Η Μείζονα Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου εξέτασε αίτηση αναίρεσης κατάφασης καταλογισμού εις βάρος υπαλλήλου (προέδρου επιτροπής παραλαβής) για έλλειμμα 13.495,00 ευρώ στη διαχείριση του νομαρχιακού διαμερίσματος Καβάλας, λόγω πληρωμής για ανύπαρκτες υπηρεσίες. Η αίτηση για άρση του καταλογισμού βάσει του ν. 4735/2020 απορρίφθηκε. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης και του τεκμηρίου αθωότητας. Ωστόσο, δέχθηκε εν μέρει την αίτηση κρίνοντας ότι η συμπεριφορά της υπαλλήλου συνιστούσε ελαφρά αμέλεια, αντί βαρείας, απαλλάσσοντας την από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (12.685,30 ευρώ). Εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας, το Δικαστήριο μείωσε το ποσό του καταλογισμού στο 10% του διαπιστωθέντος ελλείμματος, ήτοι σε 1.349,50 ευρώ.

Η απόφαση (ΣτΕ 1538/2024) αφορά αίτηση αναίρεσης του e-ΕΦΚΑ κατά της υπ’ αριθμ. 45/2021 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης. Η διαφορά αφορούσε τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης λόγω γήρατος από τον Ο.Α.Ε.Ε. (πρώην Τ.Ε.Β.Ε.) σε ασφαλισμένο, ο οποίος λάμβανε ήδη σύνταξη από το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Το κεντρικό νομικό ζήτημα ήταν αν υπερισχύει η διάταξη που επιτρέπει συνταξιοδότηση με 37 έτη ασφάλισης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας ή η ειδική διάταξη για τους διπλοσυνταξιούχους (άρθρο 47 παρ. 10 του ν. 2084/1992) που απαιτεί τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας. Το ΣτΕ έκρινε ότι για τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης από τον Ο.Α.Ε.Ε. απαιτείται αναγκαίως η συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας, ακόμη και αν έχουν συμπληρωθεί 37 έτη ασφάλισης. Ως εκ τούτου, έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης του e-ΕΦΚΑ, αναιρώντας την προσβαλλόμενη απόφαση, και παρέπεμψε την υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο για νέα νόμιμη κρίση.

Η απόφαση της Μείζονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά αίτηση αναίρεσης υπαλλήλου (πρόεδρος επιτροπής παραλαβής) κατά του καταλογισμού 78.400,00 ευρώ (έλλειμμα 40.000,00 € και προσαυξήσεις 38.400,00 €) για ανοίκεια εξόφληση εντάλματος σχετικά με ματαιωθείσες συναυλίες. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους περί άρσης του καταλογισμού βάσει του ν. 4735/2020 και περί παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, κρίνοντας τη δημοσιονομική ευθύνη αυτοτελή. Ωστόσο, έγινε δεκτό ότι η υπαιτιότητα της αναιρεσείουσας ήταν σε βαθμό ελαφράς αμέλειας. Συνεπεία αυτού, η Ολομέλεια ανήρεσε την προσβαλλόμενη απόφαση, δίκασε την υπόθεση στην ουσία, απαλλάσσοντας την αναιρεσείουσα από το σύνολο των προσαυξήσεων και περιορίζοντας το ποσό του καταλογισμού (λόγω αναλογικότητας) στο 10% του ελλείμματος, δηλαδή στα 4.000,00 ευρώ.

«Αίτηση αναιρέσεως — Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ) — Μείωση της χρηματοδοτικής συνδρομής — Μέθοδος κατά προβολήν υπολογισμού — Διαδικασία εκδόσεως της αποφάσεως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή — Μη τήρηση της ταχθείσας προθεσμίας — Συνέπειες»(....)

