Απόσπαση – μετάταξη υπαλλήλων Ο.Α.Σ.Α. και Ε.Φ.Σ.Ε.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
1) Είναι δυνατή, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 6 παρ.10 του Ν 2669/1998, η απόσπαση προσληφθέντων κατά τη διαδικασία του Ν 2527/1997 υπαλλήλων του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (Ο.Α.Σ.Α. Α.Ε.) στους Εκτελεστικούς Φορείς Συγκοινωνιακού Έργου (Ε.Φ.Σ.Ε.) ή υπαλλήλων των Ε.Φ.Σ.Ε. στον Ο.Α.Σ.Α. 2) Είναι δυνατή, κατ’ εφαρμογή του άρθρου δέκατου τέταρτου του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού των Ο.Α.Σ.Α., Ε.ΘΕ.Λ. και Η.Λ.Π.Α.Π. (άρθρο 9 του Ν 2669/1998), η μετάταξη στην κατηγορία τεχνικού προσωπικού της Ε.ΘΕ.Λ. Α.Ε. υπαλλήλου της εταιρίας, που προσλήφθηκε κατά τη διαδικασία του Ν 2527/1997 ως οδηγός (κατηγορία προσωπικού κίνησης), ακολούθως, όμως, απέκτησε τα τυπικά προσόντα της κατηγορίας αυτής (τεχνικού προσωπικού).

Ζητήματα νομιμότητας της συγκρότησης της Εφορευτικής Επιτροπής για την εκλογή αιρετών εκπροσώπων των υπαλλήλων, στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο της Βουλής - Νομιμότητα απόφασης της Εφορευτικής Επιτροπής επί ενστάσεως σχετικά με ασυμβίβαστο μέλους της Επιτροπής. (..) α) Στην τοιχοκολληθείσα στις 12-12-2016 ανακοίνωση της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού και Επιμόρφωσης της Βουλής, σχετικά με τα κληρωθέντα δημοσίως μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής, για την εκλογή αιρετών εκπροσώπων των υπαλλήλων, στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο της Βουλής, έπρεπε να έχουν περιληφθεί τα ονόματα των δύο μελών του Δ. Σ. του Συλλόγου Υπαλλήλων Βουλής (Σ.Υ.Β.), που συμμετέχουν στην Εφορευτική Επιτροπή ως παρατηρητές (και χωρίς δικαίωμα ψήφου), και, επομένως, όφειλε η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού και Επιμόρφωσης να ζητήσει εγκαίρως, από το Δ.Σ. του Σ.Υ.Β. τον ορισμό των εν λόγω μελών του. β) Η μη συμμετοχή μέλους του Δ.Σ. του Σ.Υ.Β., στη συνεδρίαση της Εφορευτικής Επιτροπής κατά την οποία εξετάσθηκε η υπ΄αριθ. πρωτ. 18290/25.11.2016 ένσταση του Ι. Σ., επιφέρει ακυρότητα της σχετικής απόφασης της Επιτροπής. γ) Η υπ΄αριθ. πρωτ. 18290/25.11.2016 ένσταση του Ι. Σ., με αίτημα να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος στον σχετικό πίνακα ασκήθηκε μη παραδεκτά και χωρίς έννομο συμφέρον και μη ορθώς διαβιβάσθηκε από τη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού και Επιμόρφωσης στην Εφορευτική Επιτροπή. δ) Δεν αποτελεί ασυμβίβαστο, κατά την παράγραφο 4 της υπ’ αριθ. 3590/2862/4.8.1998 απόφασης του Προέδρου της Βουλής, η προσωρινή ιδιότητα του προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής, για τη θέση υποψηφιότητας (με τον συνδυασμό του υποψήφιου που αποκλείσθηκε από τον σχετικό πίνακα), χωρίς να αποκλείεται όμως να προκύπτει λόγος εξαίρεσης αυτού, εν συνδυασμώ με τη λοιπή συμπεριφορά του, η οποία δύναται ενδεχομένως να δημιουργήσει εύλογη υπόνοια μεροληψίας. ε) Η απάντηση επί του υποερωτήματος με στοιχ. Ε) παρέλκει, ενόψει της απαντήσεως που δόθηκε στο υπό Γ) υποερώτημα. (ομόφ)

