Στην υπόθεση C-408/97, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη αρχικώς από την Η. Michard και τον B. J. Drijber, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας, ακολούθως από την Η. Michard και τον H. van Vliet, μέλη της ίδιας υπηρεσίας, με αντίκλητο στοΛουξεμβούργο τον C. Gómez de la Cruz, μέλος της ίδιας υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg(....)Στην προκειμένη περίπτωση, δεν αμφισβητείται ότι στις Κάτω Χώρες η δραστηριότητα που έγκειται στη διάθεση οδικής υποδομής στους χρήστες έναντι καταβολής διοδίων ασκείται, όπως προκύπτει ιδίως από τα έγγραφα της Ολλανδικής Κυβερνήσεως της 5ης Ιουλίου 1988 και της 27ης Φεβρουαρίου 1997, από οργανισμούς δημοσίου δικαίου. ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ αποφασίζει: 1)Απορρίπτει την προσφυγή. 2)Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

Δραστηριότητες φορέα δημοσίου δικαίου: Στην υπόθεση C‑288/07, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το High Court of Justice (England & Wales) (Chancery Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) με απόφαση της 6ης Μαρτίου 2007, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 14 Ιουνίου 2007, στο πλαίσιο της δίκης(....)Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τμήμα μείζονος συνθέσεως) αποφαίνεται: 1) Το άρθρο 4, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι οι σημαντικές στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού στους οποίους θα οδηγούσε η μη υπαγωγή των οργανισμών δημοσίου δικαίου που ενεργούν ως δημοσία εξουσία πρέπει να εκτιμώνται σε σχέση με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και όχι σε σχέση με συγκεκριμένη τοπική αγορά. 2) Ο όρος «θα οδηγούσε σε», κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388, έχει την έννοια ότι λαμβάνει υπόψη όχι μόνον τον πραγματικό αλλά και τον ενδεχόμενο ανταγωνισμό, εφόσον η δυνατότητα του ιδιώτη επιχειρηματία να εισέλθει στη σχετική αγορά είναι πραγματική, και όχι καθαρά υποθετική. 3) Ο όρος «σημαντικές», κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388, έχει την έννοια ότι οι στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού, πραγματικές ή δυνητικές, δεν πρέπει να είναι απλώς αμελητέες.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:Με τα δεδομένα αυτά, και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Τμήμα άγεται στην κρίση ότι δεν είναι νόμιμη η εκτέλεση, με δαπάνες του Δήμου ....., του έργου της επίστρωσης του αυλείου χώρου της εκκλησίας της Ευαγγελίστριας, ο οποίος, ως ενοριακός, έχει ιδία νομική προσωπικότητα (βλ. άρθρο 1 παρ. 4 του ν. 590/1977, ΦΕΚ Α΄, 146), δεν προβλέπεται από καμία διάταξη νόμου, δε συντελεί στην αποτελεσματικότερη εκπλήρωση των σκοπών του Δήμου, ούτε εξυπηρετεί τη λειτουργική του δραστηριότητα. Κατ’ ακολουθίαν, η εντελλόμενη με το υπό κρίση χρηματικό ένταλμα δαπάνη δεν είναι νόμιμη και συνεπώς το ένταλμα αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.

