Υποχρέωση ή όχι των ιατρών να αναρτούν τιμοκατάλογο των υπηρεσιών τους στα ιατρεία τους, κατ' εφαρμογή του άρθρου 78 παρ.1 της Αγορανομικής Διάταξης 7/2009.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Τα ιατρεία δεν εμπίπτουν στην υποχρέωση ανάρτησης τιμοκαταλόγου που προβλέπεται από την διάταξη του άρθρου 78 παρ.1 της Α.Δ. 7/2009.

Ιδιωτικές Κλινικές. Δυνατότητα ορισμένων νευροψυχιατρικών κλινικών που κατήγγειλαν τις συμβάσεις τους με το ΙΚΑ, να υποχρεώσουν τους νοσηλευόμενους σ αυτές ασθενείς-ασφαλισμένους του Ιδρύματος να εγκαταλείψουν τις κλίνες τους.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Προεδρεύων: Α. Σοφός, Αντιπρόεδρος, Εισηγητής: Χ. Μπρισκόλας, Πάρεδρος. Μετά τη λήξη των συμβάσεων του ΙΚΑ με τις ως άνω 12 Νευροψυχιατρικές ιδιωτικές κλινικές, αυτές δεν μπορούν να προβούν σε απομάκρυνση των ασθενών που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και νοσηλεύονται σ' αυτές, αν δεν διαπιστωθεί ιατρικώς, η άρση της ψυχικής διαταραχής τούτων και αν γενικώς δεν εξέλιπαν οι λόγοι εισαγωγής τους σ' αυτές προς θεραπεία, ενώ περαιτέρω επισημαίνεται ότι η βίαιη απομάκρυνση των ανωτέρω ασθενών από τις εγκαταστάσεις των άνω κλινικών, ενδεχομένως να στοιχειοθετεί για τους ιδιοκτήτες των κλινικών αυτών τις ποινικά κολάσιμες πράξεις της έκθεσης, της παράνομης βίας, της αυτοδικίας, της απειλής κ.α.

Ιδιωτικές κλινικές. Επέκταση με αύξηση κλινών σε μεταστεγαζόμενη ιδιωτική κλινική.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Με βάση τις διατάξεις του άρθρου 149 του Ν 2071/92 και του άρθρου 8 του Ν 2345/95 είναι δυνατή η επέκταση με αύξηση κλινών των υπαγομένων στις ρυθμίσεις τους ιδιωτικών κλινικών που είχαν υποβάλει εμπρόθεσμα αίτηση. (πλειοψ.)

Ισχύς της παρ.4 του άρθρου 11 του Ν. 2889/2001, μετά την εφαρμογή του Ν. 4009/2011 – Δυνατότητα ή μη πραγματοποιήσεως ιατρικών πράξεων από ιατρούς, μέλη Δ.Ε.Π., πλήρους και μερικής απασχόλησης, εντός ιδιωτικών κλινικών.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η παράγραφος 4 του άρθρου 11 του Ν. 2889/2001, με την οποία απαγορεύεται στους πανεπιστημιακούς ιατρούς, οι οποίοι εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές, εργαστήρια ή μονάδες, που είναι εγκατεστημένες σε νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. ή των Α.Ε.Ι., να παρέχουν υπηρεσίες, με οποιαδήποτε σχέση, περιλαμβανομένης και αυτής του συμβούλου, σε ιδιωτικές κλινικές ή σε ιδιωτικά διαγνωστικά ή θεραπευτικά εργαστήρια και γενικότερα σε κάθε είδους ιδιωτικές επιχειρήσεις, που παρέχουν ή καλύπτουν ασφαλιστικά υπηρεσίες υγείας, καθώς και να εγκαθιστούν ιδιωτικά ιατρεία ή ιατρικά μηχανήματα εντός των παραπάνω ιδιωτικών φορέων, εξακολουθεί να ισχύει και μετά την έναρξη εφαρμογής του Ν. 4009/2011, για όλους, ανεξαιρέτως τους πανεπιστημιακούς ιατρούς, πλήρους και μερικής απασχόλησης. (ομοφ.)