Νόμιμη η καταβολή μισθοδοσίας από ν.π.δ.δ. σε εργαζόμενους, οι οποίοι με  πράξη του Δ.Σ. του νομικού προσώπου κατατάχθηκαν σε συσταθείσες προσωρινές θέσεις, με σχέση εργασίας ι.δ.α.χ., σε εκτέλεση αποφάσεων  Εφετείου, καθόσον η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου, με την οποία απορρίφθηκε ως μη νόμιμη η αγωγή των εργαζομένων για την αναγνώριση της εργασιακής τους σχέσης ως αορίστου χρόνου, δεν έχει καταστεί τελεσίδικη, υπόκειται όμως σε έφεση, η προθεσμία για την άσκηση της οποίας, εφόσον η απόφαση δεν επιδόθηκε, είναι τριετής και λήγει στις 17.12.2016. Συνεπώς, από την απόφαση αυτή δεν παράγεται δεδικασμένο, αφού μόνο οι  αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών έχουν καταστεί τελεσίδικες και αποτελούν δεδικασμένο.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το από 19.03.2024 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, και για την άσκηση της οποίας έχει καταβληθεί παράβολο (βλ. το με κωδικό 653929312954 0820 0046 δεσμευμένο ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων), ζητείται η ακύρωση των 0014/8ης/22.11.2019 και 0015/8ης/22.11.2019 Πράξεων του Β’ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με τις οποίες καταλογίστηκαν, υπέρ του ν.π.δ.δ. «Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά», αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, οι εκκαλούντες, με τα αναφερόμενα στις πράξεις ποσά, τα οποία αντιστοιχούν σε ισόποσο έλλειμμα που φέρεται ότι οι ίδιοι προκάλεσαν στο νομικό αυτό πρόσωπο, κατά τα οικονομικά έτη 1997 και 1998, αντίστοιχα, ως εκ της συμμετοχής τους στις οικείες αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) της Ιεράς Μονής Παναγίας Σουμελά, με τις οποίες εγκρίθηκε η πραγματοποίηση μη νομίμων δαπανών.

Δυνατότητα υπεράσπισης τακτικών υπαλλήλων της Γ.Γ.Κ.Α., ενώπιον ποινικού δικαστηρίου από λειτουργούς του Ν.Σ.Κ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η διάταξη του β’ εδαφίου της παρ.7 του άρθρου 20 του Ν. 2556/1997, που ρύθμιζε τα της υπεράσπισης υπαλλήλων της Γ.Γ.Κ.Α., από λειτουργούς του Ν.Σ.Κ., σε δίκες σχετιζόμενες με την άσκηση των καθηκόντων τους (στα οποία εντάσσεται και η συμμετοχή τους σε συλλογικά όργανα Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, είτε ως Κυβερνητικών Εκπροσώπων είτε ως μελών του Δ.Σ. αυτών), έχει καταργηθεί από τη νεώτερή της, και ρυθμίζουσα το ίδιο θέμα, διάταξη της παρ.14 του άρθρου 13 του Ν. 3790/2009, που τροποποίησε το πρώτο εδάφιο της παρ.7 του άρθρου 24 του Ν. 3200/2003, η οποία, με τη σειρά της, αντικαταστάθηκε από την, προσφάτως θεσπισθείσα (και ισχύουσα από 22-8-2011 και εφεξής) διάταξη της παρ.5 α’ του άρθρου 24 του Ν.4002/2011. Η τελευταία αυτή διάταξη, καταλαμβάνει και τους πρώην τακτικούς υπαλλήλους της Γ.Γ.Κ.Α. και νυν συνταξιούχους του Δημοσίου, εφόσον οι αποδιδόμενες σ’ αυτούς πράξεις, ανάγονται στο χρόνο της ενεργού υπηρεσίας τους, και ιδίως όταν τούτο επιβάλλεται, για το ενιαίο της αντιμετώπισης μιας υπόθεσης. Η με Α.Π. Φ.80420/2452/454/2-2-2011 Υ.Α., μέσω της οποίας εγκρίθηκε η νομική υποστήριξη ενός εν ενεργεία υπαλλήλου και μιας συνταξιούχου, πρώην υπαλλήλου, από τη Νομική Υπηρεσία της Γ.Γ.Κ.