Μετακίνηση στο εξωτερικό με τουριστικό λεωφορείο.Kαταβολή δαπάνης για την χρήση τουριστικού λεωφορείου, το οποίο αποτελεί επιβατικό αυτοκίνητο δημόσιας χρήσης (άρθρο 1 του ν. 711/1977), μετά από μίσθωση η οποία έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια και δεν τηρήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται στην 5100/1600/10.4.1984 υπουργική απόφαση, δηλαδή δεν υποβλήθηκε αίτηση από το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης στον Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, στην οποία να αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ο συγκεκριμένος σκοπός της μίσθωσης με αιτιολογία, καθώς και ότι η συγκεκριμένη ανάγκη δεν μπορεί να καλυφθεί με υπηρεσιακά αυτοκίνητα, ούτε, βεβαίως, εκδόθηκε απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, που να εγκρίνει τη μίσθωση αυτή.

Νομιμότητα χρηματοδοτικής μίσθωσης. Ελεγχος πράξεων Γεν.Γραμματέα ΕΟΤ περί έγκρισης μεταβίβασης τουριστικών λεωφορείων από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Είναι νόμιμη η σύμβαση πώλησης τουριστικού λεωφορείου ως πράγματος σε χρηματοδοτικό φορέα, στην οποία χαρακτηρίζεται το τουριστικό λεωφορείο ως δημόσιας χρήσης. Η έννοια του ρήματος «παραμένει» στη διάταξη της περ.δ της παρ.2 του άρθρου 6 του Ν 2446/96 είναι «πρέπει να εκδίδεται». Ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών δεν οφείλει να ελέγχει την νομιμότητα των αποφάσεων του Γεν.Γραμματέα του ΕΟΤ.

Τουριστικά λεωφορεία. Ανωτέρα βία.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Σε περίπτωση μεταβίβασης τουριστικού λεωφορείου δημόσιας χρήσης αιτία θανάτου του φυσικού προσώπου στο οποίο είχε χορηγηθεί η άδεια κυκλοφορίας αυτού, κατά την οποία το όριο ηλικίας του λεωφορείου και, ως εκ τούτου, και η ισχύς της αρχικής άδειας κυκλοφορίας έληξαν μετά την ημερομηνία επαγωγής και πριν την εκπνοή των οριζομένων στο άρθρο 1847 Α.Κ. προθεσμιών αποποιήσεως της κληρονομίας, οι κληρονόμοι δικαιούνται να ζητήσουν, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 παρ.2γ του Ν 711/1977, όπως τροποποιήθηκε με το Ν 2446/1996, σε συνδυασμό με την παρ.3 της κ.υ.α. Τ/932/28-2-1997, εντός ενός έτους από τη λήξη των προθεσμιών αποποιήσεως, την έγκριση της αντικατάστασης του λεωφορείου και εντός δύο ετών από τη χορήγηση της έγκρισης να ολοκληρώσουν την ταξινόμηση του νέου λεωφορείου με την έκδοση άδειας κυκλοφορίας. Στην περίπτωση αυτή δεν θεμελιώνεται δικαίωμα αντικατάστασης της άδειας κυκλοφορίας του κληρονομηθέντος λεωφορείου με την έκδοση νέας άδειας στο όνομά τους, καθόσον το τουριστικό λεωφορείο μετά τη λήξη του ορίου ηλικίας του απαγορεύεται να κυκλοφορεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο και η άδειά του ανακαλείται οριστικά. Η προθεσμία για την άσκηση του δικαιώματος αντικατάστασης τουριστικού λεωφορείου δημόσιας χρήσης μετά τη λήξη του ορίου ηλικίας του με την υποβολή αίτησης προς τη διοίκηση από τους κληρονόμους του φυσικού προσώπου στο οποίο είχε χορηγηθεί η άδεια κυκλοφορίας του αναστέλλεται, στην περίπτωση που οι κληρονόμοι επικαλεστούν και προσκομίσουν στο αρμόδιο διοικητικό όργανο στοιχεία, από τα οποία αποδεικνύεται ότι κατά το χρόνο λήξης της προθεσμίας και μέχρι την υποβολή της αίτησης βρίσκονταν σε κατάσταση αδυναμίας επιμέλειας των υποθέσεών τους, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, λαμβανομένου υπόψη ότι προκειμένου για τους ανηλίκους δικαιούχους οι λόγοι ανωτέρας βίας πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπο του έχοντος τη γονική μέριμνα αυτών.

