«Έκδοση αποδείξεων για τις λιανικές πωλήσεις πετρελαίου θέρμανσης. Υποβολή αναλυτικών καταστάσεων για τις πωλήσεις του είδους αυτού».

«Έκδοση αποδείξεων για τις λιανικές πωλήσεις πετρελαίου εσωτερικής καύσης (diesel)- θέρμανσης. Υποβολή αναλυτικών καταστάσεων για τις πωλήσεις του είδους αυτού – Τροποποίηση της Α.Υ.Ο.Ο. 1086978/609/0015/ΠΟΛ 1121/15-9-2005 (ΦΕΚ 1310/Β΄)».

Η απόφαση 1264/10-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας και επικυρώνει την αρχική πράξη επιβολής προστίμου (άρθρο 58Α Ν. 4987/22) ύψους 73.768,84€ για το φορολογικό έτος 2020. Το πρόστιμο επιβλήθηκε για τη μη έκδοση απροσδιόριστου αριθμού φορολογικών στοιχείων εσόδων (λιανικές πωλήσεις) συνολικής αξίας 381.139,00€. Διαπιστώθηκε Πρώτη Υποτροπή εντός πενταετίας, γεγονός που οδήγησε στην επιβολή προστίμου 100% επί του αναλογούντος ΦΠΑ. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας περί ακύρωσης του προστίμου λόγω της εκ των υστέρων υποβολής εκπρόθεσμων τροποποιητικών δηλώσεων ΦΠΑ και φορολογίας εισοδήματος, καθώς και ο ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, απορρίφθηκαν ως νομικά αβάσιμοι.

Η Απόφαση υπ' αριθμόν 585 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της 8ης Απριλίου 2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που ασκήθηκε κατά πράξεων επιβολής προστίμου από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ε΄ Θεσσαλονίκης για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν (α) για μη τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος (άρθρο 54 του ν.4987/2022) και (β) για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων εσόδων (άρθρο 58Α του ν.4987/2022). Διαπιστώθηκε μη έκδοση 793 φορολογικών στοιχείων συνολικής αξίας 93.823,50€ από πωλήσεις μέσω διαδικτύου. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα περί εκποίησης προσωπικών αντικειμένων και περί παραβίασης θεμελιωδών αρχών, κρίνοντας ότι οι πωλήσεις ήταν συστηματικές και ότι οι καταλογιστικές πράξεις ήταν αιτιολογημένες.

Η απόφαση 436/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, συνολικού ποσού 18.387,61€. Η φορολογική αρχή είχε διαπιστώσει μη έκδοση φορολογικών στοιχείων αξίας (Α.Λ.Σ.) για διαδικτυακές πωλήσεις αγαθών (χονδρικό εμπόριο ειδών υγιεινής) συνολικής αξίας 41.607,60€ (καθαρή αξία 33.554,52€). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε αοριστία της έκθεσης ελέγχου και ότι το επιβληθέν πρόστιμο δεν συνυπολόγιζε το κόστος κτήσης των πωληθέντων. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο έλεγχος βασίστηκε σε αντικειμενικά στοιχεία (τραπεζικές κινήσεις, αρχεία ταχυμεταφορών) και ότι ο προσφεύγων δεν τήρησε τα απαιτούμενα λογιστικά αρχεία για τον αξιόπιστο προσδιορισμό του κόστους πωληθέντων.