Α., δεν παρήγαγε έννομες συνέπειες, γιατί επιστηρίχθηκε σε καταργηθείσες, και πάντως, μη αφορώσες τα μέλη του Ν.Σ.Κ. νομοθετικές ρυθμίσεις. Ως εκ τούτου, δεν καθίστατο δεσμευτική για τα ανήκοντα στο Γραφείο Νομικού Συμβούλου της Γ.Γ.Κ.Α. μέλη του Ν.Σ.Κ., τα οποία, ενόψει και της μη συνδρομής των προϋποθέσεων που έθετε η ως άνω διάταξη (της παρ.14 του άρθρου 13 του Ν. 3790/2009) για όσο χρόνο ίσχυσε αυτή, και αυτών που θέτει και η μεταγενεστέρως θεσπισθείσα διάταξη της παρ.5 α’ του άρθρου 24 του Ν. 4002/2011, δεν είχαν, ούτε και έχουν την υποχρέωση να παραστούν και να εκπροσωπήσουν τα αναφερόμενα στο ερώτημα πρόσωπα, σε οποιαδήποτε δικάσιμο της ποινικής δίκης που τα αφορούσε. (ομοφ.)

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ:..Υπό τα δεδομένα αυτά και συμφώνως προς όσα έγιναν δεκτά σε προηγούμενες νομικές σκέψεις, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι μη νομίμως χορηγούνται τα επιδόματα γάλακτος και θερινής εξοχής στους ασφαλισμένους του ... Και τούτο, διότι τα επιδόματα αυτά δεν ευρίσκουν ευθέως νόμιμο έρεισμα, λόγω της ακυρώσεως με την 3007/2010 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ημ/νία δημ/σεως 27.9.2010) της Φ.40433/18821/1279/3.12.2003 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, διά της οποίας εγκρίθηκε ο τελευταίος Κανονισμός του ... που προέβλεπε την καταβολή των επίμαχων επιδομάτων σε όλους τους ασφαλισμένους του Ταμείου, που συνιστά και το νόμιμο έρεισμα της αποφάσεως του Δ.Σ. περί καταβολής και προσδιορισμού των εν λόγω παροχών στο νυν εντελλόμενο ύψος. Εξ άλλου, ουδεμία ασκεί επιρροή επί της κρίσεως για τη νομιμότητα της δαπάνης ο προβαλλόμενος με το έγγραφο επανυποβολής του εντάλματος ισχυρισμός του ... ότι η 3007/2010 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κοινοποιήθηκε στο Ταμείο μόλις στις 19.6.2012, καθόσον και αληθής υποτιθέμενος δεν ανατρέπει το γεγονός ότι πάντως από της δημοσιεύσεως της ως άνω ακυρωτικής αποφάσεως ανετράπη το νόμιμο έρεισμα των επίμαχων δαπανών. Περαιτέρω, οι εντελλόμενες δαπάνες δεν ευρίσκουν, ως εκ της ακυρώσεως και των δύο Κανονισμών (έτους 1998 και 2003), ευθέως έρεισμα στο ισχύον καταστατικό πλαίσιο του Ταμείου, εγκριθέν με την Α 9224/25.7.1957 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Κοινωνικής Πρόνοιας, το οποίο αφενός δεν προβλέπει ευθέως την καταβολή των εν λόγω επιδομάτων και αφετέρου έχει ως λειτουργικό σκοπό την εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών εργασίας των ασφαλισμένων σε αυτό (βλ. άρθρο 2 περ. Ε΄ του Κανονισμού), χωρίς να εντάσσεται σ’ αυτόν η καταβολή επιδοματικών παροχών που κατατείνουν σε απλή χρηματική ενίσχυση των ασφαλισμένων. Τούτο δε, διότι η εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών εργασίας στους ασφαλισμένους του Ταμείου επιτρέπει, κατά τα προεκτεθέντα, την χορήγηση κατ’ αρχήν εις είδος παροχών στους εν ενεργεία ασφαλισμένους του Ταμείου και δευτερευόντως, σε περίπτωση αιτιολογημένης αδυναμίας του ... για την χορήγηση αυτών, την καταβολή του ακριβούς αντιτίμου των ειδών ατομικής προστασίας, που για λόγους χρηστής διαχειρίσεως και οικονομικότητας θα επέβαλλε