Προϋποθέσεις επαναλειτουργίας ιδιωτικών κλινικών του άρθρου 30 του ν. 4316/2014(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Δεν καταργήθηκε με το ν. 4461/2017, αλλά εξακολουθεί να ισχύει το άρθρο 30 του ν. 4316/2014, με το οποίο δόθηκε η δυνατότητα σε ιδιωτικές κλινικές, οι οποίες πριν την έναρξη ισχύος των π.δ. 247/1991 και 517/1991 είχαν συνάψει συμβάσεις με το ΙΚΑ, εντάχθηκαν στο ΕΣΥ και παρείχαν υπηρεσίες δευτεροβάθμιας περίθαλψης, να λάβουν άδεια με τις προϋποθέσεις του π.δ. 235/2000. Για την εφαρμογή του πρέπει να ληφθούν υπόψη οι προϋποθέσεις, που όριζαν οι διατάξεις του π.δ. 235/2000 πριν την τροποποίησή τους με το άρθρο 42 του ν. 4461/2017. (ομόφ.)

ΙΚΑ ΕΤΑΜ – Δικαίωμα ή μη συμμετοχής ιατρών με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε ιδιωτική κλινική.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Α. Οι δια συμβάσεως του άρθρου 10 του ν.δ. 1204/1972 συνδεόμενοι μετά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιατροί επετρέπετο κατά το εν προκειμένω κρίσιμον χρονικόν διάστημα 1) να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες και 2) να μετέχουν σε μη συμβεβλημένες με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιδιωτικές κλινικές ανεξαρτήτως του αν α) τα πρόσωπα επ’ ονόματι των οποίων έχουν συσταθεί/ και λειτουργούν οι κλινικές αυτές είναι έμποροι (κατά το τυπικόν ή ουσιαστικόν κριτήριον) και β) η λειτουργία της εις ην μετέχουν- ή/και παρέχουν τις ιατρικές υπηρεσίες τους- οι εν λόγω ιατροί μη συμβεβλημένης με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιδιωτικής κλινικής αποτελεί άσκησιν εμπορικής δραστηριότητος. Β. Εν προκειμένω οι ιατροί του ερωτήματος συνήψαν με το (τότε) ΙΚΑ τις κατ’ άρθρον 10 ν.δ. 1204/1972 ειδικές συμβάσεις και προσελήφθησαν στο τότε ΙΚΑ μετά την έναρξη ισχύος του νόμου 2150/1993 (συγκεκριμένως η σύμβαση μεταξύ του ΙΚΑ και του ιατρού Δ.Τ. απεφασίσθη με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Ρ01/1054 από 18-4-1995 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ και η μεταξύ του ΙΚΑ και του ιατρού Ν.Θ. σύμβαση απεφασίσθη με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Ρ01/86 από 8-3-1996 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ και ετροποποιήθη ως προς τον τόπον παροχής των υπηρεσιών αυτού του ιατρού με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Φ06 από 5-6-1996 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ). Επομένως νομίμως οι ιατροί αυτοί μετείχον κατά το εν προκειμένω κρίσιμον χρονικόν διάστημα εις την εν λόγω ιδιωτικήν κλινικήν.

Επιτρεπτό ή μη, της ανάκλησης απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής Υποκαταστήματος ΙΚΑ, με την οποία εγκρίθηκε εκ των υστέρων η μετάβαση παιδιού ηλικίας άνω των 14 ετών, για νοσηλεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Μ. Βρετανίας.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η απαγόρευση καταβολής νοσηλίων, για νοσηλεία ασθενών, υπερβάντων το 14ο έτος της ηλικίας τους, σε ιδιωτικές κλινικές Χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο. Αποδοτέο ποσό νοσηλίων εκ μέρους του ΙΚΑ, εκείνο της κρατικής, στην Ελλάδα, διατίμησης. Υποχρεωτική, κατά νόμο, η ανάκληση απόφασης της ΤΔΕ Υποκ/τος ΙΚΑ, με την οποία εγκρίθηκε εκ των υστέρων η μετάβαση παιδιού, άνω των 14 ετών, προς νοσηλεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Μ. Βρετανίας, ώστε να επανακριθεί η υπόθεση αυτή, μετά όμως την έκδοση σχετικής γνωμάτευσης της αρμόδιας Ειδικής Υγειονομικής Επιτροπής Εξωτερικού (ΕΥΕΕ), που να αποφαίνεται επί του κατεπείγοντα ή μη χαρακτήρα του περιστατικού. Οι ρυθμίζουσες την πρόσβαση ασφαλισμένων στα νοσηλευτικά ιδρύματα του εξωτερικού διατάξεις, είναι εφαρμοστέες, ακόμη και εάν η μετάβαση σ’ αυτά γίνεται στα πλαίσια συνεχιζόμενης θεραπείας.

