Καταβολή αποδοχών...Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι νόμιμη. Και τούτο διότι, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο φερόμενος ως δικαιούχος είχε επιλέξει να λαμβάνει τις αποδοχές της οργανικής του θέσης, καθώς και ότι δεν έχει συνταξιοδοτηθεί, αλλά παραμένει ενεργός ιατρός του Ε.Σ.Υ., ο ανωτέρω δικαιούται να λαμβάνει τις πλήρεις αποδοχές της οργανικής του θέσης, όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε φορά. Δεδομένου δε ότι οι επιβληθείσες, με τις διατάξεις του ν. 4093/2012, από 1.8.2012, περικοπές στις αποδοχές των ιατρών του Ε.Σ.Υ., κρίθηκαν αντισυνταγματικές με την προαναφερόμενη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο ανωτέρω, προς αποκατάσταση της διαμορθωθείσας νομικής κατάστασης, δικαιούται να λάβει ό,τι θα ελάμβανε εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κατά τα ανωτέρω ακυρωθείσα ως αντισυνταγματική διάταξη. Στην έννοια δε της αποκατάστασης αυτής περιλαμβάνεται η καταβολή σε αυτόν του ως άνω προβλεπόμενου εφάπαξ χρηματικού ποσού, το οποίο δικαιούται να λάβει, εφόσον κατά το διάστημα από 13.11.2014 έως 31.12.2016 ήταν ιατρός του Ε.Σ.Υ., ανεξαρτήτως μάλιστα της συμμετοχής του στο πρόγραμμα εφημεριών του Γενικού Νοσοκομείου – Κέντρου Υγείας ... στο οποίο κατέχει οργανική θέση.

Αντιμισθία αιρετών Ο.Τ.Α.: Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα κατά πλειοψηφία έγιναν δεκτά στη δεύτερη σκέψη της παρούσας, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, εφόσον ο Δήμος ... έχει πληθυσμό μικρότερο των 100.000 κατοίκων, η επίμαχη αντιμισθία αιρετών Ο.Τ.Α. νομίμως καταβάλλεται στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, αθροιστικά με τις αποδοχές της θέσης του στο Γενικό Νοσοκομείο ..., χωρίς να απαιτείται ο τελευταίος να επιλέξει τις αποδοχές από τον ένα μόνο φορέα, ο δε περί του αντιθέτου λόγος διαφωνίας του αναπληρωτή Επιτρόπου είναι αβάσιμος. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος, τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΑΙΡΕΤΩΝ :Νόμιμη η καταβολή της αντιμισθίας μηνός Ιουλίου 2014, ποσού 1.311 ευρώ, στον Αντιδήμαρχο Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δεδομένου ότι ο ορισμός του ως Αντιδημάρχου ακολούθησε την αποδοχή της παραίτησης της προηγουμένως ορισθείσας στην ίδια θέση δημοτικής συμβούλου. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 54 του ν. 3852/2010, η δήλωση παραίτησης της Αντιδημάρχου νομίμως υποβλήθηκε, ανεξάρτητα από το χρόνο που υπολειπόταν για τη λήξη της θητείας της, νομίμως δε έγινε δεκτή, όπως τούτο συνάγεται από την σχετική απόφαση ορισμού νέου Αντιδημάρχου για το υπόλοιπο της θητείας. Η αναφορά της τελευταίας απόφασης σε ανάκληση ορισμού της Αντιδημάρχου, στερείται εννόμων αποτελεσμάτων ως τέτοια δεδομένου ότι έχει προηγηθεί η παραίτηση της Αντιδημάρχου, αφετέρου κατά τούτο, για τον ίδιο λόγο ενέχει εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό του περιεχομένου της, δεδομένου ότι, όπως ρητά εκτίθεται στο σώμα της, συνδέεται αιτιωδώς με τη δήλωση παραίτησης και συνιστά αποδοχή της, η οποία, πάντως, σιωπηρώς συνάγεται και από το λοιπό περιεχόμενο της ίδιας απόφασης, σχετικά με τον ορισμό νέου Αντιδημάρχου.

