Η απόφαση (Αριθμ. 600) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμων από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ζ’ Θεσσαλονίκης. Ο προσφεύγων τιμωρήθηκε με πρόστιμο 2.600,00€ για το φορολογικό έτος 2018 λόγω μη υποβολής δήλωσης έναρξης δραστηριότητας και μη συμμόρφωσης με τις υποχρεώσεις του ΚΦΔ. Επιβλήθηκε επίσης πρόστιμο 10.500,00€ για το έτος 2020 λόγω μη τήρησης λογιστικών αρχείων και μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων εσόδων. Ο έλεγχος της Υ.Ε.Δ.Δ.Ε. αποκάλυψε πλήθος καταθέσεων στους τραπεζικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντα (€445.067,24 συνολικά 2018-2020), τις οποίες ο ίδιος αναγνώρισε, κατόπιν κλήσης, ότι προέρχονταν από την εν τοις πράγμασι άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας (εκπαιδευτικές υπηρεσίες). Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τις πράξεις επικαλούμενος παραβίαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς ως αβάσιμους, καθώς ο προσφεύγων είχε ανταποκριθεί στην κλήση για παροχή πληροφοριών και είχε υποβάλει υπόμνημα αντιρρήσεων.

Η Απόφαση 277 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. (Φόρου Προστιθέμενης Αξίας) και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 – 31/12/2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 7.934,50 ΕΥΡΩ, για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ επικυρώνει τον καταλογισμό φόρου 1.904,27 ΕΥΡΩ πλέον προστίμου 952,13 ΕΥΡΩ (συνολικά 2.856,40 ΕΥΡΩ), καθώς τεκμηριώνεται ότι οι εκδότριες επιχειρήσεις ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες (δεν διέθεταν έδρα, προσωπικό ή τραπεζικούς λογαριασμούς). Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, μη καλής πίστης και παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης.

Η απόφαση 341/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού προστίμων, φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έλεγχο της Δ.Ο.Υ. Βέροιας, ο οποίος διαπίστωσε απόκρυψη φορολογητέας ύλης μέσω αντικαταβολών από εταιρεία ταχυμεταφορών και πρωτογενών καταθέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε αντιπαραβολή με τα δηλωθέντα έσοδα. Η αποκρυβείσα καθαρή αξία ανήλθε συνολικά σε €158.497,35 (€1.362,64 το 2018, €59.632,88 το 2019, €95.082,48 το 2020 και €2.419,35 το 2021). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί έλλειψης αιτιολογίας και παραβίασης αρχών απορρίφθηκαν. Η απόφαση τροποποίησε την αιτιολογία των προστίμων μη έκδοσης στοιχείων από το άρθρο 57 παρ. 6 του ν. 5104/2024 στο άρθρο 58Α παρ. 1 του ν. 4987/2022, διατηρώντας τα καταλογισθέντα ποσά.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά της υπ’ αριθ. ……./13-09-2024 πράξης προσδιορισμού προστίμου, φορολογικού έτους 2019, ύψους 16.971,58€. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων για πράξεις που επιβαρύνονται με ΦΠΑ, συνολικού ποσού 141.429,84€. Οι διαπιστώσεις προήλθαν από μερικό έλεγχο με τη χρήση έμμεσης τεχνικής (ανάλυση ρευστότητας) στους τραπεζικούς λογαριασμούς, όπου εντοπίστηκαν μη αιτιολογημένες πιστώσεις. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι οι πιστώσεις αφορούσαν καταθέσεις μετρητών από πωλήσεις της επιχείρησής της, αλλά η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς της αβάσιμους διότι δεν προσκόμισε τα αναγκαία αποδεικτικά στοιχεία.

Η απόφαση 530/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022, που εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ Βέροιας. Ο έλεγχος διαπίστωσε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη ύψους 62.969,62€ για το 2021 και 38.437,42€ για το 2022, προερχόμενη από πιστώσεις (καταθέσεις μετρητών) στους επαγγελματικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντος. Το κείμενο απορρίπτει τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι οι καταθέσεις προέρχονται από διαθέσιμο κεφάλαιο προηγούμενων ετών, καθώς οι λογαριασμοί αφορούν αποκλειστικά την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Επικυρώνονται οι πράξεις καταλογισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, με τροποποίηση μόνο της νομικής βάσης επιβολής προστίμου (άρθρα 58 και 58Α του Ν.4987/2022).

