Δημόσια έργα:..Η κρίση της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι για την καταβολή αποζημιώσεως στον ανάδοχο λόγω διαλύσεως της εργολαβίας χωρίς δική του υπαιτιότητα πρέπει προηγουμένως να έχει χωρήσει η τήρηση της διαδικασίας παραλαβής του έργου και ο καθορισμός της αποζημιώσεως με απόφαση της Προϊσταμένης Αρχής, είναι ορθή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην προηγούμενη σκέψη, ανεξαρτήτως αν στην προκειμένη περίπτωση, λόγω μη εκτελέσεως εργασιών και λόγω ελλείψεως υλικών και εγκαταστάσεων του αναδόχου, ήταν αναγκαία ή όχι η σύνταξη τελικής επιμετρήσεως. Συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Ειδικότερα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι στην περίπτωση που η σύμβαση διαλύεται πριν αρχίσει η εκτέλεση των εργασιών κατασκευής του έργου, η διαδικασία παραλαβής παραλείπεται ως άνευ αντικειμένου και ο καθορισμός της αποζημιώσεως του αναδόχου διενεργείται απ’ ευθείας από την προϊσταμένη αρχή, η οποία είναι η μόνη που διαθέτει την αποφασιστική αρμοδιότητα επί του ζητήματος αυτού. Περαιτέρω, ο λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι το άρθρο 50 του π.δ/τος 609/1985 είναι εφαρμοστέο μόνον στην περίπτωση που η διάλυση της συμβάσεως οφείλεται σε υπαιτιότητα του κυρίου του έργου ή του φορέα κατασκευής του και όχι στην περίπτωση που η σύμβαση διαλύεται με πρωτοβουλία απλώς του φορέα κατασκευής του έργου, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η ανωτέρω διάταξη είναι εφαρμοστέα σε κάθε περίπτωση που η διάλυση της συμβάσεως δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του αναδόχου. Τέλος, προβάλλεται ότι η διάταξη του ανωτέρω άρθρου 50 του π.δ/τος 609/1985, ερμηνευόμενη ως έχουσα την έννοια ότι προς καθορισμό της καταβλητέας στον ανάδοχο αποζημιώσεως απαιτείται η προηγούμενη τήρηση της διαδικασίας παραλαβής και στην περίπτωση που η διάλυση συντελέσθηκε πριν καν ξεκινήσουν οι εργασίες εκτελέσεως του έργου, είναι ανίσχυρη ως εκδοθείσα καθ’ υπέρβαση της παρασχεθείσης με τον ν. 1418/1984 σχετικής εξουσιοδοτήσεως, δοθέντος ότι η παρ. 3 του άρθρου 9 του εν λόγω νόμου προσδιορίζει αναλυτικώς το περιεχόμενο και τον τρόπο υπολογισμού της ως άνω αποζημιώσεως, ώστε δεν υπήρχε ανάγκη περαιτέρω εξειδικεύσεως της θεσπιζομένης με την λόγω διάταξη ρυθμίσεως με κανονιστική πράξη. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η ανωτέρω διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 9 του ν. 1418/1984 θεσπίζει τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για τον καθορισμό της αποζημιώσεως του αναδόχου σε περίπτωση διαλύσεως της συμβάσεως χωρίς δική του υπαιτιότητα και δεν αποκλείει την θέσπιση της διαδικασίας για τον καθορισμό αυτής με προεδρικό διάταγμα κατ’ εξουσιοδότηση της διατάξεως του άρθρου 18 παρ. 2 του ίδιου νόμου.

Για τη συγχώνευση του κλάδου συντάξεων του Ταμείου Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρείας Διαχειρίσεως Ειδών Μονοπωλίου του Ελληνικού Δημοσίου στο Ι.Κ.Α. και ρύθμιση άλλων ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών θεμάτων.