Κανονιστικές πράξεις δημοτικών αρχών:..Επειδή, κατά τα ήδη εκτεθέντα (σκέψη 7), με την απόφαση 121/17.10.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του Φαρμακευτικού Συλλόγου ... - η οποία, σημειωτέον, εκδόθηκε μετά την θέση σε ισχύ της ανωτέρω ΔΥΓ3(β)/Γ.Π.οικ. 109282/7.10.2011 υπουργικής αποφάσεως, περί της λειτουργίας των φαρμακείων σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του ν. 3918/2011 (10.10.2011) - ορίσθηκαν ο αριθμός και τα ωράρια των εφημερευόντων φαρμακείων της πόλης της ... ως εξής: ένα (1) διανυκτερεύον φαρμακείο (από τις ώρες 22:00 έως 08:00) για όλες τις ημέρες της εβδομάδος και, όσον αφορά τα διημερεύοντα φαρμακεία (ώρες 08:00 - 22:00), τρία (3) για τις ημέρες Τρίτη και Πέμπτη, τέσσερα (4) για το Σάββατο και ένα (1) για τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδος. Ακολούθως, ο εν λόγω Φαρμακευτικός Σύλλογος επανήλθε και με το προσβαλλόμενο πρακτικό 122/26.11.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μελών του αποφάσισε τη λειτουργία στην πόλη της ... δύο (2) φαρμακείων εικοσιτετραώρου εφημερίας τις ημέρες Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο, χωρίς, όμως, να προκύπτει η συνδρομή των εξαιρετικών λόγων που δικαιολογούν κατά το νόμο (βλ. σκέψη 6) την επάνοδο του Συλλόγου και την τροποποίηση της απόφασής του περί καθορισμού του ωραρίου των εφημεριών πριν από την παρέλευση έτους από της εκδόσεώς της, και μάλιστα χωρίς να τηρείται, κατά τις ως άνω ημέρες της εβδομάδος, η επιβαλλομένη από το νόμο (β.δ. 398/1963, άρθρα 22 ν. 1483/1984, 9 ν. 1963/1991, 94 παρ. 6 ν. 3852/2010, 36 παρ. 2 ν. 3918/2011) διάκριση μεταξύ διημερευόντων και διανυκτερευόντων φαρμακείων. Ειδικότερα, δεν συνιστά εξαιρετικό λόγο η αόριστη αναφορά στις σχετικές εγκυκλίους του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης που περιλαμβάνεται στο προσβαλλόμενο πρακτικό, ενώ δεν ασκεί, από της απόψεως αυτής, επιρροή, εφ’ όσον δεν μπορεί να κατισχύσει του νόμου, η διατυπωθείσα στην αρχική απόφαση 121/17.10.2011 επιφύλαξη ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «διατηρεί το δικαίωμα να τροποποιήσει ολικώς ή μερικώς την πρόταση [περί καθορισμού του ωραρίου των εφημεριών, η οποία έγινε δεκτή με την εν λόγω πράξη] σε περίπτωση που κατατεθεί αίτηση ένταξης στο απελευθερωμένο ωράριο. Επίσης, δύναται να καλέσει άμεσα νέα έκτακτη γενική συνέλευση του σώματος για την τροποποίηση του ωραρίου και των εφημεριών των φαρμακείων». Άμοιρη επιρροής από της εξεταζομένης απόψεως είναι, εξ άλλου, και η περιεχομένη στο προσβαλλόμενο πρακτικό – απόφαση αναφορά στην περίπτωση της αιτούσης, εφ’ όσον η επίμαχη αρμοδιότητα των φαρμακευτικών συλλόγων προς καθορισμό του ωραρίου των εφημεριών, δεν μπορεί, κατά τις οικείες διατάξεις, να ασκείται προκειμένου να παρεμποδίζεται η ένταξη στο «διευρυμένο» ωράριο όσων φαρμακοποιών το επιθυμούν. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο κατ’ ορθή ερμηνεία του δικογράφου, το προσβαλλόμενο πρακτικό – απόφαση 122/26.11.2011 της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του Φαρμακευτικού Συλλόγου .... είναι ακυρωτέο κατά το μέρος που προβλέπεται με την πράξη αυτή η λειτουργία στην πόλη της ... δύο (2) φαρμακείων εικοσιτετραώρου εφημερίας τις ημέρες Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο, είναι δε, κατόπιν τούτου, συνακυρωτέα και η απόφαση 20/18.1.2012 του Περιφερειάρχη ..., με την οποία, σε συμμόρφωση προς το ανωτέρω πρακτικό - απόφαση του Φαρμακευτικού Συλλόγου, εντάχθηκε η αιτούσα στις εικοσιτετράωρες εφημερίες του Σαββάτου. Τέλος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (βλ. και τα σχετικά 5825/15.3.2012 και 9753/19.4.2013 έγγραφα του Δήμου .... προς το Δικαστήριο), η συμπροσβαλλομένη απόφαση 125/3.1.2012 του Δημάρχου ..., περί καθορισμού ωραρίου λειτουργίας φαρμακείων του Δήμου από 3.1.2012 έως 31.12.2012, δεν δημοσιεύθηκε προσηκόντως, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 1 εδαφ. β΄ του ν. 3469/2006 (Α΄ 131), με το οποίο, προκειμένου περί των κανονιστικού χαρακτήρος πράξεων των δημοτικών αρχών, απαιτείται ως συστατικός τύπος (ΣτΕ 3667/2010, 668/2011), εκτός από την τοιχοκόλλησή τους σε ειδικό πίνακα του δημοτικού καταστήματος, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά των σχετικών διατάξεων του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικος, και η δημοσίευση περιλήψεώς τους σε τοπική εφημερίδα. Προεχόντως δε για το λόγο αυτό, η εν λόγω ανυπόστατη πράξη του Δημάρχου .... πρέπει να ακυρωθεί για λόγους ασφαλείας δικαίου (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 87/2011).

Συντάξεις- αντισυνταγματικότητα:..Επειδή, στο άρθρο 95 του Συντάγματος ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας ανήκουν η μετά από αίτηση ακύρωση των εκτελεστών πράξεων των διοικητικών αρχών (παρ. 1 εδ. α΄) και ότι οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου της Επικρατείας ρυθμίζονται και ασκούνται όπως νόμος ειδικότερα ορίζει (παρ. 4). Ειδικώς δε ως προς το ζήτημα των συνεπειών της ακυρωτικής αποφάσεως, η ισχύουσα διάταξη του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989, ακολουθώντας προηγούμενες όμοιες νομοθετικές ρυθμίσεις [βλ. ταυτάριθμα άρθρα του αρχικού νόμου περί Συμβουλίου της Επικρατείας 3713/1928 (Α΄ 273)και του ν.δ. 170/1973 (Α΄ 229)], ορίζει στην παρ. 1 ότι: «Η απόφαση που δέχεται την αίτηση ακυρώσεως απαγγέλλει την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης και συνεπάγεται νόμιμη κατάργησή της έναντι όλων, είτε πρόκειται για κανονιστική είτε πρόκειται για ατομική πράξη». Την ανωτέρω διάταξη, την οποία (όπως και τις προγενέστερες) το Συμβούλιο της Επικρατείας παγίως εφάρμοζε με την έννοια ότι η ακύρωση της διοικητικής πράξεως ανατρέχει στον χρόνο εκδόσεώς της, τροποποίησε το άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 4274/2014 (Α΄ 147), το οποίο προσέθεσε παρ. 3β έχουσα ως εξής: «Σε περίπτωση αιτήσεως ακυρώσεως που στρέφεται κατά διοικητικής πράξεως, το δικαστήριο, σταθμίζοντας τις πραγματικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί κατά το χρόνο εφαρμογής της, ιδίως δε υπέρ των καλόπιστων διοικουμένων, καθώς και το δημόσιο συμφέρον, μπορεί να ορίσει ότι τα αποτελέσματα της ακυρώσεως ανατρέχουν σε χρονικό σημείο μεταγενέστερο του χρόνου έναρξης της ισχύος της και σε κάθε περίπτωση προγενέστερο του χρόνου δημοσίευσης της απόφασης...». Με τη νέα διάταξη δόθηκε η δυνατότητα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υπό προϋποθέσεις τις οποίες το ίδιο σταθμίζει, να αποκλίνει, σε εξαιρετικές πάντως περιπτώσεις, από τον κανόνα της αναδρομικής ακυρώσεως και να καθορίσει μεταγενέστερο χρόνο επελεύσεως των συνεπειών της ακυρώσεως. (ΣτΕ 851/2018 Ολομ., 481/2018 Ολομ., 2287-2288/2015 Ολομ. κ.