Ισχύς του άρθρου 32 του Π. Δ/τος 247/1991 ως προς την ένταξη και λειτουργία σε Ιδιωτικές Κλινικές μονάδων παροχής εξειδικευμένων Υγειονομικών Υπηρεσιών θεραπευτικού χαρακτήρα.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Υπό το πρίσμα και των ειδικών απαγορεύσεων του άρθρου 14 παρ.2 περ.στ’ και ζ’ του Π. Δ/τος 84/2001, λαμβάνοντας υπόψη και το σκοπό της αιτούσης την έκδοση αδείας εταιρείας, δεν είναι δυνατή η έκδοση αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας φορέα παροχής υπηρεσιών Π.Φ.Υ. στο όνομα αυτής, καθόσον τούτο προσκρούει σαφώς στις απαγορευτικές διατάξεις των άρθρων 18 του Π. Δ/τος 235/2000 και 14 παρ.2 περ.στ’ και ζ’ του Π. Δ/τος 84/2001. Όταν, όμως, πρόκειται για φορέα, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, που δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του Π. Δ/τος 84/2001 και ο οποίος παρέχει εξειδικευμένες υγειονομικές υπηρεσίες θεραπευτικού ή και διαγνωστικού ακόμη χαρακτήρα, που δεν εμπεριέχονται στους ορισμούς του ιδιωτικού ιατρείου και οδοντιατρείου ή πολυϊατρείου και πολυοδοντιατρείου ή ιδιωτικού διαγνωστικού εργαστηρίου των παρ.1, 2 και 3 του άρθρου 2 του ως άνω Π. Δ/τος, μπορεί αυτός να ενταχθεί και να λειτουργήσει σε Ιδιωτική Κλινική, αλλά η άδειά του θα εκδοθεί, κατ’ άρθρο 34 του Π. Δ/τος 247/1991, στο όνομα του φυσικού ή νομικού προσώπου που διαθέτει την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της Ιδιωτικής Κλινικής. Αν, δε, ο φορέας αυτός λειτουργεί υπό μορφή εταιρείας, η εταιρεία θα είναι από αυτές που προβλέπονται στον Εμπορικό Νόμο (Β.Δ. της 19 Απριλίου – 1 Μαϊου 1835, αλλά και Ν 2190/1920 και 3190/55) και θα πρέπει να τηρηθούν οι εκεί προβλεπόμενες προϋποθέσεις και διαδικασία σύστασης, εκτός αν άλλως προβλέπεται στο νόμο για τον συγκεκριμένο φορέα, εν αναφορά, δηλαδή, προς το είδος των παρεχομένων υπηρεσιών και τον τομέα υγείας που αυτές καλύπτουν.

«Οδηγία 2004/18/ΕΚ – Δημόσιες συμβάσεις προμηθειών και υπηρεσιών – Δημόσια ταμεία ασφαλίσεως ασθενείας – Οργανισμοί δημοσίου δικαίου – Αναθέτουσες αρχές – Πρόσκληση για την υποβολή προσφορών – Κατασκευή και προμήθεια ορθοπεδικών υποδημάτων ατομικά προσαρμοσμένων στις ανάγκες των πελατών – Παροχή λεπτομερών συμβουλών στους πελάτες»Στην περίπτωση που η παροχή υπηρεσιών αποδειχθεί, στη συγκεκριμένη σύμβαση, πρωτεύουσα σε σχέση με την προμήθεια προϊόντων, μια συμφωνία, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, που συνάπτεται μεταξύ δημοσίου ταμείου ασφαλίσεως ασθενείας και επιχειρηματία, με την οποία καθορίζονται οι αμοιβές των διαφόρων μορφών αγωγής που αναμένεται ότι θα πραγματοποιήσει ο εν λόγω επιχειρηματίας καθώς και η διάρκεια εφαρμογής της συμφωνίας και βάσει της οποίας ο επιχειρηματίας αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξυπηρετήσει τους ασφαλισμένους που θα του το ζητήσουν, το δε ταμείο είναι ο μοναδικός οφειλέτης της αμοιβής των υπηρεσιών του επιχειρηματία, πρέπει να θεωρηθεί συμφωνία-πλαίσιο κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, της οδηγίας 2004/18.

