Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. (ΕΤΕ) – Απόδοση στο Δημόσιο ή αποδέσμευση ποσών που δεσμεύθηκαν, βάσει κατασχέσεων που επιβλήθηκαν εις χείρας της, και προέρχονται από αναδρομικές συντάξεις. α) Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. (ΕΤΕ) υποχρεούται να αναγάγει το σύνολο των ποσών που προέρχονται από αναδρομικές συντάξεις σε μηνιαία καταβολή και να εφαρμόσει την προστατευτική ρήτρα περί μηνιαίας καταβαλλόμενης σύνταξης σε ό,τι αφορά το ακατάσχετο αυτής, κατά τα οριζόμενα στο πρώτο (α’) εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 31 του ΚΕΔΕ, όπως αυτή προστέθηκε με την περ. 4 της παρ. Α του άρθρου τρίτου του ν. 4254/2014 και το όριο τούτου (ακατάσχετου) ίσχυε, ανερχόμενο τότε στο ύψος των 1.500 ευρώ το μήνα, ενόψει του χρόνου γένεσης των επίμαχων απαιτήσεων, δηλ. πριν από την αντικατάσταση του α’ εδαφίου αυτής, με την περίπτωση 8 β’ της υποπαραγράφου Δ1 του άρθρου 2 του ν. 4336/2015, υπό τον όρο ότι: ι) έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία της, εκ μέρους του δικαιούχου της ως άνω προστασίας, ηλεκτρονικής υποβολής δήλωσης γνωστοποίησης, για την ύπαρξη ενός μοναδικού και αποκλειστικού λογαριασμού περιοδικής πίστωσης μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων και ιι) έχει προηγηθεί η (μερική) άρση των ως άνω επιβληθεισών κατασχέσεων μέχρι του ανωτέρω ακατάσχετου ορίου, δίχως η υποχρέωση αυτή να αναιρείται από τα οριζόμενα στο τελευταίο εδάφιο της ως άνω προστεθείσης παραγράφου 2 του άρθρου 31. β) Δεν προκύπτει χρονικός περιορισμός εντός του οποίου πρέπει να αναληφθούν από τον καταθέτη και οφειλέτη του Δημοσίου οι ως άνω καταλαμβανόμενες από το όριο ακατάσχετου απαιτήσεις του επί των τραπεζικών καταθέσεων (ομοφ.).

Φορολογία εισοδήματος. Έκπτωση δεδουλευμένων τόκων στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας. Δικαιούχος της έκπτωσης.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι δεδουλευμένοι τόκοι στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας, στην περίπτωση που, αρχικά οι οφειλέτες είναι οι δύο σύζυγοι και στη συνέχεια, με πρόσθετη σύμβαση δανείου, οφειλέτης είναι μόνο ο ένας σύζυγος, εξακολουθούν να εκπίπτουν στο σύνολό τους από το εισόδημα του συζύγου που μετά την πρόσθετη σύμβαση είναι πλέον ο μόνος οφειλέτης. (πλειοψ.)

Επιβολή κατάσχεσης, κατά τον ΚΕΔΕ, στα χέρια πιστωτικού ιδρύματος, ως τρίτου, θετική δήλωση αυτού και απόδοση του κατασχεθέντος ποσού. Δεν επιτρέπεται η εκ μέρους της κατασχούσας Δ.Ο.Υ. επιστροφή του κατατεθέντος ποσού στο πιστωτικό ίδρυμα, σε περίπτωση που αυτό προβεί σε εκπρόθεσμη αρνητική δήλωση με την επίκληση πλάνης, ως προς το πρόσωπο του καθ’ ού η κατάσχεση προσώπου.

