Εφάπαξ Ν.103/1975.Από τη γραμματική διατύπωση του άρθρου 44 παρ. 5α. εδ. γ΄ του ν. 3986/2011, που έχει ήδη αντικατασταθεί με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 6 του ν. 4024/2011, προκύπτει ότι η μείωση κατά 20% του εφάπαξ βοηθήματος των δικαιούχων που εξήλθαν ή θα εξέλθουν της υπηρεσίας από 1.1.2011 χωρίς να έχει εκδοθεί η σχετική απόφαση χορήγησης του εφάπαξ περιορίζεται αποκλειστικά στους ασφαλισμένους του Τομέα Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων του Τ.Π.Δ.Υ. και δεν καταλαμβάνει τους ασφαλισμένους υπό το καθεστώς του ν. 103/1975, που από 1.1.2006 εντάχθηκαν στον Κλάδο και ήδη Τομέα Προνοίας Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. του Τ.Π.Δ.Υ., για το μέρος του εφάπαξ βοηθήματος που αυτοί λαμβάνουν αναλογικά από το οικείο ν.π.δ.δ. κατ' εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 21 παρ. 1 του ν. 3232/2004.

Εφάπαξ χρηματικό βοήθημα Ν.103/1975.Η ρύθμιση του άρθρου πρώτου παράγραφος ΙΑ υποπαραγρ. 5 περιπτ. 4 του ν. 4093/2012 δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.Ειδικότερα ο κοινός νομοθέτης έχει την ευχέρεια να ρυθμίζει με διαφορετικό τρόπο τις ποικίλες προσωπικές ή πραγματικές καταστάσεις και σχέσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις υφιστάμενες κοινωνικές, οικονομικές ή άλλες συνθήκες, με βάση κριτήρια που βρίσκονται σε συνάφεια προς το αντικείμενο της ρύθμισης. Στο πεδίο δε της κοινωνικής ασφάλισης είναι δυνατή, στα πλαίσια της αντοχής της οικονομίας των κοινωνικο-ασφαλιστικών οργανισμών, η επιβολή εν γένει περιορισμών στα βοηθήματα που παρέχονται, εφόσον αυτά κατά τη νομοθεσία που τα διέπει δεν είναι αμιγώς ανταποδοτικού χαρακτήρα. Το προβλεπόμενο δε αρχικά από το ν. 103/1975 και στη συνέχεια από τους ν. 3232/2004 και 3655/2008 εφάπαξ βοήθημα δεν έχει αμιγώς ανταποδοτικό χαρακτήρα καθόσον το ασφαλιστικό κεφάλαιο που σχηματίζεται καταρχήν από κρατήσεις στις αποδοχές των δικαιούμενων το βοήθημα υπαλλήλων συμπληρώνεται σε περίπτωση ανεπάρκειάς του από τους φορείς ασφάλισης κατά το υπολειπόμενο ποσό, ειδικά δε για τους υπαλλήλους του πρώην ΠΙΚΠΑ, μετά την ισχύ των ν. 3518/2006 και 4052/2012, εντέλει από το Ελληνικό Δημόσιο.

Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων – Εκτέλεση αναγνωριστικής απόφασης διοικητικού δικαστηρίου.Το Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων οφείλει να εκτελέσει την υπ’ αριθμ. 3909/2007 αναγνωριστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία εξεδόθη σε βάρος του, ανεξαρτήτως εάν κατ’ αυτής ασκήθηκε αίτηση αναιρέσεως, δεδομένου ότι με το άρθρο 37 του Ν 3659/2008 ρητά καταργήθηκαν και δεν εφαρμόζονται στην διοικητική δίκη ειδικότερες διατάξεις που ίσχυαν για το Δημόσιο και ορισμένα ν.π.δ.δ. και προέβλεπαν την αναστολή εκτελέσεως των δικαστικών αποφάσεων μέχρις ότου αυτές καταστούν αμετάκλητες.