Προϋποθέσεις χορήγησης Ειδικού Σήματος Λειτουργίας Γραφείου Γενικού Τουρισμού στη Δημοτική Επιχείρηση Συγκοινωνιών Δήμου Ροδίων «ΡΟΔΑ».(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Νόμιμα εκδόθηκε το υπ’ αρ.πρωτ. 4904/24-10-2008 Ειδικό Σήμα Λειτουργίας Γραφείου Γενικού Τουρισμού στη Δημοτική Επιχείρηση Συγκοινωνιών του Δήμου Ροδίων με την ονομασία «ΡΟΔΑ». Ως εκ τούτου νομιμοποιείται το εν λόγω Γραφείο Γενικού Τουρισμού να θέσει σε λειτουργία Τουριστικό Τραίνο και να ζητήσει έγκριση ειδικής διαδρομής ειδικού τουριστικού λεωφορείου Δ.Χ. ανοιχτού τύπου αστικής περιήγησης πόλεων. Το μεταφορικό έργο που μπορεί με λεωφορεία της να εκτελεί η ΔΕΣ ΡΟΔΑ προσδιορίζεται στο άρθρο 1 του Ν 2446/1996.

Άδεια χρήσης προσωνυμίας σε κέντρο ξένων γλωσσών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η χορήγηση άδειας χρήσης προσωνυμίας στην ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία Ε. ΑΡΓΥΡΟΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΟΕ - ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ - DEUTSCH FUR GRIECHEN και διακριτικό τίτλο DEUTSCH FUR GRIECHEN αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 7 και 73 ΑΝ 2545/1940, άρθρων 1 παρ.4 και 2 ΑΝ 284/1968, και άρθρου 2 του ΠΔ 372/1998.

Μετατροπή της θέσης Καθηγήτριας Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Πάτρας σε προσωποπαγή θέση Επίκουρης Καθηγήτριας – Προϋποθέσεις – Εφαρμογή των διατάξεων των παρ.1 ή 2 του άρθρου 21 του Ν 3794/2009.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι διατάξεις του άρθρου 21 του Ν 3794/2009 είναι εξαιρετικού χαρακτήρα ρυθμίσεις, δεν δύνανται να ερμηνευθούν διασταλτικώς και ως εκ τούτου δεν δύνανται να συμπεριληφθούν σ αυτές και άλλες κατηγορίες προσώπων που δεν υπάγονται ρητώς στην εφαρμογή τους. Η Καθηγήτρια Εφαρμογών του υπό κρίση ερωτήματος, η οποία υπηρετεί στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών και Φυσικής Αγωγής του Τ.Ε.Ι. Πάτρας δεν υπάγεται στις διατάξεις του ανωτέρω νόμου διότι, δεν είχε ενταχθεί σε θέση Καθηγήτριας Εφαρμογών Τ.Ε.Ι., σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.11 του άρθρου 1 του Ν 2621/1998, αλλά, με τη διάταξη της παρ.1 στοιχ.στ εδαφ.ββ του άρθρου 6 του Ν 2916/2001 και δεν είχε απονεμηθεί σ αυτή ο τίτλος και οι αποδοχές του Επίκουρου Καθηγητή.

Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αγροτική Ανάπτυξη-Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου» - «ενίσχυση τουριστικών δραστηριοτήτων» - Δημόσια επιχορήγηση για την κατασκευή τουριστικής επιπλωμένης έπαυλης - Έλεγχος τήρησης των μακροχρόνιων υποχρεώσεων των δικαιούχων - Επιστροφή του ποσού της επιχορήγησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η επιδοτηθείσα τουριστική επιπλωμένη έπαυλη αποτελεί τουριστικό κατάλυμα ενιαίου χώρου, ο οποίος πρέπει να μισθώνεται ενιαία και κατά συνέπεια η τμηματική, ανά δωμάτια ή ανά κλίνες μίσθωσή της, αναιρεί τον χαρακτηρισμό αυτής ως τουριστικής επιπλωμένης έπαυλης, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 2 παρ.1 του ν. 2160/1993 και στο άρθρο 2 παρ.ε’ της ΚΥΑ 471/2002. Επομένως για όσο διάστημα η έπαυλη δεν μισθωνόταν ενιαία, μεταβαλλόταν η χρήση της ενισχυόμενης επένδυσης για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Επειδή δε, ευθύς εξ αρχής, η έπαυλη δεν μισθωνόταν ενιαία, και πάντοτε η μίσθωση γινόταν ανά δωμάτιο, η μεταβολή της χρήσης ήταν διαρκής. Η μίσθωσή της για χρονικά διαστήματα μεγαλύτερα των τριών μηνών κάθε φορά, αναιρεί τον χαρακτηρισμό της ως τουριστικού καταλύματος, σύμφωνα με την παρ.7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993. Υποχρέωση επιστροφής όλου του ποσού της επιχορήγησης. (ομοφ.)

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι μη νόμιμη, όπως βασίμως προβάλλει η Επίτροπος, καθόσον η  5287/27.5.2014 απόφαση του Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, με την οποία συγκροτήθηκε η εν λόγω Επιστημονική Επιτροπή δεν έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και, ως εκ τούτου, είναι ανυπόστατη και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Το Κλιμάκιο, όμως, λαμβάνοντας υπόψη τους ισχυρισμούς που προβάλλονται με το 152803/Κ1/29.9.2015 έγγραφο του Διευθυντή Διά Βίου Μάθησης της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και, ειδικότερα, το γεγονός ότι οι αποφάσεις ορισμού των μελών των Επιτροπών των Διευθύνσεων Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων και Πιστοποίησης της Γνώσης Ξένων Γλωσσών του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 παρ.1 περ. ιβ΄ του ν.3469/2006, σε συνδυασμό με την ανάγκη διασφάλισης του κύρους και της αξιοπιστίας των σχετικών ενεργειών της εν λόγω Επιστημονικής Επιτροπής, καθώς και το γεγονός ότι ήδη σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 25 του ν.4351/2015 (Α΄164/4.12.2015) οι αποφάσεις ορισμού των μελών της Επιστημονικής και Οργανωτικής Επιτροπής των εξετάσεων πιστοποίησης της ελληνικής γλώσσας, στοιχείων της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού που απευθύνονται σε υπηκόους τρίτων χωρών δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των σχετικών διατάξεων αλλά από συγγνωστή πλάνη δεν δημοσίευσαν την απόφαση συγκρότησης της εν λόγω Επιστημονικής Επιτροπής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Ζητείται η ακύρωση: 1) της 15364/18.8.2015 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Αναπληρωτή Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας και 2) της εγκριθείσας στις 14.7.2014 από τον Ειδικό Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έκθεσης αποτελεσμάτων ελέγχου(..)