Κοινοτικό Δίκαιο - Γεωργία. Δυνατότης αναπροσαρμογής του καταβαλλόμενου μηνιαίου αποθηκεύτρου στους αποθεματοποιούς στα πλαίσια εκτέλεσης του έργου της δημόσιας αποθεματοποίησης ρυζιού εσοδείας 1996.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
(Τριμελούς Επιτροπής) Η κατόπιν των διαπραγματεύσεων συμφωνία που επετεύχθη και ορίζουσα συμβατικά τις 673,92 δρχ. το μήνα ανά τόνο ως δαπάνες αποθήκευσης δύναται να τροποποιηθεί μόνο κατόπιν κοινής συμφωνίας των συμβαλλομένων μερών και εφόσον βέβαια η Διοίκηση κρίνει ενδεχομένως ότι από την υπογραφή της συμβάσεως και επέκεινα μεσολάβησαν γεγονότα απρόοπτα που μετέβαλαν άρδην τις εκατέρωθεν υποχρεώσεις και δικαιώματα σύμφωνα και με τα οριζόμενα στο άρθρο 388 Αστικού Κώδικα. Από τα τιθέμενα όμως υπόψη της Επιτροπής πραγματικά περιστατικά, δεν προκύπτει περίπτωση απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών δικαιολογούσα την αύξηση των καταβαλλομένων αποθηκεύτρων ούτε υφίσταται οποιαδήποτε αναφορά στη σύμβαση ή στην ΥΑ με την οποία ορίσθηκε η αμοιβή ότι τα καταβαλλόμενα έξοδα αποθήκευσης συνδέονται με τα υπό της Κοινότητας ορισθέντα ποσά και κατά συνέπεια η Υπηρεσία δύναται να μην αποδεχτεί το αίτημα της εταιρείας για αναπροσαρμογή του καταβαλλομένου ποσού δια της υπογραφής πρόσθετης τροποποιητικής της συμβάσεως πράξης.

Συμψηφισμός ή μη, κατ' άρθρο 83 ΚΕΔΕ, αναδρομικών αποδοχών, που επιδικάσθηκαν με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, με τυχόν οφειλές των δικαιούχων προς το Δημόσιο. α) Δεν επιτρέπεται ο συμψηφισμός των αναδρομικών αποδοχών, που επιδικάσθηκαν με την υπ’ αριθμ. 1001/2011 τελεσίδικη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, με οφειλές των δικαιούχων προς το Δημόσιο, καθόσον θεωρούνται μισθός, και στο μέτρο που δεν υπερβαίνουν το όριο που προβλέπεται στο άρθρο 31 του ΚΕΔΕ (πλειοψ.) και β) Η αναδρομική καταβολή αποδοχών πρέπει να αναχθεί σε ποσό μηνιαίας καταβολής, το δε μη συμψηφιστέο ποσό θα προκύψει από την πρόσθεση των επιδικασθεισών μηνιαίων αποδοχών με τις ληφθείσες αποδοχές του χρόνου στον οποίο αυτές αφορούν (ομοφ.).

Περίπτωση υποχρέωσης μερικής άρσης της επιβληθείσας από το Ελληνικό Δημόσιο κατάσχεσης εις χείρας τρίτου (ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας) , για οφειλές που έχουν συμπεριληφθεί σε αίτηση της οφειλέτιδας του Ελληνικού Δημοσίου περί υπαγωγής των οφειλών της στο Ν 3869/2010, και της ως εκ τούτου υποχρέωσης της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. να επιστρέφει το αποδοθέν από τον τρίτο ποσό – Ζητήματα που ανακύπτουν.  Η φορολογική διοίκηση, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης των νομικών και πραγματικών καταστάσεων που διαμορφώθηκαν εκ της επιβολής μη νόμιμης κατάσχεσης εις χείρας τραπεζικού ιδρύματος, ως τρίτου, οφείλει να άρει την επιβληθείσα κατάσχεση και, συνακολούθως, να επιστρέψει στην καθής η εκτέλεση οφειλέτιδα το καταβληθέν από την Τράπεζα προς το Δημόσιο, συνεπεία θετικής δήλωσης, κατασχεθέν ποσό, ως αχρεωστήτως καταβληθέν. Ο τρόπος της επιστροφής (ήτοι αν το ποσό θα πιστωθεί στο λογαριασμό της δικαιούχου από τον οποίο εκταμιεύθηκε ή σε άλλον που η ίδια ήθελε υποδείξει), είναι αδιάφορος και ανάγεται στη σφαίρα των επιλογών της οφειλέτιδας. Ζήτημα συμψηφισμού απαιτήσεων του Δημοσίου με τα (μετά την άρση της επιβληθείσης κατάσχεσης) επιστρεφόμενα ποσά, δεν γεννάται, δεδομένου ότι η επιστροφή θα λάβει χώρα στο πλαίσιο αποκατάστασης της νομιμότητας, από την ενέργεια δε αυτή δεν μπορεί να ωφεληθεί το Δημόσιο με το συμψηφισμό αυτών τούτων των μη νομίμως κατασχεθεισών απαιτήσεων (ομόφ.).