«Προδικαστική παραπομπή – Δημόσιες συμβάσεις – Διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων – Οδηγία 2014/24/ΕΕ – Άρθρο 2, παράγραφος 1, σημείο 4 – Αναθέτουσα αρχή – Οργανισμοί δημοσίου δικαίου – Έννοια – Εθνική αθλητική ομοσπονδία – Κάλυψη αναγκών γενικού συμφέροντος – Εποπτεία της διαχείρισης της ομοσπονδίας από οργανισμό δημοσίου δικαίου». Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C‑155/19 και C‑156/19(....)Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφαίνεται: 1)Το άρθρο 2, παράγραφος 1, σημείο 4, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι φορέας επιφορτισμένος με αποστολές δημόσιου χαρακτήρα που ορίζονται εξαντλητικώς από το εθνικό δίκαιο μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει συσταθεί για τον συγκεκριμένο σκοπό της κάλυψης αναγκών γενικού συμφέροντος που δεν έχουν βιομηχανικό ή εμπορικό χαρακτήρα, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, μολονότι έχει συσταθεί υπό μορφή όχι δημόσιου οργανισμού αλλά σωματείου ιδιωτικού δικαίου και ορισμένες από τις δραστηριότητές του, ως προς τις οποίες έχει ικανότητα αυτοχρηματοδότησης, δεν έχουν δημόσιο χαρακτήρα. 2)Η δεύτερη από τις εναλλακτικές περιπτώσεις του άρθρου 2, παράγραφος 1, σημείο 4, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2014/24 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, εφόσον μια εθνική αθλητική ομοσπονδία έχει, βάσει του εθνικού δικαίου, διαχειριστική αυτονομία, η διαχείριση της ομοσπονδίας αυτής μπορεί να θεωρηθεί ότι υπόκειται στον έλεγχο δημόσιας αρχής μόνον αν από τη σφαιρική ανάλυση των εξουσιών που διαθέτει η δημόσια αρχή έναντι της ομοσπονδίας προκύπτει η ύπαρξη ενεργητικού διαχειριστικού ελέγχου περιστέλλοντος στην πράξη την αυτονομία αυτή σε βαθμό που να παρέχεται στην εν λόγω αρχή δυνατότητα επηρεασμού των αποφάσεων της ομοσπονδίας σε θέματα δημοσίων συμβάσεων. Το γεγονός ότι οι διάφορες εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες ασκούν επιρροή στη δραστηριότητα της δημόσιας αρχής λόγω της πλειοψηφικής συμμετοχής τους στα κύρια συλλογικά όργανα λήψεως αποφάσεων της αρχής αυτής έχει σημασία μόνον εφόσον μπορεί να αποδειχθεί ότι καθεμία από τις ομοσπονδίες αυτές, θεωρούμενη μεμονωμένα, είναι σε θέση να ασκήσει σημαντική επιρροή στον δημόσιο έλεγχο που ασκεί στην ίδια η εν λόγω αρχή με αποτέλεσμα ο ως άνω έλεγχος να εξουδετερώνεται και η εν λόγω εθνική αθλητική ομοσπονδία να ανακτά κατά τον τρόπο αυτό τον πλήρη έλεγχο της διαχείρισής της, ανεξάρτητα από την επιρροή των άλλων εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών που τελούν σε παρόμοια κατάσταση.

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΕΥΜΑΤΩΝ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην μείζονα σκέψη, το Τμήμα κρίνει, ότι η εν λόγω δαπάνη δεν εμπίπτει στις προβλεπόμενες από το άρθρο 218 παρ.4 του π.δ/τος 410/1995 δαπάνες, αφού η παράθεση γεύματος σε επίσημους προσκεκλημένους δεν σχετίζεται άμεσα με τις εκδηλώσεις προς τιμή του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 … και δεν προκύπτει ότι αυτή συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο στην προαγωγή των κοινωνικών συμφερόντων και των πολιτιστικών ενδιαφερόντων των κατοίκων του Δήμου, ενώ η δαπάνη αυτή δεν εξυπηρετεί τις λειτουργικές ανάγκες του Δήμου ούτε συντελεί στην εκπλήρωση των σκοπών αυτού, όπως αυτοί διαγράφονται στο άρθρο 24 του π.δ/τος 410/1995.(..)Το Τμήμα, όμως, κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του δήμου, πεπλανημένως πλην συγγνωστώς υπέλαβαν ότι η εντελλόμενη δαπάνη, ανάγεται στην λειτουργική δραστηριότητα αυτού και επομένως, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα θα μπορούσε για το λόγο αυτό να θεωρηθεί..(συγγνωστή πλάνη)

Εκπόνηση μελέτης...Επειδή, προβάλλεται ότι η αναθέτουσα αρχή όφειλε να αποκλείσει όσους συμμετέχοντες δεν είχαν προσκομίσει εμπροθέσμως όλα τα δικαιολογητικά της διακήρυξης και ότι δεν είχε τη δυνατότητα να προβεί σε παράταση της προθεσμίας υποβολής των δικαιολογητικών. Επίσης, προβάλλεται ότι μη νομίμως η απόφαση 57/6.6.2005 του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου … διέλαβε τη σκέψη ότι η μελέτη δεν πρέπει να ανατεθεί στην καταταγείσα πρώτη σύμπραξη, αλλά «στην τέταρτη κατά σειρά κατάταξης σύμπραξη, καθόσον η ανάθεση μιας μελέτης ανά μελετητικό γραφείο ικανοποιεί το αίσθημα του δικαίου και παρέχει μεγαλύτερη εγγύηση στον κύριο του έργου (ΣΒΑΑ) για έγκαιρη παράδοση της μελέτης, γνωρίζοντας ότι και οι τέσσερεις μελέτες είναι ενταγμένες σε συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα από την Ε.Ο.Κ. με αυστηρές προθεσμίες παράδοσης». Οι λόγοι αυτοί πρέπει να απορριφθούν, αφενός διότι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, δεν εκλήθη προς υποβολή προσθέτων δικαιολογητικών η, καταταγείσα στην έκτη θέση κατά σειρά βαθμολογίας, σύμπραξη ... κλπ, επομένως, η αιτούσα σύμπραξη, καταταγείσα στην έβδομη θέση, στερείται εννόμου συμφέροντος να προβάλει τον πρώτο αυτό λόγο, ο οποίος δεν θα οδηγούσε στην κατακύρωση του διαγωνισμού υπέρ της ιδίας, αλλά υπέρ της έκτης, ενώ, αφετέρου, ο δεύτερος ως άνω λόγος, περί μη ανάθεσης της υπηρεσίας στην καταταγείσα πρώτη, αλλά στην τέταρτη κατά σειρά βαθμολογίας σύμπραξη, προβάλλεται ομοίως χωρίς έννομο συμφέρον από την αιτούσα σύμπραξη, η οποία έλαβε την έβδομη θέση στη σειρά κατάταξης, όπως προαναφέρθηκε.