α.). Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο, συνεκτιμώντας τους λόγους για τους οποίους εχώρησε η ακύρωση της προσβαλλομένης κανονιστικής αποφάσεως και τον μεγάλο αριθμό των καταβαλλομένων επικουρικών συντάξεων, των οποίων ο επανυπολογισμός θα τεθεί εν αμφιβόλω με την αναδρομική ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, και των εκκρεμοτήτων που θα ανακύψουν, κρίνει ότι εν προκειμένω συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν, κατʼ εφαρμογή της ανωτέρω διατάξεως (άρθρου 50 παρ. 3β του π.δ. 18/1989), τα αποτελέσματα της ακυρώσεως να επέλθουν από την δημοσίευση της παρούσας αποφάσεως. Τούτο δε, κατʼ εξάντληση του απώτατου χρονικού ορίου περιορισμού του ακυρωτικού αποτελέσματος που επιτρέπει ο νόμος (χρόνος προγενέστερος εκείνου της δημοσιεύσεως της δικαστικής αποφάσεως), πέραν του οποίου τίθεται ζήτημα παραβιάσεως του άρθρου 93 παρ. 4 του Συντάγματος, διότι, ορίζοντας το εν λόγω άρθρο ότι: «Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα», απαγορεύει την - σε συμμόρφωση μάλιστα με δικαστική απόφαση - εφαρμογή νόμου μετά την κρίση αυτού ως αντίθετου προς το Σύνταγμα..Κατά τη γνώμη, όμως, των Συμβούλων Μ. Παπαδοπούλου, Ο. Ζύγουρα, Κ. Κουσούλη, Δ. Μακρή, Μ. Πικραμένου, Β. Αναγνωστοπούλου-Σαρρή και Αγ. Γαλενιανού-Χαλκιαδάκη, όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 4003/2014, σκέψη 14), oι ρυθμίσεις των διατάξεων των παρ. 3 α, β και γ του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989 αποδίδουν, σε επίπεδο νόμου, δυνατότητες που έχει το Δικαστήριο, κατʼ ορθή ερμηνεία, απευθείας από τις διατάξεις του άρθρου 95 παρ. 1 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την ίδια νομολογία, το Δικαστήριο έχει τη συνταγματική ευχέρεια να αποκλίνει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, από τις ειδικότερες ρυθμίσεις των ως άνω δικονομικών διατάξεων. Ειδικότερα το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια, αφού εκτιμήσει τις συνθήκες της υπόθεσης και σταθμίσει, αφενός, τα έννομα συμφέροντα των λοιπών πλην της Διοίκησης διαδίκων και, αφετέρου, το δημόσιο συμφέρον, να καθορίσει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χρόνο επελεύσεως των συνεπειών της ακυρώσεως μεταγενέστερο και από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της ακυρωτικής αποφάσεως, κατʼ απόκλιση των οριζομένων στην περίπτωση 3 β του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989. Στην προκειμένη περίπτωση, εν όψει του επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος να υφίσταται νόμιμο καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης, οι συνέπειες της αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του ν. 4387/2016 πρέπει να επέλθουν έξι μήνες μετά την δημοσίευση της παρούσας απόφασης, προκειμένου να παρασχεθεί η δυνατότητα στο νομοθέτη, αφού λάβει γνώση του σκεπτικού της ακυρωτικής απόφασης, να προβεί σε νέα, σύμφωνη με το Σύνταγμα, ρύθμιση του ζητήματος που αφορούν οι κριθείσες ως αντισυνταγματικές διατάξεις.

ΔΑΠΑΝΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΙΡΕΤΩΝ:Ενόψει, όμως, των όσων έγινα δεκτά στη σκέψη 4, η απόφαση αυτή του Δημοτικού Συμβουλίου του αιτούντος Δήμου, όπως προκύπτει από το παρατιθέμενο ανωτέρω περιεχόμενό της, δεν διαλαμβάνει μνεία περί της συνδρομής λόγων συνιστώντων καταπείγουσα περίπτωση, η οποία επέβαλε, κατ` εξαίρεση, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 140 του ΚΔΚ, τη μετακίνηση της Αντιδημάρχου στο εξωτερικό χωρίς την προηγούμενη εγκριτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Τέτοιους δε εξαιρετικούς λόγους δεν μπορεί, οπωσδήποτε, να θεωρηθεί ότι συνιστούν οι ισχυρισμοί, που προέβαλε ο αιτών το πρώτον με την προσφυγή του ενώπιον της Επιτροπής του άρθρου 152 του ΚΔΚ και επαναλαμβάνει με την υπό κρίση αίτηση, περί της ανάγκης εκπροσώπησης του Δήμου στο συγκεκριμένο συνέδριο, καθώς και περί του ότι κατά τον χρόνο διεξαγωγής του συνεδρίου δεν υπήρχε προγραμματισμένη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ώστε να χορηγηθεί προηγουμένως η έγκριση της μετακίνησης της Αντιδημάρχου στο εξωτερικό. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία κρίθηκε ότι δεν επληρούντο οι νόμιμες προϋποθέσεις εγκρίσεως της μεταβάσεως της Αντιδημάρχου στο εξωτερικό και συνακόλουθα εγκρίσεως καταβολής των δαπανών μετακινήσεώς της κατ` εφαρμογήν της τακτικής διαδικασίας, που απαιτεί εκ των προτέρων έγκριση και όχι της εξαιρετικής διαδικασίας που δικαιολογεί την εκ των υστέρων έγκριση λόγω κατεπείγοντος, εφ` όσον περιστάσεις κατεπείγοντος δεν επικαλέστηκε επικαίρως και προσηκόντως ο αιτών Δήμος κατά τη λήψη της σχετικής αποφάσεώς του, ούτε άλλωστε συνιστούν περιστάσεις κατεπείγοντος, κατά την έννοια του νόμου, οι δικαιολογητικοί λόγοι που προέβαλε εκ των υστέρων ο αιτών Δήμος, είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη. Συνεπώς, ο περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. 

ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ:Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι μη νομίμως υποκαταστάθηκε η φερομένη ως δικαιούχος εταιρία στα δικαιώματα της «...», που είχε αναδειχθεί ανάδοχος του σχετικού διαγωνισμού για τα  είδη του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος,  καθόσον η υποκατάσταση αυτή  δεν προβλέπεται από τις κείμενες περί προμηθειών διατάξεις και συνιστά παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχείρισης των διαγωνιζομένων και της διαφάνειας των διαδικασιών. Η ανωτέρω μεταβολή δεν δικαιολογείται ούτε από το γεγονός ότι η νόμιμη ανάδοχος διέκοψε την άσκηση της εμπορικής δραστηριότητάς της στην Ελλάδα ούτε από το ότι η φερομένη ως δικαιούχος ανέλαβε να προμηθεύσει στην αναθέτουσα αρχή τα ίδια υλικά, ως αποκλειστική αντιπρόσωπος προώθηση  των προϊόντων ... Τούτο, διότι  αφενός η νέα ανάδοχος δεν συμμετείχε στη διαγωνιστική διαδικασία προκειμένου να διαπιστωθεί ότι πληροί όλους τους προβλεπόμενους από την οικεία διακήρυξη όρους παραδεκτής συμμετοχής, όπως οι λοιποί διαγωνιζόμενοι, αφετέρου διότι τέτοια υποκατάσταση δεν προβλέπεται, κατά τα προαναφερθέντα, από διάταξη νόμου.