επιπροσθέτως την απόδοση λογαριασμού εκ μέρους των ληπτών ασφαλισμένων, προς εξασφάλιση της προσήκουσας διαθέσεως των ποσών για την πραγμάτωση των σκοπών του Ταμείου. Αντιθέτως και παρά τους ισχυρισμούς του ..., η περιοδική καταβολή βοηθήματος γάλακτος εν είδει επιδόματος καθώς και η καταβολή επιδόματος θερινής εξοχής σε όλους τους ασφαλισμένους του Ταμείου αδιακρίτως, δεν εξυπηρετεί κατά τρόπο άμεσο ή έστω έμμεσο τον ανωτέρω σκοπό του Ταμείου αλλά βαίνει πέραν αυτού, κατατείνοντας στην χρηματική αποκλειστικώς ενίσχυση των ασφαλισμένων, η οποία προβλέπεται από τον οικείο Κανονισμό ως μορφή κοινωνικής προνοίας, σε ειδικές περιπτώσεις (βλ άρθρο 2 περ. Β επ. αυτού), που ως εκ του δημοσιονομικού τους χαρακτήρα είναι στενά ερμηνευτέες. Ανεξαρτήτως δε αυτών, ούτε το ύψος των εν λόγω παροχών (270 ευρώ το τρίμηνο, ήτοι 90 ευρώ μηνιαίως, ως βοήθημα γάλακτος και 1000 ευρώ ετησίως ως επίδομα θερινής εξοχής) παρίσταται δικαιολογημένο, καθόσον από τις σχετικές αποφάσεις του ΔΣ του ... δεν προκύπτει ο τρόπος αποτιμήσεως των εν λόγω παροχών με στοιχεία της αγοράς, ούτως ώστε να καθίσταται εφικτός ο έλεγχος των εντελλόμενων ποσών, εξ επόψεως τηρήσεως του προσήκοντος μέτρου, και συνακόλουθα η τήρηση των άκρων ορίων διακριτικής ευχέρειας των οικείων οργάνων. (...)Κατ’ ακολουθίαν αυτών, οι εντελλόμενες με τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα δαπάνες δεν είναι νόμιμες και, ως εκ τούτου, τα εντάλματα αυτά δεν πρέπει να θεωρηθούν.

Προμήθεια προϊόντων καθαρισμού. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν το Κλιμάκιο κρίνει ότι η δαπάνη που εντέλλεται με το 15, οικονομικού έτους 2018, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, δεν υπόκειται σε προληπτικό έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς η συνολική αξία της 83/4.9.2017 σύμβασης μεταξύ του Νοσοκομείου με την εταιρεία «....» υπολείπεται του τεθέντος για την υπαγωγή στον έλεγχο αυτό ορίου των 5.000 ευρώ (..). Κατόπιν τούτου, το Κλιμάκιο περιορίζεται στην εξέταση του λόγου διαφωνίας ως προς τη νομιμότητα της δαπάνης που εντέλλεται με το νομίμως ελεγχόμενο 14, οικονομικού έτους 2018, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, επί της οποίας κρίνει ότι τα συμβατικά είδη που προμηθεύτηκε το Νοσοκομείο με τις συναφθείσες εντός του χρονικού διαστήματος από 4.9.2017 έως 29.9.2017 συμβάσεις (βλ. σκ. ΙΙΙ, στοιχ. i και ii) συνιστούν ομοειδή, σύμφωνα με τα δεδομένα της κοινής πείρας και κατά την αντίληψη των συναλλαγών, είδη, αφού εντάσσονται στην ίδια κατηγορία αγαθών (προϊόντα καθαρισμού) και εξυπηρετούν τις ίδιες ανάγκες καθαριότητας του Νοσοκομείου, δύνανται δε να παρασχεθούν στο σύνολό τους από τον ίδιο κύκλο προμηθευτών, ήτοι από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο τομέα της καθαριότητας και του ευπρεπισμού. (..) Περαιτέρω, λαμβανομένου υπόψη ότι α) οι αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου για τη διενέργεια των επίμαχων πρόχειρων διαγωνισμών ελήφθησαν από το Δ.