Παιδικές κατασκηνώσεις του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων – Ισχύον νομικό καθεστώς.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Για την παιδική προστασία και ειδικότερα τη λειτουργία των παιδικών κατασκηνώσεων του Ο.Γ.Α., εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 15α της υπ’ αριθμ. 88729/5834/20.7.-10.08.1967 αποφάσεως του Υπουργού Γεωργίας περί εγκρίσεως του Κανονισμού Περιθάλψεως Προσωπικού του Ο.Γ.Α., οι οποίες ως ειδικές δεν εθίγησαν από το άρθρο 10 παρ. 2 του Ν 1276/1982.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:1η συμπληρωματική σύμβαση του έργου «Ανάπλαση Λεωφόρου Φυλής στο Δήμο Φυλής», με συνολική συμβατική δαπάνη 471.528,21 ευρώ, χωρίς ΦΠΑ(...)Ακολούθως, ο ισχυρισμός ότι για λόγους τεχνικούς και οικονομικούς η επίμαχη δαπάνη για τη διαχείριση των ΑΕΚΚ συνέχεται αναγκαστικά με τις εργασίες της αρχικής σύμβασης αλλά και με τις εργασίες τις συμπληρωματικής είναι απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, καθόσον και δεκτού γενομένου αυτού δεν αγόμεθα στην παραδοχή ότι η δαπάνη αυτή πρέπει να συνυπολογιστεί στις απολογιστικές δαπάνες της υπό κρίση συμπληρωματικής σύμβασης, καθόσον κατά τα ως άνω δεκτά γενόμενα αφενός μεν δε συντρέχει το στοιχείο του απρόβλεπτου, αφετέρου δε  πρόκειται για δαπάνη για την καταβολή της οποίας υπόχρεη είναι η προσφεύγουσα όπως άλλωστε και η ίδια συνομολογεί στο υπόμνημά της. Εξάλλου, ο ισχυρισμός ότι ο μη συνυπολογισμός της επίμαχης δαπάνης στις απολογιστικές δαπάνες της συμπληρωματικής σύμβασης επηρεάζει την κατασκευή του έργου με συνέπεια να το καθιστά μη άρτιο και μη λειτουργικό είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον η προσφεύγουσα έχει αναλάβει τον επιχειρηματικό κίνδυνο καταβολής αυτής. Ως εκ τούτου δεν απαιτείται νέα δημοπράτηση του έργου, η οποία ενδεχομένως κατά τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας θα κοστίσει περισσότερο.Απορρίπτει την προσφυγή αναθεώρησης της 1276/2021 απόφασης του Εβδόμου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου 

Κατάργηση του Ταμείου Συντάξεων Εκτελωνιστών (ΤΣΕ) υπαγωγή των ασφαλισμένων του στην ασφάλιση του Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος (ΤΕΒΕ) και άλλες διατάξεις.

ΘΕΜΑ : «Παρακράτηση της ειδικής εισφοράς των ασφαλισμένων του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων ( Τ .Π. Δ .Υ .) 

Παράταση της προθεσμίας καταβολής εισφορών έτους 2016 των ασφαλισμένων του πρώην Ταμείου Νομικών (ΤΑΝ)

Αύξηση της τακτικής μηνιαίας εισφοράς ασφαλισμένων του Ταμείου Πρόνοιας Κατωτέρων Πληρωμάτων Εμπορικού Ναυτικού (ΤΠΚΠΕΝ) κατά ποσοστό 40%.

Επειδή, προβάλλεται με το μοναδικό λόγο αναιρέσεως ότι η προσβαλλομένη απόφαση εσφαλμένως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υφίστατο συμβατική υποχρέωση του Δημοσίου για προμήθεια των επιστημονικών οργάνων τα οποία θα ετοποθετούντο στους δοκιμαστικούς πασσάλους του έργου, ενώ κατά ρητή διατύπωση όρου της συμβάσεως τούτο αποτελούσε υποχρέωση της αναδόχου. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος, ως απαράδεκτος διότι ανάγεται σε ερμηνεία συμβατικού όρου μη ελεγκτέου αναιρετικώς και συνεπώς και η αίτηση είναι απορριπτέα στο σύνολό της

Η απόφαση 369/2024 του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε Β΄ Ελάσσονα Ολομέλεια απορρίπτει αίτηση αναιρέσεως κατά της υπ. αριθμ. 1196/2018 απόφασης του ΙΙ Τμήματος, η οποία απέρριψε έφεση πρώην εκπαιδευτικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η αναιρεσείουσα ζητούσε αναγνώριση ως συντάξιμου χρόνου υπηρεσίας από 1.9.1989 έως 30.6.2015, κατά τον οποίο λάμβανε συγχρόνως αποδοχές και σύνταξη γήρατος από ΤΑΠ-ΟΤΕ, ως πρώην υπαλλήλου ΟΤΕ. Το Δικαστήριο έκρινε ότι, δεδομένου ότι κατέστη συνταξιούχος το 1986, όταν ο ΟΤΕ ανήκε στον δημόσιο τομέα (σύμφωνα με άρθρο 1 παρ. 6 ν. 1256/1982), ο εν λόγω χρόνος δεν αναγνωρίζεται ως συντάξιμος βάσει άρθρου 58 Συνταξιοδοτικού Κώδικα, εκτός αν επιστραφεί η σύνταξη (άρθρο 96). Απορρίπτει επιπλέον ισχυρισμούς περί παραβίασης αρχών προστατευόμενης εμπιστοσύνης και χρηστής διοίκησης, θεωρώντας τις διατάξεις σαφείς και προβλέψιμες. Μειοψηφία δύο συμβούλων κρίνει αναιρετέα την απόφαση λόγω δυσανάλογης μεταχείρισης μετά την έξοδο ΟΤΕ από δημόσιο τομέα. Καταδικάζει σε κατάπτωση παραβόλου.