Κύρος του δικαστικού συμβιβασμού, μετά τις 14/12/2004, σε περίπτωση μη κατάργησης της εκκρεμούς δίκης και έκδοσης απορριπτικής απόφασης επί της προσφυγής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Μετά τις 14/12/2004, οι φορολογικές αρχές οφείλουν να συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν επί υποθέσεων, για τις οποίες έχει προηγηθεί δικαστικός συμβιβασμός, αλλά τελικώς δεν επήλθε κατάργηση της εκκρεμούς δίκης κατά τα οριζόμενα στις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις, περιλαμβανομένου και του άρθρου 8 παρ.3 του ν. 3259/2004, με συνέπεια την απόρριψη της ασκηθείσης προσφυγής και β) Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 28 παρ.3 του ν. 3296/2004, που επικύρωσε τους μέχρι και τις 14/12/2004 καταρτισθέντες συμβιβασμούς, υφίσταται υποχρέωση εφαρμογής των όρων του δικαστικού συμβιβασμού (περαίωσης), που καταρτίστηκε κατά την ως άνω ημερομηνία και όχι της εκ των υστέρων εκδοθείσης, απορριπτικής της προσφυγής, δικαστικής απόφασης. (ομοφ.)

Δικαστικός συμβιβασμός.(...) ο δικαστικός συμβιβασμός αποτελεί σύμβαση διφυούς χαρακτήρα, ήτοι αφενός σύμβαση ιδιωτικού δικαίου, με την οποία τα μέρη διαλύουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις μία φιλονικία τους ή  μία αβεβαιότητα για κάποια έννομη σχέση, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 871 του Α.Κ. και αφετέρου δικονομική σύμβαση, η οποία περιβαλλόμενη τον προβλεπόμενο στο άρθρο 293 του ΚΠολΔ τύπο -  όπως η σχετική περί του συμβιβασμού δήλωση των διαδίκων ενώπιον του δικαστηρίου, που καταχωρίζεται στα οικεία πρακτικά, τα οποία υπογράφονται από τον Πρόεδρο του οικείου δικαστικού σχηματισμού και του Γραμματέα αυτού (βλ. άρθρα 256 και 258 του ΚΠολΔ) - επιφέρει την αυτοδίκαιη κατάργηση της δίκης (βλ. ΑΠ 138/2014, 540/2011). Συνεπώς, με το δικαστικό συμβιβασμό, ο οποίος επιλύει την μεταξύ των μερών διαφορά επιφέροντας την κατάργηση της μεταξύ τους ανοιγείσης δίκης και είναι εξοπλισμένος με εκτελεστότητα, παρέχοντας το δικαίωμα στον φορέα της σχετικής αξιώσεως να  ενεργοποιήσει δυνάμει του τίτλου αυτού αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του οφειλέτη, τερματίζεται η επιδικία και παρέχεται κατ’ ουσίαν οριστική δικαστική προστασία, αφού μετά την κατάργηση της δίκης λόγω δικαστικού συμβιβασμού τυχόν άσκηση νέας αγωγής με το αυτό περιεχόμενο θα είναι απορριπτέα ως αβάσιμη (βλ. ΑΠ 138/2014, Ν. Νίκα: "Ο δικαστικός συμβιβασμός", 1984, σελ. 249). Περαιτέρω, ο δικαστικός συμβιβασμός δεσμεύει τους διαδίκους έως ότου διαγνωσθεί η ακυρότητά του, ακυρωθεί ή ανατραπεί,  η διάγνωση δε του κύρους του δικαστικού συμβιβασμού προϋποθέτει αφενός αμφισβήτηση αυτού από ένα τουλάχιστον των μερών και αφετέρου την τήρηση της εκ του νόμου προβλεπόμενης δικαστικής διαδικασίας, που συνίσταται στην με πρωτοβουλία ενός των μερών κλήση προς περαιτέρω συζήτηση ενώπιον του οικείου  δικαστηρίου, στο πλαίσιο της οποίας θα τεθεί υπό μορφήν ενστάσεως από τον εγείροντα την σχετική αμφισβήτηση διάδικο το ζήτημα του κύρους του συμβιβασμού. Επί του ζητήματος δε αυτού θα κρίνει ο οικείος δικαστικός σχηματισμός, μόνος αρμόδιος να διαπιστώσει εάν εχώρησε έγκυρη κατάργηση της δίκης ή όχι, ενώ ο διάδικος που αμφισβητεί το κύρος του δικαστικού συμβιβασμού μπορεί να προκαλέσει σχετική δικαστική κρίση και  με την άσκηση αναγνωριστικής αγωγής (άρθρο 70 Κ.Πολ.Δ.),  άλλως με την άσκηση ανακοπής κατά της εκτελέσεως (άρθρο 933 Κ.Πολ.Δ.), κατά περίπτωση (βλ. Ειρ.Πρέβεζας 17/1997, Εφ.Δωδ. 86/1990, Ν.Νίκα, ό.π. σελ. 300 επ.)

