Ο αρχικός έλεγχος, εφαρμόζοντας την έμμεση μέθοδο ανάλυσης ρευστότητας, είχε προσδιορίσει αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους 53.437,31€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ο έλεγχος είχε λάβει υπόψη εις διπλούν δαπάνες. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε μερικώς δεκτό τον ισχυρισμό διαπιστώνοντας διπλοκαταχώρηση δαπανών ύψους 31.308,14€, μειώνοντας έτσι την αποκρυβείσα ύλη σε 22.129,17€. Ο ισχυρισμός περί κάλυψης μέσω ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών απορρίφθηκε. Ως αποτέλεσμα της μερικής αποδοχής, το καταλογιζόμενο ποσό μειώθηκε από 1.135,21€ σε 413,80€.