Διοικητικές διαφορές ουσίας  – Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός μη ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο ή χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά έναντι απαιτήσεων οφειλέτη Δημοσίου  Δεν ανατρέπει την εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι οφειλέτες στην προθεσμία που χορηγήθηκε για εξόφληση των οφειλών τους μέσω τμηματικής καταβολής, διότι δεν διενεργείται αναγκαστική εκτέλεση, αλλά αποσβέννυνται οι εκατέρωθεν απαιτήσεις με συνυπολογισμό. Αντίθετη μψφ. Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός απαιτήσεων οφειλετών Δημοσίου έναντι χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά. Κατοχύρωση προσωρινής δικαστικής προστασίας. Οι εκατέρωθεν απαιτήσεις πρέπει να είναι βέβαιες & εκκαθαρισμένες. Να μην υπάρχει για αυτές δικαστική αμφισβήτηση, τέτοια που κατά νόμο να επιδρά στην εγκυρότητα νόμιμου τίτλου καθιστώντας αυτόν αδρανή. Απόφαση που διατάσσει αναστολή καταλογιστικής πράξης ή ταμειακής βεβαίωσης. Κωλύει τη διενέργεια συμψηφισμού, γιατί τα αποτελέσματα της εξομοιώνονται με εκείνα της οριστικής δικαστικής προστασίας. Δικαστική αναστολή καταβολής χρεών ή μέτρων εκτέλεσης για λόγους που δεν ανάγονται στην ύπαρξη οφειλής. Δεν κωλύεται ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός. Δεν αφορά την ισχύ καταλογιστικής πράξης ή πράξης αναγκαστικής εκτελέσης. Δεν επηρεάζει την κατ’ ουσία ύπαρξη υποχρέωσης προς το Δημόσιο. Αποσκοπεί στην εξασφάλιση οφειλέτη από λήψη μέτρων εκτέλεσης που επιφέρουν ανεπανόρθωτη βλάβη στη διαβίωσή του ή την οικονομική του υπόσταση. Αντίθετη μψφ. Δεν είναι υποχρεωτική η προηγούμενη έκδοση υπουργικής απόφασης για τον καθορισμό προϋποθέσεων & διαδικασίας εξαίρεσης από τον συμψηφισμό. Επιλύει θέματα συντ/τας. Παραπέμπει την υπόθεση στο ΔιοικΠρωτΘεσ/νίκης.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Τμήμα κρίνει ότι όλοι οι προεκτεθέντες ισχυρισμοί της ανακόπτουσας τυγχάνουν απορριπτέοι. Συγκεκριμένα, σε βάρος της ανακόπτουσας δεν έχει βεβαιωθεί ταμειακώς το συνολικό ποσό των 91.075,10 ευρώ, όπως εσφαλμένως αναφέρει στην ένδικη ανακοπή, αλλά, αντιθέτως, τόσο από την οικεία ΕΜΠ 297/20.3.2013 καταλογιστική απόφαση, όσο και από τον 4/2013 χρηματικό κατάλογο καταλογιστέου ποσού στη Δ.Ο.Υ. Δ΄ …, προκύπτει αδιαμφισβήτητα ότι σε βάρος της έχει βεβαιωθεί ταμειακώς μόνο το ποσό για το οποίο αυτή ευθύνεται αλληλεγγύως με την Κ.Μ., ήτοι αυτό των 38.651,80 ευρώ (βλ. Γραμμές 1 και 3 του χρηματικού καταλόγου). Εξ άλλου, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη III και εφʼ όσον δεν έχει βεβαιωθεί σε βάρος της ανακόπτουσας το συνολικό ποσό των 91.075,10 ευρώ ούτε προβάλλεται από αυτήν κάποια συγκεκριμένη επελθούσα βλάβη των ουσιαστικών ή δικονομικών δικαιωμάτων της, οι ισχυρισμοί της ότι α) υφίσταται αναντιστοιχία των αναφερόμενων στην ΕΜΠ 297/20.3.2013 καταλογιστική απόφαση και στην 1882/15.4.2013 πράξη ταμειακής βεβαίωσης ποσών και β) στην 1576/19.4.2013 ατομική ειδοποίηση αναγράφεται το Α.Φ.Μ. της Κ.Μ. και όχι το δικό της, προβάλλονται αλυσιτελώς..(..)Τέλος, απαραδέκτως η ανακόπτουσα προβάλλει λόγους που ανάγονται σε νομικές και ουσιαστικές πλημμέλειες της προαναφερόμενης καταλογιστικής απόφασης, που αποτελεί το νόμιμο τίτλο της προσβαλλόμενης πράξης ταμειακής βεβαίωσης, δεδομένου ότι κατά της απόφασης αυτής προβλέπεται ένδικο βοήθημα (έφεση), που επιτρέπει τον έλεγχο της τόσο κατά το νόμο όσο και την ουσία, η οποία μάλιστα ασκήθηκε στις 5.4.2013 και απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη με την 940/2016 απόφαση του παρόντος Τμήματος..Κατʼ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη ανακοπή πρέπει να απορριφθεί.