Καταβολή αποδοχών αντιδημάρχου...Υπό τα δεδομένα αυτά και συμφώνως προς τα γενόμενα δεκτά στις προηγούμενες νομικές σκέψεις, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι η ειδική αποζημίωση για εργασία πέραν του πενθημέρου δεν εμπίπτει στην έννοια των «πλήρων αποδοχών» της οργανικής θέσης αυτού, κατά την έννοια του άρθρου 92 παρ. 5 του ν. 3852/2010 και, για το λόγο αυτό, μη νομίμως, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την υπό κρίση διαφωνία εντέλλεται η καταβολή της στον φερόμενο ως δικαιούχο. Και τούτο διότι πρόκειται για παροχή που δεν συνιστά σταθερή και πάγια προσαύξηση των βασικών αποδοχών των αστυνομικών, αλλά καταβάλλεται μόνον στο μέτρο και στον βαθμό που παρεσχέθη εργασία πέραν του πενθημέρου, κατά παρέκκλιση του συνήθους ωραρίου υπηρεσίας των αστυνομικών και βάσει των εκάστοτε υπηρεσιακών αναγκών, κυμαίνεται δε ως προς το ύψος της αναλόγως των ημερών πέραν του πενθημέρου που όντως απασχολήθηκαν κατ’ εντολή των Προϊσταμένων τους. Επομένως, δεν καταβάλλεται σε περίπτωση απουσίας τους και δη μακροχρόνιας, έστω και για νόμιμη αιτία, από την υπηρεσία, όπως στην περίπτωση που τους έχει χορηγηθεί η άδεια του άρθρου 93 παρ. 1 του ν. 3852/2010, οπότε, εκ των πραγμάτων, δεν είναι δυνατή η συμμετοχή του αστυνομικού στο πρόγραμμα εργασίας πέραν του πενθημέρου του Αστυνομικού Τμήματος στο οποίο υπηρετεί.Κατ’ ακολουθία αυτών, η εντελλομένη με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη δεν είναι νόμιμη και, ως εκ τούτου, ο οικείος τίτλος πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Καταβολή αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση...Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η ανάθεση καθηκόντων πρακτικογράφου στους φερόμενους ως δικαιούχους, Προϊσταμένους του Αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας, Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Ισότητας των Φύλων και του Τμήματος Προϋπολογισμού και  Οικονομικής Πληροφόρησης αντιστοίχως δεν είναι νόμιμη, αφού τα καθήκοντα τήρησης πρακτικών δεν προσιδιάζουν στον κύκλο των διευθυντικών, αποφασιστικών, επιτελικών και εποπτικών αρμοδιοτήτων των ως άνω Προϊσταμένων, όπως εξειδικεύονται από τον Ο.Ε.Υ. του Δήμου. Εξάλλου, δεν προσκομίσθηκαν αποφάσεις του αρμοδίου οργάνου περί συνέχισης άσκησης των καθηκόντων πρακτικογράφου από τους φερόμενους ως δικαιούχους και μετά τον ορισμό τους ως Προϊσταμένων των οικείων Τμημάτων, στις οποίες (αποφάσεις) να επισημαίνεται η για περιορισμένο χρονικό διάστημα επιτακτική και επείγουσα ανάγκη εκτέλεσης των εργασιών αυτών από τους συγκεκριμένους  υπαλλήλους, λόγω έλλειψης προσωπικού του οικείου κλάδου και ειδικότητας. Πλην, λαμβάνοντας υπόψη τα διαλαμβανόμενα στο έγγραφο επανυποβολής του Αντιδημάρχου …, σύμφωνα με το οποίο δεν υπήρχε πράγματι η δυνατότητα τήρησης πρακτικών και συγγραφής των σχετικών αποφάσεων των οικείων συμβουλίων από άλλους υπαλλήλους πλην των φερόμενων ως δικαιούχων, οι οποίοι άλλωστε ασκούσαν τα καθήκοντα αυτά επί μακρόν, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι τα αρμόδια όργανα του ως άνω Δήμου χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των κείμενων διατάξεων υπέλαβαν ότι μπορούσαν νομίμως να προχωρήσουν και για το επίμαχο διάστημα στην ανάθεση καθηκόντων πρακτικογράφου στους εν λόγω Προϊσταμένους.

Ορισμός των διοικητικών συμβουλίων των νομικών προσώπων και συνδέσμων των Δήμων.

(ΥΠΕΣ 42090/2016 (ΕΓΚ/1/2016 : Η υπ’ αρ. 52/2014  εγκύκλιός μας (Αριθμ πρωτ. 39155/2014) ανακαλείται, καθ’ ό μέρος έρχεται σε αντίθεση με τα διαλαμβανόμενα στην υπ’ αρ. 3656/2014 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. με την ΥΠΕΣ/ΕΓΚ/1/2016.