ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ:ζητείται η αναίρεση της 1184/2020 απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος, (...). Κατ’ ακολουθίαν αυτών, κατά την κρατήσασα γνώμη, και δοθέντος ότι από τις παραδοχές της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης δεν προκύπτει ότι η σύνταξη του δικαιοπαρόχου τους είχε ήδη προ του θανάτου αναπροσαρμοστεί με βάση τις περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002, το δικάσαν Τμήμα  κατ’ ορθή ερμηνεία των διεπουσών την ένδικη υπόθεση διατάξεων των άρθρων 5 και 6 του ν. 2838/2000 (Α΄ 179), όπως αντικαταστάθηκαν εν μέρει από τις διατάξεις του άρθρου 37 του ν. 3016/2002 (Α΄ 110), και 66 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα [π.δ/γμα 169/2007 (Α΄ 210)], δέχτηκε την ενώπιον του ασκηθείσα έφεση των ήδη αναιρεσιβλήτων, ακύρωσε τις εκκληθείσες με αυτήν πράξεις, και ανέπεμψε την υπόθεση στη συνταξιοδοτική διοίκηση για τον έλεγχο της συνδρομής των ουσιαστικών προϋποθέσεων για την αναπροσαρμογή της σύνταξής τους, τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα με τον μοναδικό λόγο αναίρεσης είναι αβάσιμα και απορριπτέα.

Αναπροσαρμογή μερίσματος κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των Ν 2838/2000 και Ν 3016/2002 και σύμφωνα με την υπ’ αρ. 473/2005 απόφαση του 2ου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Το Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων Αστυνομίας Πόλεων (ΤΑΥΑΠ) δεν υποχρεούται να αναπροσαρμόσει το δοθέν μέρισμα εκ μόνου του λόγου της θεσπίσεως των διατάξεων των Ν 2838/2000 και Ν 3016/2002 και της εκδόσεως της υπ’ αρ. 473/2005 απόφασης του 2ου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν ο ασφαλισμένος έχει ήδη λάβει πλήρες μέρισμα τη στιγμή της εξόδου του από την υπηρεσία.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η  προαναφερόμενη 2320/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ....., κατά της οποίας ασκήθηκε εμπρόθεσμη έφεση από τον Δήμο ..... και δεν έχει εκδοθεί οριστική επ’ αυτής (έφεσης) απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, δεν έχει ακόμα καταστεί τελεσίδικη, ούτε παράγει δεδικασμένο, με συνέπεια το Ελεγκτικό Συνέδριο να μην δεσμεύεται από αυτήν κατά τον έλεγχο της εντελλόμενης με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνης. Περαιτέρω, λαμβανομένου υπόψη ότι η ως άνω οριστική πρωτόδικη απόφαση επί της αγωγής του εν λόγω υπαλλήλου, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι αυτός συνδέεται με τον Δήμο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υποχρεώθηκε ο εν λόγω Δήμος να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του μέχρι τη δημοσίευση της τελεσίδικης απόφασης επί της αγωγής αυτής, δεν κηρύχθηκε προσωρινώς εκτελεστή, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 909 Κ.Πολ.Δ., ενώ δεν εκδόθηκε ούτε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων υπέρ του εν λόγω εργαζομένου μετά τη δημοσίευση της πρωτόδικης απόφασης, η εκτέλεση της οποίας, μετά την άσκηση της από 13.6.2016 έφεσης του Δήμου ....., έχει ανασταλεί δυνάμει του άρθρου 521, παράγραφοι 1 και 3, του Κ.Πολ.Δ., μέχρι την έκδοση της σχετικής τελεσίδικης απόφασης. Κατόπιν τούτων, ο φερόμενος στο ελεγχόμενο ένταλμα ως δικαιούχος υπάλληλος μη νομίμως απασχολήθηκε, κατά το μήνα Ιούνιο του έτους 2016, από τον Δήμο ...... Και τούτο, διότι δεδομένου ότι η απόφαση αυτή δεν έχει καταστεί τελεσίδικη, ούτε μπορεί, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, να εκτελεσθεί, ο εν λόγω Δήμος δεν είχε υποχρέωση συμμόρφωσης στην ανωτέρω 2320/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..... και, κατά συνέπεια, ούτε υποχρέωση να αποδέχεται την προσηκόντως προσφερόμενη εργασία του υπαλλήλου αυτού. Μειοψήφησε η Πάρεδρος, Νεκταρία Δουλιανάκη, η οποία υποστήριξε ότι ο φερόμενος στο ελεγχόμενο ένταλμα ως δικαιούχος υπάλληλος νομίμως απασχολήθηκε στο Δήμο ..... κατά τον μήνα Ιούνιο 2016, καθόσον στο διατακτικό της 2320/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..... περιλαμβάνεται διάταξη σύμφωνα με την οποία ο ως άνω Δήμος υποχρεούται,  μέχρι τη δημοσίευση της τελεσίδικης απόφασης επί της ήδη κριθείσας αγωγής, να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του εργαζομένου, υπό το καθεστώς της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, καταβάλλοντας τις νόμιμες αποδοχές του, και κατά τούτο περιέχει διάταξη προσωρινώς εκτελεστή, που δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον έλεγχο των δαπανών