Η απόφαση 271/21-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι πράξεις αρχικά καταλόγισαν προσαύξηση περιουσίας (αδήλωτα εισοδήματα) από καταθέσεις μετρητών σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο προσφεύγων (εκμεταλλευτής ΤΑΞΙ) ισχυρίστηκε ότι οι καταθέσεις (2.930,00€ για το 2019 και 1.970,60€ για το 2020) προήλθαν από τις νόμιμες εισπράξεις της επιχείρησής του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι καταθέσεις αυτές καλύπτονται από τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδά του, με αποτέλεσμα την πλήρη ακύρωση της πράξης του 2019 (από 1.450,35€ σε 0€). Για το 2020, η πράξη τροποποιήθηκε. Μόνο το ποσό των 233,32€ κρίθηκε ως φορολογητέο εισόδημα, οδηγώντας σε μείωση του συνολικού ποσού προς καταβολή από 1.090,94€ σε 115,50€.

Η απόφαση 77/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2019 - 31/12/2019. Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε ότι έλαβε 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία από δύο επιχειρήσεις για ανύπαρκτες συναλλαγές, συνολικής καθαρής αξίας €7.710,00, με αποτέλεσμα τον καταλογισμό συνολικού ποσού €2.775,60 (περιλαμβανομένων ΦΠΑ €1.850,40 και προστίμου €925,20). Η Φορολογική Διοίκηση τεκμηρίωσε ότι οι εκδότριες οντότητες ήταν «συναλλακτικώς ανύπαρκτες», δεδομένου ότι δεν είχαν υλικοτεχνική υποδομή, προσωπικό, τραπεζικούς λογαριασμούς ή αγορές. Όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και αναλογικότητας, απορρίφθηκαν.

Η απόφαση 1258/10-07-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019, 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ Βέροιας. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου άλλης υπηρεσίας, η οποία διαπίστωσε αναιτιολόγητη προσαύξηση περιουσίας λόγω πιστώσεων στους τραπεζικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντος. Η απόφαση επικυρώνει τις καταλογισθείσες οφειλές, συνολικού ύψους 13.242,68€ για το 2019, 21.498,72€ για το 2020 και 17.523,71€ για το 2021, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, παράβασης ουσιώδους τύπου διαδικασίας και επίκλησης κεφαλαίου προηγούμενων ετών.

Η απόφαση 662 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022, καθώς και ΦΠΑ για τις περιόδους 01-01 έως 31-12-2021 και 01-01 έως 31-12-2022. Ο έλεγχος διαπίστωσε λογιστικές διαφορές λόγω της χρήσης αποδείξεων λιανικής πώλησης καυσίμων χωρίς τα απαραίτητα στοιχεία (ΑΦΜ, διεύθυνση, αριθμός κυκλοφορίας οχήματος). Η φορολογική αρχή αναγνώρισε μόνο το 20% των δαπανών καυσίμων, απορρίπτοντας το υπόλοιπο 80% ως μη εκπιπτόμενο, καθώς η προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι οι δαπάνες αυτές έγιναν προς το συμφέρον της επιχείρησής της, παρά τον ισχυρισμό της για χρήση βενζίνης σε πλυστικά μηχανήματα και αντλίες νερού για τον καθαρισμό ξυλείας.

Η απόφαση 280/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε λάβει και καταχωρήσει 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 7.934,50 ευρώ, για συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολό τους, γεγονός που οδήγησε στον περιορισμό της ζημίας χρήσης του. Η Διεύθυνση επικύρωσε την πράξη καταλογισμού, κρίνοντας ότι οι εκδότριες εταιρείες ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες (χωρίς έδρα, προσωπικό, τραπεζικούς λογαριασμούς). Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλής πίστης, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς αφορά διοικητική κύρωση) και παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, καθώς αποδείχθηκε ότι η διαδικασία κοινοποιήθηκε νομότυπα.