Ακολούθως προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη πάσχει νομίμου ερείσματος, καθόσον κύρια νομική βάση της έκδοσής της αποτελεί η παραβίαση της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, η οποία κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, το μεν δεν παραβιάσθηκε, αφού κατ’ ουσίαν είχαν τηρηθεί όλες οι προϋποθέσεις χαρακτηρισμού του ακινήτου ως τουριστικού καταλύματος και, το δε, κατά το χρόνο έκδοσής της ή τουλάχιστον επίδοσης αυτής (16.11.2015) είχε καταργηθεί. Ο λόγος αυτός κατά το πρώτο σκέλος  του κρίνεται κατά πλειοψηφία ομοίως ως απορριπτέος εφόσον η έννοια των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, όπως προεκτέθηκε στη σκέψη 9 είναι σαφής, και συνεπώς κατά πλάσμα του νόμου απεκδύθη του χαρακτηρισμού του ως τουριστικού καταλύματος το ακίνητο της εκκαλούσας που εκμισθώθηκε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 10 το ακίνητο ουδέποτε απώλεσε τον χαρακτήρα του ως τουριστικό κατάλυμα. Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος κατά το δεύτερο σκέλος του πρέπει επίσης να απορριφθεί, καθόσον κρίσιμος εν προκειμένω είναι, όπως προαναφέρθηκε, ο χρόνος έκδοσης της 287248/11452/24.8.2004 απόφασης ένταξης του επενδυτικού σχεδίου της εκκαλούσας στον άξονα 7 του Ε.Π. «Αγροτική Ανάπτυξη-Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου 2000-2006», κατά τον οποίο και ήταν σε ισχύ η ανωτέρω διάταξη, όπως αυτή είχε τροποποιηθεί με την παρ.1 του άρθρου 21 του ν. 2741/1999. Τούτο δε έως την 1.1.2015, οπότε και η επίμαχη διάταξη καταργήθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 51 του ν. 4276/2014 Α΄155 (στο άρθρο 2 παρ. 1 του οποίου προβλεπόταν ότι, ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή έως για χρονικό διάστημα μικρότερο των 30 ημερών, θεωρείται τουριστικό κατάλυμα, ενώ, ήδη από 7.4.2014, η επίμαχη ως άνω διάταξη της παρ.7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 είχε αντικατασταθεί με την περ. 2 της υποπαρ. ΙΔ1της ΠΑΡ. ΙΔ του ν. 4254/2014, Α΄85/7.4.2014 ως εξής : «Ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή για χρονικό διάστημα μικρότερο των τριάντα (30) ημερών θεωρείται τουριστικό κατάλυμα», καταργουμένων εν τέλει αμφοτέρων των ως άνω διατάξεων -και των αντίστοιχων προβλεπόμενων σε αυτές χρονικών περιορισμών- των άρθρων 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993 και 2 παρ. 1 του ν. 4276/2014 ήδη από 1.11.2015, δυνάμει της παρ.4 της υποπαρ. Α3 του άρθρου 2 του ν. 4336/2015, Α΄94/14.8.2015). Ωστόσο, ουδεμία των ως άνω τροποποιήσεων καταλαμβάνει ούτε αφορά στον κρίσιμο χρόνο ένταξης του επίμαχου επενδυτικού σχεδίου στο Ε.Π., ούτε καν στο ελεγχόμενο διάστημα τήρησης μακροχρόνιων υποχρεώσεων (15.1.2009 έως 15.1.2014), μη δυνάμενης να προβληθεί βασίμως, κατ’ εκτίμηση του σχετικού λόγου, τυχόν πρόκληση στην εκκαλούσα σύγχυσης περί του εφαρμοστέου νομοθετικού πλαισίου.