Κατόπιν των ανωτέρω, και ενόψει της αδράνειας του ΓΛΚ για χρονικό διάστημα μείζονος του τριμήνου από την κοινοποίηση σε αυτό των ως άνω δικαστικών αποφάσεων, διαπιστώνεται ότι η παράλειψη του ΓΛΚ (Διεύθυνσης Κανονισμού και Εντολής Πληρωμής Στρατιωτικών και Πολεμικών Συντάξεων) να συμμορφωθεί προς τις προαναφερόμενες τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι αδικαιολόγητη. Για το λόγο αυτό το ΓΛΚ πρέπει, σύμφωνα με τα άρθρα 3 παρ. 1 του ν. 3068/2002 και 3 παρ. 2 του π.δ/τος 61/2004, να κληθεί να συμμορφωθεί προς τις ως άνω αποφάσεις, μέσα σε τρεις μήνες από τότε που θα του κοινοποιηθεί το παρόν Πρακτικό.

Κοινοποίηση της με αριθμό 334/2014 Γνωμοδότησης του Α΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αναφορικά με προσκόμιση εγγυητικής επιστολής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4 παρ.1 του ν.3068/2002. Συνέπειες ακύρωσης ταμειακής βεβαίωσης με δικαστική απόφαση αναφορικά με ένδικη κατάσχεση εις χείρας τρίτων.(ΑΔΑ:Ψ1ΩΡΗ-Λ4Λ)

Με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η αναίρεση της 1746/2020 οριστικής απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 4.4.2006 ασκηθείσα κατά σώρευση με έφεση αγωγή του μεταποβιώσαντος στρατιωτικού συνταξιούχου …του Γεωργίου και αφενός αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει νομιμοτόκως στη μοναδική κληρονόμο του και ήδη αναιρεσείουσα το ποσό των 10.000,17 ευρώ.(...)Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το δικάσαν Τμήμα, ερμηνεύοντας τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του ν. 2838/2000, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 8 της παρούσας, ορθώς έκρινε ότι αυτές δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση του μεταποβιώσαντος ενάγοντος. Τούτο δε, διότι αυτός κρίθηκε προακτέος κατ’ αρχαιότητα στον βαθμό του Ταξιάρχου [άρθρο 48 παρ. 5 του ν.δ. 178/1969 (Α΄ 71), όπως αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, δηλαδή μετά την αντικατατάστασή του με το άρθρο 16 του ν. 572/1977 (Α΄ 100)], προκειμένου στη συνέχεια να τεθεί σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία (βλ. σκέψεις 12 και 14 της αναιρεσιβαλλόμενης) και δεν αποστρατεύτηκε αυτεπαγγέλτως ως ευδοκίμως τερματίσας την σταδιοδρομία του, περίπτωση που διαφέρει ουσιωδώς από άποψη υπηρεσιακής κατάστασης αξιωματικών, χωρίς η διαφορετική (ευμενέστερη) μισθολογική και, συνακόλουθα, συνταξιοδοτική μεταχείριση που επιφυλάσσει ο νομοθέτης, με το άρθρο 6 παρ. 2 του ν. 2838/2000, αποκλειστικώς για τους αποστρατευόμενους ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους σε σχέση με τους αξιωματικούς που αποστρατεύονται με διαφορετική αιτία εξόδου από το στράτευμα, να δύναται να επεκταθεί αναλογικώς και σε άλλη κατηγορία αποστρατευομένων, και χωρίς τούτο να αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας, που καθιερώνεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος ή σε άλλη συνταγματικής ή υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη ή αρχή, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου προβαλλόμενων λόγων. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, απορριπτομένων ως άνω των λόγων αναίρεσης, και εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος αναίρεσης, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της