Εκχώρηση ή μη μέρους του μισθού υπαλλήλου σε δανειοδοτικό οργανισμό για την εξόφληση δανείου – Αναγγελία εκχώρησης – Δικαστική απόφαση διατροφής – Κατάσχεση εις χείρας του Δημοσίου ως τρίτου.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η κατάσχεση στα χέρια του Δημοσίου ως τρίτου όποτε επιτρέπεται, δεσμεύει το Δημόσιο μόνο για το ποσό που έχει επιβληθεί. Δύναται να εκχωρηθεί μέρος του υπολοίπου μισθού στις περιπτώσεις που επιτρέπεται, εφόσον πρόκειται για περιπτώσεις εκχωρήσεων ή κατασχέσεων εκ του νόμου. Απαίτηση που εκ του νόμου έχει εκχωρηθεί και έχει αναγγελθεί σύμφωνα με το άρθρο 460 Α.Κ. δεν δύναται να κατασχεθεί αφού έχει εξέλθει από την περιουσία του δανειστού.

Η απόφαση (αρ. 29/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε μια εταιρεία κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Νομικών Προσώπων (ΦΕνπ) και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2016. Η πράξη του ΚΕΜΕΕΠ επέβαλε συνολικό ποσό 147.465,00 €, καθώς κρίθηκαν μη εκπεστέες δαπάνες ύψους 339.000,00 €. Οι δαπάνες αυτές αφορούσαν πέντε φορολογικά παραστατικά που χαρακτηρίστηκαν ως εικονικά, λόγω της συναλλακτικής ανυπαρξίας της εκδότριας επιχείρησης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καλή πίστης, εξόφλησης με επιταγές και ύπαρξης ιδιωτικών συμφωνητικών, καθώς δεν προσκομίστηκαν στοιχεία που να τεκμηριώνουν με βεβαιότητα την πραγματοποίηση των συναλλαγών, επικυρώνοντας έτσι την οριστική φορολογική υποχρέωση.