Η αποζημίωση που καταβάλλεται από τον μισθωτή στον εκμισθωτή μετά από δικαστική απόφαση ή συμβιβαστικά στα πλαίσια δικαστικού συμβιβασμού κατά τη λήξη της εμπορικής μίσθωσης για την αποκατάσταση των ζημιών ή επαναφορά του μισθίου στην προτέρα κατάσταση δεν υπόκειται σε φορολογία.

«Η αποζημίωση που καταβάλλεται από τον μισθωτή στον εκμισθωτή μετά από δικαστική απόφαση ή συμβιβαστικά στα πλαίσια δικαστικού συμβιβασμού κατά τη λήξη της εμπορικής μίσθωσης για την αποκατάσταση των ζημιών ή επαναφορά του μισθίου στην πρότερα κατάσταση δεν υπόκειται σε φορολογία».

Εφαρμογή διατάξεων άρθρου 17 ν. 3833/2010 περί του ειδικού φόρου σε είδη πολυτελείας.

Εφαρμογή διατάξεων του άρθρου 17 του ν. 3833/2010 περί του ειδικού φόρου σε είδη πολυτελείας.

Εφαρμογή διατάξεων του άρθρου 17 του ν. 3833/2010 περί του ειδικού φόρου σε είδη πολυτελείας.

Εφαρμογή ή μη της διάταξης του άρθρου 11 του Ν. 3833/2010, στους κατατασσόμενους στο Δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Π.Δ. 164/2004.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Με την ανωτέρω γνωμοδότηση του τμήματος του Ν.Σ.Κ. διατυπώθηκαν οι ακόλουθες δύο αντίθετες απόψεις, οι οποίες και ισοψήφισαν: Α) Οι περιπτώσεις κατάταξης προσωπικού σε συσταθείσες θέσεις με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 11 του Π.Δ. 164/2004, για τις οποίες περιπτώσεις έχει ήδη εκδοθεί η κρίση του Α.Σ.Ε.Π. σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 11 του ανωτέρω Π.Δ., αποτελούν νέα πρόσληψη κατά την έννοια του άρθρου 11 του Ν. 3833/2010, όπως ισχύει, και κατά συνέπεια υπάγονται στις ρυθμίσεις αυτού. (ισοψ.) Β) Πρόκειται για αναγνώριση της φύσης της υφιστάμενης εργασιακής τους σχέσης ως αορίστου χρόνου και θα πρέπει να ολοκληρωθεί η διαδικασία κατάταξής τους χωρίς να απαιτείται η έκδοση κατανομής της απόφασης του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης που προβλέπεται στην παρ. 5 του άρθρου 11 του Ν. 3833/2010, όπως ισχύει. (ισοψ.) [Παραπέμπεται στην Ολομέλεια.] ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΟ 2262/2012.

Παρέχονται οδηγίες και διευκρινίσεις για την ορθή εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 17 του ν. 3833/2010 περί του ειδικού φόρου σε είδη πολυτελείας.

Δυνατότητα ή μη υπαγωγής δικαστικού επιμελητή στη ρύθμιση του άρθρου 93 παρ.7 του Ν.3852/2010, ώστε να ικανοποιηθεί αίτημά του περί μετάθεσης ή απόσπασης.(...)Ο δικαστικός επιμελητής δεν μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση του άρθρου 93 παρ.7 του Ν.3852/2010, διότι δεν συντρέχει στο πρόσωπό του η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου που αποτελεί προϋπόθεση εφαρμογής της διατάξεως αυτής. (ομοφ.)