Σ. του Νοσοκομείου την ίδια ημέρα (1.6.2017) και χωρίς να έχει υπάρξει ο αναγκαίος προγραμματισμός για την ενιαία κάλυψη των σχετικών ετήσιων αναγκών του Νοσοκομείου, β) η συνολική προϋπολογιζόμενη δαπάνη για την προμήθεια των προαναφερθέντων ομοειδών ειδών, ανερχόμενη σε 89.413,85 ευρώ (56.888,20 +32.525,65), υπερέβη το όριο των 60.000 ευρώ (άνευ ΦΠΑ), πέραν του οποίου επιβάλλεται η διενέργεια δημόσιου ανοικτού διαγωνισμού, γ) δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ούτε το Νοσοκομείο επικαλείται ότι συνέτρεξε περίπτωση επείγουσας ανάγκης οφειλόμενης σε απρόβλεπτες περιστάσεις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι κατά κατάτμηση της συνολικής ετήσιας δαπάνης ομοειδών αγαθών το Νοσοκομείο μη νομίμως προσέφυγε σε δύο επιμέρους πρόχειρους διαγωνισμούς, καθόσον αφενός η λήξη της προηγούμενης σύμβασης που είχε συνάψει το Νοσοκομείο με εργολάβο καθαριότητας ήταν γνωστή, αφετέρου η επικαλούμενη από το Νοσοκομείο διαδικασία πρόσληψης εργαζομένων καθαριότητας με σύμβαση ορισμένου χρόνου είχε ήδη αρχίσει κατά το προηγούμενο έτος (...). Λαμβανομένου, ωστόσο, υπόψη του ισχυρισμού του Νοσοκομείου ότι μέρος των ως άνω ομοιειδών προϊόντων καθαρισμού, προϋπολογισμού 40.332,30 ευρώ, περιλαμβάνονταν ήδη στο ΠΠΥΦΥ του έτους 2015 που καταρτίστηκε βάσει των αναγκών του που ανάγονταν σε πολύ προγενέστερο χρονικό διάστημα και της πρόβλεψης από το εν λόγω πρόγραμμα διενέργειας πρόχειρου διαγωνισμού για την προμήθεια αυτών, το Κλιμάκιο κρίνει ότι πεπλανημένως πλην όμως συγγνωστώς και άνευ πρόθεσης καταστρατήγησης των κειμένων διατάξεων τα όργανα του Νοσοκομείου υπέλαβαν το μεν ότι το ως άνω Πρόγραμμα παρίστατο δεσμευτικό και απόλυτα ανελαστικό μη δυνάμενο να αναμορφωθεί προκειμένου να ενταχθεί και πρόσθετη δαπάνη για ομοειδή προϊόντα που προέκυψε λόγω της μετάβασης του Νοσοκομείου σε νέο καθεστώς αναφορικά με την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας των χώρων του και το δε ότι εξ αυτού του λόγου η κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του Νοσοκομείου μπορούσε να γίνει νομίμως μόνο μέσω της διενέργειας δύο επιμέρους πρόχειρων διαγωνισμών αντί ενός ενιαίου ανοικτού.... Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η δαπάνη που εντέλλεται να πληρωθεί με το 15, οικονομικού έτους 2018, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, δεν υπόκειται σε προληπτικό έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενώ η δαπάνη που εντέλλεται με το 14, οικονομικού έτους 2018, χρηματικό ένταλμα πληρωμής δεν είναι νόμιμη ...πλην όμως πρέπει να θεωρηθεί λόγω συγγνωστής πλάνης.​

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ:Μη νόμιμη η καταβολη που αφορουσε  στη δαπάνη πληρωμής, στο "……" (…..), της πρώτης δόσης της προγραμματικής σύμβασης, που έχει συνάψει ο Δήμος          με το ανωτέρω νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, με αντικείμενο την "Επιστημονική υποστήριξη Δήμου …. στο πλαίσιο του Συμφώνου           των Δημάρχων και της Βιώσιμης Ανάπτυξης".(....)Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: α) Κατ’ αρχάς, το Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. - το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 1 του ν.3685/2008, ΦΕΚ 148 Α΄, και το ιδρυτικό του π.δ/μα 271/1989, ΦΕΚ 129 Α΄, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το π.δ/μα 13/1998, ΦΕΚ 24 Α΄, αποτελεί Ε.Π.Ι., ήτοι αυτοτελές ν.π.ι.δ. εκτός δημοσίου τομέα, λειτουργούντος στο πλαίσιο του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου - δεν μπορούσε, όπως προεκτέθηκε (ανωτέρω σκέψη 3β΄) να συμμετέχει στην ελεγχόμενη σύμβαση ως μοναδικός αντισυμβαλλόμενος του Δήμου, καθόσον δεν του αναγνωρίζεται από το νόμο    η δυνατότητα συμμετοχής του στις προγραμματικές συμβάσεις ως συνάπτοντα φορέα αλλά μόνο ως εκ τρίτου συμβαλλόμενο. Εξάλλου, δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμο έρεισμα για την σύναψη της ελεγχόμενης σύμβασης το άρθρο 11 παρ. 4 περ. δ΄ εδ. α΄ του μνημονευθέντος ν.3685/2008 (βλ. Ελ. Συν., Τμ. VII πράξη 181/2009), καθόσον η εν λόγω ειδική διάταξη, ισχύουσα παράλληλα με τις γενικές διατάξεις του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω    άρθρου 100 του ν.3852/2010, παρέχει, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή       της με το άρθρο 32 παρ. 1 του ν.3794/2009 (ΦΕΚ 156 Α΄), στα Ε.Π.Ι.               τη δυνατότητα σύναψης προγραμματικών συμβάσεων μόνο όταν αυτές αφορούν στη «βασική έρευνα στο γνωστικό αντικείμενό τους» ή στην «έρευνα που εξυπηρετεί την ανάπτυξη τομέων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα», περίπτωση που δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση                 (βλ. κατωτέρω στοιχείο γ΄ παρούσας σκέψης). Επομένως, η εντελλόμενη           με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι μη νόμιμη και για τον ως       άνω λόγο, ο οποίος, αφού αφορά στο νόμω βάσιμο της δαπάνης και προκύπτει ευθέως από τα στοιχεία του φακέλου, μπορεί να εξετασθεί και αυπεπαγγέλτως από το Κλιμάκιο τούτο (βλ. 198/2009, 83, 75/2007 πράξεις Ι Τμ. Ελ. Συν.).β) Από το παρατεθέν περιεχόμενο της ελεγχόμενης σύμβασης προκύπτει, κατά ορθό νομικό χαρακτηρισμό αυτής, ότι, αν και φέρεται ως προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν.3852/2010 αυτή συνιστά       κατ’ ουσίαν απευθείας ανάθεση συνήθους εξ επαχθούς αιτίας δημόσιας σύμβασης υπηρεσιών από το Δήμο στο Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. Συγκεκριμένα, από το αντικείμενο της ελεγχόμενης σύμβασης και κυρίως από τη διαμόρφωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλόμενων μερών προκύπτει ότι        δεν αφορά σε πραγματική συνεργασία για την, από κοινού, εκτέλεση δημόσιας αποστολής των συμβαλλόμενων φορέων στον τομέα σχετικά με την ανάπτυξη της περιοχής του Δήμου, που, όπως προεκτέθηκε (ανωτέρω σκέψη 3α΄, β΄), απαιτείται να αφορά η προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν.3852/2010. Αντίθετα, το Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. υποχρεούται, έναντι καταβολής ανταλλάγματος από το Δήμο (50.000,00 ευρώ πλέον Φ.Π.Α., βλ. ανωτέρω σκέψη 4), στη παροχή προς αυτόν, απλώς, συγκεκριμένων υπηρεσιών συμβούλου για την εκπόνηση του ΣΔΑΕ του Δήμου, υπηρεσίες που είναι ανοικτές στον ανταγωνισμό και παρέχονται ελεύθερα στον ιδιωτικό τομέα από οποιονδήποτε δραστηριοποιούμενο στο σχετικό τομέα πάροχο. Περαιτέρω, από τη μνημονευθείσα στην προηγούμενη σκέψη σχετική 123/10.3.2013 πράξη ανάθεσης του Δ.