Η απόφαση 1105/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά σειράς πράξεων επιβολής προστίμων και οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018-2022. Ο προσφεύγων αμφισβητεί τον καταλογισμό φόρου και προστίμων λόγω αποκρυβέντων εσόδων από λιανικές πωλήσεις μέσω e-shop, ισχυριζόμενος ότι η δραστηριότητα ανήκε σε τρίτο, στον οποίο είχε παραχωρήσει τον κωδικό του στην ΕΛΤΑ. Η φορολογική αρχή, βασιζόμενη σε επανέλεγχο, διαπίστωσε ανακολουθίες στα προσκομισθέντα στοιχεία του προσφεύγοντα, έλλειψη ασφαλούς ταυτοποίησης των συναλλαγών και την ενεργό εμπλοκή του στη δραστηριότητα (σύναψη συμβολαίων με ΕΛΤΑ, εμφάνιση ως «εμπνευστής» του brand). Καταλήγει ότι οι πράξεις του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είναι βάσιμες, με αποτέλεσμα την επικύρωση του συνολικού καταλογιζόμενου φόρου και προστίμων, που αφορούν μη έκδοση φορολογικών στοιχείων, μη τήρηση λογιστικών αρχείων, μη υποβολή δήλωσης έναρξης εργασιών, διαφορές φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, και πρόστιμα λόγω ανακρίβειας δήλωσης.

Η απόφαση 437/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών Θεσσαλονίκης αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01.01.2019 έως 31.12.2019. Η φορολογική αρχή καταλόγισε κύριο φόρο συνολικού ποσού 9.419,01€, καθώς διαπιστώθηκε η μη έκδοση φορολογικών στοιχείων αξίας για πραγματοποιηθείσες πωλήσεις αγαθών καθαρής αξίας 39.245,87€ (πλέον Φ.Π.Α. 9.419,01€). Ο προσδιορισμός έγινε μέσω ανάλυσης πιστώσεων τραπεζικών λογαριασμών (μεταφορές και κάρτες) και εισπράξεων αντικαταβολών από εταιρείες ταχυμεταφορών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αοριστίας της έκθεσης ελέγχου και ακυρότητας του προστίμου, κρίνοντας ότι ο έλεγχος ήταν πλήρως αιτιολογημένος και ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε στοιχεία για την ανατροπή του πορίσματος, ούτε τήρησε αξιόπιστα λογιστικά αρχεία για να υπολογίσει το κόστος κτήσης των πωληθέντων.

Έκδοση στοιχείων λιανικής πώλησης για τις πωλήσεις οίνου ή προϊόντος απόσταξης μικρών αποσταγματοποιών (διήμερων) σε χύμα μορφή.

Η Απόφαση με αριθμό 943 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνταξιούχου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018. Οι πράξεις αφορούσαν α) πρόστιμο 888,29€, βάσει του άρθρου 58Α του Ν. 4174/2013, για μη έκδοση 84 φορολογικών στοιχείων εσόδων συνολικής αξίας 9.179,00€ από πωλήσεις διαφόρων ειδών μέσω ταχυμεταφορών, και β) πρόστιμο 100,00€, βάσει του άρθρου 54, για μη υποβολή δήλωσης έναρξης εργασιών. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι οι πωλήσεις ήταν ευκαιριακές, αφορούσαν προσωπικά αντικείμενα της αποβιωσάσης συζύγου του και δεν υπερέβαιναν το όριο ΦΠΑ των 10.000€. Η Αρχή έκρινε ότι το πλήθος (84 το 2018) και η περιοδικότητα των συναλλαγών (συνέχιση μέχρι το 2022) συνιστούσαν συστηματική επιχειρηματική δραστηριότητα, απορρίπτοντας ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του.

Η απόφαση 1008/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οκτώ οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Οι πράξεις εκδόθηκαν λόγω διαπίστωσης αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης (συνολικής αξίας 93.823,50€) από μη έκδοση 793 φορολογικών στοιχείων για εξ αποστάσεως πωλήσεις μέσω αντικαταβολής, μέσω εταιριών ταχυμεταφορών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι πωλήσεις αφορούσαν εκποίηση προσωπικών αντικειμένων, αλλά η αρχή απέρριψε τους ισχυρισμούς του ως αβάσιμους, καθώς ο έλεγχος βασίστηκε σε πραγματικά στοιχεία εισπράξεων. Επίσης, απορρίφθηκαν οι αιτιάσεις του περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και του τεκμηρίου αθωότητας.