Περαιτέρω η εκκαλούσα προβάλλει αντιφατικότητα και έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης. Ωστόσο, από την προσβαλλομένη, με την ειδικότερη αναφορά αυτής στην οικεία έκθεση ελέγχου στην οποία ερείδεται και της οποίας η εκκαλούσα έλαβε έγκαιρα πλήρη γνώση, ασκώντας τα δικαιώματα άμυνάς της, προκύπτει κατά τρόπο σαφή η συλλογιστική του εκδόντος την προσβαλλομένη οργάνου, ως προς τους λόγους που δικαιολογούν την αναλογική επιστροφή μέρους της καταβληθείσας ενίσχυσης, και δη αντιστοίχως της διαπιστωθείσας απόκλισης από τις αναληφθείσες υποχρεώσεις περί διενέργειας τουριστικών μισθώσεων, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της περαιτέρω διευκρίνισης του αχρεώστητου ή παράνομου χαρακτήρα της καταβολής, δεδομένου ότι επισύρουν την αυτή συνέπεια της επιβολής της δημοσιονομικής διόρθωσης. Ειδικότερα, η επιστροφή μέρους της ενίσχυσης δικαιολογείται από το ότι και οι 6 κατοικίες είχαν εκμισθωθεί με συνεχόμενη μακροχρόνια μίσθωση, η οποία, όπως σαφώς προκύπτει από την έκθεση ελέγχου και δεν αμφισβητείται από την εκκαλούσα, υπερβαίνει σε κάθε περίπτωση τους 30 μήνες. Ως εκ τούτου, με νόμιμη αιτιολογία η προσβαλλομένη, αφού προσδιόρισε με σαφήνεια την αποδιδόμενη στην εκκαλούσα παρατυπία, συνιστάμενη σε αλλαγή χρήσης της επένδυσης,  έκρινε ότι, σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά τον κρίσιμο χρόνο διατάξεις του ν. 2160/1993, τα ανωτέρω ακίνητα δεν θεωρούνται τουριστικά καταλύματα, καθώς αποδεδειγμένα εκμισθώθηκαν για διαμονή του μισθωτή για διάστημα που υπερβαίνει κατά πολύ τις προβλεπόμενες στο νόμο 90 ημέρες (ενίοτε και τα 4 έτη) και άρα η εκκαλούσα μετέβαλε καταφανώς την προβλεπόμενη στο εγκριθέν και επιχορηγηθέν επενδυτικό της σχέδιο χρήση και εκμετάλλευση αυτών, προβαίνοντας σε αστικές μισθώσεις αντί τουριστικών, ως είχε δεσμευθεί. (Ι Τμ. 236/2019, 1253/2016, 636/2015, 3719/2014). Εξάλλου, απορριπτέος τυγχάνει ο λόγος περί παράβασης της αρχής της αναλογικότητας, καθώς εν προκειμένω, μετά τη διαπίστωση της παραβίασης των όρων χορήγησης της ενίσχυσης, νομίμως επιβλήθηκε η συγκεκριμένη δημοσιονομική διόρθωση, για τον προσδιορισμό της οποίας τηρήθηκε προσηκόντως η αρχή της αναλογικότητας, αφού λήφθηκε υπόψη το είδος της παράβασης και η σοβαρότητα της διαπιστωθείσας παρατυπίας που συνίστατο στη μεταβολή της χρήσης των ακινήτων από τουριστικά σε αστικά με τη μακροχρόνια μίσθωση αυτών, η οποία μάλιστα υπερέβαινε κατά πολύ τις 90 ημέρες, δημιουργώντας συνθήκες εκμίσθωσης ίδιες με τις ισχύουσες γενικώς επί αστικών εκμισθώσεων ακινήτων, λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της υπερβαίνουσας το ως άνω νόμιμο όριο διάρκειας εκάστης, ήτοι της  διαπιστωθείσας απόκλισης από το νόμιμο όριο χρόνου τουριστικής εκμίσθωσης για εκάστη κατοικία, προκειμένου ο αριθμητικός προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού να γίνει αναλογικά, αντί της επιστροφής του συνόλου της επιχορήγησης. Ως εκ τούτου και λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της χρήσης σαφούς μαθηματικού τύπου προς υπολογισμό αναλογικά των προς ανάκτηση ποσών, η επιβολή της συγκεκριμένης δημοσιονομικής διόρθωσης δεν παρίσταται κατά την κρίση του Δικαστηρίου καταφανώς δυσανάλογη προς τον επιδιωκόμενο από τις εν προκειμένω εφαρμοστέες διατάξεις σκοπό ανάκτησης των μη ορθώς διατεθέντων, για την επίτευξη των χρηματοδοτούμενων στόχων, κονδυλίων και αποτροπής της διασπάθισης αυτών (Ι Τμ. 1450/2018, 1007/2017, 1699/2016).Συνακόλουθα, η ένδικη έφεση πρέπει κατά την πλειοψηφούσα άποψη να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη να γίνει δεκτή.