Σ. ….προκύπτει ότι η σύναψη της ελεγχόμενης σύμβασης συνιστά πρωτοβουλία του Δήμου, κατά την άσκηση της δραστηριότητάς του,     ο οποίος απέβλεψε στην υλοποίηση των ανατιθέμενων μ' αυτή υπηρεσιών        με την ανάθεσή τους στο ανάδοχο Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., ενώ από το περιεχόμενο της σύμβασης αυτής προκύπτει ότι η συμβολή του περιορίζεται αποκλειστικά     στην κάλυψη του κόστους για την παροχή των ανατεθεισών υπηρεσιών, βαρυνόμενος μόνο αυτός με το οικονομικό αντικείμενό της. Συνεπώς, τα μέρη δεν εκκινούν από την ίδια αφετηρία συμφερόντων με σκοπό την από κοινού εκπλήρωση μίας δημόσιας υπηρεσίας, αλλά ο Δήμος λειτουργεί ως αναθέτουσα αρχή που επιδιώκει την εκτέλεση υπηρεσίας εκ μέρους του αναδόχου Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., το οποίο επέχει θέση, απλώς, παρόχου υπηρεσιών, ελεγχόμενο    ως προς την προσήκουσα υλοποίηση του συμβατικού αντικειμένου, προκειμένου να λάβει το συμβατικό αντάλλαγμα, που συνιστά και το αποκλειστικό οικονομικό αντικείμενο της σύμβασης. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ελεγχόμενη σύμβαση συνιστά πράγματι σύμβαση παροχής υπηρεσιών, μεταξύ ενός δήμου και ενός οικονομικού φορέα, συναπτόμενη        εξ επαχθούς αιτίας, αφού η παροχή του παρέχοντος την υπηρεσία Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ. αντιστοιχεί στην υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει αμοιβή. γ) Εφόσον, όπως έγινε δεκτό, η ελεγχόμενη σύμβαση συνιστά στην πραγματικότητα σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς το Δήμο, η αξία της οποίας, χωρίς Φ.Π.Α., ανέρχεται στο ποσό των 50.000,00 ευρώ, η προσήκουσα διαδικασία ανάθεσής της ρυθμίζεται με τις μνημονευθείσες (ανωτέρω σκέψη 3.γ΄) διατάξεις των άρθρων 209 παρ. 2, 9 και 10, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το άρθρο 20 παρ. 13 του ν.3731/2008, και 273 του Κ.Δ.Κ.. Στο πλαίσιο αυτό, κατ' αρχάς, σύμφωνα με την αρχή της οικονομικότητας, ως μερικότερης εκδήλωσης της γενικής αρχής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης, η οποία διέπει τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών και η οποία επιβάλλει την εκπλήρωση των σκοπών των δήμων      με την κατά το δυνατόν ελάχιστη επιβάρυνση του προϋπολογισμού τους         (βλ. και άρθρο 1 του ν.3871/2010 "Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη", ΦΕΚ 141 Α΄, που καθιερώνει και νομοθετικά την ανωτέρω γενική αρχή),        δεν αποδεικνύεται από τον, έχοντα το σχετικό βάρος απόδειξης, Δήμο ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις ανάθεσης των υπηρεσιών, που αποτελούν αντικείμενο των ως άνω συμβάσεων, σε τρίτους ιδιώτες (εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία, που δεν διαθέτουν οι δημοτικοί υπάλληλοι ή απόδειξη αντικειμενικής έλλειψης επαρκούς προσωπικού). Περαιτέρω, σε κάθε περίπτωση, η απευθείας ανάθεση της ελεγχόμενης σύμβασης αντιβαίνει στο μνημονευθέν άρθρο 209 παρ. 9 του Κ.Δ.Κ., αφού η δαπάνη της υπερβαίνει       το ανώτατο όριο των 20.000,00 ευρώ, μέχρι του οποίου είναι επιτρεπτή βάσει ποσού η απευθείας