837/1988 - Κεντρα ερευνητικά. ΕΚΕΦΕ "ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ". Νόμιμη η κράτηση επί των αποδοχών των υπαλλήλων που προβλέπεται στο άρθρο 2 ν.103/1975, εφόσον οι υπάλληλοι δεν είναι ασφαλισμένοι σε Ταμείο Πρόνοιας ή Κλάδο Πρόνοιας. Το ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", για να οφείλει να καταβάλει στους απολυόμενους ή αποχωρούντες υπαλλήλους του που αφορά το ερώτημα, το προβλεπόμενο στο άρθρο 1 του ν.103/1975, όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 5 ν.854/1978, εφάπαξ βοήθημα και να δικαιούται να ενεργεί νομίμως επί των αποδοχών των υπαλλήλων τούτων την προβλεπόμενη στο άρθρο 2 του ίδιου νόμου κράτηση, πρέπει να συντρέχουν οι εξής προυποθέσεις, ήτοι οι υπάλληλοι α) να είναι τακτικοί, β) να έχουν δικαίωμα σύνταξης, γ) να μην δικαιούνται να πάρουν από το ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" κι άλλο εφάπαξ βοήθημα ή αποζημίωση, για την χορήγηση των οποίων πλήρωσαν, βάσει κειμένων διατάξεων, ασφαλιστικές εισφορές και δ) να μην είναι ασφαλισμένοι σε Ταμείο Πρόνοιας ή Κλάδο Πρόνοιας για τη λήψη εφάπαξ βοηθήματος. Εάν, βάσει των στοιχείων που έχει το ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", συντρέχει η τελευταία προυπόθεση, νομίμως ενεργείται η κράτηση.

Αστική ευθύνη του δημοσίου από μη καταβολή παροχής προνοιακού χαρακτήρα:..Όπως έχει κριθεί, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του ν. 993/1979, όπως κωδικοποιήθηκαν με το π.δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίστηκε σε θέση μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ, κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 του ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφόσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα (ΣτΕ 2760/1999).

Επειδή, εξάλλου, κατά την έννοια των προαναφερόμενων στην όγδοη και ένατη σκέψη διατάξεων, η προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ χρηματική αποζημίωση δεν αποτελεί μέρος των αποδοχών των μονιμοποιηθέντων υπαλλήλων ούτε «απολαβή, υπό την έννοια της παροχής που δίνεται ως αντάλλαγμα για την προσφερόμενη εργασία δυνάμει της ιδιότητας του υπαλλήλου ούτε αποτελεί αποζημίωση λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού, αλλά έχει το χαρακτήρα έκτακτης κατά την αποχώρηση του υπαλλήλου οικονομικής ενισχύσεώς του ενόψει της διακοπής της σχέσης του με το Δημόσιο κατά τη συνταξιοδότησή του και της επιλογής διατήρησης του δικαιώματος συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ. Επομένως, η αξίωση καταβολής του εφάπαξ χρηματικού αυτού προνοιακού βοηθήματος, μη δυνάμενη να θεωρηθεί ότι απορρέει από την υπαλληλική σχέση μονιμοποιηθέντος υπαλλήλου του Δημοσίου κατ’ άρθρο 1 του ν. 1476/1984, δεν υπόκειται στην διετή, αλλά στην πενταετή παραγραφή που προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για τη γενική παραγραφή αξιώσεων από αδικοπραξία οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου (πρβλ. ΣτΕ 1503/2007, σκ. 8). Ορθώς δε έκρινε το ίδιο το δικάσαν διοικητικό εφετείο, αν και με κάπως διαφορετική αιτιολογία, ο δε περί του αντιθέτου μόνος παραδεκτώς προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Πειθαρχική ευθύνη των αποσπασμένων και διατεθέντων στο ΤΑΥΤΕΚΩ υπαλλήλων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Α) Στην έννοια «ευθύνη δημοσίου υπαλλήλου» του άρθρου 133 παρ. 2 Ν. 3655/2008, εφόσον ο νόμος δεν εξειδικεύει, περιλαμβάνεται – εκτός από την αστική, την ποινική και του δημοσίου υπολόγου – και η πειθαρχική ευθύνη. Β) Λόγω του σκοπού της διάθεσης του προσωπικού από τις υπηρεσίες, στις οποίες ανήκουν, στο Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω., της μακρόχρονης σύμφωνα με το νόμο υπηρεσίας του προσωπικού τούτου στο Ταμείο, της φύσης των καθηκόντων που ασκεί στο Ταμείο και των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του σκοπού, καθώς και από το γεγονός ότι από οποιαδήποτε παράνομη συμπεριφορά του εν λόγω προσωπικού θα ζημιωθεί το Ταμείο, συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι αποσπασμένοι και διατεθέντες, με βάση ειδικές διατάξεις νόμου στο Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω. υπάλληλοι, κατά το χρόνο της υπηρεσίας και κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο Ταμείο εμπίπτουν στις διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (πλειοψ).