Η απόφαση 566/2024 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης 2176/2016 του ΙΙΙ Τμήματος, με την οποία παραπέμφθηκε σε εξέταση ως «ένσταση» στο Α΄ Κλιμάκιο ένδικο βοήθημα που αφορούσε την περικοπή σύνταξης άγαμης θυγατέρας στρατιωτικού συνταξιούχου βάσει του ν. 4093/2012. Η Ολομέλεια έκρινε, κατά πλειοψηφία, ότι η παραπεμπτική απόφαση του Τμήματος στον κατώτερο δικαστικό σχηματισμό του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Α΄ Κλιμάκιο) δεν υπόκειται αυτοτελώς σε αίτηση αναίρεσης, καθώς επιλύει ζήτημα εσωτερικής κατανομής της δικαιοδοτικής ύλης. Δεδομένου ότι η αιτούσα δεν άσκησε έφεση κατά της πράξης του Κλιμακίου, η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 564/2025 του Ελεγκτικού Συνεδρίου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης κατά της 115/2022 οριστικής απόφασης του ΙΙ Τμήματος, η οποία είχε κρίνει ως απαράδεκτη την έφεση του αναιρεσείοντος. Ο αναιρεσείων, υπάλληλος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, ζητούσε την αναγνώριση δικαιώματος σύνταξης ως πατέρας ανήλικου τέκνου, βάσει των ευνοϊκών διατάξεων για τις γυναίκες υπαλλήλους. Το Δικαστήριο έκρινε την αίτηση αναίρεσης εκπρόθεσμη. Συγκεκριμένα, η προθεσμία των εξήντα (60) ημερών για την άσκηση αναίρεσης ξεκίνησε στις 24.3.2022, μετά την επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης στον ίδιο τον αναιρεσείοντα, και έληξε στις 23.5.2022. Δεδομένου ότι η αίτηση κατατέθηκε στις 27.5.2022, απορρίφθηκε ως απαράδεκτη και διατάχθηκε η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Η Απόφαση 1824/2019 της Ελάσσονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου δέχεται αίτηση αναίρεσης κατά της 179/2013 απόφασης του VΙΙ Τμήματος. Η αρχική απόφαση καταλόγιζε τον αναιρεσείοντα (πρώην Δήμαρχο) με συνολικό ποσό 46.150,00 ευρώ για έλλειμμα διαχείρισης του 2006 λόγω εξωταμειακής είσπραξης και εκταμίευσης δημοτικών εσόδων. Ενώ η Ολομέλεια απέρριψε τους ισχυρισμούς περί ταυτότητας με ποινικό αδίκημα (υπεξαίρεση) και παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, έκρινε ότι το δικάσαν Τμήμα υπέπεσε σε παράβαση ουσιώδους τύπου. Συγκεκριμένα, το Τμήμα όφειλε να εξετάσει τον ισχυρισμό του αναιρεσείοντος περί του τυπικού χαρακτήρα του ελλείμματος (ότι τα χρήματα διατέθηκαν για υποχρεώσεις του Δήμου) υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας, προκειμένου να κρίνει εάν δικαιολογείται μείωση του καταλογισθέντος ποσού. Ως εκ τούτου, αναιρεί την προσβαλλόμενη απόφαση και αναπέμπει την υπόθεση στο αρμόδιο Τμήμα για επανεξέταση.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 4382/2014 απόφαση του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έφεση του ήδη αναιρεσείοντος, πρώην τακτικού υπαλλήλου του Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος και ήδη συνταξιούχου κατά το καθεστώς των κοινών ασφαλισμένων του Ι.Κ.Α. (ν. 1846/1951), απορρίφθηκε ως αβάσιμη καθ’ ο μέρος στρεφόταν κατά του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και της ... πράξης της Διευθύντριας της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του Ι.Κ.Α., (απορριπτικής αιτήσεώς του για εκ νέου κανονισμό της σύνταξής του με βάση το ειδικό καθεστώς του ν. 3163/1955 «Περί συνταξιοδοτήσεως του προσωπικού του Ιδρύματος των Κοινωνικών Ασφαλίσεων»)(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν ανωτέρω δεκτά, η κρινόμενη αίτηση συνιστά δεύτερη αίτηση αναίρεσης κατά της αυτής 4382/2014 απόφασης του ΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία πρέπει να απορριφθεί ως εκπροθέσμως ασκηθείσα, διότι, παρά το γεγονός ότι η πρώτη αίτηση απορρίφθηκε για τυπικό λόγο, κατά τον χρόνο άσκησης της υπό κρίση δεύτερης αίτησης αναίρεσης, στις 4.3.2019, είχε εκπνεύσει η νόμιμη προθεσμία για την άσκηση αίτησης αναίρεσης κατά της 4382/2014 απόφασης και, ειδικότερα, τόσο η εξηκονθήμερη προθεσμία από τότε που ο αναιρεσείων έλαβε πλήρη γνώση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, η οποία συντρέχει, σε κάθε περίπτωση, κατά τον χρόνο άσκησης της από 26 Μαρτίου 2015 αίτησης αναίρεσης, όσο και η τριετής προθεσμία από τη δημοσίευση αυτής στις 20 Ιουνίου 2014.Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

Η απόφαση 794/2025 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά τη συνεκδίκαση αιτήσεων αναίρεσης κατά της 1467/2017 απόφασης του VII Τμήματος, σχετικά με τον καταλογισμό σε βάρος του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης, ως συνευθυνομένου, λόγω διαχειριστικού ελλείμματος 1.523.742,54 ευρώ, το οποίο προήλθε από τη μη εμπρόθεσμη απόδοση παρακρατήσεων υπέρ τρίτων κατά το οικονομικό έτος 2000. Το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς περί μη ευθύνης του Δημάρχου, αλλά έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης του, αναιρώντας την προσβαλλόμενη απόφαση. Κρίθηκε ότι η απόφαση στερούνταν νόμιμης βάσης, λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας σχετικά με τον ουσιαστικό ή τυπικό χαρακτήρα του ελλείμματος, ζήτημα κρίσιμο για την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, και αναπέμπει την υπόθεση στο Δεύτερο Τμήμα για νέα εκδίκαση. Η αίτηση αναίρεσης του Δήμου Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε.

Η Απόφαση 25/2025 του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης του αναιρεσείοντα, ο οποίος ζητούσε την αναίρεση της 2150/2020 οριστικής απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος, με σκοπό τον κανονισμό της σύνταξής του με βάση ποσοστό ανικανότητας 70%, αντί του 55% που είχε αρχικά καθοριστεί. Το Δικαστήριο έκρινε ότι ορθώς το Τμήμα απέρριψε την αίτηση αναθεώρησης, καθόσον οι ισχυρισμοί του αναιρεσείοντος (σχετικά με τον καθορισμό του ποσοστού ανικανότητας) δεν συνιστούν νομικούς λόγους αναθεώρησης (όπως πλάνη περί τα πραγματικά γεγονότα ή λογιστικό λάθος), αλλά ανάγονται στην εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων. Κατά συνέπεια, η αίτηση αναίρεσης απορρίφθηκε ως αβάσιμη και διατάχθηκε η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου.