Η απόφαση 174 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει την προσφυγή υπό την αίρεση αποδοχής αιτήματος μείωσης του πρόσθετου φόρου κατά 40% βάσει του άρθρου 75 του ν. 5104/2024 (ΚΦΔ). Το άρθρο 75 ορίζει ότι η αποδοχή της κύριας οφειλής, ενόσω διαρκεί η προθεσμία για προσφυγή, λογίζεται ως αυτοδίκαιη παραίτηση από την ασκηθείσα ενδικοφανή προσφυγή. Καθώς ο προσφεύγων αποδέχθηκε την κύρια οφειλή μέσω της αίτησης ρύθμισης, η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή αόριστη και απαράδεκτη, καθώς δεν επιτρέπεται άσκηση αγωγής υπό αίρεση.

Η απόφαση 990/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς, ύψους 24.338,88€ (που περιλαμβάνει φόρο, τόκους και πρόστιμο 6.092,94€). Ο προσφεύγων, ως εκ διαθήκης κληρονόμος, ζήτησε ακύρωση του προστίμου, ισχυριζόμενος ότι δικαιούταν μείωση 50% αυτού, διότι υπέβαλε εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση εντός της δεκαήμερης προθεσμίας του άρθρου 23 παρ. 3 ΚΦΔ, μετά την κοινοποίηση σημειώματος διαπιστώσεων. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, διαπιστώνοντας ότι η απαραίτητη δήλωση αποδοχής πράξεων, σύμφωνα με το άρθρο 75 του ΚΦΔ και την Απόφαση Α.1192/2024, υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 27/01/2025, ενώ η προθεσμία έληξε στις 14/01/2025.

Η απόφαση 469 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου, η οποία στρεφόταν κατά της αρνητικής απάντησης της ΔΟΥ Λαγκαδά για υπαγωγή του στις διατάξεις του άρθρου 74 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ). Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση ή ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2016, ισχυριζόμενος ότι το ποσό των 42.390,55€ που δηλώθηκε στον κωδικό 727 αφορούσε λανθασμένα χαρακτηρισμένο επιχειρηματικό/επενδυτικό δάνειο αγροτών. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς η αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του άρθρου 74 ΚΦΔ (υποβλήθηκε 25-10-2024) κρίθηκε εκπρόθεσμη, έχοντας παρέλθει η τριετής προθεσμία από την κοινοποίηση της αρχικής πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου (το αργότερο μέχρι 16/08/2017).

Η απόφαση 88/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη καταλόγιζε συνολικό ποσό €63.954,88. Ο καταλογισμός βασίστηκε σε μη εκπιπτόμενες δαπάνες ύψους €89.496,34 (κυρίως λόγω εξόφλησης φορολογικών στοιχείων άνω των €500 χωρίς τραπεζικό μέσο και μη απόδειξη δαπανών καυσίμων) και σε μη συμπεριληφθέν έσοδο €10.000 από πώληση μηχανήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί αοριστίας της έκθεσης ελέγχου, περί ανωτέρας βίας (πλημμύρα) για τη μη προσκόμιση παραστατικών και περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας.

Η απόφαση 217/10.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της πράξης επιβολής προστίμου €100,00 από την Δ.Ο.Υ. Σερρών. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα λόγω εκπρόθεσμης υποβολής (30/09/2024) τροποποιητικής δήλωσης φόρου μεταβίβασης ακινήτων (ΦΜΑ) για διόρθωση της αντικειμενικής αξίας ακινήτου, από την οποία προέκυψε χρεωστική διαφορά φόρου ύψους €51,98. Ο φορολογούμενος ζήτησε ακύρωση ισχυριζόμενος ότι δεν επιβάλλεται πρόστιμο όταν δεν προκύπτει φορολογική υποχρέωση (βάσει του νέου ΚΦΔ, Ν.5104/2024). Η ΔΕΔ έκρινε ότι, αν και η φορολογική αρχή επικαλέστηκε εσφαλμένα τον προηγούμενο νόμο (Ν.4987/2022), το πρόστιμο των €100,00 είναι ορθό βάσει του άρθρου 53 παρ. 1 του ισχύοντος ΚΦΔ (Ν.5104/2024), καθώς η παράβαση διαπράχθηκε υπό την ισχύ του νέου κώδικα.

Η απόφαση (Αριθμός 1245/07.07.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου άρθρου 53 του ΚΦΔ, φορολογικού έτους 2021, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Τα πρόστιμα, συνολικού ύψους 750,00€, είχαν επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικών δηλώσεων απόδοσης παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση επικαλούμενος τις συνθήκες της περιόδου του κορωνοϊού, την έλλειψη δόλου φοροδιαφυγής και τη μικρή χρονική καθυστέρηση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει χρονικά προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί κατ' ουσία, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).

Η απόφαση 173/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς που εκδόθηκε από το Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου (Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π.). Η πράξη αυτή επιβάρυvε την προσφεύγουσα με φόρο κληρονομιάς ύψους 62.651,25€ συν πρόσθετο φόρο 75.181,50€. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει ταυτόχρονα αίτημα υπαγωγής στη ρύθμιση μείωσης του πρόσθετου φόρου, σύμφωνα με το άρθρο 75 του ν. 5104/2024, δηλώνοντας ότι η ενδικοφανής προσφυγή ασκείται υπό την αίρεση της αποδοχής της ρύθμισης. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η υποβολή της αίτησης μείωσης του φόρου συνιστά αυτοδίκαιη αποδοχή της κύριας οφειλής και, ως εκ τούτου, αυτοδίκαιη παραίτηση από την προσφυγή. Επιπλέον, κρίθηκε ότι η άσκηση αγωγής υπό αίρεση καθιστά την προσφυγή αόριστη και μη αποδεκτή.

Η απόφαση (94/24-01-2025) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης, που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου του φορολογικού έτους 2015 (2η Τροποποιητική Δήλωση, 07-08-2024). Η πράξη αυτή εκδόθηκε σε εκτέλεση προηγούμενης απόφασης της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ. /06-12-2023), η οποία μείωσε το δηλωθέν εισόδημα από μισθωτή εργασία. Μετά τη μείωση αυτή, προέκυψε προστιθέμενη διαφορά τεκμηρίων, με αποτέλεσμα χρεωστικό υπόλοιπο. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί πράξη εκκαθάρισης φόρου κατ' άρθρο 41 παρ. 3 του ΚΦΔ, η οποία δεν είναι εκτελεστή πράξη προσδιορισμού φόρου, και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε ενδικοφανή προσφυγή, απορρίπτοντας αυτήν ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 941/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ατομικής επιχείρησης (ταξί) κατά πράξεων επιβολής προστίμων ΚΦΔ και διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021. Ο έλεγχος διαπίστωσε σημαντική απόκρυψη φορολογητέας ύλης λόγω μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ αποδέχτηκε μερικώς την προσφυγή. Επικύρωσε τις πράξεις του 2021, συμπεριλαμβανομένου προστίμου 81.362,84€, αλλά τροποποίησε την οριστική πράξη φόρου εισοδήματος 2020. Η τροποποίηση έγινε διότι, κατά την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής (ανάλυση ρευστότητας), η ελεγκτική αρχή όφειλε να αθροίσει την αποκρυβείσα ύλη με τις δηλωθείσες ζημίες του 2020, μειώνοντας έτσι τον κύριο φόρο και το πρόστιμο ανακρίβειας για το έτος αυτό.