Νομιμότητα ή μη, της απόφασης του Δ.Σ. του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ), σχετικά με την αναστολή εφαρμογής των διατάξεων των παρ.14 έως 17 του άρθρου 44 του Ν. 3986/2011, έως της εκδικάσεως στο ΣτΕ.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Ο Κυβερνητικός Επίτροπος στο Δ.Σ. του ΕΤΑΑ, δικαιούται: είτε α) να διαφωνεί με τις εκδιδόμενες απ’ αυτό αποφάσεις, οπότε αυτές δεν εκτελούνται μέχρι την άρση της εν λόγω διαφωνίας με σχετική απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, που είναι υποχρεωτικώς εκτελεστή (κατ’ άρθρο 135 παρ.2 του Ν. 3655/2008) για το Ταμείο, είτε β) να διατυπώνει αιτιολογημένη επιφύλαξη κατ’ αυτών, οπότε η εκτέλεσή τους αναστέλλεται για μία φορά, και εωσότου επανεισαχθεί προς συζήτηση το ίδιο ακριβώς θέμα, στην επόμενη (ή μεθεπόμενη ή οποιαδήποτε άλλη) συνεδρίαση του Δ.Σ. Δυνατή η άσκηση εκ νέου διαφωνίας του Επιτρόπου και κατά της τελευταίας (επί της επιφύλαξης) εκδοθείσας απόφασης του ανωτέρω Δ.Σ. Η Διοίκηση, οφείλει να απέχει, με βάση τις αρχές της χρηστής διοικήσεως, από την εκτέλεση των διοικητικών πράξεων των οποίων έχει ζητηθεί η αναστολή εκτελέσεως. Συνεπώς, η (επί της διαφωνίας του Κυβερνητικού Επιτρόπου, κατά της υπ’ αριθμ. 203/1-11-2012 απόφασης του Δ.Σ. του ΕΤΑΑ) εκδοθείσα υπ’ αριθμ. Φ.10043/26281/567/26-11-2012 απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας (που καθίστατο υποχρεωτική, για τα όργανα του Ταμείου), καθώς και η μέσω αυτής αναβιώσασα 193/2012 απόφαση του Δ.Σ. του ΕΤΑΑ, (με την οποία είχε αποφασισθεί η αποστολή των σχετικών ειδοποιητηρίων στους ασφαλισμένους του Τομέα ΤΣΜΕΔΕ, προς είσπραξη των οφειλομένων από αυτούς, αυξημένων εισφορών που θεσπίσθηκαν με το άρθρο 44 του Ν. 3986/2011), δεν μπορούσαν να εκτελεσθούν αμέσως, αλλά μόνο μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 3/2014 απόφασης της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ, που απέρριψε την σχετική αίτηση αναστολής εκτελέσεως την οποία είχε ασκήσει το Τ.Ε.Ε. (κ.λπ. 3) κατά της ανωτέρω (193/2012) απόφασης του Δ.Σ. του ΕΤΑΑ. Η υπ’ αριθμ. 228/29-4-2013 νεώτερη απόφαση του ίδιου Δ.Σ., ανεξαρτήτως του ότι εκδόθηκε αναρμοδίως και μη νομίμως από το Δ.Σ. του ΕΤΑΑ, δεν ήταν εκτελεστή (ενόψει της διατυπωθείσας κατ’ αυτής επιφύλαξης της Κυβερνητικής Επιτρόπου) πράξη, κατά το μέρος της με το οποίο αποφασίσθηκε η αναστολή της εφαρμογής της ως άνω (περί αυξήσεων στις ασφαλιστικές εισφορές) διάταξης, μέχρι την έκδοση απόφασης του ΣτΕ επί της αιτήσεως ακυρώσεως του Τ.Ε.Ε. κ.λπ. τριών (3), ενώ αντιθέτως, ήταν εκτελεστή κατά το μέρος της με το οποίο αποφασίσθηκε η αναστολή της εφαρμογής της εν λόγω διάταξης μέχρι την έκδοση της προαναφερόμενης απόφασης της Ε.Α. του ΣτΕ. (ομοφ.)

