Αρμοδιότητα εξέτασης, από το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ), πράξεων χαρακτηρισμού Δασάρχη - Υποχρέωση ή μη της Διοίκησης να ανακαλεί τέτοιες πράξεις, μετά από σχετική πρόταση σε έκθεση ελέγχου του ΣΕΕΔΔ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ), στο πλαίσιο των ελεγκτικών αρμοδιοτήτων του και της αποστολής του, μπορεί να εξετάζει και υποθέσεις που αποτελούν αντικείμενο και αποκλειστική αρμοδιότητα των Τεχνικών Επιτροπών Εξέτασης Αντιρρήσεων, όπως και τις πράξεις χαρακτηρισμού, πλην όμως, τα αρμόδια δασικά όργανα δεν υπέχουν υποχρέωση ανάκλησης των επίμαχων πράξεων χαρακτηρισμού βάσει των προτάσεων της έκθεσης ελέγχου του ΣΕΕΔΔ, οι οποίες, άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, δεν δεσμεύουν τη Διοίκηση. (ομοφ.)

Πράξεις του Δασάρχη χαρακτηρισμού εκτάσεως ως δασικής ή μη, σε περιοχές που δεν έχει συνταχθεί δασολόγιο, κατ’ άρθρο 14 Ν 998/79. Γνωστοποίηση διατυπώσεων δημοσιότητας της πράξης στη Διοικητική αρχή.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η προθεσμία άσκησης προσφυγής εκ μέρους του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας ενώπιον της πρωτοβάθμιας επιτροπής κατά της πράξης χαρακτηρισμού του Δασάρχη κινείται οπωσδήποτε από την ολοκλήρωση των διατυπώσεων δημοσιότητας του άρθρου 14 του Ν 998/1979. Δεν υφίσταται υποχρέωση των τρίτων που προβαίνουν στις διατυπώσεις δημοσιότητας να γνωστοποιούν τις ενέργειές τους προς την Διοίκηση για την έναρξη της προθεσμίας ως προς αυτή.

Δασικές εκτάσεις – Περί της ανακλήσεως ή μη πράξεων χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του ν.998/1979.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η Διοίκηση έχει τη διακριτική ευχέρεια, με ειδικώς αιτιολογημένη κρίση της και σταθμίζοντας κατά περίπτωση τη διαμόρφωση της πραγματικής και νομικής καταστάσεως στην περιοχή, να προβεί στην ανάκληση των μεταγενέστερων παρανόμων πράξεων χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του ν. 998/1979, ακόμη και μετά την παρέλευση του ευλόγου χρόνου, εφόσον συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος. (ομοφ.)

Επιτρεπτό εφαρμογής, σε δασικούς χάρτες, πράξεων χαρακτηρισμού οι οποίες εκδόθηκαν βάσει κριτηρίων, που διαλαμβάνονται σε διατάξεις νόμου, οι οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές – Η μη εφαρμογή των ανωτέρω πράξεων στους δασικούς χάρτες δεν συνεπάγεται την προηγούμενη ανάκλησή τους.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Πράξεις χαρακτηρισμού, οι οποίες, όπως διαπιστώνεται από την αρμόδια αρχή, εκδόθηκαν κατ' εφαρμογή των κριτηρίων που διαλαμβάνονται στις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 3 του Ν 998/1979, όπως αυτό είχε τροποποιηθεί και ίσχυε με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν 3208/2003 και οι οποίες (διατάξεις) κρίθηκαν με αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας ανίσχυρες ως αντισυνταγματικές, δεν μπορεί να τύχουν εφαρμογής κατά την κατάρτιση, θεώρηση και κύρωση των δασικών χαρτών (πλειοψ). Προκειμένου να μην τύχουν εφαρμογής οι προαναφερόμενες πράξεις χαρακτηρισμού στο δασικό χάρτη, δεν απαιτείται η ανάκληση αυτών και έκδοση νέων, αλλά αρκεί η κατόπιν σχετικής εξέτασης διαπίστωση της έκδοσής τους βάσει των κριτηρίων της παραγράφου 3 του άρθρου 3 του ν.998/1979, όπως αυτό είχε τροποποιηθεί και ίσχυε με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 3208/2003 (πλειοψ).