Στην υπόθεση C‑151/13, με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το cour administrative d’appel de Versailles (Γαλλία) με απόφαση της 7ης Μαρτίου 2013, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 25 Μαρτίου 2013, στο πλαίσιο της δίκης(....)Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) αποφαίνεται: Το άρθρο 11, Α, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, καθώς και το άρθρο 73 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχουν την έννοια ότι η καταβολή ενός κατ’ αποκοπήν ποσού όπως το επίμαχο στην κύρια δίκη «κατ’ αποκοπήν επίδομα περιθάλψεως» αποτελεί την αντιπαροχή για τις υπηρεσίες περιθάλψεως που παρέχονται εξ επαχθούς αιτίας από έναν ξενώνα μη αυτοεξυπηρετούμενων ηλικιωμένων ατόμων [établissement d’hébergement pour personnes âgées dépendantes] προς όφελος των ενοίκων του και, επομένως, υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του φόρου προστιθέμενης αξίας.

Πολιτιστικά-Δήμοι:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, το Τμήμα κρίνει ότι, η προμήθεια στην προκειμένη περίπτωση περισσοτέρων του ενός δάφνινων στεφανιών ανά δημοτικό διαμέρισμα για την κατάθεση αυτών, στο πλαίσιο του ανωτέρω εορτασμού, δεν βρίσκει έρεισμα σε καμία διάταξη νόμου, δεν ανάγεται στη λειτουργική δραστηριότητα του Δήμου, ούτε συντελεί στην εκπλήρωση των σκοπών αυτού. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, οι εντελλόμενες με τα υπό κρίση χρηματικά εντάλματαπληρωμής δαπάνες δεν είναι νόμιμες και τα εντάλματα αυτά δεν πρέπει να θεωρηθούν.

Στη λειτουργική δραστηριότητα των δημοσίων νομικών προσώπων ανάγονται, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπερβαίνουν το εκ των ειδικών εκάστοτε περιστάσεων αναγκαίο μέτρο, και οι δαπάνες που επιβάλλονται από τους κανόνες της σύγχρονης εθιμοτυπίας, οι οποίοι δεσμεύουν ιδίως φορείς με έντονη κοινωνική και πολιτιστική αποστολή, όπως τα Α.Ε.Ι. (βλ. άρθρο 1 ν. 1268/1982 και ήδη άρθρο 4 ν. 4009/2011, πρβλ και 158/2010 Πράξη IV Τμ. Ελ. Συν.).

Χορήγηση ή μη άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου σε μόνιμη υπάλληλο του κλάδου ΤΕ Νοσηλευτικής-Μαιευτικής του ΙΚΑ Αλεξάνδρειας.​(...)Η εκτός ωραρίου υπηρεσίας διατήρηση και λειτουργία εργαστηρίου φυσικοθεραπείας από μόνιμη υπάλληλο του ΙΚΑ, έστω και αν η δραστηριότητα αυτή ασκείται υπό μορφή ελευθέρου επαγγέλματος, εμπίπτει, κατ’ αρχήν, στο ρυθμιστικό πλαίσιο του άρθρου 31 του Υ.Κ. και προϋποθέτει για την έκδοση της σχετικής άδειας την υποβολή ορισμένου αιτήματος με το οποίο θα προσδιορίζεται επακριβώς ο χρόνος της ημερήσιας εξωϋπηρεσιακής απασχόλησής της. Η άδεια δεν χορηγείται αν, κατά την ουσιαστική κρίση του οικείου Υ.Σ., η εξωϋπηρεσιακή δραστηριότητα είναι όμοια ή παρόμοια ή εν πάση περιπτώσει σχετίζεται με εκείνη που αποτελεί αντικείμενο των υπηρεσιακών καθηκόντων της υπαλλήλου και εξ αυτού του λόγου δημιουργείται σύγχυση μεταξύ δημοσίου λειτουργήματος και ιδιωτικής δραστηριότητας.