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ:ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ:Στην υπό κρίση υπόθεση, από τα στοιχεία του φακέλου, συνάγονται τα ακόλουθα: Με τα 446/2009, 504/2009, 546/2009, 738/2009, 857/2009, 923/2004 και 924/2004 χρηματικά εντάλματα πληρωμής του Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε. εγκρίθηκε η καταβολή ποσού, συνολικά, 2.012,60 ευρώ στην υπάλληλο του Τομέα Σύνταξης Εφημεριδοπωλών και Υπαλλήλων Πρακτορείων ....... (Τ.Σ.Ε.Υ.Π.Θ.) του Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε….., που αντιστοιχεί σε οδοιπορικά έξοδα και ημερήσια αποζημίωση αυτής για την μετακίνησή της στην Αθήνα. Μεταξύ των δικαιολογητικών που επισυνάπτονταν στα εν λόγω χρηματικά εντάλματα ήταν και τα πρωτότυπα των εισιτηρίων και των αποδείξεων εξόφλησης τους. Τα ποσά αυτά καταβλήθηκαν από το Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε. στη δικαιούχο υπάλληλο ως δαπάνες διοίκησης και λειτουργίας τομέα που υπάγεται σε αυτό, εν προκειμένω του Τ.Σ.Ε.Υ.Π.Θ., με βάση τα προβλεπόμενα από το άρθρο 136 του ν. 3655/2008. Ωστόσο, επειδή τα ποσά αυτά βαρύνουν εν τέλει το Τ.Σ.Ε.Υ.Π.Θ., το τελευταίο εξέδωσε το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα με δικαιούχο το  Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε., για την εξόφλησή τους. Μεταξύ, δε, των δικαιολογητικών που συνοδεύουν το τελευταίο χρηματικό ένταλμα περιλαμβάνονται τα 446/2009, 504/2009, 546/2009, 738/2009, 857/2009, 923/2004 και 924/2004 χρηματικά εντάλματα πληρωμής του Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε., στα οποία επισυνάπτονται σε φωτοτυπίες τα παραστατικά των σχετικών δαπανών. Με βάση όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι νόμιμη, εφόσον τα συνημμένα σε φωτοτυπίες παραστατικά δεν συνιστούν δικαιολογητικά του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος, αλλά των ενταλμάτων, τα οποία αυτά συνοδεύουν. Και τούτο διότι, με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα εντέλλεται η καταβολή δαπάνης όχι στην ανωτέρω υπάλληλο, η απαίτηση της οποίας έχει εξοφληθεί ώστε να τίθεται θέμα διπλής καταβολής σε αυτή, αλλά στο Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε.. Εξάλλου, με την εντελλόμενη δαπάνη δεν εξοφλούνται οδοιπορικά έξοδα, αλλά η συμμετοχή του Τ.Σ.Ε.Υ.Π.Θ. στις δαπάνες διοίκησης και λειτουργίας του Ε.Τ.Α.Π. – Μ.Μ.Ε.. Επομένως, η απαίτηση που εξοφλήθηκε με τα 446/2009, 504/2009, 546/2009, 738/2009, 857/2009, 923/2004 και 924/2004 χρηματικά εντάλματα πληρωμής δεν ταυτίζεται με την απαίτηση, της οποίας η εξόφληση εντέλλεται με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα. Κατ’ ακολουθίαν, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη, ωστόσο, το υπό κρίση χρηματικό ένταλμα πληρωμής δεν πρέπει να θεωρηθεί λόγω λήξης του οικονομικού έτους 2010, τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει.

Περι κυρώσεως τροποποιήσεως συμπληρώσεως και κωδικοποιήσεως του Καταστατικού τού Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών

Ν. 4387/2016, ΦΕΚ-85 Α/12-5-16, άρθρο 39,παρ.11 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 35 (μέρος τρίτο) του Ν.4670/2020 - ΦΕΚ: 43/Α/28.2.2020 :  11.α. Από 1.7.2016 καταργούνται διατάξεις των άρθρων 10 του ν. 4114/1960 «Περί Κώδικος Ταμείου Νομικών» (Α’ 164), 6 του Οργανισμού Ταμείου Ασφάλισης Συμβολαιογράφων (136/167/16.2/7.3.1988,(Β’ 131) απόφαση Υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων), 4 του Κανονισμού του Κλάδου Υγείας του ΤΑΣ (π.δ. 113/1987, (Α’ 65)), 4 του β.δ. της 6/22.9.1956 (Α’ 209), 4 του α.ν. 2682/1940 (Α’ 411), 37 του ν. 4507/1966 (Α’ 71), 4 του π.δ. 73 της 18/29.2.1984 (Α’ 24), 7 παράγραφος Ζ’ του ν. 4043/2012 (Α’ 25) και το π.δ. 197 της 6/14.4.1989 (Α’ 93) που προβλέπουν ένσημα υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης για τους δικηγόρους, συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές και υποθηκοφύλακες. Ομοίως, καταργούνται οι πάσης φύσεως εισφορές των συμβολαιογράφων υπέρ των Τομέων Ασφάλισης Νομικών, Ασφάλισης, Πρόνοιας και Υγείας Συμβολαιογράφων του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ) επί των δικαιωμάτων τους από τη σύνταξη συμβολαίων και πράξεων. Ειδικώς, τα καταργούμενα ποσοστά επί των αναλογικών δικαιωμάτων στα κρατικά - τραπεζικά συμβόλαια των άρθρων προσαυξάνουν αντιστοίχως τα ποσοστά υπέρ του οικείου Συμβολαιογραφικού Συλλόγου, προς τον οποίο αποδίδονται, προκειμένου να διανεμηθούν, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 120 του Κώδικα Συμβολαιογράφων (ν. 2830/2000, Α’ 96). β. Από την 1.1.2017 καταργείται η εισφορά υπέρ του πρώην ΤΕΑΔ (νυν Ε.Τ.Ε.Α.Ε.Π.) επί του ενσήμου επικύρωσης της περίπτωσης δ’ της παραγράφου 2 του άρθρου 30 του ν.δ. 4114/1960 (Α’ 164), όπως προστέθηκε με την περίπτωση α’ της παραγράφου 8 του άρθρου 22 του ν. 1868/1989 (Α’ 230).

-Ν.4670/2020 - ΦΕΚ: 43/Α/28.2.2020 άρθρο 108 Έναρξη ισχύος:1.Το Πρώτο, το Δεύτερο και Τέταρτο Μέρος τίθεται σε ισχύ από την 1.3.2020.2.Το Τρίτο Μέρος τίθεται σε ισχύ από τη δημοσίευση του παρόντος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε επιμέρους διατάξεις.

Ν. 4281/14, ΦΕΚ-160 Α/8-8-14,  παρ. 4 του άρθρου 220: “4. Από την 1.1.2015 τα έσοδα υπέρ φορέων-τομέων επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 22 του β.δ. 1049/1949 (Α΄195) και της περίπτωσης 15β της παρ.1 του άρθρου 150 του ν. 3655/2008 (Α΄58), καθώς και από τις διατάξεις του άρθρου 4, παρ. 2 περίπτωση στ΄ του ν. 663/1977 (Α΄215), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 24 παρ. 2 περ. στ΄ του ν. 2145/1993 (Α΄88) και τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 5 του β. δ. 22/9/1956 (Α΄209), καταργούνται”.