Επειδή, περαιτέρω προβάλλεται ότι μη νομίμως απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο ο εκκαλών είχε πρωτοδίκως προβάλει ότι, δυνάμει του άρθρου 21 παρ. 2 του ν. 3208/2003, η επίδικη έκταση που χαρακτηρίσθηκε από την Πρωτοβάθμια Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων ως μη δασική δεν υπάγεται στον Δασικό Κώδικα και ότι οι πράξεις με τις οποίες τμήματα αυτής είχαν κηρυχθεί ως αναδασωτέα έπρεπε να ανακληθούν. Περαιτέρω προβάλλεται ότι και για το ζήτημα αυτό δεν υφίσταται νομολογία του Δικαστηρίου. Και αυτός, όμως, ο λόγος εφέσεως είναι απορριπτέος από την άποψη του άρθρου 58 παρ. 1 του π.δ. 18/1989, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3900/2010, διότι, σύμφωνα με τα παρατεθέντα στη σκέψη 5, υφίσταται νομολογία αντίθετη προς τον προβαλλόμενο ανωτέρω λόγο εφέσεως, σύμφωνα με την οποία κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 21 παρ. 2 του ν. 3208/2003, περίπτωση ανάκλησης της πράξης αναδάσωσης συντρέχει μόνο αν η έκταση είχε κριθεί από τις επιτροπές επίλυσης δασικών αμφισβητήσεων ως μη δασική και η διαδικασία αυτή χαρακτηρισμού της είχε περατωθεί πριν από την κήρυξη της αναδάσωσης, περίπτωση που δεν συντρέχει στην υπό κρίση διαφορά.

Ιδιοκτησιακό καθεστώς έκτασης στη Ραφήνα Αττικής – Συμβιβαστική επίλυση της ένδικης διαφοράς μεταξύ Ελλ. Δημοσίου και κληρονόμων Δ.Κ.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Α) Οι συμβιβαστικές πράξεις του Ελληνικού Δημοσίου που καταρτίστηκαν με πρακτικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, πριν την ισχύ του Ν 1884/1990, (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 14 παρ.1 του Ν 2227/1994) δυνάμει των διατάξεων του ΒΔ 6/1961, που επανήλθαν με τον ως άνω νόμο σε ισχύ, εμπίπτουν στην έννοια της συμβιβαστικής πράξης, που απαιτεί το άρθρο 10 εδ.ιιι’ περ.β’ του Ν 3208/2003 για την εφαρμογή του. Β) Το δεύτερο ερώτημα, που άπτεται της ερμηνείας της διάταξης της περ.β’ του εδ.ιιι’ του άρθρου 10 του ως άνω Ν 3208/2003, για το οποίο διετυπώθησαν δύο (2) απόψεις, που ισοψήφισαν, παραπέμπεται λόγω και της σοβαρότητάς του στην Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ. - ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΥΠ' ΑΡΙΘΜ. 98/2011 ΓΝΩΜ.

Εφαρμογή ή μη της διάταξης της παραγράφου 21 του άρθρου 19 του ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με την παράγραφο 8β του άρθρου 43 του ν. 4280/2014, στις περιπτώσεις εκτάσεων πρώην αγροτικού ή χορτολιβαδικού χαρακτήρα.(...)Η διάταξη της παραγράφου 21 του άρθρου 19 του ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με την παράγραφο 8β του άρθρου 43 του ν. 4280/2014, εφαρμόζεται στις περιπτώσεις εκτάσεων πρώην αγροτικού ή χορτολιβαδικού χαρακτήρα, στις οποίες έπαυσε η καλλιέργεια ή η βόσκηση λόγω απαγόρευσης διενέργειας διακατοχικών πράξεων σε αυτές μέχρι την επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος έναντι του Δημοσίου, εφόσον αναγνωριστούν με αμετάκλητη δικαστική απόφαση ως μη δημόσιες. Οι εκτάσεις αυτές διατηρούν το χαρακτήρα που είχαν, αγροτικό ή χορτολιβαδικό, μολονότι φέρουν σήμερα χαρακτήρα δασικής έκτασης, συνεπεία της απαγόρευσης επεμβάσεων σ’ αυτές, έστω και αν ο δασικός χαρακτήρας τους κρίθηκε μεταγενέστερα με τελεσίδικη πράξη χαρακτηρισμού και έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες είτε λόγω εκχέρσωσής τους για καλλιέργεια μετά τη δάσωσή τους, είτε λόγω πυρκαγιάς, ανακαλουμένων αυτοδίκαια των σχετικών διοικητικών πράξεων (ομόφωνα).

Δασικές εκτάσεις. Κήρυξη αναδάσωσης. Ανάκληση πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Τα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, οι κατά το άρθρο 14 του Ν. 998/79 εκδιδόμενες πράξεις χαρακτηρισμού εκτάσεων ως δασικών ή μη, οι κατά το άρθρο 114 του Ν. 1892/90 εκδιδόμενες αποφάσεις κατεδαφίσεως κτισμάτων, τα κατά το άρθρο 114 του Ν 1892/90 εκδιδόμενα πρωτόκολλα επιβολής ειδικής αποζημιώσεως, ανεξαρτήτως του διοικητικού σταδίου και χαρακτήρα τους (οριστικού, τελεσιδίκου ή μη) αποτελούν, στο σύνολό τους, συνέπειες των αναδασωτικών πράξεων, που ανακαλούνται δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 12 του Ν. 2044/2002. β) Οι αναδασωτικές αποφάσεις, δύναται και πρέπει να ανακληθούν, στο σύνολό τους, με μια διαπιστωτική πράξη δημοσιευτέα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. (ομοφ.)

Οικισμοί – Δόμηση – Νομολογία – Δέσμευση Διοίκησης – Δημόσιο Συμφέρον – Ανάκληση διοικητικών πράξεων.(..)Κατάσταση : Μη αποδεκτή 
α) Η νομολογία, η οποία έχει διαμορφωθεί με τις με αριθμ. 978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας συνιστά παγία νομολογία, καθόσον αφορά την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση για την δόμηση εντός των μνημειακού χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και Χώρας Πάτμου, β) Είναι σκόπιμο, η Διοίκηση, σε συμφωνία προς τις ανωτέρω αποφάσεις, να εξετάσει τις όμοιες υποθέσεις, μελλοντικές ή ήδη εκκρεμείς ενώπιον αυτής, που αφορούν τη δόμηση στους ίδιους οικισμούς, υιοθετώντας την δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση, επί του συνόλου αυτών, γ) Καθόσον αφορά τις ήδη εκδοθείσες πράξεις, που αφορούν δόμηση στους ίδιους οικισμούς και οι οποίες τελούν σε αντίθεση προς την ερμηνευτική νομική λύση, που έχει δοθεί με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, η Διοίκηση δύναται να τις ανακαλέσει οποτεδήποτε και να εξετάσει εκ νέου τις σχετικές υποθέσεις υπό το φως αυτής της νομικής ερμηνευτικής λύσης, με βάση τις γενικές αρχές, που ισχύουν για την δυνατότητα ανάκλησης των παράνομων ευμενών ατομικών διοικητικών πράξεων, επικαλούμενη λόγους σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος (προστασία μνημειακών οικισμών), με εξαίρεση εκείνες από τις οποίες έχουν ήδη δημιουργηθεί δικαιώματα ή επωφελείς καταστάσεις για καλόπιστους διοικούμενους, εκτός εάν, κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοίκησης, συντρέχουν λόγοι γενικότερου δημοσίου συμφέροντος προστασίας των συγκεκριμένων μνημειακού χαρακτήρα οικισμών, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να επιβάλλεται η ανάκληση, ακόμα και των πράξεων αυτών (ομοφ.). ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ - ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η 248/2016 ΓΝΩΜ. Β' ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ.

Δημοσίευση διοικητικών πράξεων και τυπικών νόμων:..Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, η προσβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας ..., υπογραφόμενη, με εντολή αυτού, από το Δασάρχη ..., στην οποία περιλαμβάνεται διάταξη απαγόρευσης θήρας, φέρει κανονιστικό χαρακτήρα (πρβλ. ΣτΕ 1592/ 1998) και, συνεπώς, για να λάβει, κατά τα ως άνω, νόμιμη υπόσταση έπρεπε να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον ούτε οι διατάξεις των άρθρων 258 παρ. 3 περ. στ` του ν.δ. 86/1969 (Α` 7) και 5 παρ. 4 της ΚΥΑ 414985/1985 (Β` 757), επί των οποίων ερείδεται η έκδοση της προσβαλλομένης πράξεως, ούτε άλλη ειδική διάταξη προβλέπει τη δημοσίευσή της με άλλο τρόπο. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η ως άνω κανονιστική απόφαση αναρτήθηκε σε δημοτικά καταστήματα της ευρύτερης περιοχής του Δασαρχείου ... Η δημοσίευση, όμως, αυτή δεν διενεργήθηκε κατά το νόμιμο τρόπο, δεδομένου ότι οι κανονιστικού χαρακτήρα πράξεις πρέπει, κατά τα ως άνω, να δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον δεν υφίσταται ούτε η Διοίκηση επικαλείται ειδική διάταξη, η οποία να προβλέπει τη δημοσίευσή τους με άλλο τρόπο. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση, αν και είναι ανυπόστατη, ενόψει της φύσεώς της και των κατά νόμο συνεπειών της, αλλά και για λόγους ασφαλείας του δικαίου (πρβλ. ΣτΕ 3884/2007, 3960/2006,3344/2005 κ.ά), πρέπει να ακυρωθεί. Συνεπώς, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή, κατά τον αντίστοιχο βάσιμο λόγο αυτής, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών προβαλλόμενων λόγων ακυρώσεως.