Με τις ανωτέρω διατάξεις του ν. 3861/2010, σκοπός των οποίων, όπως προκύπτει και από την οικεία αιτιολογική έκθεση, είναι η επίτευξη μέγιστης δημοσιότητας της κυβερνητικής πολιτικής και της διοικητικής δράσης, ώστε να πραγματώνεται η διαφάνεια κατά την ενάσκηση της εκτελεστικής εξουσίας, να υλοποιείται με συστηματικό και συγκροτημένο τρόπο η αρχή της φανερής δράσης της διοίκησης και να διευκολύνεται ουσιωδώς η άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος των πολιτών στην πληροφόρηση, θεσπίζεται υποχρέωση, που καταλαμβάνει, μεταξύ άλλων και τα όργανα της αποκεντρωμένης διοίκησης, να αναρτούν τις πράξεις ή αποφάσεις τους στο διαδίκτυο. Στις πράξεις δε, που τα όργανα υποχρεωτικά αναρτούν, λαμβάνοντας σχετικό Αριθμό Διαδικτυακής Ανάρτησης (ΑΔΑ), περιλαμβάνεται ρητώς, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 23 του ν. 4210/2013, η πράξη ανάληψης υποχρέωσης της δαπάνης και η απόφαση έγκρισης της δαπάνης. Εξάλλου, για την ταυτότητα του νομικού λόγου στις αναρτητέες πράξεις περιλαμβάνεται και η ανακλητική απόφαση του διατάκτη, με την οποία ανατρέπεται η ανάληψη υποχρέωσης, καθώς αυτή εκδίδεται με τον ίδιο τρόπο όπως και η απόφαση ανάληψης υποχρέωσης (πρβλ ΣτΕ 2801/2012). Περαιτέρω, υπό την αρχική μορφή της διάταξης του άρθρου 4 του ν. 3861/2010, η ανάρτηση στη διαύγεια αποτελούσε όρο για την εκτέλεση των οικείων πράξεων, χωρίς όμως η παράλειψη της τήρησής της να συνεπάγεται ανυπόστατο, έλλειψη ισχύος ή ακυρότητα των οικείων πράξεων, αλλά μόνο τις προβλεπόμενες στην παρ. 5 του άρθρου 3 του ν. 3861/2010 σχετικές διοικητικής ή πειθαρχικής φύσης συνέπειες σε βάρος των τυχόν ευθυνόμενων για την παράλειψη αυτή, εκάστοτε αρμοδίων για την τήρηση των παραλειφθέντων διατυπώσεων δημοσιότητας διοικητικών οργάνων (πρβλ. Ε.Σ. Κλιμ. Ι Τμ. 263, 264/2013). Ωστόσο, με την παρ. 4 του άρθρου 23 του ν. 4210/2013, με την οποία επιδιώκεται η σημαντική ισχυροποίηση της «Διαύγειας» ώστε να πραγματώνει με το βέλτιστο τρόπο τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκε, η ανάρτηση στη «Διαύγεια» ανάγεται πλέον σε όρο ισχύος των σχετικών πράξεων ή αποφάσεων που δεν είναι δημοσιευτέες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι οποίες τελειούνται μετά την πραγματοποίηση των ως άνω διατυπώσεων διαδικτυακής δημοσιότητάς τους.
(...)Με τα δεδομένα αυτά, για την ελεγχόμενη δαπάνη, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε, παρά τη δέσμευση των οικείων πιστώσεων, εντός του οικονομικού έτους 2013, η σχετική ανακλητική απόφαση του διατάκτη εκδόθηκε μεν εντός του ίδιου οικονομικού έτους, αλλά αναρτήθηκε στη «Διαύγεια» στις 5.3.2014. Δοθέντος δε ότι η ανάρτηση αποτελεί, σύμφωνα με το ν. 4210/2013, όρο ισχύος της πράξης αυτής, η εντός του επόμενου οικονομικού έτους, από εκείνο στο οποίο αφορά η δαπάνη, ανατροπή της δέσμευσης καθιστά, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (σκ.II), την εντελλόμενη δαπάνη μη κανονική.