Δαπάνες μετακινήσεων.(...)  Με το περιεχόμενο αυτό, η συναφθείσα σύμβαση μεταξύ του….. και του ταξιδιωτικού πρακτορείου «……αποτελεί συμφωνία-πλαίσιο, με την οποία καθορίζονται οι όροι που θα διέπουν την παροχή των υπηρεσιών του ταξιδιωτικού πρακτορείου ενόψει της μετακινήσεως ενός εκάστου υπαλλήλου του Οργανισμού κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου που αναφέρεται στη συμφωνία (πρβλ. Ε.Σ. Τμ. Μειζ.-Επταμ.Συνθ. 35/2013, VI Tμ. 3462, 3199, 2841/2012, Ζ΄ Κλιμ. 410/2012, ΣτΕ 250/2013, 1904/2012). Η σύναψη μίας τέτοιας συμφωνίας-πλαισίου, εφόσον αποβλέπει στην επίτευξη των βέλτιστων τιμών αεροπορικών εισιτηρίων και ξενοδοχείων, έχει δε προηγηθεί η διενέργεια διαγωνισμού για τη διασφάλιση των αρχών της διαφάνειας, της ισότητας συμμετοχής στις διαδικασίες για την κατάρτιση δημοσίων συμβάσεων και του ελεύθερου ανταγωνισμού, δεν αντίκειται, κατ’ αρχήν, στο νόμο. Τούτο δε διότι ο κατά τα ανωτέρω σκοπός που επιδιώκεται με τη σύναψή της είναι σύμφωνος προς τις αρχές της χρηστής δημοσιονομικής διαχειρίσεως και της οικονομικότητας, οι οποίες έχουν ήδη αποτυπωθεί και νομοθετικώς [βλ. άρθρο 1 του Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού, ν. 2362/1995 (ΦΕΚ Α΄ 247), όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 1 του ν. 3871/2010 (ΦΕΚ Α΄ 141) και ήδη άρθρο 33 του ν. 4270/2014 (ΦΕΚ Α΄ 143)] ως μερικότερες εκδηλώσεις του δημοσίου συμφέροντος που διέπει την δράση και λειτουργία των υπηρεσιών του Δημοσίου, των ν.π.δ.δ. και των Ο.Τ.Α., και οι οποίες επιβάλλουν την εκπλήρωση των εκ του νόμου ανατιθέμενων αρμοδιοτήτων των φορέων αυτών με την κατά το δυνατόν ηπιότερη επιβάρυνση του προϋπολογισμού τους (πρβλ. Ε.Σ. Πρ. IV Tμ.  71, 31, 23/2012, 197, 128, 125/2011, 99/2010, Ι Τμ. 45/2011, 55/2008, VI Τμ. 3207, 929/2013, 3492, 800/2012, 2754/2011, Ζ΄ Κλιμ.  65/2014, 165/2013, 199/2012). Εντούτοις, η σύναψη μίας τέτοιας συμφωνίας, η οποία υλοποιείται με πλείονες συμβάσεις που συνάπτονται ενόψει της μετακινήσεως ενός εκάστου υπαλλήλου, είναι επιτρεπτή, σύμφωνα με τα γενόμενα δεκτά ανωτέρω (βλ. σκ. ΙΙ), μόνο υπό το πρίσμα του ρυθμιστικού πλαισίου του ν. 2685/1999. Ως εκ τούτου, στις επιμέρους άτυπες συμβάσεις που συνάπτονται υπό τους όρους της συμφωνίας-πλαισίου, ενόψει της μετακινήσεως ενός εκάστου υπαλλήλου, αντισυμβαλλόμενος του ταξιδιωτικού πρακτορείου δύναται να είναι μόνον ο μετακινούμενος υπάλληλος, ο οποίος βαρύνεται με την καταβολή των δαπανών που απαιτούνται για τη μετακίνησή του, εν συνεχεία δε, δικαιούται να αξιώσει την καταβολή των δαπανών αυτών από τον Οργανισμό βάσει των διατάξεων του ν. 2685/1999. Στην περίπτωση, συνεπώς, αυτή, το χρηματικό ένταλμα που εκδίδεται για την απόδοση των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε ο υπάλληλος, εκδίδεται υποχρεωτικώς στο όνομά του, ενώ, όπως γίνεται παγίως δεκτό, δεν είναι δυνατή η έκδοση χρηματικού εντάλματος πληρωμής επ’ ονόματι του μεσολαβήσαντος ταξιδιωτικού πρακτορείου (Ε.Σ. Πρ. Ι Τμ.  190, 51/2012, 47/2008, Κλιμ.Προλ.Ελ.Δαπ. στο Ι Τμ.  204, 155, 42, 13/2014, 4/2013, 35, 31, 26/2012). Επομένως, δεν είναι δυνατή η σύναψη συμφωνίας μεταξύ του Οργανισμού και του πρακτορείου ταξιδίων στο οποίο ανατίθεται η έκδοση αεροπορικών εισιτηρίων και η διενέργεια κρατήσεων δωματίων σε ξενοδοχεία, σύμφωνα με την οποία οι δαπάνες μετακινήσεως των υπαλλήλων και των συνεργατών του Οργανισμού στο εσωτερικό ή το εξωτερικό θα καταβάλλονται από τον Οργανισμό απευθείας στο ταξιδιωτικό πρακτορείο με χρηματικά εντάλματα πληρωμής που θα εκδίδονται από τον Οργανισμό επ’ ονόματι του πρακτορείου ταξιδίων.