Με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών, στρατιωτικός συνταξιούχος, ζητεί την αναίρεση της 2536/2020 οριστικής απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά το μέρος που με αυτήν α) κρίθηκε ότι η αγωγή του, με την οποία αυτός ζήτησε να αναγνωριστεί ότι το εναγόμενο και ήδη αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό των 23.571,08 ευρώ, ως αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 Εισ.Ν.Α.Κ. για τη ζημία που υπέστη από την άρνηση αναπροσαρμογής της σύνταξής του.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (βλ. σκέψεις 12 έως 15 της παρούσας), ο λόγος αναίρεσης περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των περί μισθολογικών προαγωγών διατάξεων των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 και του άρθρου 34 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007), σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 3408/2005, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον το Τμήμα ορθώς δέχθηκε τη μη ύπαρξη αγωγικής αξίωσης του αναιρεσείοντος για το χρονικό διάστημα από 1.10.2005 έως 31.12.2007, για το οποίο δεν υφίσταται παράνομη άρνηση της Διοίκησης για την αναπροσαρμογή της σύνταξής του, δοθέντος ότι αυτή αναπροσαρμόστηκε από 1.10.2005, με την 60878/2007 πράξη του Γ.Λ.Κ., κατ’ εφαρμογή των οριζομένων στο άρθρο 8 του ν. 3408/2005. Και τούτο, διότι οι διατάξεις του άρθρου αυτού, κατά το μέρος που εισάγουν, κατά τρόπο αντικειμενικό και ομοιόμορφο για την αυτή κατηγορία των εξελθόντων από την υπηρεσία πριν από την έναρξη ισχύος του άρθρου 37 του ν. 3016/2002, κατά κύριο λόγο για το μέλλον και με περιορισμένο χρονικά και ποσοτικά χαρακτήρα, τον ως άνω θεμιτό περιορισμό, επιβαλλόμενο εκ λόγων δημοσίου συμφέροντος, μη δυσανάλογο προς τον εξυπηρετούμενο δημόσιο σκοπό, δεν αντίκεινται στα άρθρα 4 παρ. 1, 17 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, ούτε σε άλλες συνταγματικές διατάξεις, τις οποίες άλλωστε αορίστως επικαλείται ο αναιρεσείων και παρίστανται συμβατές προς τις υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις του άρθρου 1 του (πρώτου) Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., απορριπτομένων των περί του αντιθέτου προβαλλόμενων λόγων (βλ. και ΕλΣυν Ολ. 1799, 1797/2018, 295/2017, 2595/2016, 4323/2013.	Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου (βλ. άρθρο 310 παρ. 1 του ν. 4700/2020).

Η απόφαση 872/2025 του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά έφεση κατά της 93/2018 πράξης του Α΄ Κλιμακίου. Η υπόθεση σχετίζεται με καταλογισμό ποσού 12.765,46 ευρώ σε βάρος της εκκαλούσας, το οποίο αναλύεται σε αχρεωστήτως καταβληθείσες στρατιωτικές συντάξεις (10.516,12 ευρώ) και χρηματική ποινή (2.249,34 ευρώ). Η εκκαλούσα κατηγορείται ότι έλαβε τη σύνταξη ως άγαμη θυγατέρα αποβιώσαντος στρατιωτικού, ενώ είχε τελέσει γάμο στις 4.11.2011 χωρίς να ενημερώσει το Γ.Λ.Κ. Το Δικαστήριο, κρίνοντας επί της αρμοδιότητας, διαπίστωσε ότι η έφεση αφορά σε συνταξιοδοτική υπόθεση στρατιωτικής συνταξιούχου, και σύμφωνα με το άρθρο 24 του ν. 4820/2021, η αρμοδιότητα ανήκει στο Πέμπτο Τμήμα. Ως εκ τούτου, το Πρώτο Τμήμα κήρυξε εαυτό αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση στο Πέμπτο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Διορισμός σε συμμόρφωση δικαστικής απόφασης.(..)Στο πλαίσιο της εξέτασης της αίτησης αυτής, το ΑΣΕΠ, με την 1143/7.6.2010 απόφασή του, προέβη σε επανέλεγχο του όλου θέματος, έκρινε ότι μη νόμιμα είχε γίνει δεκτή εν μέρει, με την 2895/26.11.2009 προγενέστερη απόφασή του, η ένσταση του ...και του αναγνωρίσθηκαν 50 επί πλέον μονάδες για ένα εξάμηνο ανεργίας, περαιτέρω δε έκρινε ότι μη νόμιμα είχε διαγραφεί από τον πίνακα διοριστέων ο ...και ενεγράφη ο ..., για τον λόγο δε αυτό, προχώρησε στη διαγραφή του τελευταίου και την επανεγγραφή του .... Ως αιτιολογία για την τροποποίηση αυτή αναφέρεται στην εν λόγω απόφαση του ΑΣΕΠ, ότι μη νόμιμα ελήφθη υπόψη, για την μοριοδότηση της ανεργίας του ..., εκτός από την 4620/19.11.2008 βεβαίωση του ΟΑΕΔ, η οποία αποδεικνύει ανεργία επί έξι εξάμηνα, και φωτοαντίγραφο κάρτας ανεργίας του ΟΑΕΔ, από την οποία προκύπτει εγγραφή του ανωτέρω στα μητρώα ανέργων από 23.5.2005 έως 24.11.2008, δηλαδή επτά εξάμηνα, διότι το φωτοτυπικό αυτό αντίγραφο της κάρτας ανεργίας δεν είναι νόμιμα επικυρωμένο, σύμφωνα με τα οριζόμενα από την οικεία Προκήρυξη (σελ. 15124).(..) Εξάλλου, κατά της ανωτέρω 1143/2010 απόφασης του Α΄ Τμήματος του ΑΣΕΠ, προσέφυγε ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά ο ...,  προβάλλοντας ότι σύμφωνα με το νόμο λαμβάνονται υπόψη και μη επικυρωμένα φωτοαντίγραφα εγγράφων, εάν κατατεθεί και υπεύθυνη δήλωση, με την οποία δηλώνεται η ακρίβεια αυτών, τέτοια δε υπεύθυνη δήλωση αποτελεί η αίτηση για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό. Επί της ανωτέρω αιτήσεως εξεδόθη η με αριθμό 638/2013 απόφαση του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία, αφού έγινε δεκτός ως βάσιμος ο ανωτέρω λόγος ακυρώσεως, ακυρώθηκαν, α) ο πίνακας διοριστέων, όπως αυτός είχε διαμορφωθεί, κατ’ εφαρμογή της 1143/7.6.2010 απόφασης του ΑΣΕΠ (Γ΄617/16.7.2010), β) η με αριθμό 6679/24.3.2011 απόφαση του Αντιδημάρχου ..., με την οποία ανακλήθηκε ο διορισμός του ..., καθώς και γ) η με αριθμό 6750/24.3.2011 απόφαση του Δημάρχου ..., με την οποία είχε διοριστεί ο ...σε κενή οργανική θέση κλάδου/ειδικότητας ΥΕ 16 Εργατών Καθαριότητας εξωτερικών χώρων του Δήμου .... Επίσης, με την ίδια δικαστική απόφαση αναπέμφθηκε η υπόθεση στο ΑΣΕΠ, προκειμένου να προβεί σε νέα νόμιμη κρίση...(..) Με τα δεδομένα αυτά, και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι νομίμως διορίστηκε ο φερόμενος ως δικαιούχος σε κενή οργανική  θέση κλάδου ΥΕ 16 Εργατών Καθαριότητας Εξωτερικών Χώρων, σε  συμμόρφωση με την 638/2013 αμετάκλητη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά,  χωρίς να απαιτείται για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2190/1994, η προηγούμενη ανάκληση του διορισμού του ετέρου υπαλλήλου .... Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και το κρινόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί

Καταβολή αποδοχών, εξόδων κινήσεως και επιδομάτων εορτών και αδείας σε υπάλληλο Δήμου: Υπό τα δεδομένα αυτά και συμφώνως προς τα γενόμενα δεκτά στις προηγούμενες νομικές σκέψεις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη κατά το μέρος των μισθολογικών εκείνων παροχών, που ανάγονται σε χρόνο κατά τον οποίο ίσχυε η από 12.4.2011 προσωρινή διαταγή και έχουν υπολογισθεί βάσει του ισχύοντος επί συμβάσεων εξηρτημένης εργασίας καθεστώτος είναι νόμιμη, συμφώνως και προς τα οριστικώς κριθέντα με την 141/2012 πράξη του Ι Τμήματος του Δικαστηρίου τούτου, δοθέντος ότι η Επίτροπος δεν προβάλλει άλλο λόγο μη νομιμότητος της εκκαθαρίσεως αυτών. Περαιτέρω, κατά το μέρος της δαπάνης που αφορά στην καταβολή μισθολογικών παροχών για το διάστημα από 6.7.2011 και εντεύθεν, ήτοι μετά την έκδοση της αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων και την κοινοποίηση αυτής στον Δήμο, το Κλιμάκιο κρίνει ότι συνιστά προσήκουσα συμμόρφωση προς το περιεχόμενο της αποφάσεως αυτής η καταβολή στην φερομένη ως δικαιούχο των αποδοχών εκείνων που της αναλογούν ως εργαζομένης υπό καθεστώς συμβάσεως εξηρτημένης εργασίας και όχι έργου, όπως αβασίμως προβάλλει η Επίτροπος.(...)Επομένως, ο προσδιορισμός του είδους και του ύψους των αποδοχών σε συνάρτηση προς την σύμβαση εξηρτημένης εργασίας συνιστά, εν προκειμένω, ρητή κρίση του Δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. άλλωστε και τη σχετική διατύπωση της προσωρινής διαταγής) που περιλαμβάνεται στο διαταχθέν μέτρο και όχι μόνο στις κατά πιθανολόγηση σκέψεις του επί της φύσης της έννομης σχέσης, για τον λόγο δε αυτό καλύπτεται από το προσωρινό δεδικασμένο και δεσμεύει τόσο την Διοίκηση όσο και το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον παρόντα έλεγχο νομιμότητας της επίμαχης δαπάνης.